Nowe, zupełnie inne, świeże spojrzenie na dobrze znaną przez wszystkich baśń (oraz sposób patrzenia na świat) zostało doskonale zrealizowane. Z historii opisanej na mniej niż dwustu stronach jesteśmy w stanie wyciągnąć więcej lekcji oraz morałów życiowych niż z niejednej kilkuset stronicowej "cegły". To co przede wszystkim zapewne zwróci naszą uwagę jest zakwestionowanie ról odgrywanych w takich baśniach. Czy na pewno zawsze dobra, niewinna księżniczka jest zamknięta przez brzydką, zmiennokształtną wróżkę? Czy nie może być tak, że dobra siła czuwająca nad nami może mieć kształt niepozornej ropuszki, która chroni nas przed okropnym złem, zniszczeniem, zagładą? Czy rycerz zawsze zawsze jest dzielny, męski i musi potrafić odbierać życie innych bez mrugnięcia okiem?
Jest to dla mnie bezsprzecznie najpiękniejszy aspekt tego dzieła. W delikatny, interesujący sposób łamie wszelkie schematy, walczy z utartymi w społeczeństwie schematami. Bez kontrowersyjnych metafor, za to przy pomocy prostej baśni. Idealnym dopełnieniem do tego stanowią słowa autorki na końcu książki, z którymi polecam się zapoznać i gorąco do tego zachęcam.

Bardzo przyjemna historia. Miała elementy godne dobrego thrillera, miała momenty, w których na twarzy pojawiał się uśmiech i przede wszystkim była zrealizowana w szalenie ciekawy sposób. Jestem ogromną fanką zakończenia będącego "otuleniem" dla czytelnika/czytelniczki, zapewniającego spokój i komfort ducha. Długość opowieści oraz sprawnie poprowadzona fabuła pozwalają spokojnie "pożreć" historię w jeden dzień.

Przypadkowe odkrycie tej książki i decyzja o jej sprawdzeniu okazały się słusznymi ruchami. Z pewnością tutaj rozpoczyna się moja przygoda z twórczością T. Kingfisher. 

Nowe, zupełnie inne, świeże spojrzenie na dobrze znaną przez wszystkich baśń (oraz sposób patrzenia na świat) zostało doskonale zrealizowane. Z historii opisanej na mniej niż dwustu stronach jesteśmy w stanie wyciągnąć więcej lekcji oraz morałów życiowych niż z niejednej kilkuset stronicowej "cegły". To co przede wszystkim zapewne zwróci naszą uwagę jest zakwestionowanie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Czym jest tęsknota? Kiedy mamy do niej prawo? Jak na nas wpływa? Czy faktycznie: ,,(...) tęsknota wymaga jakiejś głębszej relacji, wykraczającej poza dwa przelotne spotkania"*? A może to rozdzierające i trudne uczucie może pojawić się w najmniej oczekiwanym momencie naszego życia? Te i wiele innych pytań można sobie zadać po lekturze najnowszej książki T. Kingfisher pt. ,,Cierń". Jest to niezwykle przejmująca i rozczulająca opowieść o smutku, stracie i braku nadziei na lepsze jutro. Wróżka Ropuszka, uwięziona w wieży wraz ze śpiącą królewną, już dawno pogodziła się z faktem, że świat o niej zapomniał. Z bohaterki bojącej się jakichkolwiek kontaktów z ludźmi, przeobraziła się w postać przepełnioną tęsknotą za towarzystwem i bliskością człowieka. Kiedy w końcu, po wielu długich latach, ktoś odnajduje jej kolczaste zarośla, Ropuszka jest w szoku. Nowa sytuacja zmusza ją do przeobrażenia swojego życia i przyjrzenia się swoim uczuciom.

Czym jest piękno? Wyglądem? Charakterem? A może czymś zupełnie innym? T. Kingfisher w bardzo subtelny i oryginalny sposób przedstawia nam swoją definicję tego słowa. Czytając współczesne baśnie i powieści dostrzec można, że bohaterami są najczęściej atrakcyjne wizualnie, bogate lub wysoko postawione postaci. W tej książce autorka zdecydowała się na przeciętność. Dostajemy od niej rycerza, który nie dość, że nie jest przystojny, to dodatkowo nie ma żadnych znaczących osiągnięć w tym, co robi. A mimo to, z całą stanowczością można stwierdzić, że jest on piękny. Urzeka jego ciekawość świata, odwaga i delikatność. Także Ropuszka wykazuje szereg cech, które czynią ją piękną. Wrażliwość, opiekuńczość i oddanie to tylko niektóre z nich.

