cytaty z książek autora "Honoré de Balzac"
Człowiek, który chwali się, że nigdy nie zmienił poglądów, to człowiek, który podejmuje się iść zawsze linią prostą, głupiec wierzący w nieomylność. Nie ma zasad, są tylko wypadki; nie ma praw, tylko okoliczności: człowiek wyższy chwyta w ręce wypadki i okoliczności, aby nimi kierować. Gdyby istniały stałe zasady i prawa, ludy nie zmieniałyby ich tak, jak zmienia się koszulę. Jednostka nie ma obowiązku być cnotliwsza niż cały naród.
Jeśli kiedykolwiek pokochasz, strzeż pilnie swojego sekretu. Nie wydawaj go, nim dobrze poznasz tę, której otworzysz serce. Aby zabezpieczyć tę miłość, naucz się mieć na baczności przed światem.
Niektóre istoty są jak zera. Trzeba im cyfry, która by ich poprzedzała, a wówczas nicość ich nabiera dziesięciokrotnej wartości.
Kto się rządzi uczuciem, nie rządzi się rozumem. Uczucie nie jest rozumowaniem, rozum nie jest przyjemnością, a przyjemność nie ma nic wspólnego z rozsądkiem.
Piękne dusze nie mogą przebywać długo na tym świecie. Bo jakże w rzeczy samej wielkie uczucia mogą się pogodzić ze społeczeństwem nędznym, płytkim i małym?
Kto rozstrzygnie, który widok jest straszliwszy, wyschłych serc czy pustych czaszek?
Nie tykać kobiet; świeżo malowane.
Im piękniejszą jest muzyka, tym bardziej zniechęca ignorantów
Mąż powinien wiedzieć zawsze, co ma jego żona, bo ona sama wie zawsze dobrze, czego nie ma.
Cierpienia moralne przerastają cierpienia fizyczne o całą przepaść, jaka istnieje miedzy duszą i ciałem.
Jeśli mniemasz, że pojąłeś za żonę stworzenie obdarzone rozsądkiem, srodze się myliłeś, mój przyjacielu.
Jedni pochodzą od Abla, drudzy od Kaina - rzekł na zakończenie kanonik. -Ja jestem krwi mieszanej. Jestem Kainem dla wrogów, Ablem dla przyjaciół. Biada temu, który obudzi Kaina.
Pochlebstwo nie płynie nigdy z wielkiej duszy, jest to właściwość dusz małych, które umieją się jeszcze pomniejszyć, aby lepiej wejść w sferę osoby, dookoła której wiszą. Pochlebstwo zawsze jest podszyte interesem.
Słusznie powiedziano, że nie ma nic piękniejszego niż okręt pod żaglem, koń w galopie i kobieta w tańcu.
Kłamać, czyż nie znaczy wyrzekać się własnej godności.
(...)harmonii, która, zbudzona muzyką, sprawia, że dusze współdźwięczą.
Aby dwoje ludzi mogło znaleźć szczęście, musi to być albo człowiek genialny ożeniony z kobietą kochającą i rozumną, albo musi się dobrać (przypadek rzadszy, niżby ktoś prupuszczał) para ludzi jednako i bezgranicznie głupich.
Młodość nie śmie się przejrzeć w zwierciadle sumienia wówczas, kiedy chyli się na stronę nieprawości; wiek dojrzały już się w nim oglądał; w tym całą różnica tych dwóch okresów.
Ojciec powinien ciągle dawać, żeby czuć się szczęśliwym. Wciąż dawać, to znaczy być ojcem
Cokolwiek najgorszego mówiono by Ci o świecie, wierz we wszystko! Nie ma Juwenala, który by zdołał odmalować jego ohydę pokrytą klejnotami i złotem.
Prawdziwa miłość płaciła za mękę miłości zwodniczej. Ten paradoks będzie, na nieszczęście, częsty, jak długo mężczyźni nie zdadzą sobie sprawy, ile kwiatów koszą w duszy młodej kobiety pierwsze zawody.
Człowiek staje się bardzo silny, kiedy sobie uświadomi własną słabość.
Przyjaźń kobieca zdołała zepsuć więcej kobiet niż miłość męska.
Skoro mąż i żona maja siebie nawzajem, sam diabeł wie, kto kogo ma naprawdę.
W mężu mieści się tylko mężczyzna; w żonie mieści się mężczyzna, ojciec, matka i kobieta.
Kobieta, która trzeźwieje z szaleństwa, trzeźwieje tym samym z miłości.
Słusznie powiadają, że nic piękniejszego, jak statek z rozwiniętemi żaglami, koń w galopie i kobieta w tańcu.