Najnowsze artykuły
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Joseph von Eichendorff
Źródło: http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/a7/Joseph_Eichendorff.jpg/240px-Joseph_Eichendorff.jpg
14
6,8/10
Pisze książki: horror, klasyka, literatura piękna, powieść przygodowa, biografia, autobiografia, pamiętnik, wierszyki, piosenki, poezja
Urodzony: 10.03.1788Zmarły: 26.11.1857
poeta śląsko-niemiecki epoki romantyzmu.
6,8/10średnia ocena książek autora
357 przeczytało książki autora
811 chce przeczytać książki autora
2fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Dwanaście wierszy w przekładzie ks. Jerzego Szymika
Joseph von Eichendorff
0,0 z ocen
2 czytelników 0 opinii
2007
Poezje / Gedichte. Z życia nicponia
Joseph von Eichendorff
5,4 z 17 ocen
38 czytelników 1 opinia
1997
Najnowsze opinie o książkach autora
Opowieści niesamowite z języka niemieckiego Johann Wolfgang von Goethe
7,3
Trzeci tom opowieści niesamowitych, tym razem utwory z języka niemieckiego. Opowiadania są co do zasady na dobrym poziomie, a dwa wręcz wybitne (PIASKUN Hoffmana i CZARNY PAJĄK Gotthelfa) wybijające się poziomem ponad resztę utworów. Opowieści poprzedza wstęp Geralda Kosselka, a kończy świetne posłowie Macieja Płazy analitycznie podsumowujące zebrane tu dzieła.
HISTORIA NEAPOLITAŃSKIEJ ŚPIEWACZKI opowiada o niewiernej dziewczynie, którą straszy duch zmarłego kochanka. JASNOWŁOSY EKBERT stanowi pozornie niewinna baśń rycerską... z porażającą końcówką na granicy pomieszania zmysłów. ŻEBRACZKA Z LOCARNO jest jedną z najkrótszych nowel grozy jakie znam – zaledwie 3 strony o zemście wypędzonej z zamkowej komnaty żebraczki. MANDROGORA wydaje się trochę przekombinowaną opowieścią o perypetiach zakochanego młodziana, który po uzyskaniu spełniającego życzenia flakonika z diabełkami nie może się go pozbyć. Wspomniany na wstępie PIASKUN to prawdziwa perełka w zbiorze, dozwalająca na wielość interpretacji i analiz – tragiczna opowieść o wpadającym w szaleństwo mężczyźnie, który obwinia tajemniczego piaskuna o śmierć ojca. POSĄG Z MARMURU opiewa poetycką opowieść o zakochanym młodzieńcu w niepokojącym posągu Wenus. OPOWIEŚĆ O STATKU UPIORÓW stanowi smaczek dla koneserów morskiej przygody grozy... z tajemniczą nieumarłą załogą przeklętego statku. Najlepszym opowiadaniem zawartym w zestawieniu wydaje się CZARNY PAJĄK, będący mrocznym długim ludowym utworem o pakcie z diabłem, z odniesieniami biblijnymi, apokaliptycznymi i epidemicznymi. Wyśmienicie został tu ukazany motyw tzw. złotego cielca, nieposłuszeństwa wobec boskich przykazań i wynikłych stąd konsekwencji. CHŁOPIEC NA WIDŁACH stanowi przesłuchanie sądowe beztroskiego nicponia z XVII wieku, który posiadł sztukę uprawiania czarów. GERMELSHAUSEN opowiada o tajemniczej przeklętej wsi i miłosnym zawodzie. DOM BULEMANNA jest historyjką o pewnym ekscentrycznym dżentelmenie i jego kotach. Bohaterem PIĘKNEJ ABIGAIL jest zakochany w upiorze. PIES opisuje indiańską zemstę za odebranie dziewczyny, a SZAFA pewnego autsajdera samotnie podróżującego pociągiem. Inspirującą i niepokojącą opowieścią jest KOCHANKA SZATANA dotycząca mężczyzny poszukującego skrajnych wrażeń by przeciwstawić się nudzie życia. Tematem SZAMBELANA są mściwe porachunki. Dziwacznym utworem jest MAJAK – o magu, duszach, majaku i żonach, natomiast PREPARAT o perskim doktorze zajmującym się preparowaniem zwierząt i ludzi. Oryginalnym i trzymającym w napięciu opowiadaniem jest PAJĄK – kryminalna zagwozdka, która przeradza się w grozę, polegająca na tajemniczych samobójstwach w hotelu. Solidną dawkę wrażeń daje złą sławą owiana z przeszłosci ROZPUSTNA MNISZKA, ukazująca się budowniczemu... W MROKACH HIMALAJÓW zafascynowany ich potęgą podróżnik staje się posiadaczem niezwykłego amuletu. Natomiast ŚWIERK DON LORENZA opiewa porachunki pomiędzy dawnymi kamratami, także po śmierci jednego z nich.
Opowieści niesamowite z języka niemieckiego Johann Wolfgang von Goethe
7,3
Jak do tej pory chyba najlepszy tom – znacznie lepszy od „francuskiego”, ale i odrobinę lepszy od opowiadań rosyjskich. Na dobrą sprawę nie jest to nic dziwnego, biorąc pod uwagę niemieckie tradycje literackie, a i w spisie treści nie brak nazwisk zasłużonych dla gatunku, nawet jeśli nie tak znanych jak pisarze anglosascy.
Tradycyjnie pierwsze utwory są najstarsze, przez co najmniej przystępne z uwagi na swoją archaiczność, nie tyle językową, co kompozycyjną. Nie są to dojrzałe horrory, lecz neorenesansowe, w pierwszej kolejności obyczajowe, historie. Z każdym kolejnym opowiadaniem robi się lepiej, a tych naprawdę dobrych jest tutaj więcej niż w poprzednich zbiorach serii: „Pająk”, „Czarny pająk”, „Piaskun”, „Germelshausen” – te najbardziej zapamiętałem. Oczywiście nie należy spodziewać się po nich dynamiki współczesnego pisarstwa grozy, a wiadomych im wdzięku, nastroju i delikatności. Choć z tą delikatnością bym nie przesadzał, bo dużo w zbiorze sugestywnych scen, a także sporo odważnej (biorąc pod uwagę czasy) erotyki. Niemiec to w końcu Niemiec.
Książkę otwierają i zamykają teksty literaturoznawcze. Może się wydawać, że są one tylko dodatkiem, ale pominięcie ich będzie błędem – stoją bowiem jak zawsze na bardzo wysokim poziomie. Wprowadzają nas one w epokę, pomagają w interpretacji, wskazują na popularne motywy, wyciągają powiązania między utworami, przybliżają inspiracje autorów. Zdecydowanie jest to wartość sama w sobie.