Papiernik czyli skąd się biorą opowieści

Bardzo chciałem zabrać się za tą książkę bo ma przepiękne ilustracje trafiające w moje proste serduszko. Niestety sama treść mnie odrzuciła całkowicie.

Przyznam szczerze przeszedłem przez wstępik o pracy papiernika i pierwsze zdanie pierwszej opowieści i miałem dość. W pisaniu baśni i rzeczy dla dzieci niestety wychodzą z nas nasze dogmaty i ideologie jak nigdzie indziej, bo chcemy w końcu przekazać im "prawdę o świecie" i "jak żyć". Czego nas uczy wstęp o tym kim jest papiernik zbierający opowieści? Że jedni ludzie są głupi kiedy zbierają złoto, bo mądrzy są ci którzy zbierają opowieści, najlepiej w sposób absolutnie zrutynizowany, odrzucający to, co wydaje się nam powtarzalne (nasz papiernik wyrzuca wiele opowieści bo wydają mu się banalne albo nie warte uwagi). Więc chciwość pieniądza jest nie w porządku, ale kiedy chodzi o zbieranie czegoś co ma "metafizyczną" wartość w sposób dokładnie taki sam jak to złoto to jest już wszystko okej?

Oczywiście opowieści zbiera się wtedy gdy są w letargu, przebiera się w nich, a potem zamyka w wielkich klatkach żeby odpowiednio dojrzały. Wiecie w świecie symboli to oczywiście nie jest tak jak się nam wydaje, klatki nie więżą, opowieści to wcale nie żywe istoty (ptaki),tylko dlaczego używamy tego obrazowania?

To dziwne bo same obrazy pokazane nam w książce wykraczają totalnie poza takie myślenie. Stwory są wielkie jak miasta, miasta są wielowarstwowe, bohaterowie wykonują czynności niemożliwe. A jednak ostatecznie wszystko sprowadza się do tego, że pragnienie złota jest nie mądre, a pragnienie zbierania opowieści, które przecież też może być zmienione w złoto już jest okej. Wolałbym mówić dziecku i sobie, że jest pewna logika za tym złotem, biorąca się ze strachu o życie (to biedni) i też inna biorąca się z chęci bycia lepszym (to bogaci). I że nie ma sensu gromadzić w stosy czegokolwiek, a już twierdzić, że to my jesteśmy tymi, którzy wiedzą lepiej jak te stosy mają się rozwijać to już w ogóle. Cóż kapitalizm można ładnie zamalować.

Bardzo chciałem zabrać się za tą książkę bo ma przepiękne ilustracje trafiające w moje proste serduszko. Niestety sama treść mnie odrzuciła całkowicie.

Przyznam szczerze przeszedłem przez wstępik o pracy papiernika i pierwsze zdanie pierwszej opowieści i miałem dość. W pisaniu baśni i rzeczy dla dzieci niestety wychodzą z nas nasze dogmaty i ideologie jak nigdzie indziej,...

Na Papiernika trafiłam przez "Zaklinacza tygrysów", co patrząc na chronologię wydań może dziwić, ale nie kojarzyłam wcześniej autora. Roch Urbaniak to moje odkrycie 2022 - zarówno literackie, jak i artystyczne. Wszystko spod pędzla i przysłowiowego pióra tego artysty chłonę jak trawa deszcz! :-) Papiernik zachwyca, jak każda z Jego książek. To arcydzieło pod każdym względem - jedna z tych książek, do których wracasz latami. Czekam z niecierpliwością na Papiernika. bajki tygrysa!

Na Papiernika trafiłam przez "Zaklinacza tygrysów", co patrząc na chronologię wydań może dziwić, ale nie kojarzyłam wcześniej autora. Roch Urbaniak to moje odkrycie 2022 - zarówno literackie, jak i artystyczne. Wszystko spod pędzla i przysłowiowego pióra tego artysty chłonę jak trawa deszcz! :-) Papiernik zachwyca, jak każda z Jego książek. To arcydzieło pod każdym względem...

Rewelacja! Zarówno tekst, jak i ilustracje. Nawiązania do innych tekstów kultury tylko dodają smaku czytanym opowieściom.

Rewelacja! Zarówno tekst, jak i ilustracje. Nawiązania do innych tekstów kultury tylko dodają smaku czytanym opowieściom.

W "Papierniku" przyciągnęły mnie przede wszystkim ilustracje, a na drugim miejscu znalazły się nawiązania do opowieści, czyli poniekąd książek - a przynajmniej tak mi się to skojarzyło. Sama książka okazała się zbiorem opowiadań, napisanych w bardzo przyjemnym stylu, w baśniowym anturażu. Treściowo opowieści nawiązują do znanych motywów legend lub kultur, ale są czymś zupełnie nowym, przez co nie sposób przewidzieć zakończenia, a dodatkowym plusem są bardzo współczesne akcenty i problemy.

