Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Było życie przed Tobą i życie podczas Twojego istnienia. Z jakiegoś powodu nie myślałam, że mogłoby istnieć życie po Tobie.

Czasami robimy coś dla ludzi, których kochamy, choć dla siebie byśmy tego nie zrobili.

Takie chwile jak ta przypominają mi, że szczęście nie jest czymś stałym, co możemy osiągnąć raz na zawsze, ale tylko zdarza się od czasu do czasu, niekiedy w tak śladowej ilości, że ledwie wystarczy do tego, by utrzymać nas przy życiu.

Żal sprawia, że trzymasz palec na pauzie […]. Upewnij się, że wcisnęłaś odtwarzanie, abyś nie zapomniała żyć dalej.

Jeśli w twoim życiu nie dzieje się nic dobrego, prawie każda piosenka staje się depresyjna, niezależnie od spraw, o których opowiada.

Czytanie to hobby, ale dla niektórych także ucieczka przed trudnościami życia. Tym wszystkim, którzy uciekają w świat książek, chciałabym podziękować, że schronili się w mojej powieści.

Może najlepszym sposobem poradzenia sobie ze stratą ukochanych osób jest odnajdowanie ich w tylu miejscach i rzeczach, w ilu się da. I jeśli istnieje choć cień szansy, że ci, których utraciliśmy, w jakiś sposób ciągle mogą nas usłyszeć, nie wolno przestać do nich mówić.

Nie podoba mi się, że osoba, której najbardziej nie lubię na tym świecie, przypomina kogoś, kogo najbardziej kocham.

- W ciągu kilku tygodni przeszedłem od nienawiści do lubienia ciebie, a później pragnienia, by ofiarować ci cały świat, więc wybacz, jeśli te uczucia czasami mi się mieszają.

Czasami myślę, że wszyscy rodzimy się z identycznym potencjałem czynienia dobra i zła. Że nikt nie jest lepszy lub gorszy od innych, a tylko uzewnętrznia zło, które w nim tkwi, w różnym czasie, na różne sposoby.

I chciałabym się nauczyć rozmawiać z ludźmi, tak aby później nie żałować każdego wypowiedzianego słowa.

Pozostawienie mnie bez odpowiedzi jest jakąś odpowiedzią.

Chociaż wasi bliźni mogą się wydawać spełnieni, nie wiadomo, z ilu pękniętych kawałeczków składa się ich wnętrze.

- Zakochałabym się w tobie, nawet gdybyś nie kochał Diem...
- Zakochałem się w tobie, bo tak bardzo ją kochasz.
Niech Cię szlag, Ledger.
Całuję go za to.

Zaczęłam popadać w histerię, bo z każdą sekundą byłam coraz bardziej świadoma tego, jak drastycznie zmieni się moje życie. Jedna sekunda, która nadała losowi nowy bieg i sprawiła, że już nic nie będzie takie samo, a wszystkie kawałeczki mnie które rozsypały się w tym wraku, już nigdy się nie polaczą.

Urazy stanowią bolesny ciężar, ale dla ludzi, którzy cierpią najbardziej, jeszcze cięższe bywa przebaczenie.

(...) zamknęłam oczy i zapłakałam, bo życie potrafi być tak kurewsko ciężkie i okrutne, że wiele razy miałam ochotę się z nim pożegnać.

Równie dziwne jest myślenie, iż się kogoś zna, a później odkrycie, że być może wcale się go nie znało.

Nie rozumiem pożądania.
Co przyciąga do siebie dwoje ludzi? Dlaczego, chociaż co tydzień zaglądają do baru tuziny kobiet, nie odczuwam pragnienia, aby spojrzeć na którąś drugi raz? A gdy ta dziewczyna wparowała na salę, nie mogłem oderwać od niej […] wzroku”.

A może nie ma znaczenie, czy coś jest zbiegiem okoliczności, czy znakiem. Może najlepszym sposobem poradzenia sobie ze stratą ukochanych osób jest odnajdywanie ich w tylu miejscach i rzeczach, w ilu się da. I jeśli istnieje choć cień szansy, że ci, których utraciliśmy, w jakiś sposób ciągle mogą nas usłyszeć, nie wolno przestać do nich mówić.

Może gdybym dostrzegała wszystkie dobre rzeczy, nieważne jak małe, sprawiłyby łącznie, że złe rzeczy byłyby mniej bolesne.

Niektórzy znajdują ukojenie w przebaczeniu, ale inni uważają ją za zdradę. W ich przypadku wybaczenie mi oznaczałoby zdradę własnego syna.

Dlaczego nie wezwałaś pomocy?
Dlaczego go zostawiłaś?
Dlaczego uważasz, że zasługujesz na to, by spowodować kolejny wstrząs w życiu ludzi, których zniszczyłaś?
Dlaczego nadal pragnę cię przytulić?

Są rzeczy, w których chcę być dobra. […] I chciałabym się nauczyć rozmawiać z ludźmi, tak aby później nie żałować każdego słowa. Chciałabym doznawać dobrych uczuć, gdy facet dotyka mojej talii. I chciałabym umieć żyć tak, aby wyglądało, jakbym żyła bez żadnego wysiłku. Bo do tej pory sprawiałam wrażenie, jakby każdy aspekt mojego istnienia był zbyt trudny do opanowania.

Obawiałeś się, że gdybym odebrała sobie życie, czułbyś się winny, iż byłeś wobec mnie tak niewyobrażalnie okrutny. Dlatego wróciłeś. Jest ci obojętne, czy faktycznie się zabiję, po prostu nie chcesz być tym, który pchnął mnie do tej decyzji.

Może najlepszym sposobem poradzenia sobie ze stratą ukochanych osób jest odnajdywanie ich w tylu miejscach i rzeczach, w ilu się da. I jeśli istnieje choć cień szansy , że ci , których utraciliśmy, w jakiś sposób ciągle mogą nas usłyszeć,nie wolno przestać do nich mówić.

Żal sprawia, że trzymasz palec na pauzie. Podobnie jak więzienie. Kiedy stąd wyjdziesz, upewnij się, że wcisnęłaś odtwarzanie, abyś nie zapomniała dalej żyć.

- Nic nie uczyniłoby mnie szczęśliwszym od twojego spotkania z Diem. Gdybym wiedział, jak zmienić postawę Patricka i Grace, zrobiłbym to w tej chwili, Kenno.

Pewnie uświadomienie sobie, że nasze życie nie współgra z życiem tej drugiej osoby, nie wymazuje uczuć.

Mam córkę, której nigdy nie przytuliłam.
Ma zapach, którego nigdy nie wdychałam.
Imię, którego nigdy nie wykrzyczałam.
I matkę, która ją zawiodła.