Dom ruin i korzeni

Kiedy dowiedziałam się, że pojawiła się kolejna część Domu Soli i Łez, szczęka mi opadła. Po pierwszej części byłam tak zachwycona historią i stworzonym przez autorką światem, że nadaje się on na poszerzenie perspektywy. Tak, należało badać ten świat.

Historia to kontynuacja wydarzeń z pierwszej części, co zresztą sporadycznie wspominane jest w trakcie lektury. Książka tak wryła mi się w pamięć, że niewiele z niej zapomniałam, a poza tym, autorka nie daje za dużo informacji o tym co było. No, może poza paroma postaciami...
Tym razem jest nią Verity, siostra Annaleigh z pierwszego tomu. Malarka, artystka i taka ciepła dusza. Dostaje zaproszenie od księżnej Laurent i — tak jak z opisu wynika — jedzie namalować portret Aleskandra.

Ta książka zdecydowanie bije na głowę poprzednika. Tłumaczenie jest świetne. Bardzo starannie opracowana książka zasługująca na uwagę każdego fana gotyckich klimatów fantasy. Te pięćset stron są do pochłonięcia niezwykle szybko; dynamika jest tak płynna, że można zarówno odpocząć, jak i się zmęczyć od natłoku akcji i dawki grozy. Mnóstwo kwiecistych opisów nie tylko roślinności, ale również architektury, mebli i wszystkiego co od niej oczekujemy. Opisy są tak zgrabne, wręcz poetyckie, że się w nich utopiłam. Tak, ta książka ma niesamowitą Głębię cudownych opisów.

Jestem zakochana w piórze autorki, jestem też zachwycona postaciami, zwrotami akcji, bo są one bardzo zakorzenione na początku, w środku i na końcu powieści. Niemal każde słowo, każde miejsce zasłużyło na swój moment, aby później odnosić się z tym przy ostatecznym rozwiązaniu zagadki.
Wątek miłosny był taki słodki, ale nie mdły, że czułam się jak mała zawstydzona dziewczynka.

Erin w spektakularny sposób poszerzyła stworzony świat i jestem tak niewiarygodnie zakochana w jej warsztacie, a także w sposobie w jaki rozwiązuje tajemnice, w tak logiczny i dynamiczny sposób, że to istna poezja. Elementy steampunku, gotyku, bajki, nieskończenie wiele roślin i mnóstwo różowego złota.

Nie mam jej nic do zarzucenia. Bardzo dobra pozycja. ❤️

Kiedy dowiedziałam się, że pojawiła się kolejna część Domu Soli i Łez, szczęka mi opadła. Po pierwszej części byłam tak zachwycona historią i stworzonym przez autorką światem, że nadaje się on na poszerzenie perspektywy. Tak, należało badać ten świat.

Historia to kontynuacja wydarzeń z pierwszej części, co zresztą sporadycznie wspominane jest w trakcie lektury. Książka tak...

Byłam zachwycona pierwszą częścią, a ta była jeszcze lepsza! Tak się wkręciłam w historię, że nie mogłam się oderwać

Byłam zachwycona pierwszą częścią, a ta była jeszcze lepsza! Tak się wkręciłam w historię, że nie mogłam się oderwać

Ta historia na zawsze pozostanie w moim sercu❤️

Czekałam na premierę tej powieści, bo pierwszy tom jest moją najważniejszą dla mnie książką na półce. Momentalnie się wciągnęłam. Zakochałam się w wykreowanym przez autorkę świecie mimo, że nie przepadam za fantastyką. A zakończenie wgniotło mnie w fotel.

Użycie łaciny do opisania gatunków kwiatów to bardzo dobry smaczek do historii. Dodatkowo, świat jest tak piekielnie dobrze wykreowany... Nie tylko ten specyficzny, na pozór uroczy, a jednak nieco niepokojący klimat, ale też wszystkie zwyczaje i tradycje panujące w Bloem zostały tak umiejętnie opisane, że miałam wrażenie, jakbym rzeczywiście tam była. Cała intryga związana z "idealnym", mrok, jaki owija Bloem, no i te zwroty akcji, to po prostu złoto! W tej części autorka dużo lepiej operuje plot twistami, za co ogromny plus.

Bardzo lubię Verity i Aleksandra. Z Verity już znałam się z "Domu Soli i Łez", jednak wtedy miała parę lat, a teraz jest właściwie dorosłą kobietą. Jej problemy z widzeniem duchów nadały grozy tej historii. Jednocześnie z Aleksandrem stworzyli cudowną parę. Aleksander jeździ na wózku inwalidzkim, co było dla mnie pozytywnym zaskoczeniem. Mimo, że jestem ogromną fanką ich związku, serce jednak mówi, że bardziej lubię Annaleigh i Cassiusa z pierwszego tomu😅

Przepadłam dla tej książki i będę ją wciskać każdemu<3

Ta historia na zawsze pozostanie w moim sercu❤️

Czekałam na premierę tej powieści, bo pierwszy tom jest moją najważniejszą dla mnie książką na półce. Momentalnie się wciągnęłam. Zakochałam się w wykreowanym przez autorkę świecie mimo, że nie przepadam za fantastyką. A zakończenie wgniotło mnie w fotel.

