Zaciekawiło mnie bardzo, co może stworzyć osoba o tak szerokich i różnych zainteresowaniach, jak Wiktor Trojan, który na co dzień jest właścicielem firmy konsultingowej, a po pracy fascynatem historii, religioznawstwa, ewolucjonizmu, kosmologii i nowych technologii. Okazuje się, że bardzo interesującą powieść, w której doskonale łączy i wykorzystuje swoją wiedzę.
„Axis mundi” to debiut, którego pomysł zrodził się z przypadku. Przypadku autora, który spotkał na swojej drodze pana Leopolda. Potem ten przypadek przerzucił się na Witolda, jedno ( i chyba najważniejsze) z dzieci owego pierwszego przypadku. Zrządzenie losu, jak to spostrzegawczo ujął monarcha Stefan, doprowadziło do spotkania Witolda z owym właśnie monarchą, a wcześniej z Olbrachtem Łaskim a nawet Janem Kochanowskim, jak również nieraz ocaliło dzielnego młodziana od niechybnej śmierci.
Ale powróćmy do pierwszego przypadku. Jest on opisany w nocie „Od autora” a dlatego wart odnotowania, gdyż pomijając to, że setnie się ubawiłam czytając między innymi walkę autora z cerberem muzealnym, wyjaśnia pojawienie się w powieści postaci Olbrachta Łaskiego, wojewody i senatora owładniętego żądzą poznana tajemnicy kamienia filozoficznego.
Swoją drogą można pozazdrościć autorowi odkrycia takiej perełki regionalnej jak wspomniany już pan Leopold. To niesamowite, ilu takich mądrych ludzi żyje sam na sam ze swoją pasją w zaciszu swego domostwa lub niewielkiej miejscowości dzieląc się swoją wiedzą tylko z wąskim gronem. Ale zainteresowanych odsyłam do zagłębienia się w książkę. Dodam, że książkę pięknie wydaną, z okładką miękką, ale ze skrzydełkami. Na tej okładce wprawne oko dostrzec może „Taniec śmierci” Hansa Holbeina, co świadczyć może o tym, że treść powieści może nie być lekka, jak również łatwa. Potwierdza to jakby szkielet rozpostarty na Drzewie Życia, łączniku między światami, które nawiązuje do mistycyzmu, jakim przesycone jest życie głównego bohatera – Witolda Bohuszewicza. Choć Witold z Wołynia, sługa wyżej wspomnianego Olbrachta, jest osobą złożoną z domysłów, to jednak bardzo realnie wpisuje się w swoją epokę. Autor sportretował w nim ułomną, ludzką naturę, która wciąż czegoś poszukuje i nie może zadowolić się tym co ma. Pragnąc więcej, próbuje dążyć do doskonałości i podlega przez to licznym metamorfozom.

Akcja książki zaczyna się w roku 1556 w Rzeczpospolitej pod panowaniem ostatniego z Jagiellonów Zygmunta II, a potem Stefana Batorego. Sytuacja Rzeczpospolitej jest dość niepewna, gdyż mimo tego, że na zewnątrz mocna jeszcze dziedzictwem poprzednich monarchów w środku jątrzona jest przez kłótliwą szlachtę, która bardziej ceni sobie własne interesy i dostatki niż dobro ogółu. Najlepszym przykładem tego jest niezgoda przy wyborze króla elekcyjnego, co w efekcie doprowadziło do wyboru dwóch królów. Jak wiadomo z historii i również z kart „Axis mundi” w końcu władza trafiła w ręce Węgra – Stefana Batorego. Historia mówi o nim, że to najbardziej zasłużony z królów elekcyjnych. Wiktor Trojan pokazuje jego bardziej ludzkie oblicze. Jego osiągnięcia są niepodważalne, jednak okupione błędami i nietrafionymi decyzjami. Batory pod Pskowem w wersji Matejki nie odzwierciedla tego okropieństwa wojny, jakie pokusił się ukazać Wiktor Trojan. Tą rzetelnością i realnością w przekazie różni się „Axis mundi” od innych powieści historycznych, z którymi według moich początkowych wrażeń porównywałam tę książkę. Nie jest to więc na pewno lektura dla osób wrażliwych. Dla kogóż więc jest ta powieść? Na pewno dla fascynatów przygody i historii. Tło historyczne jest przedstawione w ogromnej większości zgodnie z rzeczywistością i podparte faktami ze źródeł, z których czerpał autor. Z nielicznych nieścisłości tłumaczy się autor całkiem zgrabnie w odnośnikach, których ton sprawia,że prawie czuje się emocje, które nim powodowały przy pisaniu książki.