Książka jest wprawdzie przeznaczona dla młodszego czytelnika, ale też i dorosły powinien przeczytać je z zainteresowaniem. Bardzo polecam, książka jest w sam raz do codziennego czytania dziecku do poduszki.

W "Papierniku" przyciągnęły mnie przede wszystkim ilustracje, a na drugim miejscu znalazły się nawiązania do opowieści, czyli poniekąd książek - a przynajmniej tak mi się to skojarzyło. Sama książka okazała się zbiorem opowiadań, napisanych w bardzo przyjemnym stylu, w baśniowym anturażu. Treściowo opowieści nawiązują do znanych motywów legend lub kultur, ale są czymś...

Jeśli czytasz siedmiolatkowi, przed snem, o tym jak ojciec obcina córce palce (dziewczyna trzyma się łódki w czasie sztormu) i ta wpada do morza, to masz ochotę odnaleźć autora i mu nawrzucać. "Mamo, dlaczego mi to przeczytałaś?". Daaaaaaaaawno mnie tak nie zdenerwowała literatura dla dzieci. Skuszona pozytywnymi opiniami zakupiłam "książkę" i tym samym ostrzegam inne mamy. Język ładny, ale co z tego jeśli treść pozostawia wiele do życzenia. Jedno opowiadanie: "Pasterze chmur", warte uwagi. Ilustracje niebanalne. End.

Jeśli czytasz siedmiolatkowi, przed snem, o tym jak ojciec obcina córce palce (dziewczyna trzyma się łódki w czasie sztormu) i ta wpada do morza, to masz ochotę odnaleźć autora i mu nawrzucać. "Mamo, dlaczego mi to przeczytałaś?". Daaaaaaaaawno mnie tak nie zdenerwowała literatura dla dzieci. Skuszona pozytywnymi opiniami zakupiłam "książkę" i tym samym ostrzegam inne...

Ciekawe opowieści. Jedne lepsze ,drugie gorsze. Ilustracje nie w moim guście. Zbyt "surowe".

Ciekawe opowieści. Jedne lepsze ,drugie gorsze. Ilustracje nie w moim guście. Zbyt "surowe".

14 przepięknych historii opowiedzianych przez tytułowego Papiernika. Do tego magiczne obrazki, które jeszcze bardziej pobudzają czytelnika wyobraźnię.
Jest to przykład literatury dziecięcej . Tylko czy aby na pewno? Myślę, że niekoniecznie😉Każda z opowiedzianych bajek ma ukryty głębszy sens.
Pan Roch Urbaniak jest niesamowitym artystą. I aż wstyd się przyznać, do niedawna nie miałam pojęcia o jego istnieniu i talencie. To dzięki Panu Jakubowi Małeckiemu (autor m.in. „Dygota” czy „ Nikt nie idzie”) odkryłam twórczość Pana Rocha. W jednym ze swoich postów na portalu społecznościowym Pan Jakub wspomina o tym, iż Pan Roch będzie autorem okładki najnowszej jego powieści pt. „Horyzont”. Już się nie mogę doczekać tego połączenia : niesamowity malarz oraz niesamowity pisarz w jednym utworze😉
A „Papiernika” z całego sercem polecam i tym małym, i tym dużym czytelnikom 😉
Ocena 10/10.

14 przepięknych historii opowiedzianych przez tytułowego Papiernika. Do tego magiczne obrazki, które jeszcze bardziej pobudzają czytelnika wyobraźnię.
Jest to przykład literatury dziecięcej . Tylko czy aby na pewno? Myślę, że niekoniecznie😉Każda z opowiedzianych bajek ma ukryty głębszy sens.
Pan Roch Urbaniak jest niesamowitym artystą. I aż wstyd się przyznać, do niedawna...

Niezwykłe bajki, niezwykłe ilustracje. Moja córka za nimi przepada.

Niezwykłe bajki, niezwykłe ilustracje. Moja córka za nimi przepada.

Piękne ilustracje i świetne, krótkie opowieści idealne na zajęcia z dziećmi.

Piękne ilustracje i świetne, krótkie opowieści idealne na zajęcia z dziećmi.

Ilustracje piękne, ale treść pozostawia wiele do życzenia. Jestem zawiedziona.

Ilustracje piękne, ale treść pozostawia wiele do życzenia. Jestem zawiedziona.