Jaka powinna być ,,dobra książka"? Wciągająca? Wzruszająca? Edukująca? Każdy czytelnik wymaga czegoś innego. Są jednak takie książki, które mogą zachwycić wielu. Jedną z nich jest właśnie ,,Cierń". Z pewnością spodoba się ona tym, którzy szukają angażującej i wzruszającej lektury, jednocześnie nieprzytłaczającej wielowątkowością i rozległymi opisami. ,,Cierń" będzie również idealnym wyborem dla osób ceniących sobie możliwość głębszej refleksji po skończeniu czytania. Jest to bowiem książka, która nie tylko wciąga, ale także skłania do przemyśleń. Zdecydowanie warto dać jej szansę!


 * T. Kingfisher, ,,Cierń".

Czym jest tęsknota? Kiedy mamy do niej prawo? Jak na nas wpływa? Czy faktycznie: ,,(...) tęsknota wymaga jakiejś głębszej relacji, wykraczającej poza dwa przelotne spotkania"*? A może to rozdzierające i trudne uczucie może pojawić się w najmniej oczekiwanym momencie naszego życia? Te i wiele innych pytań można sobie zadać po lekturze najnowszej książki T. Kingfisher pt....

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Ropuszko, Ropuszko, Szepnij mi proszę na uszkoGdzie skaczesz co dzień, co noc?W twej baśni przytulnej jak koc
W wodzie żyłaś porwanaI codziennie aż od ranaUczyłaś się wodnych zwyczajówpoznałaś ryb wiele rodzajów
Lecz gdy wezwana zostałaśCiemnymi łzami płakałaśKsiężniczce chrzestną być miałaśTym samym siebie ofiarowałaś
Podczas nauki zaklęć magicznychCiągle myślałaś o swoich najbliższychUczyłaś się wiele ze świadomościąZ matką i ojcem spotkania sposobnością
Gdy chrzcin dzień wielki w końcu nastałDar swój przekazać miałaśJednakże po przekroczeniu drzwi komnatyPodejść do kołyski się bałaś
Twój ojciec, król, nie wiedział kim jesteśGdy do kołyski podchodziłaśTłumacząc twej matce po co się zjawiłaśDar czy też klątwę wtedy przekręciłaś
Księżniczka dar twój przyjęłaZ odmieńcem ciężko jest żyćTwa magia ją całą objęłaBy księżniczka mogła teraz wiecznie śnić
Teraz w wieży księżniczki pilnujeszBy krzywd nie wyrządziła nikomu i nicCałą swą energię w opiekę jej kierujeszCierniowym krzewom ostrzysz kolce w szpic
Samotną Ropuszką byłaśDopóki Halim się nie zjawiłPo wykonaniu klątwy FayetteNowy pomysł na życie się tobie pojawił
Odwiedziwszy rodzinne mokradłaPostanowiłaś zmienić swój losWróciłaś pod wieżę gdzie klątwa opadłaI śmiertelnika ujrzałaś włos
Ropuszko, Ropuszko,Piękną jesteś istotą, Wrażliwą, ciepłą i złotąTwa dusza zachwyca prostotą
Choć baśń ta nie mówi o księciu,Ty, Ropuszko, grasz tu pierwsze skrzypceJest to wspaniała odmieniona opowieśćKtóra nie jednego na duchu może podnieść
Jeśli szukasz czegoś pięknego,Mrocznego, baśniowego i wzruszającego, Przeczytaj historię żabki, Ropuszki Pod ludzką postacią również i wróżki
Zachęcam każdego, wieczorową porą,Zawinąć się w koc z herbatą sporą,Otworzyć tę książkę, zatracić się w baśniAż magia historii przed oczami zalśni. 

Ropuszko, Ropuszko, Szepnij mi proszę na uszkoGdzie skaczesz co dzień, co noc?W twej baśni przytulnej jak koc
W wodzie żyłaś porwanaI codziennie aż od ranaUczyłaś się wodnych zwyczajówpoznałaś ryb wiele rodzajów
Lecz gdy wezwana zostałaśCiemnymi łzami płakałaśKsiężniczce chrzestną być miałaśTym samym siebie ofiarowałaś
Podczas nauki zaklęć magicznychCiągle myślałaś o swoich...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

"Cierń" to moje pierwsze spotkanie z twórczością T. Kingfisher, ale mogę z czystym sumieniem powiedzieć, że wiem, iż nie będzie ono ostatnie.

