Małe, duże

Realizm magiczny, książka o której nie wiem czy powinienem się wypowiadać, , z jednej strony piękna słowem, z drugiej nudna życiem, jest tajemnica, która zaciekawia, światy poza naszym, ale to tylko obrys, bo książka jest o ludziach, o życiu ich, powolna, monotonna, dużo stron, prozy dla samej prozy, zdecydowanie nie moje klimaty

Realizm magiczny, książka o której nie wiem czy powinienem się wypowiadać, , z jednej strony piękna słowem, z drugiej nudna życiem, jest tajemnica, która zaciekawia, światy poza naszym, ale to tylko obrys, bo książka jest o ludziach, o życiu ich, powolna, monotonna, dużo stron, prozy dla samej prozy, zdecydowanie nie moje klimaty

Piękna, bardzo powolna, pełna tajemnic i niedomówień, oniryczna powieść fantasy. Jest tutaj mnóstwo odniesień do wielkich dzieł literackich. Jednak nie znajdziemy tutaj żadnej porywajacej akcji, nie jest to książka, którą można "połknąć", można się w niej jedynie zanurzyć i nauczyć pływać. Wiele trzeba się domyślać, skupiać na szczegółach. Myślę, że aby dobrze zrozumieć tą książkę, trzeba ją przeczytać kilka razy.

Piękna, bardzo powolna, pełna tajemnic i niedomówień, oniryczna powieść fantasy. Jest tutaj mnóstwo odniesień do wielkich dzieł literackich. Jednak nie znajdziemy tutaj żadnej porywajacej akcji, nie jest to książka, którą można "połknąć", można się w niej jedynie zanurzyć i nauczyć pływać. Wiele trzeba się domyślać, skupiać na szczegółach. Myślę, że aby dobrze zrozumieć tą...

Kolejny rok czytelniczy rozpoczęłam książką nietypową. Niewiele o niej wiedziałam ponad to, że ma to być dobra solidna pozycja. Tak całkiem szczerze myślałam, że to będzie coś kompletnie innego, a tu zaskoczenie... Akcji jako takiej prawie tu nie ma, za to jest niezwykły klimat, który trzymał mnie przy tej książce przez dłuższy czas. Na pewno trzeba ją czytać w skupieniu, kiedy ma się czas i głowę wolną od rozmyślań. Wtedy najbardziej docenia się jej czar. Szkoda tylko trochę, że więcej się tu nie zadziało.

Kolejny rok czytelniczy rozpoczęłam książką nietypową. Niewiele o niej wiedziałam ponad to, że ma to być dobra solidna pozycja. Tak całkiem szczerze myślałam, że to będzie coś kompletnie innego, a tu zaskoczenie... Akcji jako takiej prawie tu nie ma, za to jest niezwykły klimat, który trzymał mnie przy tej książce przez dłuższy czas. Na pewno trzeba ją czytać w skupieniu,...

Książka jak i historia jest z gatunku trudnych słów typu efemeryczny, imponderabilia. Fabuła toczy się bardzo powoli i często skręca w boczne uliczki aby wrócić po kilkunastu stronach.

Mnie czytało się trudno bo cały czas z tyłu głowy zastanawiałem się jak "to" umieścić w rzecze czasu i chronologii wydarzeń.

Prawdopodobnie część uroku i magii gdzieś mi przeleciała między kartkami.

Książka jak i historia jest z gatunku trudnych słów typu efemeryczny, imponderabilia. Fabuła toczy się bardzo powoli i często skręca w boczne uliczki aby wrócić po kilkunastu stronach.

Mnie czytało się trudno bo cały czas z tyłu głowy zastanawiałem się jak "to" umieścić w rzecze czasu i chronologii wydarzeń.

Prawdopodobnie część uroku i magii gdzieś mi przeleciała...

Alchemia dwóch rzeczywistości. Tej z naszego świata i tej drugiej pochodzącej od ukrytego świata istot Faerie. Obie istnieją tuż obok siebie, obie niemal się dotykają, chwilami przecinają, Centrum, w którym się spotykają to Egdewood, olbrzymi wiktoriański dom zaprojektowany przez architekta Johna Drinkwatera, założyciela rodu. Choć dzieje rodziny wypełniają tę książkę, nie jest to typowa saga rodzinna. Jeśli już szukać z czymś podobieństw, to nasuwa się Sto lat samotności Marqueza.
Powieść Crowleya to utwór przełamujący schematy, wykraczający poza ramy gatunkowe tego co nazywamy fantastyką, choć była uhonorowana nagrodą World Fantasy Award. To książka jedyna w swoim rodzaju.

Więc w centrum mamy ogromny stary dom będący drzwiami do innych światów. Żyje w nim mająca swą historię rodzina, lecz to życie jest częścią znacznie szerszej Opowieści. Manifestacje Innego są tu bardzo subtelne, pojawiają się nader dyskretnie, tak że wszystkiego trzeba się domyślać, przeczuwać w wolno przesuwającym się tekście. To sprawia, ze lektura się dłuży, ale i dostarcza niebywałych olśnień. Trzeba się pokornie pochylić, by dostrzec prozy tej ujmujące wnętrze. A są to cuda, cuda, które rozświetlą czytelnika w nią wchodzącego.

