Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ogromne rozczarowanie. Opisy i interpretacje obrazów bez żadnej odkrywczości, pobieżne (przypomniałem sobie z rozrzewnieniem zachwyt oryginalnością spojrzenia siostry Wendy Beckett). Akcja schematyczna, a osobowość Mony wymyślana na siłę, nieuzasadniona rozwojowo i psychologicznie. A największą zbrodnią jest jakość i skala reprodukcji omawianych dzieł na obwolucie... PS Lepiej przeczytać "Porozmawiajmy o sztuce, Tygrysie" Katarzyny Rygiel i Magdaleny Kozieł-Nowak choć to dla dzieci...

Ogromne rozczarowanie. Opisy i interpretacje obrazów bez żadnej odkrywczości, pobieżne (przypomniałem sobie z rozrzewnieniem zachwyt oryginalnością spojrzenia siostry Wendy Beckett). Akcja schematyczna, a osobowość Mony wymyślana na siłę, nieuzasadniona rozwojowo i psychologicznie. A największą zbrodnią jest jakość i skala reprodukcji omawianych dzieł na obwolucie... PS...

Nieważne, kto i co tu napisze i jak oceni... Kup, wypożycz, czytaj! Znakomita rzecz bez melodramatyzmu i przegadania. Wszystko w punkt. Dla serca i dla rozumu. Wręcz niewiarygodne wydaje mi się, że autorka - jednak spoza świat japońskiego -umiała tak w niego wejść i to z taką dojrzałością. Przepiękna opowieść, na pewno nie pozostawi Cię bez śladu, zmiany, zachwytu... Mistrzowski styl, świetna technika, misterna kompozycja, uniwersalne treści, perfekcyjne tłumaczenie.

Nieważne, kto i co tu napisze i jak oceni... Kup, wypożycz, czytaj! Znakomita rzecz bez melodramatyzmu i przegadania. Wszystko w punkt. Dla serca i dla rozumu. Wręcz niewiarygodne wydaje mi się, że autorka - jednak spoza świat japońskiego -umiała tak w niego wejść i to z taką dojrzałością. Przepiękna opowieść, na pewno nie pozostawi Cię bez śladu, zmiany, zachwytu......

Dobry thriller w kostiumie II wojny światowej, bez wnikliwości i faktografii np. w stylu Siembiedy. Bardzo dobrze skrojony finał, wcześniejsze 2/3 czyta się jednak bez oszołomienia i uzależnienia. Relacje między bohaterami kreślone dość prostą kreską, za to fabuła żywo pomyka... Dość emocjonująca rozrywka.

Dobry thriller w kostiumie II wojny światowej, bez wnikliwości i faktografii np. w stylu Siembiedy. Bardzo dobrze skrojony finał, wcześniejsze 2/3 czyta się jednak bez oszołomienia i uzależnienia. Relacje między bohaterami kreślone dość prostą kreską, za to fabuła żywo pomyka... Dość emocjonująca rozrywka.

Udany obraz epoki i Kossakówien. Udało się autorce wejść w styl, rodzinną atmosferę i język tej niezwykłej rodziny. Ładna i ładnie opowiedziana historia. Baaardzo przyjemna lektura.

Udany obraz epoki i Kossakówien. Udało się autorce wejść w styl, rodzinną atmosferę i język tej niezwykłej rodziny. Ładna i ładnie opowiedziana historia. Baaardzo przyjemna lektura.

Znam opisywane okolice i chciałem znaleźć sądeckiego Gortycha, ale nie, zdecydowanie nie... To inna bajka - regionalizmy dodawane na siłę, lokalności - często sztucznie. I język bez płynnej melodii, przynajmniej mnie się to źle czytało. Zagadka kryminalna wciąga, chce się poznać rozwiązanie i jest ono nieoczywiste, ale nitki powiązań czasem nie dość umotywowane psychologiczne i charakterologiczne, dziwię się odkrytym motywacjom i intencjom. Myślę, mimo wszystko, że książka może się spodobać; akurat ze mną i moimi oczekiwaniami się nie zgrała, a żałuję...

Znam opisywane okolice i chciałem znaleźć sądeckiego Gortycha, ale nie, zdecydowanie nie... To inna bajka - regionalizmy dodawane na siłę, lokalności - często sztucznie. I język bez płynnej melodii, przynajmniej mnie się to źle czytało. Zagadka kryminalna wciąga, chce się poznać rozwiązanie i jest ono nieoczywiste, ale nitki powiązań czasem nie dość umotywowane...

Inteligentne i nienachalne nawiązania do Wyspiańskiego. Jak zwykle ze smakiem i dystansem.

Inteligentne i nienachalne nawiązania do Wyspiańskiego. Jak zwykle ze smakiem i dystansem.

Najbardziej dojrzała część cyklu. Niespieszna zagadka, ale za to klimatyczna. Dla miłośników Krakowa mnóstwo smaczków.

Najbardziej dojrzała część cyklu. Niespieszna zagadka, ale za to klimatyczna. Dla miłośników Krakowa mnóstwo smaczków.

Nieoczekiwanie przypomniała mi się dawno (hm, bardzo dawno) przeczytana powieść jako ta z balsamem dla duszy, dla wyciszenia skołatanych nerwów... Mam do niej duży sentyment.

Nieoczekiwanie przypomniała mi się dawno (hm, bardzo dawno) przeczytana powieść jako ta z balsamem dla duszy, dla wyciszenia skołatanych nerwów... Mam do niej duży sentyment.

Lubię te krakowskie opowieści retro, bo dusza właśnie w Krakowie. Ładny język, stylowe tło i lekka rozrywka.