Powinnam zacząć od tego, że nie miałam praktycznie żadnych oczekiwań względem tej książki (zaczęły i skończyły się one na tym, że spodziewałam się czegoś trochę... mroczniejszego sugerując się okładką). Ostatnia książka w klimacie baśniowym którą przeczytałam w zeszłym roku trochę mnie rozczarowała i od tamtej pory zrobiłam sobie długą przerwę od powieści tego typu dlatego byłam trochę sceptyczna sięgając po tą.

"Cierń" jest retellingiem baśni o Śpiącej Królewnie, który w tej wersji zostaje opowiedziany z perspektywy kogoś, kogo moglibyśmy nazwać "złą wiedźmą", tylko, że... wcale tak nie jest. Ropuszka, nasza główna bohaterka jako dziecko została porwana, a później wychowana przez istoty magiczne, które nauczyły ją wszystkiego, co powinna wiedzieć by żyć wśród nich. Szybko jednak okazuje się, że dziewczyna musi opuścić miejsce, które zdążyła nazwać domem i wrócić do świata ludzi, gdzie używając nabytych umiejętności wykonać jedno, na pozór proste zadanie - udawać, że przybyła z darem i zamierza pobłogosławić nowonarodzone dziecko. Nic nie idzie jednak tak, jak powinno, co zazwyczaj dzieje się w powieściach tego typu i Ropuszka zmuszona jest radzić sobie z konsekwencjami własnych czynów, jednocześnie szukając rozwiązania, które pomoże w jej sytuacji. Wieki później na drodze Ropuszki pojawia się ciekawski rycerz, który słysząc opowieści o tajemniczej klątwie postanowił samodzielnie przekonać się czy jest ona prawdą, nie wiedząc co czeka na niego po drugiej stronie murów.

Ciężko powiedzieć coś więcej na temat tej książki, głównie dlatego, że jest ona dość krótka i bardzo łatwo byłoby przypadkowo streścić jej fabułę. Nie jest to opowieść, która na długo zostanie w moich myślach, ale nie zmienia to faktu, iż była miłym przerywnikiem podczas czytania cięższych pozycji i na nowo dała mi nadzieję dotyczącą dobrych retellingów. Jeżeli ktoś lubi podobne klimaty (głównie lżejsze książki fantasy) albo dopiero zaczyna swoją przygodę z retellingami, ten zdecydowanie będzie dobrym początkiem.

"Cierń" to moje pierwsze spotkanie z twórczością T. Kingfisher, ale mogę z czystym sumieniem powiedzieć, że wiem, iż nie będzie ono ostatnie.

Powinnam zacząć od tego, że nie miałam praktycznie żadnych oczekiwań względem tej książki (zaczęły i skończyły się one na tym, że spodziewałam się czegoś trochę... mroczniejszego sugerując się okładką). Ostatnia książka w klimacie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

T. KIngfisher to moja nowa miłość. Już wiem, że każdą kolejną książkę tej autorki kupię w ciemno. I wiem, że będę zadowolona~
Nikt nie potrafi tak jak ona napisać baśni, która będzie jednocześnie mroczniejsza i bardziej bezlitosna od Braci Grimm, a jednocześnie tak poruszająca, że się robi ciepło w człowieku.

'Cierń' to kolejna po 'Pokrzywie i Kości' i 'Wypiekach Defensywnych' powieść Kingfisher wydana w Polsce. Z tych dwóch klimatem bardziej skłania się do tego co mieliśmy w Pokrzywie~
Już możecie się domyślić jak bardzo mi się podobała~

Wyjątkowo żeby nie zdradzić Wam fabuły tej bardzo krótkiej opowieści posłużę się opisem wydawcy:
'Nie wszystkie klątwy powinny być złamane. Cierń to opowieść o dobrodusznej żabiej bohaterce, łagodnym rycerzu i misji, która obrała zupełnie niespodziewany kierunek'.

