Krwawy śnieg

Frontowe przeżycia niemieckiego żołnierza, którego los rzucił do ZSRR, Rumunii, Polski i Danii. Ciekawie napisane wspomnienia, może jedne z wielu podobnych, ale dobrze napisane i wciągające.

Frontowe przeżycia niemieckiego żołnierza, którego los rzucił do ZSRR, Rumunii, Polski i Danii. Ciekawie napisane wspomnienia, może jedne z wielu podobnych, ale dobrze napisane i wciągające.

Tytuł mocniejszy niż cała książka. I tak właśnie jest. Czyta się szybko i sprawnie o walkach w stylu gierkowych strzelanek. Tyle czasu w walce na froncie wschodnim i autor nie doświadczył ani nie widział żadnej zbrodni wojennej ?? Litości. Może to dlatego, że niemiecka chemia ma świetne wybielacze ?? Prawdziwa sielanka. Jak dla mnie książka ta nie ma za grosz jakiegokolwiek przekazu. Po co pisać coś takiego ?? Tylko naiwniak łyknie te propagandowe wyznania rycerza niemieckiej dywizji pancernej.

Tytuł mocniejszy niż cała książka. I tak właśnie jest. Czyta się szybko i sprawnie o walkach w stylu gierkowych strzelanek. Tyle czasu w walce na froncie wschodnim i autor nie doświadczył ani nie widział żadnej zbrodni wojennej ?? Litości. Może to dlatego, że niemiecka chemia ma świetne wybielacze ?? Prawdziwa sielanka. Jak dla mnie książka ta nie ma za grosz jakiegokolwiek...

Książka jest bardzo realistyczna i faktycznie mogą to być prawdziwe wspomnienia Guntera, nie wspomina o polityce i rządzącej partii, z czasem nabiera doświadczeń z frontu wschodniego jako żołnierz jednostki pierwszoliniowej postawionej na krzyżyk, zaczyna gardzić "wymądrzałymi ważniakami" czyli niektórymi dowódcami którzy wszystko wiedzieli najlepiej a byli tylko widzami, na froncie był bardzo długo i bardzo odbiło się to na jego psychice, nie miał gwarancji że przeżyje wojnę i dobrze o tym wiedział, w każdej chwili był gotowy odpiąć swoją kaburę i wybrać szybszą śmierć niż dostać się do ruskiej niewoli, a wiedział co tam robią z jeńcami.
Pod koniec wojny, 1944 i 45 rok jest doskonałym operatorem KMu, bardzo dużo się nauczył i zaczyna całkiem siadać mu psychika, kiedy sytuacja Wehrmachtu się pogarsza, ciągle zmieniają się dowódcy którzy im później tym są gorsi i słabiej wyszkoleni, czuje się bezradny, ciągle jakieś nowe twarze w jego jednostce, a po jego znajomych nie pozostał żaden ślad, wszyscy polegli, ma coraz bardziej dość wojny ale twierdzi że nie może się migać od obowiązków i zachować dyscyplinę jak na weterana przystało, chociaż jest mu bardzo ciężko, wiosną 45 roku przemieszcza się na zachód z innymi zbieraninami żołnierzy z różnych pułków, żeby poddać się aliantom i uniknąć ruskiej niewoli.

Książka jest bardzo realistyczna i faktycznie mogą to być prawdziwe wspomnienia Guntera, nie wspomina o polityce i rządzącej partii, z czasem nabiera doświadczeń z frontu wschodniego jako żołnierz jednostki pierwszoliniowej postawionej na krzyżyk, zaczyna gardzić "wymądrzałymi ważniakami" czyli niektórymi dowódcami którzy wszystko wiedzieli najlepiej a byli tylko widzami,...

Na samym wstępie trzeba zaznaczyć, że książkę czyta się szybko i sprawnie.

Tematyka nie należy do najłatwiejszych ani do najprzyjemniejszych. Mamy tutaj opis z czym musieli się mierzyć Niemieccy żołnierze na różnych frontach wojny głownie skupiając się na walce w Rosji.

