Papierowe miasta

Papierowe miasta dla mnie najlepsza tego autora

Papierowe miasta dla mnie najlepsza tego autora

Spodziewałam się, że będzie bardziej zagadkowa.
John Green ma specyficzny styl pisania, przez co trudniej było zrozumieć szybko przekaz autora.
Fabuła niewciągająca jak dla mnie, jednak były momenty gdy pochłaniałam tą książkę szybciej niż inne.
Niestety zakończenie zawiodło mnie najbardziej, mimo że było bardzo nieprzewidywalne.
Zawiera wiele ciekawych cytatów, oraz skłania do wielu mądrych refleksji.

Spodziewałam się, że będzie bardziej zagadkowa.
John Green ma specyficzny styl pisania, przez co trudniej było zrozumieć szybko przekaz autora.
Fabuła niewciągająca jak dla mnie, jednak były momenty gdy pochłaniałam tą książkę szybciej niż inne.
Niestety zakończenie zawiodło mnie najbardziej, mimo że było bardzo nieprzewidywalne.
Zawiera wiele ciekawych cytatów, oraz...

Przyjemna z niestety trochę słabą końcówką.

Przyjemna z niestety trochę słabą końcówką.

Uwielbiam styl autora i pomysły widać że zna się na rzeczy i że wszystko jest tu przemyślane polecam

Uwielbiam styl autora i pomysły widać że zna się na rzeczy i że wszystko jest tu przemyślane polecam

Mega fajna ale końcówka taka mehhh

Mega fajna ale końcówka taka mehhh

Czytając tą książkę czułam dziwny niepokój i przez to z fascynacja poznawałam kolejne skrawki historii.

,,𝑀𝑖𝑎𝑠𝑡𝑜 𝑏𝑦ł𝑜 𝑧 𝑝𝑎𝑝𝑖𝑒𝑟𝑢, 𝑎𝑙𝑒 𝑛𝑖𝑒 𝑤𝑠𝑝𝑜𝑚𝑛𝑖𝑒𝑛𝑖𝑎."

Historia sama w sobie naprawdę mi się podobała. Jednak mimo wszystko mega ciężko mi się ją czytało i dosyć mocno się z nią męczyłam. Był moment gdzie musiałam odłożyć ją na dłuższy czas, bo nie chciałam wprowadzić się w jakiś zastój i poważnie zastanawiałam się nad zrobieniem dnf'a. Aczkolwiek byłam za bardzo zaintrygowana tym jak skończy się ta książka, żeby nie dokończyć czytania.

,,𝑇𝑎𝑘 𝑡𝑟𝑢𝑑𝑛𝑜 𝑗𝑒𝑠𝑡 𝑜𝑑𝑒𝑗ść - 𝑑𝑜𝑝ó𝑘𝑖 𝑠𝑖ę 𝑛𝑖𝑒 𝑜𝑑𝑒𝑗𝑑𝑧𝑖𝑒. 𝐴 𝑤ó𝑤𝑐𝑧𝑎𝑠 𝑡𝑜 𝑛𝑎𝑗ł𝑎𝑡𝑤𝑖𝑒𝑗𝑠𝑧𝑎 𝑟𝑧𝑒𝑐𝑧 𝑝𝑜𝑑 𝑠ł𝑜ń𝑐𝑒𝑚."

Pomimo tego, że przez styl pisania autora ciężko mi się ją czytało to była ona niepokojąco intrygująca, a ja chciałam brnąć dalej w tą historię. Quentin wyrusza w podróż, aby odnaleźć Margo. Podczas poszukiwań odkrywa nie tylko następne podpowiedzi i zagadki, ale też dowiaduje się dużo o sobie i swoich przyjaciołach. Zagadka ze zniknięciem Margo była naprawdę interesującą i byłam ciekawa jak to się rozwiąże, jednak nie powiem zakończenie odrobinę mnie zawiodło, bo spodziewałam się czegoś bardziej Wow, ale tak czy siak ma ono swój urok. Najbardziej spodobał mi się chyba moment zmobilizowania przyjaciół do wspólnej podróży i sam moment tego jak już wyruszyli. Ten fragment wciągnął mnie najbardziej i zapadł mi w pamięci.

Podsumowując. Mam mieszane uczucia do tej książki i trochę trudno mi ja ocenić. Z jednej strony mnie zaintrygowała i byłam ciekawa tej historii, a z drugiej męczyłam się z nią i miałam ochotę ją odłożyć. Miała naprawdę znakomity klimat, który na pewno zapamiętam, ale będę musiała się zastanowić czy sięgnę po inne książki tego autora.

