Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Już się nauczyłam, że czas nie leczy ran. On je tylko zaszywa. I w dodatku jest w tym beznadziejny, bo wystarczy jedno wspomnienie, by te szwy rozerwać.

– Serio będziecie się teraz zachowywać jak dzieci walczące o jedną łopatkę w piaskownicy? – Zatrzymuję się gwałtownie i krzyżuję ramiona na piersi.
– Cóż. To bardzo szczególna łopatka. Wiele dla mnie znaczy – odzywa się z powagą Olivier, a ja nie wytrzymuję i zaczynam się śmiać.