Jedyny minus to czuć lekkie wybielanie się autora (możliwe jest to tym, że książka została wydana bardzo dawno od drugiej wojny światowej i światopogląd bardzo się zmienił również autora). Autor sugeruje, że nigdy nie wierzył w ideały
narodu czy partię. Również to, że nigdy nie dobijał lub nie umiał zabić przeciwnika który nie jest uzbrojony a jedynie dopuszczali się tego jacyś sadyści którzy byli chorzy.

Na samym wstępie trzeba zaznaczyć, że książkę czyta się szybko i sprawnie.

Tematyka nie należy do najłatwiejszych ani do najprzyjemniejszych. Mamy tutaj opis z czym musieli się mierzyć Niemieccy żołnierze na różnych frontach wojny głownie skupiając się na walce w Rosji.

Jedyny minus to czuć lekkie wybielanie się autora (możliwe jest to tym, że książka została wydana...

Książka przeczytana przeze mnie bardzo szybko. Na okrucieństwo wojny spoglądamy z perspektywy niemieckiego żołnierza- zwykłego człowieka który został wysłany na front po zaledwie 6 miesięcznym szkoleniu. A tam realia wojny okazują się o wiele gorsze niż doktryny wbijane im do głowy. Myślę że zapadnie mi w pamięci na długo

Książka przeczytana przeze mnie bardzo szybko. Na okrucieństwo wojny spoglądamy z perspektywy niemieckiego żołnierza- zwykłego człowieka który został wysłany na front po zaledwie 6 miesięcznym szkoleniu. A tam realia wojny okazują się o wiele gorsze niż doktryny wbijane im do głowy. Myślę że zapadnie mi w pamięci na długo

Książka przewrotna...
Dobrze się ją czyta, choć właściwie nie jest w żadnym elemencie odkrywcza - kto przeczytał jakiekolwiek frontowe wspomnienia, ten już wie, co dostanie tutaj (i dostaje to).
Gdzie więc przewrotność? Otóż mamy do czynienia (jak zazwyczaj we wspomnieniach niemieckich nazistów czy sowieckich komunistów) z postacią "młodego, pełnego dobrych chęci i ideałów, oszukanego przez system człowieka" - taki tam dobry chłopak, co to tylko dbał o kolegów i wykonywał rozkazy - jakie to niemieckie, prawda?
Nie chcę się na ten temat rozwodzić, bo kto wie, o co chodzi, temu tłumaczyć nie trzeba, a kto nie wie, ten i tak nadal będzie płakał nad losem tego "fajnego chłopaka"...
Za podsumowanie niech wystarczy scena z zakończenia książki, w której przygodny Czech latem 1945 roku zabiera naszemu bohaterowi buty - i filozoficzne rozważania autora wspomnień na temat tego, jak długo taka nienawiść (reprezentowana przez owego Czecha!) będzie trwała i jak trudno będzie ją wyplenić.
Tak, tak - tak sobie ten hitlerowiec rozmyślał. Humanista...:-/

Książka przewrotna...
Dobrze się ją czyta, choć właściwie nie jest w żadnym elemencie odkrywcza - kto przeczytał jakiekolwiek frontowe wspomnienia, ten już wie, co dostanie tutaj (i dostaje to).
Gdzie więc przewrotność? Otóż mamy do czynienia (jak zazwyczaj we wspomnieniach niemieckich nazistów czy sowieckich komunistów) z postacią "młodego, pełnego dobrych chęci i...

Przeczytałem "Krwawy śnieg" świeżo po lekturze książki Guya Sajera "Zapomniany żołnierz" . Książki te podobne tematycznie, mówiące o losach szeregowych uczestników frontu wschodniego są od siebie bardzo różne. Pierwsza napisana krótko po wojnie pełna jest nazistowskiego fanatyzmu i wściekłości z przegranej wojny, ta zaś, napisana po kilkudziesięciu latach, jest dużo bardziej wyważona. Dramatyzm obu jest podobny, wyrazistość opisów również. Co ciekawe obaj autorzy służyli, przynajmniej krótko, w dywizji "Grossdeutschland" i przeszli podobny szlak bojowy.
Gdybym miał wybierać, z czystym sumieniem polecam książkę autorstwa G. Koschorrka.