Lubię te krakowskie opowieści retro, bo dusza właśnie w Krakowie. Ładny język, stylowe tło i lekka rozrywka.

Jest inny świat i wciąga...

Jest inny świat i wciąga...

Na pewno rozczarowanie, bo nie jest to misterna konstrukcja; przerost, w dodatku niewykorzystanej, formy nad treścią.

Na pewno rozczarowanie, bo nie jest to misterna konstrukcja; przerost, w dodatku niewykorzystanej, formy nad treścią.

Nierówna to książka, niekiedy nieco zbyt dydaktyczna, ale sensowna... Uczy żyć bez pośpiechu, bez pogoni za sztucznie kreowanymi współcześnie pseudo - ideami, idolami, idiotyzmami. Pokazuje wartość książki, rozmowy, szczerości. Warto przeczytać.

Nierówna to książka, niekiedy nieco zbyt dydaktyczna, ale sensowna... Uczy żyć bez pośpiechu, bez pogoni za sztucznie kreowanymi współcześnie pseudo - ideami, idolami, idiotyzmami. Pokazuje wartość książki, rozmowy, szczerości. Warto przeczytać.

Na początku bardzo, bardzo... I pomysł i tempo. Później nieco to siada. Świetny pomysł na odświeżenie biografii wieszcza, także dla młodych czytelników. Na pewno trzeba strzec się oszołomów, a nawet tak wielkiemu poecie się to nie udało. Posypało się życie. Warto przeczytać, by uporządkować ten życiorys z kilkoma niespodziankami. Nic nie jest czarno-białe.

Na początku bardzo, bardzo... I pomysł i tempo. Później nieco to siada. Świetny pomysł na odświeżenie biografii wieszcza, także dla młodych czytelników. Na pewno trzeba strzec się oszołomów, a nawet tak wielkiemu poecie się to nie udało. Posypało się życie. Warto przeczytać, by uporządkować ten życiorys z kilkoma niespodziankami. Nic nie jest czarno-białe.

Mocne. Odbieram jako poemat - zapowiedź końca świata w ogóle, w skali globalnej, bo, dla mnie, to liryka pisaną prozą i pozwalam sobie na różne interpretacje oraz uogólnienie jednostkowej historii. Z pewnością żyjemy pogubieni w pesymistycznym świecie. Może jedynie opisy ptaków są milszą poezją...

Mocne. Odbieram jako poemat - zapowiedź końca świata w ogóle, w skali globalnej, bo, dla mnie, to liryka pisaną prozą i pozwalam sobie na różne interpretacje oraz uogólnienie jednostkowej historii. Z pewnością żyjemy pogubieni w pesymistycznym świecie. Może jedynie opisy ptaków są milszą poezją...

Przede wszystkim potrzebna książka. Lekko, przyjemnie napisana (chociaż mnie kilka współczesnych sucharów drażniło, za to anegdoty - jak ta o czerwonych pończochach - urzekały). Spory materiał historyczny, często subiektywnie podany, ale też staje się to zaletą. Dałbym blisko 8 gwiazdek, ale przeca my som stela 😉, więc więcej - z podziękowaniami i gratulacjami dla autora.

Przede wszystkim potrzebna książka. Lekko, przyjemnie napisana (chociaż mnie kilka współczesnych sucharów drażniło, za to anegdoty - jak ta o czerwonych pończochach - urzekały). Spory materiał historyczny, często subiektywnie podany, ale też staje się to zaletą. Dałbym blisko 8 gwiazdek, ale przeca my som stela 😉, więc więcej - z podziękowaniami i gratulacjami dla autora.

Autor trzyma poziom. Tym razem historia luźniejszym pretekstem niż zwykle. Dobra rozrywka.

Autor trzyma poziom. Tym razem historia luźniejszym pretekstem niż zwykle. Dobra rozrywka.

Szanowni Czytelnicy! (Bo przecież nie "Drodzy", co byłoby zbytnią poufałością)...
Piszę na telefonie, chociaż godniej byłoby na laptopie i, niestety, nie mam możliwości wyboru czcionki... Polecam (właściwie namawiam do czytania, a jeszcze dokładniej - przeżywania i smakowania) powieści Ito Ogawy. Jest w niej mądra radość życia. Jest niespieszne przeżywanie przyjemności. Historie zlecanych bohaterce do napisania listów dużo ciekawsze niż w modnej serii o stygnącej kawie. Piękna literatura.
Wasz Współczytelnik
PS (jednak)
Oczywiście moja recenzja żartobliwie nawiązuje do stylu powieści, ale zachwyt jest niekłamany.

Szanowni Czytelnicy! (Bo przecież nie "Drodzy", co byłoby zbytnią poufałością)...
Piszę na telefonie, chociaż godniej byłoby na laptopie i, niestety, nie mam możliwości wyboru czcionki... Polecam (właściwie namawiam do czytania, a jeszcze dokładniej - przeżywania i smakowania) powieści Ito Ogawy. Jest w niej mądra radość życia. Jest niespieszne przeżywanie przyjemności....

Już sama prawdziwa historia Goduli robi wrażenie, a tu podana z gracją, z talentem i intrygująco. Przyjemność czytania i rozmyślania, doskonała rozrywka.

Już sama prawdziwa historia Goduli robi wrażenie, a tu podana z gracją, z talentem i intrygująco. Przyjemność czytania i rozmyślania, doskonała rozrywka.

Sztampowe, niewiele oryginalnych wiadomości czy jakoś zaskakujących informacji. Taki lizak, ale w dodatku przez papierek...

Sztampowe, niewiele oryginalnych wiadomości czy jakoś zaskakujących informacji. Taki lizak, ale w dodatku przez papierek...