Kafka nad morzem

Murakami to mój wielki pocieszyciel, u którego klimat potrafi zastąpić dla mnie całkowicie wymagania od fabuły. Tak do tej pory myślałam. Jednak Kafka był na mojej wishliście od niepamiętnych czasów, więc możliwe, że moje wymagania wzrosły do rozmiarów trochę ponadprzeciętnych.
I niestety dla mnie się ciągnął jak guma. Czytałam głównie do obiadu i w ten sposób nie czułam przy nim bólu kiszek, bo niestety fabularnie dla mnie był tak nijaki, że spokojnie mogłabym całą opowieść zamieścić ręcznym pismem na jednej kartce papieru. Możliwe, że wyrosłam z fascynacji realizmem magicznym, choć Master i Margarita to nadal moja miłość wielka.
Bohaterowie tacy trochę bez wyrazu, ich zmagania mentalne też takie trochę bez wyrazu, świat wokół nich też taki trochę bez wyrazu. Aż się chciałam dłużej zatrzymać w tym limbo na końcu książki.

Murakami to mój wielki pocieszyciel, u którego klimat potrafi zastąpić dla mnie całkowicie wymagania od fabuły. Tak do tej pory myślałam. Jednak Kafka był na mojej wishliście od niepamiętnych czasów, więc możliwe, że moje wymagania wzrosły do rozmiarów trochę ponadprzeciętnych.
I niestety dla mnie się ciągnął jak guma. Czytałam głównie do obiadu i w ten sposób nie czułam...

Kafkę nad morzem często określa się jako utwór psychoanalityczny, przykład realizmu magicznego. Ojciec 15-letniego Kafki Tamura przepowiedział mu, że zabije go i prześpi się ze swoją matką i siostrą. Kafka ucieka od niego, żeby uniknąć klątwy, ale jak na ironię, wyrusza również w poszukiwaniu matki, która zabrała jego siostrę i zostawiła go, kiedy był dzieckiem. Druga równoległa historia opowiada o staruszku analfabecie Nakata. Kafka i Nakata nigdy się nie spotykają, ale ich wędrówki przez życie są nierozerwalnie powiązane.
Powieść bada relację między życiowymi przypadkami a załamanami czasu, diagnozuje związek duchów z muzyką, terapeutyczne działanie przebaczenia, napięcia na linii sen - rzeczywistość, przemoc, miłość, pamięć i utratę. Autor przedstawia świat niewytłumaczalnych zdarzeń, gdzie ludzie porozumiewają się z kotami, psami i rybami spadającymi z nieba.
W subtelnym stylu opowiadania, koncentrując się na szczegółach, Murakami przeciąga atmosferę chaosu, surrealistycznego wszechświata w harmonię, jakby z medytacji zen.
Kafka nad morzem to powieść o starannej konstrukcji, usiłująca porozumieć się z nowoczesnym światem, łącząc wschodnie i zachodnie myślenie, przez odkrycie i poszerzenie naszego rozumienia wszystkich tajemnic czasu, życia i śmierci.

“Ja lubię dziwaków. Raczej trudno zaufać komuś, kto na takim świecie umie zwyczajnie wyglądać i normalnie żyć.”

Kafkę nad morzem często określa się jako utwór psychoanalityczny, przykład realizmu magicznego. Ojciec 15-letniego Kafki Tamura przepowiedział mu, że zabije go i prześpi się ze swoją matką i siostrą. Kafka ucieka od niego, żeby uniknąć klątwy, ale jak na ironię, wyrusza również w poszukiwaniu matki, która zabrała jego siostrę i zostawiła go, kiedy był dzieckiem. Druga...

kompletnie nie pamiętam tej książki, nic a nic - opinia dla mnie może mi się zmieni jak wrócę do lektury.

kompletnie nie pamiętam tej książki, nic a nic - opinia dla mnie może mi się zmieni jak wrócę do lektury.

Sen mieszający się z jawą, momentami jest troszeczkę DZIWNIE i nieswojo, co zachęca do przerzucania kolejnych kartek.

Czytało się świetnie i polecam każdemu

Sen mieszający się z jawą, momentami jest troszeczkę DZIWNIE i nieswojo, co zachęca do przerzucania kolejnych kartek.

Czytało się świetnie i polecam każdemu

Granicę rzeczywistości zacierają się, w tej pełnej abstrakcji opowieści, o odnajdywaniu siebie. Świat stworzony przez Murakamiego, może być ciężki do zinterpretowania, ale zmagania jego bohaterów mogą pomóc czytelnikowi w zrozumieniu siebie, odnalezieniu czegoś, co utracone, w odkryciu że żyć, znaczy pamiętać.

