Dlaczego życie płynie szybciej, gdy się starzejemy

''Na początku życia człowiek biegnie jeszcze raźnie wzdłuż brzegu, szybciej od nurtu rzeki. Koło południa jego prędkość się nieco zmniejsza i jest równa prędkości, z jaką płynie rzeka. Pod wieczór, gdy człowiek zaczyna odczuwać zmęczenie, nurt przyspiesza, a on zostaje z tyłu. W końcu idący zatrzymuje się i kładzie obok rzeki, która nadal biegnie swoim trybem w takim samym, niezakłóconym tempie, z jakim płynęła przez cały dzień.''

Wiele razy słyszałam tu i ówdzie od starszych ludzi, że nie mogą z niczym zdążyć, bo czas jakoś dziwnie przyspieszył i gna jak szalony . Kiedy więc zobaczyłam książkę profesora Draaisma '' Dlaczego życie płynie szybciej, gdy się starzejemy '' , wiedziałam że muszę ją mieć . Oczywiście liczyłam na jakieś rozjaśnienie , jeśli już nie całkowite odkrycie odpowiedzi na tytułowe pytanie . Książkę przeczytałam i właściwie mogę śmiało powiedzieć że cała odpowiedź na tę zagadkę zawiera się w obszernym cytacie który przytoczyłam powyżej, oczywiście w treści książki jest to wszystko dokładnie opisane i wyjaśnione i przyznaję, że mnie taka argumentacja zupełnie przekonuje . Jednak lektura ta, oprócz tematu, że tak rzeknę, tytułowego, zawiera na swoich kartach całe morze jeszcze innych bardzo ciekawych tematycznie i wyczerpujących informacyjnie zagadnień i kwestii . A więc w telegraficznym skrócie powiem że : sporo dowiemy się o pamięci i wspomnieniach, przejrzyście i dokładnie, lecz bez '' naukowego bełkotu '' . Mimo że niemało jest w tej pozycji psychologicznych doświadczeń i terminologii , nie jest to dla czytelnika - laika psychologicznego, przytłaczające i niezrozumiałe . Poczytamy sobie też o sawantach , czyli tak zwanych w niektórych kręgach '' upośledzonych geniuszach '' i ich ponadprzeciętnych zdolnościach . Dowiemy się w jaki sposób zmysły smaku i zapachu działają na naszą pamięć i wspomnienia, autor przywołuje w tym temacie Prousta i jego słynną magdalenkę . Spróbujemy wybrać z różnych teorii, różnych uczonych na przestrzeni lat, koncepcję wyjaśniającą zjawisko Déjà vu i tutaj przyznam , że mnie najbardziej spodobał się pomysł o dwóch mózgach . Nie zabraknie też , co jest zupełnie naturalne w tego typu pozycji, doktora Freuda i wspomnień maskujących , oraz zjawiska synestezji. A także próby zrozumienia skąd w opowieściach ludzi którzy znaleźli się w sytuacji ekstremalnego zagrożenia śmiercią , pojawia się wrażenie przesuwania przed oczami całego życia jak filmu . Jak więc widzicie książka jest naprawdę '' bogata '' w przeróżne ciekawe i zajmujące tematy . Z czystym sumieniem więc ją polecam.

''Na początku życia człowiek biegnie jeszcze raźnie wzdłuż brzegu, szybciej od nurtu rzeki. Koło południa jego prędkość się nieco zmniejsza i jest równa prędkości, z jaką płynie rzeka. Pod wieczór, gdy człowiek zaczyna odczuwać zmęczenie, nurt przyspiesza, a on zostaje z tyłu. W końcu idący zatrzymuje się i kładzie obok rzeki, która nadal biegnie swoim trybem w takim samym,...