Nie jest to powieść czarno-biała. Autor wynajduje w historii Polski wiele odcieni szarości i dzięki temu w moim odczuciu jest to powieść prawdziwa, mimo, iż sporo w niej fantazji.
Bardzo interesujący jest tu wątek religijny. Akcja powieści toczy się na ziemiach, w których chrześcijaństwo mocno się jeszcze przeplatało z pogaństwem, a przecież setki już lat minęły od przyjęcia chrztu przez Mieszka I. Szczególnie głęboko zakorzenione pradawne wierzenia były na Żmudzi, ale i na Litwie i w samej Rzeczpospolitej można było znaleźć jeszcze długo kapłanów starych bóstw.
Książka pisana jest językiem stylizowanym na szesnastowieczny, który doskonale zgrywa się z akcją i bohaterami. Dla mnie lektura dzieła Stwórcy Trojana była czystą przyjemnością, dlatego też szczerze zachęcam do sięgnięcia po tę solidnie wydaną pozycję.

Zaciekawiło mnie bardzo, co może stworzyć osoba o tak szerokich i różnych zainteresowaniach, jak Wiktor Trojan, który na co dzień jest właścicielem firmy konsultingowej, a po pracy fascynatem historii, religioznawstwa, ewolucjonizmu, kosmologii i nowych technologii. Okazuje się, że bardzo interesującą powieść, w której doskonale łączy i wykorzystuje swoją wiedzę.
„Axis...

Powieść historyczna o awanturniczo-filozoficznej proweniencji z delikatną nutą słowiańskiego realizmu magicznego. Rzecz dzieje się za panowania Stefana Batorego. Naturalnie poznajemy króla, kanclerza Zamojskiego oraz całą plejadę ówcześnie żyjących postaci. Pod koniec rzecz przenosi się do Anglii, spotkamy więc również tamtejszą śmietankę społeczno-kulturalną.

Główną nicią fabularną jest życiorys Witolda Bohuszewicza, będącego początkowo na służbie Radziwiłłów, potem Olbrachta Łaskiego a w końcu, jako podwójny agent, potajemnie służącego również Batoremu i Zamojskiemu. Na tym stelażu rozpięte są dygresyjne opowieści rozmaitych treści. Barwne historie o ówczesnym wojowaniu, kulturze, filozofii, religii, alchemii, polityce, obyczajowości, przemianach społecznych i w końcu o człowieku. Różnorakich motywów, nawiązań, crossoverów popkulturowych, aluzji, domniemań, rozważań, itp., jest mnóstwo. Trochę to ociera się o klasę powieści typu "Wahadło Foucaulta" Eco. A napisane jest ze swadą, taką gawędziarską, ale w najlepszym wydaniu. Do wszystkiego mamy z jednej strony ironiczny, subtelny humor, a z drugiej, gdy trzeba, umiejętnie przekazany dramat. Oczywiście tak skonstruowana powieść przekazuje również, a może przede wszystkim, obserwację i ocenę kondycji współczesnego świata. Spostrzeżenia autora są celne, czasem błyskotliwe, bywa nadspodziewanie proroczy. Ale też nie popadajmy w przesadny zachwyt. Większość prezentowanych w powieści obserwacji czy poglądów nie jest dla otwartego, inteligentnego i myślącego czytelnika specjalnym odkryciem.

