Rzeźnia numer pięć

Jest to kawał potężnej literatury o prozie życia i śmierci. O tym, że rzeczy się zdarzają.
Niezdarność tej historii (nawet nie samego bohatera) i napiętrzenie śmieszno-gorzkich wydarzeń wielokrotnie przypominało mi Szwejka. W zasadzie Billy Pilgrim w mojej głowie wygląda dokładnie jak Szwejk. Czy tylko ja tak mam?
"Rzeźnia numer pięć" bezwzględnie rozprawia się z wojną jako taką, z tym jak z perspektywy osoby trzeciej (czy w zasadzie cywilizacji trzeciej) dziwne i chyba fascynujące jest to jak my ludzie postrzegamy świat, swoje działania i cele. Jest to po prostu zupełnie subiektywne, w wymiarze całego gatunku. I chyba nie warto tego oceniać. Zdarza się.
Jest to książka o podróżach w czasie, w której bohater nie podróżuje w czasie. Książka o szczęściu i nieszczęściu, które po prostu jest takie jakie miało być. O tym, że nie zmienimy nic i próbować warto, choć może i nie. Zdarza się.

Jest to kawał potężnej literatury o prozie życia i śmierci. O tym, że rzeczy się zdarzają.
Niezdarność tej historii (nawet nie samego bohatera) i napiętrzenie śmieszno-gorzkich wydarzeń wielokrotnie przypominało mi Szwejka. W zasadzie Billy Pilgrim w mojej głowie wygląda dokładnie jak Szwejk. Czy tylko ja tak mam?
"Rzeźnia numer pięć" bezwzględnie rozprawia się z wojną jako...

Nie wiem, dlaczego tak długo zwlekałam z czytaniem tej książki. Może bałam się opisów dantejskich scen w Dreźnie, może tytuł był przerażający. A okazuje się, że niczego takiego tu nie ma, za to jest doskonale przemyślana opowieść antywojenna. Bo nie dotyczy ona tylko II wojny światowej i nalotów na Drezno, kiedy jednej nocy zginęło 135 tysięcy osób. W książce jest mowa też o Wietnamie, o Hiroszimie, o tym szaleństwie ludzi, które prowadzi do zagłady bezbronnych, a nie ma tu opisów walk, wybuchów bomb, aktów heroizmu czy działań taktycznych. Dostajemy za to historię Billy'ego i kilku innych osób, ktorych wojna naznacza na całe życie. I jest to chyba bardziej przejmujące niż "Na zachodzie bez zmian" Remarque'a.

Nie wiem, dlaczego tak długo zwlekałam z czytaniem tej książki. Może bałam się opisów dantejskich scen w Dreźnie, może tytuł był przerażający. A okazuje się, że niczego takiego tu nie ma, za to jest doskonale przemyślana opowieść antywojenna. Bo nie dotyczy ona tylko II wojny światowej i nalotów na Drezno, kiedy jednej nocy zginęło 135 tysięcy osób. W książce jest mowa też...

Pierwsze spotkanie z Vonnegutem miało odbyć się już tyle razy, że tylko przypadek sprawił, że odbyło się teraz. Zdarza się i tak.

Jeżeli spodziewałam się czegoś konkretnego to na pewno nie tego. Po pierwszych zdaniach pomyślałam, że będzie bardziej lekko niż wzniośle i strasznie, jak to o wojnie. Rozluźniłam się nieco. Na krótko.

Szybko zdałam sobie sprawę, że będzie równie lekko jak Korczak prowadzący dzieci pod prysznic. Było absurdalnie jak tylko o wojnie można. I samo to w zasadzie wbiło w fotel. Nie ma na świecie tyle absurdu.

Równie dobrze zatem można latać po czasoprzestrzeni, opowiadać trochę o środku, trochę o końcu i trochę o początku. Chronologia niewiele tu zmieni. Zrozumiałam wtedy, że tak, jednak jest to arcydzieło. Że zdarza się i tak.

Pierwsze spotkanie z Vonnegutem miało odbyć się już tyle razy, że tylko przypadek sprawił, że odbyło się teraz. Zdarza się i tak.

Jeżeli spodziewałam się czegoś konkretnego to na pewno nie tego. Po pierwszych zdaniach pomyślałam, że będzie bardziej lekko niż wzniośle i strasznie, jak to o wojnie. Rozluźniłam się nieco. Na krótko.

Szybko zdałam sobie sprawę, że będzie...