Współpraca reklamowa z Wydawnictwem 💕

Czytając tą książkę czułam dziwny niepokój i przez to z fascynacja poznawałam kolejne skrawki historii.

,,𝑀𝑖𝑎𝑠𝑡𝑜 𝑏𝑦ł𝑜 𝑧 𝑝𝑎𝑝𝑖𝑒𝑟𝑢, 𝑎𝑙𝑒 𝑛𝑖𝑒 𝑤𝑠𝑝𝑜𝑚𝑛𝑖𝑒𝑛𝑖𝑎."

Historia sama w sobie naprawdę mi się podobała. Jednak mimo wszystko mega ciężko mi się ją czytało i dosyć mocno się z nią męczyłam. Był moment gdzie musiałam odłożyć ją na dłuższy czas, bo nie chciałam wprowadzić się w...

„ᴍᴀʀɢᴏ ᴢᴀᴡsᴢᴇ ᴋᴏᴄʜᴀᴌᴀ ᴛᴇᴊᴍɴɪᴄᴇ. ᴡ ᴏʙʟɪᴄᴢᴜ ᴡʏᴅᴀʀᴢᴇń, ᴋᴛóʀᴇ ɴᴀsᴛąᴘɪᴌʏ ᴘᴏᴛᴇᴍ, ɴɪɢᴅʏ ɴɪᴇ ᴏᴘᴜsᴢᴄᴢᴀᴌᴀ ᴍɴɪᴇ ᴍʏśʟ, żᴇ ʙʏć ᴍᴏżᴇ ᴋᴏᴄʜᴀᴌᴀ ᴊᴇ ᴛᴀᴋ ʙᴀʀᴅᴢᴏ, żᴇ sᴀᴍᴀ sᴛᴀᴌᴀ sɪę ᴛᴀᴊᴇᴍɴɪᴄą."

Dziś przychodzę do was z recenzją książki "Papierowe miasta". Pamiętam, że kiedyś oglądałam film na jej podstawie - jednak większość wyleciała mi z głowy hah
Sięgnięcie po tą książkę pozwoliło mi co nieco odświeżyć pamięć chociaż myślę, że i tak w sporej części film różnił się od książki.
Ale może przejdźmy już do moich odczuć... A na drugim zdjęciu zostawiam wam opis do zapoznania.
Książki tego autora mają to do siebie, że czasami zawierają wiele takich trudnych przemyśleń i porównań, których raczej nie używa się na codzień. I to trochę sprawiało, że trudno było mi przebrnąć przez niektóre momenty. Jednak taki styl pisania ma nasz autor,bo już miałam okazję przeczytać kilka jego książek i w zupełności to akceptuję. Fabuła w 100% wynagrodziła mi każdą rzecz, która tam gdzies podczas czytania mi nie pasowała. Możemy zaobserwować tutaj nastolenie życie naszych bohaterów, którzy wkraczają w dorosły świat, kończą szkołę i co najważniejsze - odkrywają czym jest miłość, a co więcej? Są zdolni by w walce o to uczucie przejechać tysiące kilometrów...
Zdaję sobie sprawę, że John Green ma dość specyficzny styl pisania i nie każdemu może się to podobać jednak mimo tego, polecam wam zapoznać się z jego twórczością, jeśli jeszcze nie mieliście okazji. Jego książki przepełnione są wieloma mądrymi, wzruszającymi słowami. Niby są takie proste, ale jednak niezwykłe. I gwarantuję wam, że nie znajdziecie drugiej osoby, która tworzyłaby tak wyjątkowe historie.
I jeszcze dodam, że jestem zakochana w tych nowych wydaniach książek tego autora i wydawnictwo robi kawał dobrej roboty tworząc tak piękne książki. Na pewno cudownie prezentują się na półce.

