Kto ty jesteś. Początek sagi rodzinnej.

Czyta się dobrze. Przeczytałam tylko drugą część dotyczącą samej autorki. Bo tylko to mnie interesowało. Pamiętam te filmy i spektakle, o których pisze aktorka.

Czyta się dobrze. Przeczytałam tylko drugą część dotyczącą samej autorki. Bo tylko to mnie interesowało. Pamiętam te filmy i spektakle, o których pisze aktorka.

Super książka o korzeniach rodzinnych Jana Parandowskiego i Michała Szczepkowskiego. Joanna Szczepkowska - wnuczka odkryła wiele tajemnic. Dowiedziała się o pochodzeniu i skrywanych tajemnicach. Mozolna, dociekliwa praca w archiwach i rozmowy z żyjącymi świadkami historii. Świetnie napisana, interesująco, ciekawie. Na pewno sięgnę po następną. Polecam.

Super książka o korzeniach rodzinnych Jana Parandowskiego i Michała Szczepkowskiego. Joanna Szczepkowska - wnuczka odkryła wiele tajemnic. Dowiedziała się o pochodzeniu i skrywanych tajemnicach. Mozolna, dociekliwa praca w archiwach i rozmowy z żyjącymi świadkami historii. Świetnie napisana, interesująco, ciekawie. Na pewno sięgnę po następną. Polecam.

Joanna Szczepkowska szuka swoich korzeni przemilczanych lub ocenzurowanych w rodzinnych opowieściach. O ile początek historii jest trudny do czytania: skąpe informacje, dużo danych, o tyle im bliżej czasów narodzin Autorki jest coraz bardziej ciekawie.
Joanna Szczepkowska to nie tylko Wnuczka Jana Parandowskiego i Córka Andrzeja Szczepkowskiego. Opisując rodzinę szuka przyczyn swoich cech charakteru i wyborów życiowych. To interesujące poszukiwania, jakie często sami przeprowadzamy, albo wręcz odwrotnie nie chcemy ich dostrzegać.
To opowieść też o Niej samej, o pewnym uczuciu wyobcowania, które Jej często towarzyszyło. Opowiedziana z pewnym smutkiem i dystansem.
O tym, że Autorka ma talent nie tylko aktorski, ale również literacki świadczą publikowane w prasie felietony. Ta książka jest również tego potwierdzeniem. Nie na darmo Jej sławny dziadek twierdził, że będzie pisarką.
Warto podkreślić, że książka jest napisana piękną polszczyzną.
Polecam!

Joanna Szczepkowska szuka swoich korzeni przemilczanych lub ocenzurowanych w rodzinnych opowieściach. O ile początek historii jest trudny do czytania: skąpe informacje, dużo danych, o tyle im bliżej czasów narodzin Autorki jest coraz bardziej ciekawie.
Joanna Szczepkowska to nie tylko Wnuczka Jana Parandowskiego i Córka Andrzeja Szczepkowskiego. Opisując rodzinę szuka...

Nie będę oszukiwał, że sięgnąłem po tę pozycję wyłącznie z własnej, nieprzymuszonej woli, po prostu musiałem ją przeczytać – że tak powiem – z obowiązku.
Panią Szczepkowską chyba większość w Polsce kojarzy, a już na pewno ci, którzy pamiętają, czym był komunizm.
Jak wypada ta biografia/autobiografia? Cóż, początek dla mnie męczący – takie quasi poszukiwania, błądzenie, zastanawianie się – może ten, może tamten, może ta, może tamta? Uważam, że można to było skrócić, na siłę autorka wydłużała pewne sprawy, chyba chciała być bardziej tajemnicza… Nie wiem… Ciekawiej robi się, gdy pisząca wspomina już w miarę dorosłe życie, opisuje stan wojenny i kolejne wydarzenia. Wszystko to oczywiście w oparach artystycznej bohemy. I tu właśnie mam problem, od początku zresztą towarzyszący mi w trakcie czytania lektury. Odniosłem wrażenie, że pani Szczepkowska popisuje się trochę… Pokazuje, jaka to ona i jej rodzina jest wyjątkowa. Jasne, Parandowski itp. Aktorzy, pisarze, cuda – wianki, no ale bez przesady… Naprawdę trzeba sobie takie laurki tworzyć…? Sama też się trochę tu kreuje na wyrost...
Poza tym straciłem nieco szacunku do pewnych osób, artysta – artystą, pisarz – pisarzem, ale niektórzy chyba nie powinni mieć dzieci… Rozumiem, że proces twórczy jest ważny, no ale gdzie w tym miejsce dla rodziny? Jak nie ma, to nie zakładać i „bawić” się po swojemu… Bez szkody dla najbliższych…
„Kto ty jesteś” jest pierwszą częścią tej sagi rodzinnej, która momentami ciekawi, a czasami denerwuje.
A skoro o pierwszej części wspomniałem, oświadczam, parafrazując najsłynniejsze słowa autorki, że: 25 lutego 2018 roku skończyła się moja przygoda z twórczością Joanny Szczepkowskiej.