Do wad można by zaliczyć brak koherentnej intrygi, acz to taka wada-nie wada bo wydaje się, że nie o to autorowi szło.

Wysłuchałem w doskonałej interpretacji Marcina Thuma. Jest specyficzna, ze swoistą manierą. Przy pierwszym kontakcie poczułem sprzeciw i zniesmaczenia, lecz po kilkunastu minutach, które pozwoliły przyzwyczaić się, uznałem, że do tej powieści to lektor idealny.

Zastanawiające, ale w wersji storytelowej autor nazywa się Wiktor Cichoń.
8/10

Powieść historyczna o awanturniczo-filozoficznej proweniencji z delikatną nutą słowiańskiego realizmu magicznego. Rzecz dzieje się za panowania Stefana Batorego. Naturalnie poznajemy króla, kanclerza Zamojskiego oraz całą plejadę ówcześnie żyjących postaci. Pod koniec rzecz przenosi się do Anglii, spotkamy więc również tamtejszą śmietankę społeczno-kulturalną.

Główną nicią...

Czasy Stefana Batorego i potężnego Zamojskiego, wojen moskiewskich , szlachty jej pijaństwa i wszystkich jej zalet i wad. Autor potrafi barwnie opisywać rzeczywistośc czasów Rzeczypospolitej szlacheckiej kiedy ma być śmiesznie burda w karczmie to jest a kiedy okrutnie np. Biruta czy zło wojny to robi to genialnie. Postacie z krwi i kości które można polubić lub znienawidzić żadna nie jest nijaka ani papierowa. Polityka wielkich tego świata też opisana z realizmem .Początek genialny czytałem zachwycony tak do połowy ksiązki 9/10 ,pozniej niestety Ewunia i nieszczęsny wyjazd do Anglii(nuda) i dlatego obniżka oceny .Ostanie 200 stron alchemia , filozofia i religia nuda i trudnośc przebrnięcia przez kilka stron .
Polecam jak najbardziej i czekam na kolejne ksiązki Autora najlepiej właśnie z tego okresu np. z Samuelem Zborowskim lub potop szwedzki .
Dla Każdego fana Komudy lub Sienkiewicza .

Czasy Stefana Batorego i potężnego Zamojskiego, wojen moskiewskich , szlachty jej pijaństwa i wszystkich jej zalet i wad. Autor potrafi barwnie opisywać rzeczywistośc czasów Rzeczypospolitej szlacheckiej kiedy ma być śmiesznie burda w karczmie to jest a kiedy okrutnie np. Biruta czy zło wojny to robi to genialnie. Postacie z krwi i kości które można polubić lub...

Axis mundi to bardzo rozbudowana powiesc awanturniczo-historyczno-filozoficzna. Nasi glowni bohaterowie Olgierd Łaski i Witold Bohuszewicz zabieraja nas w podroz po XVI-wiecznej Polsce i Europie.

Mamy tutaj wszystko: milosc, zdrade, przygode, wieka polityke, magie, ezoteryke, mitologie slowianska, okultyzm. Powiesc mozna rowniez potraktowac jako ogromny przewodnik-traktat filozoficzny po wszystkich znanych koncepcjach filozoficznych tamtych czasow.

Poznajemy wiele ciekawych pistaci historycznych z tamtych czasow, jak krol Stefan Batory, Elzbieta I, John Dee czy Jan Zamoyski.

A teraz co ja sadze o ksiazce 😱

O kurcze pieczone, to bylo cos. Czuje sie jakby ktos mnie walnal obuchem przez glowe. 🤣 Strasznie duzo tego wszystkiego. Przygodami Bohuszewicza mozna spokojnie obdzielic jeszcze kilka osob. Jezyk troche archaiczny ale fajnie sie czytalo. W czesci filozoficznej okropnie sie wynudzilam. Strasznie to bylo zagnatwane, nudne i po prostu za dlugie. Czesc okultystyczna i alchemiczna w porzadku, tylko te wynurzenia filozoficzno-teologiczne w Londynie! Matko Boska ratuj😭.

