Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bóg nie umie dawać mało.

Wielkie dzieła są owocem bólu.

Świat jest chory na dwie choroby: wczoraj i jutro.

Nie ma znaczenia, ile razy upadniesz, bo zawsze możesz wstać.

Czy zastanawiamy się nad tym, co mamy komuś do zaoferowania, czy chcemy tylko wiedzieć, co świat oferuje nam?

Ja jestem to, co decyduje, a nie to, co czuje.

Kiedy człowiek żyje? Żyje wtedy, kiedy ktoś zna go do końca i kocha. Ktoś zna jego świętość, świństewka, wszystkie numery, a i tak kocha.

Jeżeli chcemy komuś wybaczyć, musimy zapomnieć o tym, co się stało. Naprawdę zapomnieć. Nie ma innego wyjścia.

Grzech to nie jest jednorazowy atak, grunt pod niego jest zmyślnie urabiany przez Szatana. Być może on już dzisiaj szykuje ci numer na dwa tysiące dwudziesty pierwszy rok i powoli przygotowuje sobie do niego płaszczyznę. Szatan wie, że nie zrobisz świństwa tak od razu.

Jeślibym kiedyś kręcił film o niebie, pokazywałbym na nim ludzi, którzy wyskakują z ławki, kiedy pada bramka.

Ktoś powiedział, że wielkie dzieła są dziełami nocy i samotności. Ja bym dodał do tego jeszcze: wielkie dzieła są często owocem bólu.

Wielcy ludzie potrafią się ześwinić, a prości, na oko niewiele warci potrafią powiedzieć coś dobrego.

Jesteśmy dziedzicami Króla.

Zazdrość jest złą rzeczą, ale życzę każdemu, kto czyta te słowa- z całego serca zazdrośćcie świętym ich życia!