Granicę rzeczywistości zacierają się, w tej pełnej abstrakcji opowieści, o odnajdywaniu siebie. Świat stworzony przez Murakamiego, może być ciężki do zinterpretowania, ale zmagania jego bohaterów mogą pomóc czytelnikowi w zrozumieniu siebie, odnalezieniu czegoś, co utracone, w odkryciu że żyć, znaczy pamiętać.

Literatura, która przekracza ramy rzeczywistości i dotyka cząstki naszej duszy. Przepiękna opowieść o odzyskiwaniu siebie i stawaniu się "całością". Poruszy każdego, kto w swoim życiu podobnie jak Kafka Tamura przebył drogę "do głębi lasu".

Literatura, która przekracza ramy rzeczywistości i dotyka cząstki naszej duszy. Przepiękna opowieść o odzyskiwaniu siebie i stawaniu się "całością". Poruszy każdego, kto w swoim życiu podobnie jak Kafka Tamura przebył drogę "do głębi lasu".

Kolejna "zaliczona" Ksiazka tego autora. Zdecydowanie najbardziej podeszły mi "kroniki ptaka nakręcacza ", przy tej również się nie nudzilem. Przyjemnie się czytało, jak dla mnie historia trochę jakby urwana w trakcie, liczyłem na coś więcej "na koniec". Ogólnie polecam. Napewno będę kontynuował przygodę z książkami HM

Kolejna "zaliczona" Ksiazka tego autora. Zdecydowanie najbardziej podeszły mi "kroniki ptaka nakręcacza ", przy tej również się nie nudzilem. Przyjemnie się czytało, jak dla mnie historia trochę jakby urwana w trakcie, liczyłem na coś więcej "na koniec". Ogólnie polecam. Napewno będę kontynuował przygodę z książkami HM

Strasznie pokręcona, momentami nudna, momentami baśniowa - jak o tych 2 żołnierzach strzegących niewidzialnej bramy do lasu.
Gdybym czytał (a słuchałem - 18 godz,53 min.) to zapewne bym przerwał, bo to nie moje klimaty.
Starałem się zrozumieć "co autor miał na myśli" i nie bardzo wiem. Może o tym, że ludzie o bardzo różnych charakterach, potrafią się w pewnych sytuacjach zaprzyjaźnić, pomagać sobie, - czyli o stosunkach międzyludzkich.
Mnie nie porwało, choć warsztatowo Murakami jest naprawdę dobry.

Strasznie pokręcona, momentami nudna, momentami baśniowa - jak o tych 2 żołnierzach strzegących niewidzialnej bramy do lasu.
Gdybym czytał (a słuchałem - 18 godz,53 min.) to zapewne bym przerwał, bo to nie moje klimaty.
Starałem się zrozumieć "co autor miał na myśli" i nie bardzo wiem. Może o tym, że ludzie o bardzo różnych charakterach, potrafią się w pewnych sytuacjach...

Moja ulubiona książka Murakamiego. Jest w niej szaleństwo, abstrakcja i dużo bardzo dziwnych postaci i wydarzeń. Jedyne, co mi przeszkadzało, to kilka przydługich opisów, ale polecam gorąco!

Moja ulubiona książka Murakamiego. Jest w niej szaleństwo, abstrakcja i dużo bardzo dziwnych postaci i wydarzeń. Jedyne, co mi przeszkadzało, to kilka przydługich opisów, ale polecam gorąco!

W zestawieniu z starszą książką Murakamiego, którą czytałem, Kafka nad morzem jest o wiele lepiej rozplanowaną i bardziej skomplikowaną powieścią. Skutkiem tego jest naprawdę wspaniałe doświadczenie, jednak trudno odpędzić uczucie że z procesu tworczego zniknęła intymność. Oczywiście nie stoi to na przeszkodzie słusznemu zachwaleniu tej książki, a jedynie przekształca relację czytelnika i pisarza. I jest to jedna z niewielu książek, przy których śmiałem się na głos .

W zestawieniu z starszą książką Murakamiego, którą czytałem, Kafka nad morzem jest o wiele lepiej rozplanowaną i bardziej skomplikowaną powieścią. Skutkiem tego jest naprawdę wspaniałe doświadczenie, jednak trudno odpędzić uczucie że z procesu tworczego zniknęła intymność. Oczywiście nie stoi to na przeszkodzie słusznemu zachwaleniu tej książki, a jedynie przekształca...