Tajemnica morderstwa w Windsorze

Książka z pewnością była ciekawa. Nie wiem ile z przedstawionej tu królewsko-dworskiej rzeczywistości jest realne, ale miło było czytać i wierzyć w to, że życie królowej Elżbiety faktycznie tak mogło wyglądać. Sama zagadka kryminalna mocno zakręcona, choć nic szczególnie odkrywczego się tu nie podziało. Podobał mi się dwór i całe te układy i układziki, fajnie też się czytało o postaciach, które się zna z historii bieżącej z nieco innej, bo rodzinnej perspektywy.

Książka z pewnością była ciekawa. Nie wiem ile z przedstawionej tu królewsko-dworskiej rzeczywistości jest realne, ale miło było czytać i wierzyć w to, że życie królowej Elżbiety faktycznie tak mogło wyglądać. Sama zagadka kryminalna mocno zakręcona, choć nic szczególnie odkrywczego się tu nie podziało. Podobał mi się dwór i całe te układy i układziki, fajnie też się...

Więcej recenzji znajdziesz na www.jakeczyta.blogspot.com



89 letnia królowa Elżbieta na prośbę księcia Karola organizuje w Windsorze bal. Następnego dnia okazuje się, że jeden z gości - rosyjski muzyk, z którym tańczyła królowa - został znaleziony martwy w swoim pokoju. Dość szybko okazuje się, że został zamordowany. Chcąc uniknąć skandalu królowa musi znaleźć mordercę przed wizytą prezydenta Obamy. W tym celu prosi o pomoc świeżo upieczoną asystentkę swojego sekretarza Rosie. Obie kobiety prowadzą na własną rękę śledztwo, które bardzo mocno wskazuje na zamach ze strony Rosji.

Spodziewałem się żartobliwego kryminału, a dostałem brutalny obraz obecnej sytuacji politycznej na świecie. Doskonały pomysł z obsadzeniem królowej Elżbiety jako detektywa i wprowadzenie wątków rosyjskiego FSB sprawdzają się świetnie. Właśnie fakt, że to starsza pani próbuje rozwikłać tajemnicę ściąga troch ciężarku z fabuły, ale wydaje się to zaplanowanym działaniem. Do tego dochodzi duża szczegółowość związana z rodziną królewską i niezła znajomość zależności politycznych. Nie spodziewałem się tak udanej książki. Bardzo przyjemnie skrojone postaci, które pojawiają się w książce w idealny sposób uzupełniają znany dobrze wizerunek zmarłej już niestety monarchini. Opisy samego zamku Windsor bardzo obrazowo rozliczają się z wiekiem posiadłości, a autorka nie boi się wytykać starych i zużytych mebli w pokojach dla gości. Momentami wygląda to jakby autorka była stałą bywalczynią u królowej. Połączenie brytyjskiego kryminału z postacią ukochanej przez wielu królowej Elżbiety II i sielankowym otoczeniem sprawia, że 'Tajemnica morderstwa w Windsorze' staje się pozycją idealną na ciepłe dni. Styl pisarski jest całkiem dobry, a porównanie do dokonań panny Marple czy Flory Steele są jak najbardziej zasadne. Podoba mi się ten powracający trend pisania 'cosy crime', a moja słabość do Wielkiej Brytanii tylko zachęca mnie do takich lektur. Sielankowość, pomimo morderstwa czyni książkę bardzo przyjemną alternatywą dla chłodnych i sterylnych kryminałów z północy Europy. Bardzo dobra książka, która uprzyjemni niejedno popołudnie.

Więcej recenzji znajdziesz na www.jakeczyta.blogspot.com



89 letnia królowa Elżbieta na prośbę księcia Karola organizuje w Windsorze bal. Następnego dnia okazuje się, że jeden z gości - rosyjski muzyk, z którym tańczyła królowa - został znaleziony martwy w swoim pokoju. Dość szybko okazuje się, że został zamordowany. Chcąc uniknąć skandalu królowa musi znaleźć mordercę...

Co mogłaby robić królowa Anglii - Elżbieta II, gdyby miała więcej czasu na przyjemności? Jeździłaby konno? Czytała książki? Podróżowała? Pewnie tak! Jednak najbardziej chciałaby rozwiązywać zagadki kryminalne. Brzmi absurdalnie? Oczywiście. Jednak nic nie jest takim jakim się wydaje 👑

Gdy uroczysta kolacja w Windsorze dobiega końca, nikt nie spodziewa się, że rano zostaną znalezione zwłoki jednego z uczestników przyjęcia. Rozpoczyna się tajne śledztwo, które nie może ujrzeć światła dziennego. Nawet w snach, nikt nie jest sobie w stanie wyobrazić, że to królowa rozpocznie swoje prywatne dochodzenie w które wtajemniczy tylko jedną, wyjątkową osobę.