Autor bardzo sie postaral merytorycznie. Szczegoly zachwycaja, jak np opis kampanii Stefana Batorego, czy zapusty. Ksiazka zawiera tak wiele przemyslen , aluzji i nawiazan, ze jeszcze dlugo wiele z nich bedzie dla mnie tajemnica 😂. Tak do 3/4 powiesci czytalo sie swietnie, a potem to juz caput draconis 😂 jak dla mnie. Wiem, wiem, moze nie doroslam, nie rozumiem itd. Wszystko mozliwe. Powiesc jest bardzo skomplikowana, kazdy tytul i liczba ma znaczenie, a moj stopien wtajemniczenia nietety nie siega tak wysokich progow 😉

Mimo to serdecznie polecam, bo warto ja przeczytac. Nastawcie sie tylko na kobyle z ogromnym rozstrzalem tematow od awantury żakow w karczmie po wywody filozificzne Johna Dee.
Powodzenia 😘

Axis mundi to bardzo rozbudowana powiesc awanturniczo-historyczno-filozoficzna. Nasi glowni bohaterowie Olgierd Łaski i Witold Bohuszewicz zabieraja nas w podroz po XVI-wiecznej Polsce i Europie.

Mamy tutaj wszystko: milosc, zdrade, przygode, wieka polityke, magie, ezoteryke, mitologie slowianska, okultyzm. Powiesc mozna rowniez potraktowac jako ogromny przewodnik-traktat...

Zapowiadało się naprawdę smakowicie, ale rozbudzony na początku mój apetyt nie został do końca zaspokojony. Sama historia Olbrachta Łaskiego i służącego mu Witolda przestawiona ciekawie, ale można było z tego wycisnąć więcej. Chętnie więcej dowiedziałbym się o pobycie Witolda na dworze i pobieranych naukach, szkoda też, że szybciej nie został wysłany jako poseł do Londynu. Niestety książka jest trochę nierówna. Momenty dobre i bardzo dobre są przeplatane nieco słabszymi i nudniejszymi. Nie każdemu też mogą podobać się tak bezpośrednie nawiązania do sienkiewiczowskiej trylogii. Średnio mi też podszedł wątek z wizytą Witolda na Żmudzi. Ogólnie jednak autorowi udało się w bardzo przyjemny sposób przedstawić realia epoki i trochę od środka ukazać meandry wielkiej polityki. Szkoda tylko, że lektor nie dał się porwać opowieści, bo czasem musiałem się mocno wysilać, że go dobrze zrozumieć.

Zapowiadało się naprawdę smakowicie, ale rozbudzony na początku mój apetyt nie został do końca zaspokojony. Sama historia Olbrachta Łaskiego i służącego mu Witolda przestawiona ciekawie, ale można było z tego wycisnąć więcej. Chętnie więcej dowiedziałbym się o pobycie Witolda na dworze i pobieranych naukach, szkoda też, że szybciej nie został wysłany jako poseł do Londynu....

Trochę przegadana i można by skrócić, ale dobra i warta polecenia.

Trochę przegadana i można by skrócić, ale dobra i warta polecenia.

Nie wiem czemu książka jest w dziale "literatura piękna", ale z drugiej strony, jak zakwalifikować powieść historyczną?

Dla mnie bomba. Chociażby za pokazanie czemu (prawdopodobnie) król Stefan Batory musiał umrzeć.
Ubawiłem się setnie opisami scen w karczmach, ale nie tylko.
Tom Waits w Rain Dogs - pyszne!
Właśnie takie prace pokazują że historia Europy i Rzeczpospolitej to nie ten suchy bełkot który w kółko od siebie nawzajem przepisują kolejni "popularyzatorzy" historii. Nie zadają sobie trudu zaglądania za kulisy.
Historycy wiedzą, jednak albo nie piszą, albo obawiają się narazić macherom od akurat wiejącego wiatru A ten jest kapryśny i zawsze może skręcić.
Super!
No i Pan Marcin świetnie przeczytał!