Ropuszka żyje za wielkim murem z cierni, samotna od wielu lat. Sama nie wie ilu... gdy nagle jej samotność zostaje brutalnie przerwana, a wydarzenia które następują zmieniają wszystko.

'Cierń' to przecudowna, slodko-gorzka prawie klasyczna baśń, która bardzo długo zostanie w waszej pamięci.
Dużym minusem jest to, że jest taka krótka. Bardzo chciałam pobyć z Ropuszką jeszcze chwilkę dłużej~

Ode mnie mocne ⭐️4.5/5⭐️
 Na dodatkową zachętę dodam że w audio czyta @filip_kosior 

T. KIngfisher to moja nowa miłość. Już wiem, że każdą kolejną książkę tej autorki kupię w ciemno. I wiem, że będę zadowolona~
Nikt nie potrafi tak jak ona napisać baśni, która będzie jednocześnie mroczniejsza i bardziej bezlitosna od Braci Grimm, a jednocześnie tak poruszająca, że się robi ciepło w człowieku.

'Cierń' to kolejna po 'Pokrzywie i Kości' i 'Wypiekach...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

T. Kingfisher potrafi pisać niezwykle zajmująco, nie rozwlekając się przy tym na tysiące stron – o tym przekonałam się już przy lekturze “Pokrzywy i kości”. “Cierń” w swojej jeszcze krótszej formie zaskoczył mnie nawet bardziej. Maksimum treści – w tym zgrabnie nakreślony fantastyczny świat, tajemnica trzymająca w napięciu i bohaterka, której nie da się nie lubić – zamknięte w nieco ponad stu stronach. 
Retellingi to mój konik, a “Cierń” jest w moim odczuciu retellingiem, któremu niczego nie brakuje. Kingfisher czerpie szczodrze z motywów znanych z klasycznej “Śpiącej Królewny” – z łatwością można dopatrzeć się tego źródła inspiracji – a jednocześnie dodaje od siebie to, co najlepsze i czego w oryginalnej baśni mogło zabraknąć. Do motywów dobrze znanej historii Kingfisher dodała głębi, dzięki której urocza Królewna zyskuje… mroczną stronę.
Mówiąc o “Cierniu”, nie sposób nie wspomnieć o Ropuszce, głównej bohaterce nowelki. Choć nie przypomina typowych przedstawicielek gatunku fantasy, trudno nie zapałać do niej sympatią, współczuć jej czy – kiedy przychodzi na to czas – trzymać za nią kciuki.  
W “Cierniu” T. Kingfisher połączyła sielski klimat z mrocznymi tajemnicami, tworząc fantastyczne połączenie. To historia idealna na jeden wieczór, która zapada w pamięć na dłuższy czas. 

T. Kingfisher potrafi pisać niezwykle zajmująco, nie rozwlekając się przy tym na tysiące stron – o tym przekonałam się już przy lekturze “Pokrzywy i kości”. “Cierń” w swojej jeszcze krótszej formie zaskoczył mnie nawet bardziej. Maksimum treści – w tym zgrabnie nakreślony fantastyczny świat, tajemnica trzymająca w napięciu i bohaterka, której nie da się nie lubić –...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

"Cierń" to literacki majstersztyk, który przenosi czytelnika w mroczny świat baśniowych koszmarów. Autor, działający pod pseudonimem Kingfisher, demonstruje mistrzowskie warsztatowe umiejętności, tworząc atmosferę niepokoju i grozy, która towarzyszy czytelnikowi na każdej stronie.

Fabuła "Cierń" to opowieść o grupie dzieciaków, które odkrywają tajemniczy świat za drzwiami starego domu. Zagłębiając się coraz głębiej w nieznane, bohaterowie muszą zmierzyć się z własnymi lękami oraz mrocznymi siłami, które zagrażają ich życiu i zdrowiu psychicznemu.

Kingfisher doskonale balansuje między realizmem psychologicznym a fantastycznymi elementami baśniowymi, tworząc opowieść, która wciąga i przeraża jednocześnie. Czytelnik z zapartym tchem śledzi losy bohaterów, próbując odgadnąć, co kryje się za kolejnymi zakrętami fabularnymi.

Postacie w "Cierń" są głęboko wykreowane i złożone, co sprawia, że czytelnik utożsamia się z nimi i przeżywa ich emocje na własnej skórze. Konflikty między bohaterami oraz ich wewnętrzne zmaganie się z własnymi demonami tworzą niezwykle interesującą dynamikę narracyjną.