Bardzo ciekawe połączenie eseju z pracą popularno-naukową - taką kombinację cenię - nie same suche fakty ale również refleksja z perspektywy humanistycznej (trochę górnolotnie zabrzmiało, sorry). Książka przesiąknięta jest nostalgią, czyta się ją spokojnie, z jakąś pogodą ducha. Czytałam ja kilka lat temu a do dziś pamiętam tę atmosferę i jedno ze spostrzeżeń, które ułatwia mi godzenie się z faktem, że czas płynie szybciej, gdy się starzejemy: im starsi jesteśmy tym mniej w życiu 'pierwszych razów', a te stanowią w pamięci rodzaj kamieni milowych. Bez nich czas wydaje się przeciekać przez palce, a w dłoniach nie zostaje wiele 'momentów'. Dobrze byłoby zatem te nowe 'pierwsze razy' znajdować, czego sobie i wam życzę :)

Bardzo ciekawe połączenie eseju z pracą popularno-naukową - taką kombinację cenię - nie same suche fakty ale również refleksja z perspektywy humanistycznej (trochę górnolotnie zabrzmiało, sorry). Książka przesiąknięta jest nostalgią, czyta się ją spokojnie, z jakąś pogodą ducha. Czytałam ja kilka lat temu a do dziś pamiętam tę atmosferę i jedno ze spostrzeżeń, które ułatwia...

Kiedy przeczytałam tytuł i przekartkowałam książkę westchnęłam donośnie spodziewając się nudnej i męczącej lektury. Obawiałam się, że to jedna z tych pozycji przy których nie tylko ma się ochotę podciąć sobie żyły, ale także w niezwykle brutalny sposób zamordować samego autora, który to jest głównym sprawcą męki, którą przeżywam próbując przebrnąć przez kolejne strony. A przebrnąć trzeba - wykładowca polecił przeczytać, nie da się tego obejść.
Pełna najgorszych obaw przygotowałam wielki kubek herbaty, Amol na możliwy ból głowy oraz poduszkę, która w razie czego złapie moją złożoną snem głowę. Jakież było moje zdziwienie, kiedy książka już po pierwszych 4 stronach wciągnęła mnie bezpowrotnie!
Okazało się, że Autor nie tylko sumiennie podszedł realizowanego przez siebie tematu, gromadząc mnóstwo przykładów, analizując wyniki badań poszczególnych naukowców, ale przy tym potrafi pisać! I to jak pisać. Potrafi zaciekawić czytelnika i nakłonić go do niecierpliwego pochłaniania następnych stron książki. Tak, sądzę, że "pochłanianie" to dobre określenie w tym przypadku.

Reasumując, jestem bardzo pozytywnie zaskoczona. Książka nie tylko zawiera wiele interesujących informacji, ale przy tym jest naprawdę ciekawie napisana. Zdecydowanie warta przeczytania!

Kiedy przeczytałam tytuł i przekartkowałam książkę westchnęłam donośnie spodziewając się nudnej i męczącej lektury. Obawiałam się, że to jedna z tych pozycji przy których nie tylko ma się ochotę podciąć sobie żyły, ale także w niezwykle brutalny sposób zamordować samego autora, który to jest głównym sprawcą męki, którą przeżywam próbując przebrnąć przez kolejne strony. A...

Socjologiczna rozprawa na temat postrzegania zapamietywania okreslonych wydarzen w zyciu czlowieka. Ostatecznie nie daje jednoznacznej odpowiedzi na problemy przedstawione w ksiazce. Stoi wlasciwie na pograniczu psychologii, neurologii i socjologii. Dla tych, ktorzy interesuja sie zjawiskiem deja vu a takze pojawiajacym sie swiatelkiem w tunelu...

Socjologiczna rozprawa na temat postrzegania zapamietywania okreslonych wydarzen w zyciu czlowieka. Ostatecznie nie daje jednoznacznej odpowiedzi na problemy przedstawione w ksiazce. Stoi wlasciwie na pograniczu psychologii, neurologii i socjologii. Dla tych, ktorzy interesuja sie zjawiskiem deja vu a takze pojawiajacym sie swiatelkiem w tunelu...