Przeczytałem "Krwawy śnieg" świeżo po lekturze książki Guya Sajera "Zapomniany żołnierz" . Książki te podobne tematycznie, mówiące o losach szeregowych uczestników frontu wschodniego są od siebie bardzo różne. Pierwsza napisana krótko po wojnie pełna jest nazistowskiego fanatyzmu i wściekłości z przegranej wojny, ta zaś, napisana po kilkudziesięciu latach, jest dużo...

Wspomnienia spisane po wielu latach, z cudem odnalezionych zapisków. Zapiski były czynione na bieżąco, podczas działań wojennych. Dodaje to wielu szczegółów i autentyczności. Całość pisana lekkim językiem, więc czyta się lekko. Mimo że autor jest żołnierzem wrogiej, nazistowskiej armii zdobywa sympatię czytelnika. W książce widzimy przemianę od zapalonego strzelca po osobę pragnącą pokoju, ale jednak wierną rzeszy. Pokazane okrucieństwo wojny, w której nie ma sentymentów i miejsca na cywilizowane uczucia.

Wspomnienia spisane po wielu latach, z cudem odnalezionych zapisków. Zapiski były czynione na bieżąco, podczas działań wojennych. Dodaje to wielu szczegółów i autentyczności. Całość pisana lekkim językiem, więc czyta się lekko. Mimo że autor jest żołnierzem wrogiej, nazistowskiej armii zdobywa sympatię czytelnika. W książce widzimy przemianę od zapalonego strzelca po osobę...

Napisane po 60 latach wspomnienia młodego Niemca (w Wermahcie służył między 17 a 21 rokiem życia) z frontu wschodniego. Opowieść na formę dziennika, więc czyta się ją szybko.

Mnie osobiście, podczas lektury, bardzo kłuło w oczy całkowite pominięcie tematu zbrodni wojennych na ludności cywilnej popełnianych przez żołnierzy obu armii. Niestety nie wiem, czy był to celowy zabieg autora, czy też, co wydaje się nieprawdopodobne, pisząc swój pamiętnik w czasie wojny nie dostrzegał efektów tych działań.

Napisane po 60 latach wspomnienia młodego Niemca (w Wermahcie służył między 17 a 21 rokiem życia) z frontu wschodniego. Opowieść na formę dziennika, więc czyta się ją szybko.

Mnie osobiście, podczas lektury, bardzo kłuło w oczy całkowite pominięcie tematu zbrodni wojennych na ludności cywilnej popełnianych przez żołnierzy obu armii. Niestety nie wiem, czy był to celowy...

Książka ta zrobiła na mnie duże wrażenie. Autor opisuje w niej swoje przeżycia z kampanii Wehrmachtu na froncie wschodnim w roku 1942. Koschorrek jako młody chłopak został wysłany razem z oddziałem w jedno z najgorszych bitew drugiej wojny światowej do Stalingradu. Autor opisuje trudy i znoje walk w ty oblężonym mieście a także momenty gdy został wysłany do Włoch i do Rumunii. W książce są momenty gdy giną jego koledzy w oddziale a także weselsze chwile gdy spotyka kolegów, którzy przeżyli. Oprócz Stalingradu autor opisuje sam paniczny i chaotyczny odwrót sił niemiecki w momencie przełamania frontu przez żołnierzy ZSRR. Na uwagę zwraca fakt, że Koschorrek wyznaje, że sam nie wierzył w słowa wodza - Hitlera. Skupia się raczej na braterskiej więzi pomiędzy żołnierzami. Książka jest ogólnie bardzo ciekawa oraz mocna. Napisana została językiem prostym i przystępnym dla czytelnika. Jeżeli ktoś się interesuje wspomnieniami żołnierzy podczas drugiej wojny światowej to polecam.

Książka ta zrobiła na mnie duże wrażenie. Autor opisuje w niej swoje przeżycia z kampanii Wehrmachtu na froncie wschodnim w roku 1942. Koschorrek jako młody chłopak został wysłany razem z oddziałem w jedno z najgorszych bitew drugiej wojny światowej do Stalingradu. Autor opisuje trudy i znoje walk w ty oblężonym mieście a także momenty gdy został wysłany do Włoch i do...