Język użyty w książce jest przemyślany i efektowny, co sprawia, że lektura staje się prawdziwą przyjemnością estetyczną. Kingfisher operuje bogatym zasobem środków stylistycznych, by jeszcze bardziej wzmocnić atmosferę grozy i niepokoju.

Podsumowując, "Cierń" to książka, która wciąga od pierwszej strony i trzyma w napięciu do samego końca. Dla miłośników mrocznych baśni i psychologicznych thrillerów, ta powieść stanowi prawdziwą gratkę. Kingfisher udowadnia swoje literackie umiejętności, tworząc opowieść, która wstrząsa czytelnikiem i pozostaje w pamięci na długo po zakończeniu lektury.

"Cierń" to literacki majstersztyk, który przenosi czytelnika w mroczny świat baśniowych koszmarów. Autor, działający pod pseudonimem Kingfisher, demonstruje mistrzowskie warsztatowe umiejętności, tworząc atmosferę niepokoju i grozy, która towarzyszy czytelnikowi na każdej stronie.

Fabuła "Cierń" to opowieść o grupie dzieciaków, które odkrywają tajemniczy świat za drzwiami...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Książka "Cierń" autorstwa T. Kingfisher to kolejny udany thriller psychologiczny w dorobku pisarki. Fabuła skupia się na głównej bohaterce, która po traumatycznym wydarzeniu z przeszłości stara się odbudować swoje życie.

Kingfisher świetnie pokazuje wewnętrzne konflikty i rozterki głównej bohaterki, co sprawia, że czytelnik łatwo utożsamia się z jej postacią. Wątek kryminalny jest trzymający w napięciu, a zakończenie okazuje się zaskakujące i nieoczywiste.

Język użyty przez autorkę jest błyskotliwy i płynny, co sprawia, że czytanie książki jest przyjemnością. Dodatkowo Kingfisher zaskakuje czytelnika innowacyjnymi rozwiązaniami narracyjnymi i niebanalnymi obserwacjami na temat ludzkiej psychiki.

"Cierń" to książka, która potrafi wciągnąć czytelnika od pierwszych stron i trzymać go w napięciu do samego końca. Polecam ją wszystkim miłośnikom gatunku thriller psychologiczny oraz wszystkim, którzy lubią dobrze skonstruowane i niesztampowe powieści.

Książka "Cierń" autorstwa T. Kingfisher to kolejny udany thriller psychologiczny w dorobku pisarki. Fabuła skupia się na głównej bohaterce, która po traumatycznym wydarzeniu z przeszłości stara się odbudować swoje życie.

Kingfisher świetnie pokazuje wewnętrzne konflikty i rozterki głównej bohaterki, co sprawia, że czytelnik łatwo utożsamia się z jej postacią. Wątek...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Zła wróżka,rzuciła czar na piękną księżniczkę, minęły lata, ale pojawia się przystojny rycerz na koniu i ratuje księżniczkę. Ale czy na pewno? Czy rycerz musi być przystojny, dzielny i musi wszystko umieć? Czy na pewno wróżka jest zła? O tym przekonamy się gdy przeczytamy książkę "Cierń" T.Kingfisher. To niesamowita opowieść, która zabierze was w świat baśni. Wydarzenia dzieją się w naszym świecie, ale nikt nie powiedział, że istnieje tylko nasz świat. Bohaterowie nie są tacy, jakich byśmy się spodziewali, ale na pewno nikogo nie rozczarują. Książkę czyta się bardzo dobrze, jest ciekawa, nie spodziewasz się tego co ma nastąpić, a kiedy nagle odkrywasz, że jest już koniec, chciałbyś, żeby przygody Ropuszki nadal trwały. 