Niesamowite, że można napisać powieść tak bezpośrednią i obdartą ze złudzeń, a jednocześnie tak chętnie chodzącą na boki i unurzaną w dziwności pozornie chaotycznego strumienia świadomości, której forma nawiązuje sama do siebie i tego co opowiada przedstawiając nam bohatera z którego wszystkich doświadczeń tylko o jednym wiemy na pewno, że było prawdziwe, bo co do reszty, to cholera wie i pomimo tej zagadki, a może też właśnie przez nią, wartą przeczytania, czy się jest żywym, czy nie.
Bo można być nieżywym.
Zdarza się.

Niesamowite, że można napisać powieść tak bezpośrednią i obdartą ze złudzeń, a jednocześnie tak chętnie chodzącą na boki i unurzaną w dziwności pozornie chaotycznego strumienia świadomości, której forma nawiązuje sama do siebie i tego co opowiada przedstawiając nam bohatera z którego wszystkich doświadczeń tylko o jednym wiemy na pewno, że było prawdziwe, bo co do reszty,...

Nie wiem, czy ta książka coś zmieni. Ale była szczera. I takiej prawdy mi potrzeba

Nie wiem, czy ta książka coś zmieni. Ale była szczera. I takiej prawdy mi potrzeba

Tak chaotycznej książki w życiu nie czytałam. Niepodobała mi się. Zdarza się.

Tak chaotycznej książki w życiu nie czytałam. Niepodobała mi się. Zdarza się.

"Zdarza się." Tu zdarzyło się wiele, a autor przedstawił to w niepowtarzalny sposób.
Wojna bez martyrologii, wojna bezsensowna, zbędna, pełna absurdów. Sam autor podkreśla, że książka jest "krótka i popaprana, bo o masakrze nie sposób powiedzieć nic inteligentnego". Niewiele tu faktów historycznych, ważniejsze są przeżycia jednostek, które symbolizuje Billy Pilgrim. Obłęd pomieszany z rzeczywistością. Całość jest gorzka i smutna, z dozą tragicznego humoru.
Świetny fragment o odtwarzaniu wojny od tyłu, o naprawczym skutku. Książka przeczytana w kilka godzin.

"Zdarza się." Tu zdarzyło się wiele, a autor przedstawił to w niepowtarzalny sposób.
Wojna bez martyrologii, wojna bezsensowna, zbędna, pełna absurdów. Sam autor podkreśla, że książka jest "krótka i popaprana, bo o masakrze nie sposób powiedzieć nic inteligentnego". Niewiele tu faktów historycznych, ważniejsze są przeżycia jednostek, które symbolizuje Billy Pilgrim. Obłęd...

Niestety, ale książka kompletnie mi nie podeszła. Ledwie ją dokończyłem.
Nie rozumiem jej i nie rozumiem przesłania (jeżeli jakieś jest). Całość jakoś nie trzyma się kupy i jest pokazana zbyt abstrakcyjnie.

Niestety, ale książka kompletnie mi nie podeszła. Ledwie ją dokończyłem.
Nie rozumiem jej i nie rozumiem przesłania (jeżeli jakieś jest). Całość jakoś nie trzyma się kupy i jest pokazana zbyt abstrakcyjnie.

Niezła ale chyba zbyt przereklamowana, a może zwyczajnie do mnie nie trafiła, ciekawy zabieg przedstawienia wojny, to z pewnością mocna strona książki. Tak po namyślę, to zdaje mi się, że chyba może być bardzo dobrą książką ale nie dla mnie.

Niezła ale chyba zbyt przereklamowana, a może zwyczajnie do mnie nie trafiła, ciekawy zabieg przedstawienia wojny, to z pewnością mocna strona książki. Tak po namyślę, to zdaje mi się, że chyba może być bardzo dobrą książką ale nie dla mnie.

Książka uznawana jest za anty-wojenny manifest, jednak zupełnie do mnie nie przemówiła w taki sposób. Nie trafił do mnie też ten sposób przedstawienia traumy po przeżyciach wojennych. Sposób narracji jak i cała historia była nudna i ciągnęła się w nieskończoność.

Książka uznawana jest za anty-wojenny manifest, jednak zupełnie do mnie nie przemówiła w taki sposób. Nie trafił do mnie też ten sposób przedstawienia traumy po przeżyciach wojennych. Sposób narracji jak i cała historia była nudna i ciągnęła się w nieskończoność.