Wiedźmin. Droga bez powrotu

Klasyczny komiks w uniwersum Wiedźmina. Zarówno z kreski, fabuły czy konstrukcji opowieści czuć przaśność lat 90-tych, która dla współczesnego czytelnika może być trudna w odbiorze.
Sama opowieść dotyczy ciekawego wątku rodziców Geralta, stanowiąc tym samym interesujące rozwinięcie sagi i elementów w nich zawartych.
"Droga bez powrotu" to ciekawa pozycja dla fanów Wiedźmina, aczkolwiek trzeba ją czytać z pewnym przymrużeniem oka i przy akceptacji, że wiele rozwiązań - graficznych i fabularnych - dość kiepsko się zestarzało.

Klasyczny komiks w uniwersum Wiedźmina. Zarówno z kreski, fabuły czy konstrukcji opowieści czuć przaśność lat 90-tych, która dla współczesnego czytelnika może być trudna w odbiorze.
Sama opowieść dotyczy ciekawego wątku rodziców Geralta, stanowiąc tym samym interesujące rozwinięcie sagi i elementów w nich zawartych.
"Droga bez powrotu" to ciekawa pozycja dla fanów...

Wiedźmina ubóstwiam, całe uniwersum, książki, gry, serial, a nawet i film. To była tylko kwestia czasu aż dorwę komiks. Nie jestem zachwycona i na pewno dałabym oczko niżej, gdyby nie fakt, że to właśnie świat Wiedźmina. Nie chodzi o ten konkretny komiks, ale o to, w jakim stylu jest zrobiony, to ten taki stary typ, jak Tytus, Romek i Atomek, jak Thorgal, w ogóle nie moje klimaty, od typowych kratek komiksowych wolę powieści graficzne, ładne grafiki, obrazy, twory, które ocierają się o malarstwo, tutaj ta kreska, obrazek jest drugorzędny.
Sama historia bardzo mi się podoba, to taki prequel do Wiedźmina, co bardzo mnie cieszy, bo dowiadujemy się tu kilku rzeczy, które nigdy nie były jasno określone w książkach. Jaszczur z okładki to fajna postać, na myśl przywodzi mi postaci z gry Heroes III. Mimo iż kilka nazw było zbyt długich i skomplikowanych, bawiłam się świetnie. Ale prawdą jest, że mogli sobie darować te językołamańce, zwłaszcza w komiksie.
Podoba mi się postać kobieca, ale nie jest ona zbyt piękna, w ogóle ta kreska to sprawia, że ci bohaterowie wszyscy są pokraczni, bogowie uchowajcie, żeby takich ludzi dookoła siebie spotykać, bo strach byłby oczy otwierać. Główny męski bohater to wygląda wręcz dramatycznie.
Miło było sobie pooglądać coś co jest wiedźminopodobne, kolejne tomy już na mnie czekają, więc gdzieś na dniach będę je czytać, nie mogę się doczekać!

Wyzwanie czytelnicze LC sierpień 2022: Przeczytam komiks (8).

Wiedźmina ubóstwiam, całe uniwersum, książki, gry, serial, a nawet i film. To była tylko kwestia czasu aż dorwę komiks. Nie jestem zachwycona i na pewno dałabym oczko niżej, gdyby nie fakt, że to właśnie świat Wiedźmina. Nie chodzi o ten konkretny komiks, ale o to, w jakim stylu jest zrobiony, to ten taki stary typ, jak Tytus, Romek i Atomek, jak Thorgal, w ogóle nie moje...

Super komiks, w którym poznajemy rodziców Geralta (podobnie jak ich syn, nie byli przeciętnymi ludźmi). Świetne rozwinięcie historii wiedźmina, choć komiks chyba należy traktować raczej jako luźną adaptację twórczości Sapkowskiego. Jako fan wiedźmina, serdecznie polecam.

Super komiks, w którym poznajemy rodziców Geralta (podobnie jak ich syn, nie byli przeciętnymi ludźmi). Świetne rozwinięcie historii wiedźmina, choć komiks chyba należy traktować raczej jako luźną adaptację twórczości Sapkowskiego. Jako fan wiedźmina, serdecznie polecam.

