Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Rzecz w tym, że kiedy ktoś każe mi coś robić, od razu mam problem. Chcę takiemu komuś powiedzieć, żeby się odpieprzył, zrobię, jak mi się zechce. Nawet jeśli chodzi o coś, na co tak naprawdę mam ochotę.

Śmierć jest zupełnie normalna, nie wiem, dlaczego wszyscy mają z nią takie problemy. Przecież i tak musimy się z tym pogodzić.

Najwyraźniej ludzie mnie nie rozumieją. Nie rozumieją, że trzeba mi trochę przestrzeni. Ciągle mi mówią, co mam robić. Uważają, że zasady i plany na przyszłość, czyste ręce i porządne maniery wszystko naprawią. Niczego nie chwytają.

Czasami dowiadujesz się więcej, niżbyś chciała.

Przyzwyczajasz się do kogoś - zaczynasz go nawet lubić - a potem on odchodzi. W końcu wszyscy odejdą

Życie to tylko seria zdarzeń.

Mój najlepszy dzień w życiu. Wstałam. Zjadłam śniadanie. Przyszłam do szkoły. Nuda, jak zwykle, Żałuję, że muszę tu siedzieć - jak zwykle. Wszyscy mnie ignorują - i dobrze. Siedzę z innymi niedorozwojami - tacy jesteśmy wyjątkowi. Marnuję czas. Wczoraj było tak samo, ale co tam, już minęło... Jutro może w ogóle nie przyjść. Jest tylko dzisiaj. To jest najlepszy i najgorszy dzień. Wszystko gówno warte.

Wszystko wygląda o wiele lepiej z kubkiem dobrej herbaty.

Pająk był jedynym człowiekiem, który mnie kiedykolwiek odnalazł, który zobaczył mnie taką, jaką byłam naprawdę. I ja widziałam jego. Był piękny.

Nie można było uciec przed śmiercią: w końcu dopadnie nas wszystkich.

Życie jest bez sensu. Nie ma znaczenia, co zrobimy. Rodzisz się, żyjesz, umierasz i tyle.