Historia kina polskiego. Twórcy, filmy, konteksty

Świetna OKŁADKA. A to Polska właśnie! Polscy reżyserzy (może z wyjątkiem Romka Polańskiego) to sine smutasy.
Wajda - bo dźwigał krzyż polskiego kina praktycznie przez całe swoje zawodowe życie,
Kieślowski - bo był programowo smutny,
Żuławski - bo był smutny nie wiadomo czemu, miał przecież takie śliczne żony...
Agnieszka Holland - bo to zawsze ciężko być jedyną kobietą w każdym środowisku,
tylko skrywający się za okularami Ryszard Bugajski - chwilowo w jakby nieco lepszym nastroju (jego "Przesłuchanie" znalazło się po wielu latach na festiwalu w Cannes),ale też była to kariera przetrącona przez PRL i stan wojenny.
Na zdjęciu brakuje może jeszcze kilku ważnych osób (Bareja, Chmielewski, Skolimowski, Hoffman, Munk, Has, Falk, Konwicki, Zanussi...) tym niemniej fajnie, że udało się zebrać ich razem pod biało-czerwoną.

Świetna OKŁADKA. A to Polska właśnie! Polscy reżyserzy (może z wyjątkiem Romka Polańskiego) to sine smutasy.
Wajda - bo dźwigał krzyż polskiego kina praktycznie przez całe swoje zawodowe życie,
Kieślowski - bo był programowo smutny,
Żuławski - bo był smutny nie wiadomo czemu, miał przecież takie śliczne żony...
Agnieszka Holland - bo to zawsze ciężko być jedyną kobietą...

Książka ta to pozycja obowiązkowa dla każdej osoby zainteresowanej polskim kinem. Tadeusz Lubelski zamieszcza w niej przegląd najważniejszych filmów, twórców i trendów obecnych w polskiej kinematografii od jej początków. Ten sporych rozmiarów tom czyta się bardzo dobrze (a jeśli zna się omówione filmy - to jeszcze lepiej). "Historia kina polskiego" może być dobrym punktem wyjścia do dalszego zgłębiania polskiego dorobku filmowego.

Dla mnie najciekawsze były rozdziały poświęcone kinu w Polsce przed II wojną światową, bo lubię filmy dwudziestolecia międzywojennego i historię początków kina, oraz kinu lat 80. Urodziłam się w latach 80., więc nie znam tych czasów z autopsji, a poza tym jako dziecko nie interesowałam się kinem, więc książka Lubelskiego wzbogaciła moją wiedzę w zakresie krajowej twórczości filmowej z tego okresu.

Lubelski nie opisuje kina w oderwaniu od realiów społecznych, ale pokazuje powiązanie kinematografii z sytuacją społeczną i polityczną. Można dzięki temu zobaczyć, jak historia Polski wpływała na powstawanie filmów w zasadzie już od samego początku.

Warto sięgnąć po tę książkę. Nie jest to, co prawda, książka podręczna do czytania gdziekolwiek, bo jej rozmiar i waga to utrudniają. Mimo to czyta się ją całkiem szybko i jest naprawdę ciekawa.

Książka ta to pozycja obowiązkowa dla każdej osoby zainteresowanej polskim kinem. Tadeusz Lubelski zamieszcza w niej przegląd najważniejszych filmów, twórców i trendów obecnych w polskiej kinematografii od jej początków. Ten sporych rozmiarów tom czyta się bardzo dobrze (a jeśli zna się omówione filmy - to jeszcze lepiej). "Historia kina polskiego" może być dobrym punktem...

Cały czas czytana, tam coś zapomnę to przewrócę parę kartek do tyłu, tu coś chcę wiedzieć szybciej to przewrócę do przodu i tak w kółko. Dobra encyklopedia kina.

Cały czas czytana, tam coś zapomnę to przewrócę parę kartek do tyłu, tu coś chcę wiedzieć szybciej to przewrócę do przodu i tak w kółko. Dobra encyklopedia kina.

Bardzo ciekawa lektura, chociaż autor momentami rozwodzi się aż nadto. Nie zdążyłam przeczytać do końca jednak z pewnością to zrobię.

Bardzo ciekawa lektura, chociaż autor momentami rozwodzi się aż nadto. Nie zdążyłam przeczytać do końca jednak z pewnością to zrobię.