Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pozostań przy mnie na zawsze
- przybierz, jaką chcesz, postać
- doprowadź mnie do obłędu,
tylko nie zostawiaj mnie samego w tej otchłani,
gdzie nie mogę cię znaleźć!
Nie mogę żyć bez mojego życia.
Nie mogę żyć bez mojej duszy!

(oryginalny cytat pochodzi z książki "Wichrowe Wzgórza" Emily Jane Brontë).

Jak wyjdę, to przyjadę do ciebie. To może być późna noc, ale chyba mnie wpuścisz?
-Nie wiem, nie wpuszczam facetów po dwudziestej drugiej.
-Dobra, to położę się na wycieraczce i będę skrobał w drzwi, wyjąc do księżyca".

Żyłem w brudnym świecie bez zasad, bez granic, wszystko było dozwolone, łatwe i szybkie, nie pozostawiało nic po sobie, takie proste i bezwartościowe.

Poczułem, że kocham ją całym sobą, że jestem od niej uzależniony jak od najbardziej uzależniającego narkotyku. W najgłębszych zakamarkach mojego umysłu wszystkie komórki były wypełnione nią. Ona była moją jasną stroną, ona była moim życiem, moim codziennym dniem, moim czystym światem, ona sprawiała, że widziałem sens we wszystkim, co robiłem.

Pozostań przy mnie na zawsze
- przybierz, jaką chcesz, postać
- doprowadź mnie do obłędu,
tylko nie zostawiaj mnie samego w tej otchłani,
gdzie nie mogę cię znaleźć!
Nie mogę żyć bez mojego życia.
Nie mogę żyć bez mojej duszy!

Kiedyś wątpiłem w miłość, nie wierzyłem w nią, nie wiedziałem nawet, że istnieje, a jeśli nawet istniała, nie wierzyłem, że spotkam ją kiedykolwiek. Dzięki tej kobiecie wiedziałem, że jest to jak najbardziej możliwe, realne i wreszcie mogę to sam poczuć.

Potrząsnąłem głową, żeby wyrzucić z głowy wspomnienie czasów, które minęły i nigdy już nie wrócą. Wiedziałem, że ciągle mieszkają w mojej głowie, ale posiadłem zdolność chowania ich do głębokich szuflad mojego umysłu i niewyciągania nigdy na zewnątrz.

Moja Kati odeszła, ale uratowała mnie. ... Uratowała moje życie.
Sprawiła, że nie żyję codziennie w brudnym świecie.