Zła wróżka,rzuciła czar na piękną księżniczkę, minęły lata, ale pojawia się przystojny rycerz na koniu i ratuje księżniczkę. Ale czy na pewno? Czy rycerz musi być przystojny, dzielny i musi wszystko umieć? Czy na pewno wróżka jest zła? O tym przekonamy się gdy przeczytamy książkę "Cierń" T.Kingfisher. To niesamowita opowieść, która zabierze was w świat baśni. Wydarzenia...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Któż z nas nie słuchał
bajek? Która z nas nie marzyła o księciu z bajki? Który z nas nie chciał być księciem ratującym królewnę? Dorośliśmy, ale ciągle w nas jest to małe dziecko, które lubi niesamowite historie z bajkowymi postaciami.Amerykańska pisarka Ursula Vernon, pisząca także pod pseudonimem T. Kingfisher, pisze bajki  dla dzieci i historie fantasy „dla dorosłych”.
Opowiadanie „Cierń” rozpoczyna od opisu cierniowego żywopłotu chroniącego jakąś wieżę.  Następnie narrator opisuje twórczynię tej zapory – wróżkę, która ma żabią twarz, wodorostowe włosy i zielonkawą skórę. Ropuszka, bo tak nazywa się ta postać, jest strażniczką królewny, która śpi w wieży. Pewnego dnia zjawia się koło żywopłotu Halim – rycerz, który chce rozwiązać zagadkę tego, co jest za żywopłotem. Poznaje historię Ropuszki i wydarzeń na zamku. Wróżka to ludzkie dziecko porywane tuż po narodzinach, wychowane przez wodnice, które nauczyły ją swoich zaklęć.  Dzięki pobytowi w ich  świecie staje się istotą z dwóch światów – ludzkiego i magicznego. Zmiana zaklęcia, które miała dać w prezencie jako wróżka chrzestna królewnie, powoduje, że zostaje uwięziona w ludzkim świecie. Kto zatem jest więźniem: królewna Fayette śpiąca w wieży czy jej strażniczka wróżka Ropuszka? Kogo uwolni rycerz?
Opowiadanie łączy w sobie cechy baśni i opowiadania fantasy. Fabuła ma charakter bajki – mamy śpiącą królewnę, wróżkę chrzestną, zamek, komnatę w wieży.  Ale obok nich pojawiają się elementy ze świata fantasy: wątek zamienianych dzieci (podrzutki z magicznego świata), postacie wodnic, zajęcza bogini czy magiczny dwór. W tej bajce nic nie jest takie jak powinno: okrutna, bezwzględna śpiąca królewna i delikatna, dobra, współczująca, życzliwa i wrażliwa strażniczka.
Autorka wykorzystując motyw ze znanej bajki stworzyła zupełnie inną historię. A przy tym stawia
ciekawe pytania. Czy można powstrzymać zło? Czy piękno jest zawsze dobre, a brzydota zła? Czy można zmienić przeznaczenie?Na okładce jest zdanie „Nie wszystkie klątwy powinny być złamane.”* 
A ja zapytam „Czy wszystkie klątwy powinny być rzucone?"  Dla mnie „Cierń” to opowieść o
konsekwencjach i wartości słów. Mam wrażenie, że często nie przywiązujemy wagi do tego, co mówimy.  Nie zdajemy sobie sprawy, czym może być wypowiedziane przez nas słowo, zdanie dla drugiej osoby. Słyszymy, wiemy, że słowa mogą ranić, kaleczyć, czasem nawet zabijać. A jakże
małą  wagę przykładamy do tego, co mówimy. W „Cierniu” niewielka, wydawałoby się, zmiana wypowiedzianego na chrzcie życzenia zmieniła całe życie Ropuszki. Ropuszka zrozumiała swój błąd i
z pokorą znosiła jego konsekwencje. A my? Czy tak potrafimy? Czy umiemy ponieść konsekwencje? Halim kiedy powiedział przekleństwo zaraz dodawał „przepraszam”. Kiedy w naszym świecie słyszę wulgarny język, przekleństwo nie słyszę „przepraszam”. A przecież czasownik „kląć” pochodzi o starosłowiańskiego słowa oznaczającego „rzucać klątwę, mówić słowa mające moc sprawczą”. 
Mimo, że „Cierń” czyta się szybko, bo to tylko jakieś 160 stron, to mnie będzie „uwierał” jeszcze długo. Czego i Wam życzę.
* Opis od wydawcy.

Któż z nas nie słuchał
bajek? Która z nas nie marzyła o księciu z bajki? Który z nas nie chciał być księciem ratującym królewnę? Dorośliśmy, ale ciągle w nas jest to małe dziecko, które lubi niesamowite historie z bajkowymi postaciami.Amerykańska pisarka Ursula Vernon, pisząca także pod pseudonimem T. Kingfisher, pisze bajki  dla dzieci i historie fantasy „dla dorosłych”.
...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej