Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bała się pustki,bała się życia ze złamanym sercem,bała się tej potwornej tęsknoty ,która już nią owładnęła ,i bała się ,że już nigdy nikt jej nie pokocha i że nie znajdzie sensu życia .

Nie zawsze mamy to, co chcemy, ale kiedy powaga sytuacji tego wymaga, należy wyjść życiu naprzeciw.

Jak dobrze mieć świadomość, że gdzieś jest ktoś, kto myśli, kto czeka, kto kocha. Świat wokół staje się wtedy dobry i piękny. I my stajemy się lepsi. Tylko z miłością życie ma sens.

Tylko patrzeć jak ktoś jej krzywdę zrobi, bo wiadomo, że nadgryzione jabłko łatwe do zdobycia, ale mimo, że słodko smakuje, bez wartości jest.

Masz duszę marzycielki i dziecięcą radość życia. Promieniejesz, świat przy tobie staje się interesujący. Oglądając się wstecz, zastanawiam się, jak dałem radę przetrwać w świecie tych kilku tygodni, nie mogąc patrzeć w twoje oczy, nie widząc twojego uśmiechu, nie słysząc twojego głosu, nie całując twoich...

Razem z szacunkiem i podziwem często zazdrość i zawiść chadzają.

Nie bała się jednak ludzi czy ciemności. Bała się pustki, bała się życia ze złamanym sercem, bała się tej potwornej tęsknoty, która już nią owładnęła, i bała się, że już nigdy nikt jej nie pokocha i że nie znajdzie sensu życia.

- Złamane serce przytrafia się niemal każdej z nas ,nie omija też mężczyzn .Nikt nic na to nie poradzi . Nie umrzesz od tego ,nie ty pierwsza i nie ostatnia cierpisz .

-Dałam ci moje ciało,ale już nigdy nie dam ci dotknąć mej duszy.

Jak dobrze mieć świadomość,że gdzieś jest ktoś ,kto myśli ,kto czeka ,kto kocha . Świat wokół staje się wtedy dobry i piękny . I my stajemy się lepsi . Tylko z miłością życie ma sens ...

A pierwsza miłość ...chyba każdy ją przeżył .
Taki przywilej młodości . Potem z czasem odkrywamy ,że oprócz płomiennego uczucia , które ma to do siebie ,że płonie jasno i mocno, ale szybko niestety się wypala ,potrzeba dużo więcej . Sama płomienność to jeszcze nie miłość .

Miłość to dar ,rzadko kiedy los nas nią obdarza .

- Marzenia mają to do siebie, że pozwalają i biednym, i bogatym pieścić nadzieję o ich spełnieniu. Są piękne same w sobie, nawet wtedy, gdy się nigdy nie zmaterializują.