Trzeba też mieć dużo czasu, by powieścią tą się delektować. Nie da się wchłonąć, wciągnąć jak lekko strawnego czytadełka. Przez kolejnych pięć ksiąg, aż po kulminację w ostatniej szóstej czytelnik odbywa długą, wcale nieśpieszną podróż, w którą niesie go wyobraźnia, jeśli tylko tej książce zaufa. I pamiętajcie: należy się zatrzymywać przy szczegółach, drobiazgach. TU wszystko jest ze sobą subtelnie zestrojone, kolejne rozdziały harmonijnie współbrzmią i wzajemnie się wyjaśniają. Ktoś na tym portalu napisał, ze ta książka jest nudna. Jeśli głównym kryterium ma być tempo akcji, to rzeczywiście tutaj jest ono bardzo wolne, choć przecież dzieje się niesłychanie wiele. Powolny rytm powieści niby usypia, ale zaraz budzi czymś niezwykłym. Chcąc poczuć rzadkie piękno tej powieści, czytelnik musi sięgnąć „tam gdzie wzrok nie sięga”. To jedyny sposób jej czytania.

Alchemia dwóch rzeczywistości. Tej z naszego świata i tej drugiej pochodzącej od ukrytego świata istot Faerie. Obie istnieją tuż obok siebie, obie niemal się dotykają, chwilami przecinają, Centrum, w którym się spotykają to Egdewood, olbrzymi wiktoriański dom zaprojektowany przez architekta Johna Drinkwatera, założyciela rodu. Choć dzieje rodziny wypełniają tę książkę, nie...

Być może i jest to arcydzieło gatunku , dla mnie to było ciężkie doświadczenie . Nie pamiętam kiedy ostatnio tak ciężko czytało mi się książka . Dla mnie jest ona zbyt chaotyczna , brak jej rytmu . Autor przerzuca nas z bohatera na bohatera , z jednego czasu w drugi , z miejsca w miejsce . Na koniec i tak wiemy , że liczy się początek i koniec , to co w środku nie ma znaczenia . Takie jest przesłanie tej powieści , i niestety taka jest ta książka .

Być może i jest to arcydzieło gatunku , dla mnie to było ciężkie doświadczenie . Nie pamiętam kiedy ostatnio tak ciężko czytało mi się książka . Dla mnie jest ona zbyt chaotyczna , brak jej rytmu . Autor przerzuca nas z bohatera na bohatera , z jednego czasu w drugi , z miejsca w miejsce . Na koniec i tak wiemy , że liczy się początek i koniec , to co w środku nie ma...

Małe, duże jest zaliczane do ścisłego kanonu fantasy. Zachwycali się nią Andrzej Sapkowski i Ursula le Guin. Krytycy przyrównywali ją do Stu lat samotności Marqueza. Mnie nie porwała, ale cieszę się, że ją przeczytałam, choćby z powodu powyższych argumentów. Jeśli lubicie fantastykę i chcecie zagłębić się w dzieła, które ją kształtowały jako gatunek, warto przeczytać. A może Was oczaruje?

Cała opinia:
http://www.kacikzksiazka.pl/2021/05/mae-duze-john-crowley.html

Małe, duże jest zaliczane do ścisłego kanonu fantasy. Zachwycali się nią Andrzej Sapkowski i Ursula le Guin. Krytycy przyrównywali ją do Stu lat samotności Marqueza. Mnie nie porwała, ale cieszę się, że ją przeczytałam, choćby z powodu powyższych argumentów. Jeśli lubicie fantastykę i chcecie zagłębić się w dzieła, które ją kształtowały jako gatunek, warto przeczytać. A...

Niestety nie dotrwałem nawet do setnej strony, odpadłem przy około osiemdziesiątej. Skusiłem się opinią Sapka, LeGuin, nagrodą World Fantasy, ale ta książka nie jest dla mnie. Nic się nie dzieje, nie czuję klimatu, a z opinii na tym portalu widzę, że Małe, duże to coś na kształt Stu lat samotności. Nie bardzo mam ochotę wgłębiać się w nudne rodzinne historie i to w dodatku z masą niedopowiedzeń.

Niestety nie dotrwałem nawet do setnej strony, odpadłem przy około osiemdziesiątej. Skusiłem się opinią Sapka, LeGuin, nagrodą World Fantasy, ale ta książka nie jest dla mnie. Nic się nie dzieje, nie czuję klimatu, a z opinii na tym portalu widzę, że Małe, duże to coś na kształt Stu lat samotności. Nie bardzo mam ochotę wgłębiać się w nudne rodzinne historie i to w dodatku...

Jest to książka, która została ze mną na dłużej. Nie była to następna pozycja o której przeczytaniu zapomniałam w momencie odłożenia jej na półkę. Niezwykle sprawnie napisana, wciąga czytelnika w swój mistyczny świat. Jednak ostrzegam, jeśli szukacie wartkiej akcji to raczej nie książka dla was.

Jest to książka, która została ze mną na dłużej. Nie była to następna pozycja o której przeczytaniu zapomniałam w momencie odłożenia jej na półkę. Niezwykle sprawnie napisana, wciąga czytelnika w swój mistyczny świat. Jednak ostrzegam, jeśli szukacie wartkiej akcji to raczej nie książka dla was.

Jedna, wielka rewelacja! Najlepsza książka fantasy, którą przeczytałem w życiu. O kilka długości przed innymi, no, może przed książkami Ursuli K. LeGuin to tylko o jedną długość.
Nastrój, jeden wielki nastrój. Cudowna książka!

Jedna, wielka rewelacja! Najlepsza książka fantasy, którą przeczytałem w życiu. O kilka długości przed innymi, no, może przed książkami Ursuli K. LeGuin to tylko o jedną długość.
Nastrój, jeden wielki nastrój. Cudowna książka!