Jesteśmy społecznością, która kocha książki

A zatem, od­po­wia­da­jąc na za­da­ne wcze­śniej py­ta­nie: nie, nie mu­sisz zawo­do­wo zaj­mo­wać się pi­sa­niem, aby pisać – i robić to do­brze. Nie musisz też mieć wro­dzo­ne­go ta­len­tu ani setek li­te­rac­kich od­zna­czeń na kon­cie. Aby za­cząć pisać – wy­star­czy za­cząć pisać. Aby za­cząć pisać dobrze – trze­ba po­znać tech­ni­ki, które czy­nią nasze pi­sa­nie lep­szym. Zbyt pro­ste? A kto po­wie­dział, że wszyst­ko za­wsze musi być dia­bel­nie skompliko­wa­ne?

Moja pierw­sza za­chę­ta: za­proś pi­sa­nie do swo­je­go życia. Spraw, że bę­dzie ci to­wa­rzy­szy­ło co­dzien­nie. Jeśli w tym mo­men­cie masz ocho­tę za­opo­nować i krzyk­nąć: „Ależ pa­niu­siu, ja nie mam tyle wol­ne­go czasu!”, mam dla cie­bie dość szo­ku­ją­cą od­po­wiedź: „Znaj­dziesz”. Serio, nie­któ­re z tych po­my­słów wy­ma­ga­ją od cie­bie po­świę­ce­nia mi­nu­ty dzien­nie. Jedna minu­ta z 1440, jakie ma doba, to chyba nie jest aż tak wiel­kie wy­rze­cze­nie, że ze­chcesz teraz z roz­pa­czy po­rzu­cić swój cel, bo zbyt wiele od cie­bie wyma­ga?

Kiedy sia­dasz do pi­sa­nia i chcesz cał­ko­wi­cie się temu oddać, mu­sisz wy­łą­czyć swo­je­go wewnętrz­ne­go ko­rek­to­ra. Choć bę­dzie cię kor­cić, by prze­czy­tać któ­reś zda­nie raz jesz­cze, coś dodać, coś ująć, coś po­pra­wić – nie ule­gaj teraz tej po­ku­sie i po pro­stu płyń.

Nie na­rzu­cam, ile czasu po­win­no się po­świę­cać na pi­sa­nie, bo mo­żesz być za­pra­co­wa­nym rodzicem, który ma na to pół go­dzi­ny na wie­czór, gdy dzie­ci pójdą spać, a mo­żesz też być przedsię­bior­cą, który po­trze­bu­je stwo­rzyć swój pierw­szy pro­dukt on­li­ne i na pi­sa­nie prze­zna­cza kilka go­dzin o po­ran­ku. To, co su­ge­ru­ję, to zna­le­zie­nie czasu na re­gu­lar­ne two­rze­nie. Wła­śnie w ten spo­sób wy­pra­cu­jesz nawyk.

Takie dzia­ła­nia to także go­to­wy prze­pis na ka­ta­stro­fę. Nawet naj­po­pu­lar­niej­si twór­cy, któ­rych mamy za wiecz­nie za­do­wo­lo­nych i na­ła­do­wa­nych dobrą ener­gią, łapią so­cial­me­dio­we kry­zy­sy, gdy któ­re­goś dnia nie są w sta­nie wsta­wić żad­ne­go po­zy­tyw­ne­go zdję­cia ani na­grać ekscytujące­go sto­ries. Na tym polu łatwo się wy­pa­lić, znu­dzić swoją dzia­łal­no­ścią i na­brać niebezpiecznego prze­ko­na­nia, że nie mamy prawa do sła­bo­ści oraz gor­szych dni.