„ᴛᴀᴋ ᴛʀᴜᴅɴᴏ ᴊᴇsᴛ ᴏᴅᴇᴊść - ᴅᴏᴘóᴋɪ sɪę ɴɪᴇ ᴏᴅᴇᴊᴅᴢɪᴇ. ᴀ ᴡóᴡᴄᴢᴀs ᴛᴏ ɴᴀᴊᴌᴀᴛᴡɪᴇᴊsᴢᴀ ʀᴢᴇᴄᴢ ᴘᴏᴅ sᴌᴏńᴄᴇᴍ. "

„ᴍᴀʀɢᴏ ᴢᴀᴡsᴢᴇ ᴋᴏᴄʜᴀᴌᴀ ᴛᴇᴊᴍɴɪᴄᴇ. ᴡ ᴏʙʟɪᴄᴢᴜ ᴡʏᴅᴀʀᴢᴇń, ᴋᴛóʀᴇ ɴᴀsᴛąᴘɪᴌʏ ᴘᴏᴛᴇᴍ, ɴɪɢᴅʏ ɴɪᴇ ᴏᴘᴜsᴢᴄᴢᴀᴌᴀ ᴍɴɪᴇ ᴍʏśʟ, żᴇ ʙʏć ᴍᴏżᴇ ᴋᴏᴄʜᴀᴌᴀ ᴊᴇ ᴛᴀᴋ ʙᴀʀᴅᴢᴏ, żᴇ sᴀᴍᴀ sᴛᴀᴌᴀ sɪę ᴛᴀᴊᴇᴍɴɪᴄą."

Dziś przychodzę do was z recenzją książki "Papierowe miasta". Pamiętam, że kiedyś oglądałam film na jej podstawie - jednak większość wyleciała mi z głowy hah
Sięgnięcie po tą książkę pozwoliło mi co...

Książka sama w sobie jest spoko, ale troszkę w niektórych momentach mnie znudziła.

Książka sama w sobie jest spoko, ale troszkę w niektórych momentach mnie znudziła.

Nie mogłam przebrnąć przez dosłownie parę stron, aż w końcu stwierdziłam, że po prostu John Green nie pisze dla mnie, chociaż byłam w posiadaniu aż 4 jego książek, czas je oddać komuś kto je chce

Nie mogłam przebrnąć przez dosłownie parę stron, aż w końcu stwierdziłam, że po prostu John Green nie pisze dla mnie, chociaż byłam w posiadaniu aż 4 jego książek, czas je oddać komuś kto je chce

Jak lubię książki Johna Greena to ta nie była moją ulubioną. Trochę mi się dłużyła i od początku nie złapałam tego vibe'u. Nie znalazłam tego punktu zaczepienia, który sprawiałby że byłabym ciekawa co się dalej wydarzy.
.
Na koniec tej całej zabawy byłam jednak zadowolona, że przeczytałam "Papierowe miasta", bo John Green jako jedyny potrafi tak zrozumieć spojrzenie nastolatków. Naprawdę, nie znam autora który w tak delikatny sposób opisywał nastoletnie rozterki. Czuć, że jest to książka pisana lata temu, bo teraz mamy niestety inną erę nastolatków, ale ja o wiele bardziej wolę to z czasów pisania przez Greena książki. A więc o co chodzi w tej książce? A no oto by odnaleźć dziewczynę, która uciekła i dowiedzieć się czemu to zrobiła i czy planuje targnąć się na swoje życie. Podejmują się tego jej znajomi o dziwo, a nie rodzina która celowo wymieniła zamki, by ta nie mogła wrócić. Teoretycznie dziewczyna jest dorosła i uciekała wiele razy, ale tym razem trwa to dłużej niż zwykle, zbliża się koniec szkoły, a ona zapadła się pod ziemię. Jej kolega jak mu się wydaje znajduje wskazówki, myśląc że ona chce by ten ją odnalazł i tak zaczyna się tropienie młodej uciekinierki.
.
I z tą książką to jest tak właśnie, że niby mi się podobała, ale jednak coś mi się dłużyło. W sumie było to ciekawe, a jednak odkładałam ją na długo i mnie nie wciągała. Końcówka, przyznaję, mnie chwyciła, kiedy to powieść zaczyna być powieścią drogi. To wszystko staje się dynamiczne i interesujące. W ogólnym rozrachunku jak mówiłam mi się podobała i warto było się trochę wysilić przy czytaniu.

Jak lubię książki Johna Greena to ta nie była moją ulubioną. Trochę mi się dłużyła i od początku nie złapałam tego vibe'u. Nie znalazłam tego punktu zaczepienia, który sprawiałby że byłabym ciekawa co się dalej wydarzy.
.
Na koniec tej całej zabawy byłam jednak zadowolona, że przeczytałam "Papierowe miasta", bo John Green jako jedyny potrafi tak zrozumieć spojrzenie...