Użycie łaciny do opisania gatunków kwiatów to bardzo dobry smaczek do...

Czekałam bardzo długo na premierę tej książki, całkowicie oczarowana pierwszym tomem, który wydał mi się magiczny i bliski sercu. Przez to też bałam się jak to ostatecznie wyjdzie, więc jakiś czas odkładałam tę lekturę.

I bardzo tego żałuję. Było zdecydowanie lepiej niż w pierwszym tomie. Historia była porywająca i nie mogłam się od niej oderwać, a zwroty akcji przyprawiały mnie o konsternację i jeszcze większą ciekawość. Bardzo podobało mi się użycie języku kwiatów oraz przedstawienie reszty świata wykreowanego przez autorkę, a także różne zwyczaje.

Zakończenie z pewnością było zaskakujące i kompletnie się go nie spodziewałam. Jak w sumie większości wydarzeń jakie miały tam miejsce, ale to świadczy tylko na korzyść tej książki. Takiej historii jeszcze w życiu nie uświadczyłam i nie sądzę abym znalazła drugą taką historię. A przynajmniej na pewno nie prędko.

Czekałam bardzo długo na premierę tej książki, całkowicie oczarowana pierwszym tomem, który wydał mi się magiczny i bliski sercu. Przez to też bałam się jak to ostatecznie wyjdzie, więc jakiś czas odkładałam tę lekturę.

I bardzo tego żałuję. Było zdecydowanie lepiej niż w pierwszym tomie. Historia była porywająca i nie mogłam się od niej oderwać, a zwroty akcji...

No zdecydowanie lepsza od 1 tomu! Tu ksiazka wciągała juz od 1 stron. Musze przyznać, że autorka jest mistrzynią jesli chodzi o motyw paranormalny! Mistrzostwo! I te wszystkie tajemnice i zwroty akcji. A epilog!? Czytasz ,czytasz aż tu nagle oczy robią ci sie jak 5 złoty a z ust pada "o kur@&#&€" 😱😱😱 No teraz to skisnę jesli nie przeczytam 3 tomu!!!!

No zdecydowanie lepsza od 1 tomu! Tu ksiazka wciągała juz od 1 stron. Musze przyznać, że autorka jest mistrzynią jesli chodzi o motyw paranormalny! Mistrzostwo! I te wszystkie tajemnice i zwroty akcji. A epilog!? Czytasz ,czytasz aż tu nagle oczy robią ci sie jak 5 złoty a z ust pada "o kur@&#&€" 😱😱😱 No teraz to skisnę jesli nie przeczytam 3 tomu!!!!

Czasem to co piękne na zewnątrz okazuje się zepsute.
Pozory często przysłaniają prawdziwy obraz rzeczywistości, lecz, gdy ujrzysz prawdę otworzysz oczy i już nic nie będzie jak dawniej.

Minęło kilka lat od wydarzeń opisanych w pierwszej części cyklu .
Verity - najmłodsza spośród sióstr Thaumas niemal osiągnęła pełnoletność, lecz dziewczyna nie potrafi sobie przypomnieć jak jej życie wyglądało wcześniej.
Obecnie panią w Highmoor i księżną Salann jest Camille, która wbrew wcześniejszym obawom założyła rodzinę. Niestety władczyni trzyma najmłodszą członkinię rodu pod kloszem.
Do czasu - Verity bowiem , dzięki swoim zdolnościom plastycznym otrzymuje niezwykłe zlecenie.
Ma namalować portret księcia Bloem -Aleksandra.
Chlopak zaś mimo niezwykłej urody nie jest jednak idealny, a jego niepełnosprawność początkowo budzi obawy nastoletniej artystki.
A jednak.. jej serce zabije mocniej.. tylko czy książę odwzajemni te uczucia?
Bale, proszone obiady kolacje ogromna namiętność i miłość nawiedzająca serce zupełnie nieoczekiwanie, a do tego zwieńczenie w postaci elektryzującego epilogu- to wszystko i jeszcze więcej kryje w sobie Dom ruin I korzeni- dostałam wszystko co naprawdę lubię i choć niektóre wątki rozwiązałabym nieco inaczej mam nadzieję, że kolejne książki tej niezwykłej serii zostaną wydane w Polsce.
Te powieści to prawdziwa gratka dla fanów nietuzinkowego fantasy - polecam 🪷🪷🪷

Czasem to co piękne na zewnątrz okazuje się zepsute.
Pozory często przysłaniają prawdziwy obraz rzeczywistości, lecz, gdy ujrzysz prawdę otworzysz oczy i już nic nie będzie jak dawniej.

