Usteczka

Rekonstrukcja dzieciństwa naznaczonego przemocą. Kinski wyłaniający się ze wspomnień córki to przykład totalnego manipulatora, frustrata i furiata, pragnącego kontrolować wszystkich dookoła. Córka miała być dla niego "laleczką" spełniającą jego wolę i fantazje. A do tego szokująca postawa matki. Trzeba o tym mówić, krzyczeć, żeby nie zaległo gdzieś na dnie duszy i nie sączyło trucizny. Jestem dumna z Poli, że znalazła w sobie dość siły.

Rekonstrukcja dzieciństwa naznaczonego przemocą. Kinski wyłaniający się ze wspomnień córki to przykład totalnego manipulatora, frustrata i furiata, pragnącego kontrolować wszystkich dookoła. Córka miała być dla niego "laleczką" spełniającą jego wolę i fantazje. A do tego szokująca postawa matki. Trzeba o tym mówić, krzyczeć, żeby nie zaległo gdzieś na dnie duszy i nie...

Klaus Kinski- Artysta przez duże A, prawdziwa ikona kina. Jego ekscentryzm i skrajny narcyzm były powszechnie znane i akceptowane w środowisku. W końcu geniuszom wybacza się więcej.
Książka Poli Kinski, pierworodnej córki aktora, odkrywa jego kolejne oblicze, tym razem pilnie strzeżone przed światem. Paskudną twarz psychopaty, pedofila i kazirodcy. Nie znając historii Poli można by pomyśleć, że "wygrała" piękne życie. Córka popularnego, bajecznie bogatego aktora, która podróżuje za ojcem po świecie, a ten wpatrzony w swoją "laleczkę" niczym w obrazek, spełnia jej wszystkie zachcianki. Niestety historia dzewczyny jest dramatyczna. Nieczuła matka nieświadomie wpycha ją w łapy potwora, który jako jedyny okazuje dziewczynie strzępki miłości.
Historia Poli jest wstrząsająca i kolejny raz pokazuje, że wielki artysta to niekoniecznie wielki człowiek.

Klaus Kinski- Artysta przez duże A, prawdziwa ikona kina. Jego ekscentryzm i skrajny narcyzm były powszechnie znane i akceptowane w środowisku. W końcu geniuszom wybacza się więcej.
Książka Poli Kinski, pierworodnej córki aktora, odkrywa jego kolejne oblicze, tym razem pilnie strzeżone przed światem. Paskudną twarz psychopaty, pedofila i kazirodcy. Nie znając historii...

Wstrząsająca, drastyczna, dosadna, poruszająca, bolesna, momentami plugawa czy sprośna opowieść o chorych relacjach ojca z córką.
Czyta się te rewelacje z naprawdę ciężkim sercem. Przeraża całkowita indolencja oziębłej, bez serca matki małej Poli, brak pomocy z jakiejkolwiek strony. Boli rozpacz dziecka, później młodej dziewczyny, jej problemy w relacjach z innymi, nawarstwiające się kwestie zdrowotne, zaburzenia odżywiania itd. Ale przede wszystkim uderza skradzione dzieciństwo, niewinność, które w naturalny sposób powinny być częścią życia bohaterki. Zawód, jaki sprawili jej najbliżsi, wypacza całkowicie normalne widzenie świata.
Uderzające jest milczące przyzwolenie na zachowania o silnym podtekście seksualno-pedofilskim, których często publicznie dopuszczał się Klaus Kinsky jeden z dość charakterystycznych aktorów ze względu na swój wygląd i awanturniczy charakter. Takie były czasy, można powiedzieć. Poza tym kto sprzeciwiłby się komuś takiemu.
Na szczęście sytuacja diametralnie się zmieniła i coraz więcej słyszy czy czyta się o demaskowaniu przemocy seksualnej, psychicznej i fizycznej wśród świata artystycznej bohemy. I oby takich przypadków było jak najmniej, a najlepiej wcale, a jeśli już, to oby jak najszybciej je wykrywać i zdecydowanie tępić.

Polecam

Wstrząsająca, drastyczna, dosadna, poruszająca, bolesna, momentami plugawa czy sprośna opowieść o chorych relacjach ojca z córką.
Czyta się te rewelacje z naprawdę ciężkim sercem. Przeraża całkowita indolencja oziębłej, bez serca matki małej Poli, brak pomocy z jakiejkolwiek strony. Boli rozpacz dziecka, później młodej dziewczyny, jej problemy w relacjach z innymi,...

Wahałam się z oceną między 6 a 7.
Od razu napiszę, że nie bronię Klausa Kinskiego - bo to, co wyprawiał i jak się zachowywał to masakra. Zresztą dla porównania można przeczytać również jego autobiografię i książkę "Gwiazdy" o zaburzeniach osobowości znanych ludzi. Klaus Kinski nadawał się na terapię (oczywiście wcale by na nią nie poszedł),był w siebie zapatrzonym narcyzem. Myślę, że ogólnie był chory. Ale jedno nie ulega tutaj ocenie, cokolwiek nie robił - był charyzmatycznym aktorem. Pola czy tego chce czy nie - jest do niego podobna z wyglądu, ale też z niektórych zachowań - jej autobiografia jest wydana i napisana bardzo podobnie do książki ojca. Niektóre fragmenty były tak napisane, że miałam wrażenie, że czytam książkę Klausa. No nie wyprze się ojca.
Jej świadectwo, które zostało wydane w 2013 (uważam, że strasznie późno),po 24 latach od śmierci Kinskiego. Ponadto książka ta miała być nagonką na niego - no okej. Ale czemu krytyka na okładce jest skierowana tylko na niego, a na matkę i innych już nie? Przecież inni ludzie ją krzywdzili jeszcze bardziej dając na to przyzwolenie. Jej matkę miałam ochotę w pysk strzelić. Jak przeczytacie, to ocenicie sami. Współczuję autorce i dobrze, że udało jej się życie ułożyć. Natomiast ona sama tez zachowywala sie czasem jak osoba bez zdolnosci myslenia. Ojciec niby zly, ale sama do niego wracala i wyciagala hajsy.
Teraz pod kątem edytorskim: są nieliczne błędy - literówki czy powtórzenia. W książce jest dużo metafor, a bywają też takie fragmenty, że gubiłam się o co chodzi autorce i nie było do końca jasne co się wydarzyło.
Książka nie jest taką encyklopedyczną autobiografią, bardziej określiłabym ją mianem pamiętnika bez dat. Nawet do końca nie wiadomo kiedy Pola się urodziła - na okładce książki co innego, a w sieci co innego.

Wahałam się z oceną między 6 a 7.
Od razu napiszę, że nie bronię Klausa Kinskiego - bo to, co wyprawiał i jak się zachowywał to masakra. Zresztą dla porównania można przeczytać również jego autobiografię i książkę "Gwiazdy" o zaburzeniach osobowości znanych ludzi. Klaus Kinski nadawał się na terapię (oczywiście wcale by na nią nie poszedł),był w siebie zapatrzonym...

Dla jednych czytelników "nudna", dla innych "wstrząsająca", dla mnie - całkiem dobra.
Doceniam za szczerość i za wyjątkowo zgrabne pióro (nie wiem czy ukłony należą się Poli czy jej redaktorce?).
Jedno jest pewne, od dzisiaj będę myślała o Kinskim (jako człowieku, nie artyście) inaczej.
Polecam.

Dla jednych czytelników "nudna", dla innych "wstrząsająca", dla mnie - całkiem dobra.
Doceniam za szczerość i za wyjątkowo zgrabne pióro (nie wiem czy ukłony należą się Poli czy jej redaktorce?).
Jedno jest pewne, od dzisiaj będę myślała o Kinskim (jako człowieku, nie artyście) inaczej.
Polecam.

Naprawdę bardzo ciężko mi się było wciągnąć w tę pozycję. Oczekiwałam szokującej lektury, a otrzymałam książkę po prostu nudną. Jest pełna niedopowiedzeń, przez co sami czasem musimy się domyślać, co tak naprawdę tam zaszło.

W tych klimatach, istniej naprawdę o wiele więcej lepszych pozycji, a ta jest chyba po prostu stratą czasu.

Naprawdę bardzo ciężko mi się było wciągnąć w tę pozycję. Oczekiwałam szokującej lektury, a otrzymałam książkę po prostu nudną. Jest pełna niedopowiedzeń, przez co sami czasem musimy się domyślać, co tak naprawdę tam zaszło.

W tych klimatach, istniej naprawdę o wiele więcej lepszych pozycji, a ta jest chyba po prostu stratą czasu.

Opowieść Poli Kinski uświadamia nam, że pedofil, nawet w postaci samego ojca, może być przez wiele lat bezkarny.

Można by rzec, iż ta książka to spowiedź dorosłej już kobiety, która przez 14 lat swego życia, była molestowana przez własnego ojca.

"W wieku pięciu lat zaczął mnie dotykać w sposób, który był mi wstrętny, wtedy wydawał mi się brzydki i zły. Dzisiaj mam dziewiętnaście lat."

Dziś ma w sobie tyle siły, by opowiedzieć o tym co ją spotkało, jakie było jej życie w dzieciństwie.

Jej ojciec Klaus Kinski, uważany był za wielkiego artystę. On sam uważał się za najlepszego, wszystko musiało być po jego myśli, a gdy tak się nie działo wpadał w złość.

Pola pragnęła


"Mieć mamę tylko dla siebie to moje największe marzenie na całym świecie."

normalnego życia, którego w dzieciństwie nie otrzymała. Jej własna matka nie interesowała się nią, a wręcz ją odpychała od siebie. Ojciec rzekomo kochał ją, ale tylko dlatego, że wykorzystywał ją seksualnie i zaspokajał swoje potrzeby.
Nie rozumiem jak ludzie mogą posuwać się do takich okrutnych czynów i rujnować życie własnym dzieciom? Jaki z niego ojciec? Co z tego, że kupował jej wszystko co najdroższe, skoro nie potrafił być dla niej prawdziwym ojcem? Zawsze powtarzał:


"Tak bezgranicznie za tobą tęskniłem!"

Tylko powiedzcie sami, czy tęsknił za nią naprawdę? Zdecydowanie nie. Tęsknił za tym, by zaciągnąć ją do łóżka i wykorzystać. Który ojciec myśli w ten sposób? Tylko ten najokrutniejszy, który nie zasługuje na miano ojca.


"Nie interesuje go to, że mnie krzywdzi. W świecie jego myśli i uczuć istnieje wyłącznie on sam i podoba mu się wyobrażenie, że mnie kocha."


Pola nie miała łatwego dzieciństwa, żyła w ciągłym strachu i bólu. Szkoda tylko, że nie znalazła w sobie wystarczająco dużo siły, by zakończyć szybciej to co robił jej ojciec.
Nie mogła liczyć zarówno na swoją matką jak i ojca-tyrana.
Postać jej matki, również bardzo mnie zdenerwowała. Kto mi wytłumaczy jak będąc matką, można nie zauważyć, że z własnym dzieckiem dzieje się coś niedobrego? Nie pojmuję tego.

Nie chciałabym znaleźć się na miejscu Poli. Jednakże cieszę się, że otworzyła ona oczy niejednemu dorosłemu czy też dziecku na świat. Mam nadzieję, że dzięki tej książce, ludzie zaczną zauważać, że coś niedobrego dzieje się z ich dziećmi.

Choć książka porusza bardzo ważny temat, to niezwykle długo mi się ją czytało. Z początku była bardzo nudna i w pewnych momentach zastanawiałam się czy nie odłożyć jej na półkę. Ale pomyślałam: nie, muszę dobrnąć do końca. Język jakim jest pisana nie przypadł mi do gustu, nie jest to książka od której nie można się oderwać podczas czytania.

Opowieść Poli Kinski uświadamia nam, że pedofil, nawet w postaci samego ojca, może być przez wiele lat bezkarny.

Można by rzec, iż ta książka to spowiedź dorosłej już kobiety, która przez 14 lat swego życia, była molestowana przez własnego ojca.

"W wieku pięciu lat zaczął mnie dotykać w sposób, który był mi wstrętny, wtedy wydawał mi się brzydki i zły. Dzisiaj mam...

'Usteczka" są lekturą ciężką, męczącą psychicznie, włączającą myślenie o istocie rodzicielstwa, o tym, że bycie rodzicem jest wielką odpowiedzialnością, egzaminem z człowieczeństwa, które oblał zarówno ojciec głównej bohaterki, molestowanej Poli, Klaus Kinski, jak i jej matka, która może nie wyrządzała dziewczynce krzywdy fizycznej, ale jakże bolesną krzywdę psychiczną - krzywdę odrzucenia i zaniedbania molestowanej córki.

Jeśli chodzi o samą książkę , jej konstrukcję, styl czy język-trudno tę pozycję nazwać majstersztykiem. Dla mnie jest to forma rozliczenia się autorki z dramatyczną przeszłością, autoterapia i ostrzeżenie dla innych, że można być jednocześnie podziwianym i wielbionym aktorem i potworem, oprawcą, z premedytacją wykorzystującym seksualnie własne dziecko. Opis Kinskiego, jego osoby, zachowania wobec innych, tyranii stosowanej przez niego wobec całej rodziny przeraża. Na szczęście autorka oszczędziła dosłowności w opisach scen gwałtów, ominęła je, spuściła na te sceny pożądaną przez czytelnika kurtynę milczenia. Opisuje natomiast swoje uczucia, następstwa psychiczne i fizyczne, jakie były konsekwencją seksualnej przemocy jej ojca, dokładnie pokazuje jakie spustoszenie spowodowało wykorzystywanie dziecka w późniejszym życiu dziewczyny. Opisuje również ból odrzucenia przez matkę, który momentami zdaje się być dla dorastającej dziewczyny bardziej odczuwalny niż to, czego dopuszcza się jej rodzony ojciec.

Myślę że chociażby dlatego warto sięgnąć po "Usteczka" - żeby przekonać się, że istnieją takie osoby, które w żadnym wypadku dzieci mieć nie powinny. Bo mogą im, bezbronnym, ufającym istotom wyrządzić w imię fatalnie pojmowanej "miłości" krzywdę na całe życie.

'Usteczka" są lekturą ciężką, męczącą psychicznie, włączającą myślenie o istocie rodzicielstwa, o tym, że bycie rodzicem jest wielką odpowiedzialnością, egzaminem z człowieczeństwa, które oblał zarówno ojciec głównej bohaterki, molestowanej Poli, Klaus Kinski, jak i jej matka, która może nie wyrządzała dziewczynce krzywdy fizycznej, ale jakże bolesną krzywdę psychiczną -...

Wstrząsające.

Wstrząsające.

Pojęcia nie miałam :(

Pojęcia nie miałam :(