Nie będę oszukiwał, że sięgnąłem po tę pozycję wyłącznie z własnej, nieprzymuszonej woli, po prostu musiałem ją przeczytać – że tak powiem – z obowiązku.
Panią Szczepkowską chyba większość w Polsce kojarzy, a już na pewno ci, którzy pamiętają, czym był komunizm.
Jak wypada ta biografia/autobiografia? Cóż, początek dla mnie męczący – takie quasi poszukiwania, błądzenie,...

Autobiografia znanej aktorki i skandalistki, wbrew zapowiedziom z okładki nie jest to żaden reportaż ani reporterskie śledztwo. Po prostu w pierwszych rozdziałach autorka nieco więcej miejsca niż jest to zazwyczaj przyjęte poświęca swoim przodkom, co ma swoje uzasadnienie, bo dziadkiem Szczepkowskiej był Jan Parandowski, dziś już zapomniany, ale kiedyś ważny, honorowany i czytany pisarz. Schemat opisywania poprzednich pokoleń jest dość banalny i na dłuższą metę nudnawy - autorka szpera w rodzinnych dokumentach i wyszukuje informacje w internecie. I to jest całe to wielkie śledztwo przeprowadzane "z pasją detektywa". Śmiechu warte!

Ciekawsze były dla mnie rozdziały, gdy Szczepkowska pisze o sobie. Opisuje kolejne lata dość powierzchownie, dużo tu białych plam, ale czyta się to nieźle. Jedyne co mnie denerwowało to wieczna i źle zamaskowana autokreacja - non stop Szczepkowska chce nas przekonać, że jest taka wyjątkowa, pełna sprzeczności, odważna, nietypowa pod względem życiowych priorytetów, bo przedkłada rodzinę nad karierę itd. Całość doprowadzona jest do 1989 roku, gdy w Dzienniku telewizyjnym Szczepkowska wypowiedziała słynne słowa, że 4 czerwca skończył się w Polsce komunizm. Wiem, że w innym wydawnictwie wyszedł dalszy ciąg tej autobiografii, ale poprzestanę na pierwszej części.

Autobiografia znanej aktorki i skandalistki, wbrew zapowiedziom z okładki nie jest to żaden reportaż ani reporterskie śledztwo. Po prostu w pierwszych rozdziałach autorka nieco więcej miejsca niż jest to zazwyczaj przyjęte poświęca swoim przodkom, co ma swoje uzasadnienie, bo dziadkiem Szczepkowskiej był Jan Parandowski, dziś już zapomniany, ale kiedyś ważny, honorowany i...

Napisana bardzo ciekawie, zwłaszcza część dotycząca przodków. Z niecierpliwością czekam na dalszy ciąg.

Napisana bardzo ciekawie, zwłaszcza część dotycząca przodków. Z niecierpliwością czekam na dalszy ciąg.

Podziwiam detektywistyczne zacięcie Pani Joanny. Dzięki niemu odkryła jedną z tajemnic nie tylko swojej rodziny ale i historii literatury.
Za talentem aktorskim i literackim Szczepkowskiej stoją liczni uzdolnieni i oryginalni przodkowie. "Z niczego nie ma nic", jak to mówią, więc i bezkompromisowość i wierność sobie z jakiej Pani Joanna jest znana z niczego się nie wzięła.
Z wielką przyjemnością czytałam i z uśmiechem.

Podziwiam detektywistyczne zacięcie Pani Joanny. Dzięki niemu odkryła jedną z tajemnic nie tylko swojej rodziny ale i historii literatury.
Za talentem aktorskim i literackim Szczepkowskiej stoją liczni uzdolnieni i oryginalni przodkowie. "Z niczego nie ma nic", jak to mówią, więc i bezkompromisowość i wierność sobie z jakiej Pani Joanna jest znana z niczego się nie wzięła....

Kapitalne dochodzenie do własnych korzeni. Trochę reportaż, trochę wspomnienia.

Kapitalne dochodzenie do własnych korzeni. Trochę reportaż, trochę wspomnienia.

Nie przekonał mnie i nie zaciekawił styl narracji. Książka obiecuje więcej niż może dać.

Nie przekonał mnie i nie zaciekawił styl narracji. Książka obiecuje więcej niż może dać.

Jak zaczęłam czytać to nie mogłam się oderwać. Krótkie rozdziały zachęcają, by przeczytać jeszcze jeden i jeszcze... tej rodzinnej historii. Jeśli ktoś chciałby zacząć szukać swoich korzeni to książka jest doskonałym poradnikiem. Jej bezsporną zaletą jest brak intymnych wynurzeń. A wadą przypisanie Tuwimowi małżeństwa z własną siostrą. Tymczasem poeta pisał „Moje życie miało imię dziewczęce - imię Stefania”. Więc Stefania Tuwimowa. Powiem jak jurorzy pewnego "talent szoł" jestem na tak i czekam na kolejną część tej wciągającej opowieści.

Jak zaczęłam czytać to nie mogłam się oderwać. Krótkie rozdziały zachęcają, by przeczytać jeszcze jeden i jeszcze... tej rodzinnej historii. Jeśli ktoś chciałby zacząć szukać swoich korzeni to książka jest doskonałym poradnikiem. Jej bezsporną zaletą jest brak intymnych wynurzeń. A wadą przypisanie Tuwimowi małżeństwa z własną siostrą. Tymczasem poeta pisał „Moje życie...