Minęło kilka lat od wydarzeń opisanych w pierwszej części cyklu .
Verity - najmłodsza spośród sióstr Thaumas niemal osiągnęła pełnoletność, lecz dziewczyna nie potrafi sobie...

Rozczarowanie. Jeżeli spodziewacie się dużej ilości mroku i niepokoju jak w pierwszym tomie to tu znajdziecie tego bardzo mało. Romansidło z kilkoma elementami "dziwactwa", ale thrillerem bym tego nie nazwała. Zmarnowany potencjał, a główna bohaterka infantylna. Akcja wlecze się strasznie wolno, prawie nic się nie dzieje. W dodatku czy nikt nie widzi problemu w tym, że on się z nią przespał kiedy był całkowicie trzeźwy, a ona kompletnie pijana?! Cringe, nudne, infantylne i szkodliwe.

Rozczarowanie. Jeżeli spodziewacie się dużej ilości mroku i niepokoju jak w pierwszym tomie to tu znajdziecie tego bardzo mało. Romansidło z kilkoma elementami "dziwactwa", ale thrillerem bym tego nie nazwała. Zmarnowany potencjał, a główna bohaterka infantylna. Akcja wlecze się strasznie wolno, prawie nic się nie dzieje. W dodatku czy nikt nie widzi problemu w tym, że on...

zdecydowanie ta ksiazka zasluguje na wiecej niz 10 gwiazek. totalnie nie spodziewalam sie takiego zakonczenia. bylam w kompletnym szoku. zwykle domyslam sie zakonczen a w tym przypadku bylo inaczej co tez mi sie bardzo podobalo. moim zdaniem ta czesc jest o niebo lepsza niz pierwsza, chociaz tamta takze byla rewelacyjna i porywajaca.

zdecydowanie ta ksiazka zasluguje na wiecej niz 10 gwiazek. totalnie nie spodziewalam sie takiego zakonczenia. bylam w kompletnym szoku. zwykle domyslam sie zakonczen a w tym przypadku bylo inaczej co tez mi sie bardzo podobalo. moim zdaniem ta czesc jest o niebo lepsza niz pierwsza, chociaz tamta takze byla rewelacyjna i porywajaca.

Książce dałabym 7/10, ale sam epilog zasługuję na dwie 😀

Książce dałabym 7/10, ale sam epilog zasługuję na dwie 😀

Drugi tom Domu Soli i Łez, czyli książki, która była chyba najlepszą, jaką przeczytałam w zeszłym roku, która wzbudziła we mnie mnóstwo emocji, łącznie ze strachem, i która postawiła poprzeczkę dla kolejnych części bardzo wysoko! Czy Dom Ruin i Korzeni utrzymał ten wysoki poziom? Cóż...
I tak i nie.
Każdy, kto oczekiwał kolejnej porządnej dawki grozy i mroku niestety będzie niepocieszony - tego tutaj nie ma. Ten tom jest o wiele "jaśniejszy", kolorowy, kwiecisty i akcja także rozwija się w nim o wiele bardziej nieśpiesznie i bez wielkich tajemnic. Co oczywiście nie znaczy, że nie czyta się tego przyjemnie i ciekawie.
Moja rada: nie porównujcie tej historii do pierwszej części, bo na jej tle wypada dość blado. Natomiast, gdy potraktujecie to jako osobną opowieść i podejdziecie do niej z czystą głową, dostaniecie coś świetnego!
Verity - najmłodsza z przeklętych siostr Thaumas wyjeżdża z rodzinnej rezydencji Highmoore, w której spędziła całe życie, do Bloem na zaproszenie księżnej, by sportretowała jej syna Aleksandra. Wychowana w surowym otoczeniu morza i klifów Verity jest oczarowana wielością kwiatów i kolorów jakie zastaje na miejscu, a także samym Aleksandrem.
Bardzo łatwo dać się ponieść uniesieniom serca w tak pięknym i pachnącym wielością kwiatów i pąków otoczeniu, lecz im głębiej Verity poznaje sekrety rodziny, tym bardziej dostrzega ogromne niebezpieczeństwo jakie jej grozi.
Niektorych rzeczy jednak nie przewidzi nikt, nawet duchy błąkające się po rezydencji.
I epilog. Epilog rozwala głowę.

Drugi tom Domu Soli i Łez, czyli książki, która była chyba najlepszą, jaką przeczytałam w zeszłym roku, która wzbudziła we mnie mnóstwo emocji, łącznie ze strachem, i która postawiła poprzeczkę dla kolejnych części bardzo wysoko! Czy Dom Ruin i Korzeni utrzymał ten wysoki poziom? Cóż...
I tak i nie.
Każdy, kto oczekiwał kolejnej porządnej dawki grozy i mroku niestety...