Z niecierpliwością czekam na kolejną książkę, mam nadzieję że autor znajdzie na nią czas.

Nie wiem czemu książka jest w dziale "literatura piękna", ale z drugiej strony, jak zakwalifikować powieść historyczną?

Dla mnie bomba. Chociażby za pokazanie czemu (prawdopodobnie) król Stefan Batory musiał umrzeć.
Ubawiłem się setnie opisami scen w karczmach, ale nie tylko.
Tom Waits w Rain Dogs - pyszne!
Właśnie takie prace pokazują że historia Europy i Rzeczpospolitej...

Rewelacyjna, przezabawna, bardzo ciekawa, zaskakująca.
A trafiłam na tę pozycję o ironio, jakby to powiedział Pan Bohuszewicz — zupełnym przypadkiem!

I na dzień dobry zaznaczę, z pewnością nie jest to książka dla fanów historii najprawdziwszej ani dla miłośników fantastyki sensu stricto.
Dla mnie prawdziwy okazał się jej opis głoszący, iż jest inna niż wszystkie wśród tych, które jak dotąd spotkałam.

Axis Mundi to opowieść kompletna: znajdziemy w niej bohaterów z krwi i kości, idących przez życie jednako z sukcesami i porażkami, kochających wielce raz ludzi, raz urzędy. Znajdziemy zabawne potyczki słowne, jak i te bardziej krwawe — na szabelki. Znajdziemy też tajemnice oraz intrygi. Dowiemy się niemało o historii, bo prawdziwych wydarzeń ani postaci rodem z XVI wieku tu nie brakuje. Przeczytamy także o bałtyjskich (wcale nie słowiańskich, jak chcieliby niektórzy) Bogach i związanych z nimi praktykach, o kilku teoriach maści różnej a takoż oczywiście o tym, co właściwie się nie wydarzyło, ale zostało napisane tak, że mogłoby. Jest tu też magia, która dodaje niesamowitości zdarzeniom na tyle, że nie wiadomo już, w co wierzyć. Do tego wszystkiego zakończenie jest takie... że będziecie musieli sami się co doń przekonać, przecież nie śmiem spojlerować.

Dodam jeszcze tylko, że zostałam ogromną fanką takiego jak tu sposobu pisania przypisów — jeszcze nie spotkałam czytadła, w którym te robiłyby taką robotę. A insza inszość, godna ukłonu to świetna robota źródłowa wykonana przez autora, by tak rzec niepoetycko — pełna profeska!
Czytajcie, naprawdę warto!

Rewelacyjna, przezabawna, bardzo ciekawa, zaskakująca.
A trafiłam na tę pozycję o ironio, jakby to powiedział Pan Bohuszewicz — zupełnym przypadkiem!

I na dzień dobry zaznaczę, z pewnością nie jest to książka dla fanów historii najprawdziwszej ani dla miłośników fantastyki sensu stricto.
Dla mnie prawdziwy okazał się jej opis głoszący, iż jest inna niż wszystkie wśród...

Audiobook przyjemny w odbiorze. Nieliniowa fabuła, zwroty akcji. Całości dopełnia bardzo dobry lektor.

Audiobook przyjemny w odbiorze. Nieliniowa fabuła, zwroty akcji. Całości dopełnia bardzo dobry lektor.

Książka wspaniała. Jest tu miłość, zdrada, wojna, namiętność, podstęp, nauka, okultyzm, magia. Ciekawe czasy. XVI wieczna Polska, Anglia, Księstwo moskiewskie. Jest tu szereg postaci historycznych wplątanych w niesamowite intrygi. Kto lubi powieści historyczne w świetnym stylu nie zawiedzie się.

Książka wspaniała. Jest tu miłość, zdrada, wojna, namiętność, podstęp, nauka, okultyzm, magia. Ciekawe czasy. XVI wieczna Polska, Anglia, Księstwo moskiewskie. Jest tu szereg postaci historycznych wplątanych w niesamowite intrygi. Kto lubi powieści historyczne w świetnym stylu nie zawiedzie się.