Fajna, psychodeliczna i klasyczna kreska i wciągająca historia. Z jednej strony wierna opowiadaniu, z drugiej rozszerzająca wątki i ściślej budująca świat wiedźmina.

Fajna, psychodeliczna i klasyczna kreska i wciągająca historia. Z jednej strony wierna opowiadaniu, z drugiej rozszerzająca wątki i ściślej budująca świat wiedźmina.

Przeczytane z nostalgii do Wiedźmina. Chyba nie jestem fanką komiksów bo oprócz końcówki historia mnie nie zaciekawiła i wydawała się w niektórych momentach kompletnie nie jasna.

Przeczytane z nostalgii do Wiedźmina. Chyba nie jestem fanką komiksów bo oprócz końcówki historia mnie nie zaciekawiła i wydawała się w niektórych momentach kompletnie nie jasna.

Opinia dotyczy całego cyklu.
Klasyka polskiego komiksu.
Przeczytane ponownie po 20 latach.
Plusy:
- wydanie poprawione robi jeszcze większe wrażenie;
- intrygujący powrót do przeszłości, odczucia może mniejsze, ale pozytywne;
- specyficzny klimat, który po prostu trzeba polubić;
- ciekawe wątki z życia Geralta z Rivii, które zostały przedstawione tylko w komiksowej formie (Zdrada);
- charakterystyczne, ale dobre rysunki Bogusława Polcha;
- wizerunki niektórych zwierząt (strzygi) po prostu rewelacyjne;
- komiks dla fanów uniwersum stworzonego przez A. Sapkowskiego.
Minusy:
- niektóre rysunki „trącą myszką”;
- pojawiające się czasami błędy językowe.
Ogółem cały cykl dobry warty przeczytania.

Opinia dotyczy całego cyklu.
Klasyka polskiego komiksu.
Przeczytane ponownie po 20 latach.
Plusy:
- wydanie poprawione robi jeszcze większe wrażenie;
- intrygujący powrót do przeszłości, odczucia może mniejsze, ale pozytywne;
- specyficzny klimat, który po prostu trzeba polubić;
- ciekawe wątki z życia Geralta z Rivii, które zostały przedstawione tylko w komiksowej formie...

No cóż... oryginał najlepszy.

No cóż... oryginał najlepszy.

Jak Polch zarżnął wiedźmina. part 1

Jak Polch zarżnął wiedźmina. part 1

To moje pierwsze spotkanie z uniwersum Wiedźmina i muszę powiedzieć, że szału nie ma. Ale konkretnie — historia, mimo że dosyć spójna, to nie do końca przekazana w zrozumiały sposób. Niektóre szczegóły musiałam sprawdzać na Wikipedii, czy na pewno dobrze wszystko zrozumiałam.
Trudno mówić o rozbudowanych charakterach postaci, bo mamy tylko dwoje głównych bohaterów, reszta to postacie epizodyczne, a i pierwszoplanowi bohaterowie, z tego, co wiem, pojawiają się tylko w tej części.

Co do oprawy wizualnej, czyli samych rysunków. Dla mnie są one dosyć archaiczne, ale z drugiej strony taki styl pasuje do tej historii.

Minusem dla mnie jest format wydania, źle się czyta tak duże (a do tego cienkie) zeszyty. Jeśli zaś chodzi o stronę językową, nie obyło się bez kilku błędów takich jak brak przecinka tam, gdzie powinien być. Rozśmieszyła mnie też onomatopeja „BRUMM” w scenie seksu głównych bohaterów.

Niemniej, komiks zachęcił mnie do sięgnięcia po oryginalną historię.

To moje pierwsze spotkanie z uniwersum Wiedźmina i muszę powiedzieć, że szału nie ma. Ale konkretnie — historia, mimo że dosyć spójna, to nie do końca przekazana w zrozumiały sposób. Niektóre szczegóły musiałam sprawdzać na Wikipedii, czy na pewno dobrze wszystko zrozumiałam.
Trudno mówić o rozbudowanych charakterach postaci, bo mamy tylko dwoje głównych bohaterów, reszta...

Polecam!

Polecam!