Wprawki do chrześcijaństwa

Kierkegaard, ach, Kierkegaard.

Kierkegaard, ach, Kierkegaard.

A było to tak. Książkę tą dostałem na swoje trzydzieste urodziny. I tak sobie przeleżała prawie rok. Bałem się po nią sięgnąć z tego powodu, że to stricte filozofia. Wcześniej czytałem (czas studiów) albo czyjeś interpretacje na temat twórczości danego filozofa albo jakieś niewielkie fragmenty źródła. Nie było to dla mnie łatwe, kilka stronic zajmowało mi wiele czasu. Pewnie nie jestem zbyt lotny w takich treściach, ale z drugiej strony to było ciekawe i warto było się doprowadzać do bólu głowy.
W każdym bądź razie "Wprawki do Chrześcijaństwa" to moja pierwsza w całości przeczytana książka filozoficzna. Czas bym napisał swoje wrażenia po tej lekturze.
Po pierwsze: Przeczytanie dziesięciu stron zajmowało mi jakieś dwie godziny (no przerwy musiałem sobie robić, tak to wyczerpywało człowieka haha). Zdania bardzo, ale to bardzo mocno rozbudowane (o czym było wspomniane już we wstępie do książki). Jakieś kilka myślników w jednym zdaniu, dwukropki, przecinki. Bywało często, że jedno zdanie "wałkowało" się przez pięć minut (wcale nie przysłowiowo). Pewnie taka specyfika autora. To tak ogólnie odnośnie kwestii technicznych pisząc nieładnie.
"Wprawki do Chrześcijaństwa" podzielone są na trzy części. Uzupełniają się one, ale dla mnie naprawdę sporym problemem było przypomnienie sobie kiedy na przykład autor wspomina, że na przykład to o czym teraz pisze w części trzeciej było już w pierwszej.
Osobiście napiszę, że część pierwsza (w niewielkim stopniu) i część trzecia (prawie w całości) były dla mnie najbardziej zrozumiałe. Druga trudna i niewiele z tego wyniosłem.
Jednak bardzo zachęcam do przeczytania tego dzieła. Szczególnie dla tych wszystkich, którzy Katolikami czy ogólnie Chrześcijanami są tylko z nazwy. Ja tu nic nie sugeruję (każdy siebie zna najlepiej). Kierkegaard nie odkrywa tu nic nowego, ale w bardzo szczegółowy sposób, dosadny daję szansę czytelnikowi by się mocno zastanowił nad swoją wiarą, by pewne sprawy przemyślał. Właśnie dlatego uważam, że ta treść jest najlepsza już dla tych wierzących. Po tej lekturze mogą bardzo mocno zwątpić czy faktycznie mają wiarę i dzięki temu coś zmieniać w swoim żywocie Chrześcijanina (o ile takie żywot prowadzić chcą).
Tak jak wcześniej napisałem to nie odkryłem tu wiele nowego (choć kilka kwestii naprawdę mnie zaskoczyło),ale właśnie dzięki tej książce mogę mocno się nad samym sobą zastanowić. Czy moje Chrześcijaństwo to faktycznie tylko nazwa?
Nie będę tu wchodził w szczegóły treści. Nie jestem kompetentny, ale wrażenie ogromne i bardzo polecam. Fakt, trzeba się mocno namęczyć (a może to tylko mnie dotyczy?) czytając te niewiele ponad dwieście stron, ale warto. To co wartościowe z reguły nie jest łatwe.
A, właśnie. Rzadko mi się to zdarza, ale bardzo wiele zdań zostało przeze mnie podkreślonych, wiele notatek na akapicie, książka dość mocno "pokiereszowana" została, ale to mocno ułatwia jak się czegoś początkowo nie rozumie. Poza tym takie notowanie mocno angażuje w treść i ktoś kto nie jest estetą książkowym to warto by tak postąpił. Pomaga myślę.
Tak, trochę stron pokreśliłem i w związku z tym na koniec zdania, które bardzo mną poruszyły:

"A jeśli ten, kogo podziwiają, pozwala im rozumieć w jakiś sposób, że zamiast bawić się w salonie w wojnę, sami mogliby przyłączyć się do niego w walce o sprawiedliwość i prawdę w rzeczywistym świecie: wtedy wszystko się zmienia; wtedy podziw ostrożnie wycofuje się, a nawet gniewa się na niego. I nie tylko, sam nie chce znosić ich podziwu, ponieważ rozumie, że jest w nim oszustwo i nieprawda, wtedy gniewają się na niego. Ponieważ w stosunku do tego, co moralne, chęć podziwiania zamiast naśladowania nie jest wynalazkiem ludzi złych, nie, lecz jest czymś co można nazwać wynalazkiem ludzi dobrych, lecz słabych, dzięki czemu osobiście pozostają na zewnątrz".

A było to tak. Książkę tą dostałem na swoje trzydzieste urodziny. I tak sobie przeleżała prawie rok. Bałem się po nią sięgnąć z tego powodu, że to stricte filozofia. Wcześniej czytałem (czas studiów) albo czyjeś interpretacje na temat twórczości danego filozofa albo jakieś niewielkie fragmenty źródła. Nie było to dla mnie łatwe, kilka stronic zajmowało mi wiele czasu....