Czy zagadka zostanie rozwiązana? Czy sekret królowej będzie bezpieczny? Czytajcie ❤️

Spodobała mi się ta historia. Początek się trochę dłuży i ogólnie czyta się ją dość wolno, ale potem robi się coraz ciekawiej. Pomysł na fabułę jest naprawdę świetny i oryginalny. Bardzo polubiłam przedstawianą wizję królowej. Jeśli interesujecie się choć trochę Wielką Brytanią, królewskim życiem, lubicie się pośmiać i trochę pogłówkować to jest to pozycja dla Was!

Co mogłaby robić królowa Anglii - Elżbieta II, gdyby miała więcej czasu na przyjemności? Jeździłaby konno? Czytała książki? Podróżowała? Pewnie tak! Jednak najbardziej chciałaby rozwiązywać zagadki kryminalne. Brzmi absurdalnie? Oczywiście. Jednak nic nie jest takim jakim się wydaje 👑

Gdy uroczysta kolacja w Windsorze dobiega końca, nikt nie spodziewa się, że rano zostaną...

Przez połowę książki brnęłam, później czytało się łatwiej. Dobrze że nie mam w zwyczaju odkładania książki w trakcie czytania ;)
Przyjemna, klimatyczna, z Królową w roli głównej. Aż się łezka kręci w oku..

Przez połowę książki brnęłam, później czytało się łatwiej. Dobrze że nie mam w zwyczaju odkładania książki w trakcie czytania ;)
Przyjemna, klimatyczna, z Królową w roli głównej. Aż się łezka kręci w oku..

Ta książka przede wszystkim jest miła i przyjemna, ale nie wciąga tak, żeby poświęcić jej noc.
Ciekawa jest pod względem miejsca i Królowej, poznajemy delikatnie jak działa zamek i ludzie, ale i jak wygląda świat Elżbiety.
Tak naprawdę Królowa daje wskazówki i myśli, ma innych ludzi od pytań i spotkań. Czy to połączenie Manny Marple i the Crown jest faktycznie? Tego nie do końca mogę powiedzieć. Jest miło, ale nie na tyle żebym kupiła kolejny tom.

Ta książka przede wszystkim jest miła i przyjemna, ale nie wciąga tak, żeby poświęcić jej noc.
Ciekawa jest pod względem miejsca i Królowej, poznajemy delikatnie jak działa zamek i ludzie, ale i jak wygląda świat Elżbiety.
Tak naprawdę Królowa daje wskazówki i myśli, ma innych ludzi od pytań i spotkań. Czy to połączenie Manny Marple i the Crown jest faktycznie? Tego nie do...

Idealnie sprawdziła się na podróż pociągiem! I choć miałam parę zastrzeżeń jeśli chodzi o tłumaczenie (miałam wrażenie, że w niektórych momentach zdania wychodziły dość koślawo),to spełniła swoją rolę. Pewnie sięgnę po drugi tom!

Idealnie sprawdziła się na podróż pociągiem! I choć miałam parę zastrzeżeń jeśli chodzi o tłumaczenie (miałam wrażenie, że w niektórych momentach zdania wychodziły dość koślawo),to spełniła swoją rolę. Pewnie sięgnę po drugi tom!

S.J. Bennett w swojej najnowszej powieści "Tajemnica morderstwa w Windsorze. Jej Królewska Mość prowadzi śledztwo" zabiera nas do pełnego splendoru i tajemnic świata brytyjskiego dworu, gdzie królowa Elżbieta II nie jest tylko monarchinią, ale także utalentowaną detektyw. Już sama koncepcja wprowadzenia postaci królowej w roli amatorskiego śledczego budzi ciekawość i zapewnia dawkę humoru, którą autor zręcznie wykorzystuje.

Książka rozpoczyna się intrygującym wydarzeniem – martwy pianista zostaje znaleziony w pokoju gościnnym po uroczystej kolacji w Windsorze, zaledwie kilka dni przed 90. urodzinami królowej. Scotland Yard i lokalna policja zdają się być bezradni, a podejrzenia padają na służbę i personel dworski. W tym momencie na scenę wkracza sama królowa, która z pomocą swojej lojalnej asystentki Rozie, dyskretnie prowadzi śledztwo, sugerując odpowiednie kierunki działań i naprowadzając śledczych na właściwy trop.

Powieść jest lekka i przyjemna, idealna na relaksujące popołudnie. Bennett zgrabnie łączy elementy klasycznego kryminału z humorem, co sprawia, że książka wciąga od pierwszych stron. Opisy dworskiego życia i subtelne wtrącenia dotyczące codziennych obowiązków królowej dodają autentyczności i uroku całej historii. Czytelnik ma wrażenie, że obserwuje monarchinię z bliska, co jest rzadkością w literaturze tego typu.

Jednakże, mimo wielu zalet, powieść ma też swoje wady. Fabularnie, niektóre wątki wydają się być rozwleczone, a rozwiązanie zagadki może nie zadowolić wszystkich miłośników gatunku, pozostawiając pewien niedosyt. Niektóre postacie poboczne mogłyby być lepiej rozwinięte, a ich motywacje bardziej złożone. Zakończenie, choć satysfakcjonujące, nie zaskakuje i pozostawia wrażenie, że autor mógł pokusić się o większą intrygę.

### Podsumowanie

**Plusy:**
- Lekka i przyjemna lektura
- Dowcipny styl pisania
- Wciągająca fabuła
- Niezwykła postać głównej bohaterki – królowej Elżbiety II jako detektywa

**Minusy:**
- Rozwleczone wątki
- Niedostatecznie rozwinięte postacie poboczne
- Przewidywalne zakończenie

S.J. Bennett w swojej najnowszej powieści "Tajemnica morderstwa w Windsorze. Jej Królewska Mość prowadzi śledztwo" zabiera nas do pełnego splendoru i tajemnic świata brytyjskiego dworu, gdzie królowa Elżbieta II nie jest tylko monarchinią, ale także utalentowaną detektyw. Już sama koncepcja wprowadzenia postaci królowej w roli amatorskiego śledczego budzi ciekawość i...

Nuda... Kiedy tylko zobaczyłam zapowiedź tej książki, wiedziałam, że muszę ją przeczytać. Jako miłośniczka tematów okołoroyalsowych oraz inteligentnych śledztw - nie mogło być inaczej! Szkoda, że tak się zawiodłam. Przez połowę czasu w ogóle nie wiedziałam o czym czytam, w treści panuje niesamowity chaos. Jedynie fragmenty prywatnego życia królowej i Filipa były jako tako spójne. Sama historia też niezbyt ciekawa, jakby autorka na siłę próbowała coś opowiedzieć i średnio jej to wyszło. Szkoda...

Nuda... Kiedy tylko zobaczyłam zapowiedź tej książki, wiedziałam, że muszę ją przeczytać. Jako miłośniczka tematów okołoroyalsowych oraz inteligentnych śledztw - nie mogło być inaczej! Szkoda, że tak się zawiodłam. Przez połowę czasu w ogóle nie wiedziałam o czym czytam, w treści panuje niesamowity chaos. Jedynie fragmenty prywatnego życia królowej i Filipa były jako tako...

I JAK TU NIE KOCHAĆ KRÓLOWEJ ELŻBIETY?

Pierwszy raz od nie wiem kiedy trafiam na uczciwą polecajkę na okładce. Czytam: „Jej Królewska Mość prowadzi śledztwo. Połączenie Panny Marple i The Crown” i – wyobraźcie sobie – nie ma w tym żadnej ściemy! Agathą Christie bezprawnie podpierali się w reklamach wydawcy słabiutkiego „Morderstwa w księgarni” Merryn Allingham czy marnego zbioru opowiadań „Panna Marple. 12 nowych historii” według Agathy Christie. A tym razem takie porównanie jest zupełnie uzasadnione.

Przyznam, że mocno powątpiewałam w efekty śledztwa prowadzonego przez jej Królewską Mość, no bo jak niby miałoby się to odbywać? Przecież królowa nie będzie biegać po mieście i przesłuchiwać podejrzanych. Na szczęście autorka bardzo sprytnie ten problem rozwiązała. Elżbieta prowadzi coś na kształt agencji detektywistycznej, w której główną rolę odgrywa Rozie - asystentka osobistego sekretarza królowej (bardzo ciekawa postać, dziewczyna o afrykańskich korzeniach, po służbie wojskowej) oraz były szef ochrony. Sama królowa jest mózgiem tej grupy i podobnie jak panna Marple używa szarych komórek do wyciągania wniosków na podstawie informacji zdobytych przez innych na jej zlecenie.

Intryga jest bardzo zręcznie poprowadzona, zakończenie nieoczywiste i logicznie uzasadnione. Klimat życia na zamku Windsor oddany bardzo wiernie; autorka albo ma osobiste doświadczenia z tym związane albo włożyła dużo pracy w solidną dokumentację tematu. I tu, niestety, muszę trochę ponarzekać. Informacje związane z kuluarami życia na królewskim dworze dla wielbicieli monarchii są niewątpliwie bardzo ciekawe, ale wielbicieli kryminałów mogą lekko wynudzić. Ile w końcu można czytać o dworskich rytuałach?

Wybaczam jednak debiutującej kryminalnie autorce ten błąd, spowodowany zapewne dobrymi chęciami, i z niecierpliwością czekam na kolejną część, licząc, że skoro w tym tomie na temat królewskiej służby powiedziała już wszystko, to w kolejnym bardziej się skupi na wątku detektywistycznym. Elżbieta I sprawdziła się w roli detektywa doskonale, ale nie można zapomnieć, że jest również monarchą. Zakończenie sprawia, że wielbiciele królowej będą ją kochać jeszcze bardziej.

Tak więc, jeśli jesteście fanami serialu „The Crown” i tęsknicie za panną Marple, tej książki nie wolno wam przegapić. Kupujcie tę książkę kochani, bo jak u nas królowa detektywka się nie przyjmie, to wydawnictwo sobie odpuści wydawanie kolejnych części. A jak do tej pory w Wielkiej Brytanii ukazały się już cztery i chciałabym je wszystkie przeczytać.
www.czytacz.pl

I JAK TU NIE KOCHAĆ KRÓLOWEJ ELŻBIETY?

Pierwszy raz od nie wiem kiedy trafiam na uczciwą polecajkę na okładce. Czytam: „Jej Królewska Mość prowadzi śledztwo. Połączenie Panny Marple i The Crown” i – wyobraźcie sobie – nie ma w tym żadnej ściemy! Agathą Christie bezprawnie podpierali się w reklamach wydawcy słabiutkiego „Morderstwa w księgarni” Merryn Allingham czy marnego...

Zwykle sięgając po kryminały wybieram te, które nie szczędzą czytelnikowi makabry. Nie przeszkadzają mi naturalistyczne opisy, pełne graficznych szczegółów. Jednak, gdy zobaczyłam, że powstała powieść, w której może i nie ma brutalności, ale za to jest królowa Elżbieta II w roli detektywa, to wiedziałam, że muszę to przeczytać! Jestem w stanie uwierzyć, że monarchini mogła mieć taką pasję...

Rok 2016, kilka dni przed wizytą Obamów w UK, na zamku w Windsorze umiera młody muzyk. Na pierwszy rzut oka wygląda, że sam odebrał sobie życie, ale wrażliwe na szczegóły oko królowej dostrzega niezgodności. Wkrótce do tych samych wniosków dochodzi Scotland Yard i tak zaczynają się dwa śledztwa – oficjalne i nieoficjalne, prowadzone przez Elżbietę i jej młoda asystentkę Rosie.

"Tajemnica morderstwa w Windsorze" to pierwszy tom z cyklu. Czytało mi się tę książkę bardzo przyjemnie. Rozwiązanie zagadki było całkiem satysfakcjonujące. Najbardziej podobały mi się sceny z udziałem monarchini, a także liczne wstawki urzeczywistniające czas akcji. Najmniej ciekawym elementem była tutaj postać Rosie, mam wrażenie stworzona wyłącznie po to, by odhaczyć pewne kwestie z listy. Niejednokrotnie sceny z nią niepotrzebnie zbyt mocno spowalniały akcję. Postać asystentki za często wysuwała się na pierwszy plan i mam nadzieję, że w kolejnych tomach, po które z chęcią sięgnę, to Elżbieta będzie grała pierwsze skrzypce.

Zwykle sięgając po kryminały wybieram te, które nie szczędzą czytelnikowi makabry. Nie przeszkadzają mi naturalistyczne opisy, pełne graficznych szczegółów. Jednak, gdy zobaczyłam, że powstała powieść, w której może i nie ma brutalności, ale za to jest królowa Elżbieta II w roli detektywa, to wiedziałam, że muszę to przeczytać! Jestem w stanie uwierzyć, że monarchini mogła...