Propozycja dżentelmena

Historia Benedicta i Sophie to historia Kopciuszka.

Historia Benedicta i Sophie to historia Kopciuszka.

Ta część jest niemal jak retelling Kopciuszka. Już miałam przyjemność czytać ten tom, więc dla mnie jest to również #reread - ale równie interesujący, co te dwa czy trzy lata temu.
Sophie Beckett choć jest córką hrabiego, została przez złą macochę zdegradowana do roli służącej. Ale teraz, wirując w silnych ramionach zabójczo przystojnego Benedicta Bridgertonów, na balu maskowym jego matki, czuje się jak księżniczka. Do samego końca nie zdradza swojej tożsamości.
Od tamtej nocy, gdy ujrzał ją po raz pierwszy, Benedict nie może o niej zapomnieć (cóż za nowość!). Mijają jednak lata, nim w jego ręce wpada jedna z pokojówek w tarapatach. Jej charakter i sposób wyrażania urzekające przypomina damę z balu – ale skąd mógł mieć pewność?
„Przysiągł znaleźć i poślubić tajemniczą pannę z balu, ale ta czarująca pokojówka osłabia nieco to postanowienie…”
Moim ulubionym fragmentem w tym tomie jest chyba scena w więzieniu i przebojowa Violet, która pokazuje pazury. Poważnie! Nawet Ben był pod wrażeniem, a przecież to jego matka. No i jego teksty są już #iconic
Mam tu tyle podobieństw do fabuły Kopciuszka, że się nieco się rozpływam przy słodkości głównej pary tego tomu.

Ta część jest niemal jak retelling Kopciuszka. Już miałam przyjemność czytać ten tom, więc dla mnie jest to również #reread - ale równie interesujący, co te dwa czy trzy lata temu.
Sophie Beckett choć jest córką hrabiego, została przez złą macochę zdegradowana do roli służącej. Ale teraz, wirując w silnych ramionach zabójczo przystojnego Benedicta Bridgertonów, na balu...

pokochałam sophie, ale benedict mocno mnie rozczarował momentami.
błagam o dobry sezon o nich bo no nie mogę się doczekać.

ale wciąż anthony i kate >>>>> reszta

pokochałam sophie, ale benedict mocno mnie rozczarował momentami.
błagam o dobry sezon o nich bo no nie mogę się doczekać.

ale wciąż anthony i kate >>>>> reszta

Droga czytelniczko, drogi czytelniku... pozwól, że na wstępie zadam Ci pytanie. Czy pamiętasz jeszcze pierwsze czytane przez siebie historie? Gdy głowę zaprzątały Ci historie z bajek o trzech misiach, pajacyku chcącym zostać prawdziwym chłopcem albo rybce spełniającej marzenia? A może częściej pojawiały się opowieści Disneya o księżniczkach? Która z nich najbardziej skradła Twoje serce? Zaczytana Bella? Wrażliwa Aurora? A może wybuchowa Dżasmina? Jeśli zaś choć trochę darzyłeś sympatią szlachetne serce Kopciuszka to zapraszam Cię dziś na post o dziewczynie, która tak jak ona zmierzyła się z wieloma przeciwnościami losu.
•
"Propozycja Dżentelmena" autorstwa Julii Quinn, czyli trzecia części popularnego już cyklu o rodzinie Bridgertonów to również nic innego jak "współczesna" choć osadzona w XIX wieku historia o Kopciuszku. A także część i historia, której w serialowej wersji poskąpił nam Netflix zwyczajnie ją pomijając .
•
Wracając jednak do "Propozycji Dżentelmena" to... Styl autorki jest bardzo lekki i choć niecodzienny bo umówmy się, mowa obecna różni się nieco od tej XIX-wiecznej, to książkę czyta się z wielką przyjemnością, a kartki same przelatują między palcami. Od samego początku zostajemy rzuceni w świat Sophii, której życie do najlżejszych nie należy. Troszczą się o to przynajmniej dwie osoby. Macocha i jej córka, jest też druga córka, ale ona doskwiera o wiele mniej. Przynajmniej do pewnego balu maskowego. Zapewne już widzicie o co chodzi z podobieństwem do Kopciuszka? Nie mniej nie jest to to samo. Później bowiem ich drogi się rozdzielają. Sophie zostaje dosłownie wyrzucona z własnego domu bez grosza przy duszy. Z drugiej strony mamy Benedicta drugiego pod względem starszeństwa syna państwa Bridgertonów. Wcześniej nie wzbudził mojej sympatii, ale teżpoprzednie tomy nie dawały za wiele możliwości jego poznania, teraz jednak mogę szczerze powiedzieć, że go lubię. Niewiele wiecej mogę Wam powiedzieć o ich losach bo nie chcę zdradzać w żaden sposób fabuły, ale uwierzcie mi, że dzieje sie tam wiele, a i emocji nie brakuje. W ogóle to co bardzo spodobało mi się w tej serii to rodzina Bridgerton. Ich relacje, ciepło jakie biję nawet gdy się kłócą. Niezależnie od tego co się dzieje, jedno stoi za drugim i wspiera się wzajemnie, a wisienką na torcie jest ich matka. Nie dość, że kobieta z charakterem, która daje im popalić chcąc znaleźć im mężów i żony to w dodatku osoba ciepła i serdeczna, niebojącą się przeciwstawić ogólnie panującym regułom, wręcz na granicy skandalu byle jej dzieci znalazły prawdziwą miłość. Cudowana rodzina, piękna historia i choć fabuła nieco infantylna to mi czytało się ją z przyjemnością.
Bardzo się ciszę, że miałam okazję poznać tę serię zanim stała się się popularna i zekranizowana. Nie tylko dlatego, że widzę sporo rozbieżności, ale dlatego, że Netflix już pod koniec pierwszego sezonu zdradza jedną z największych tajemnic tej serii, a tym samym jeden z największych atutów. Mowa oczywiście o kronice prowadzonej przez lady Whistledown, która jest poniekąd narratorem tych powieści. Tajemniczość z jaką autorką skrywa jej tożsamość sprawia, że zostajemy schwytani w sidła fabuły i w sumie nie wiem na czym bardziej nam zależy na czytaniu o losach konkretnych bohaterów, którym został przypisany kolejny tom czy na rozwikłaniu zagadki, z którą boryka się cała śmietanka towarzyska. Naprawdę nie mogę tego wybaczyć, a Wam jeśli Was ta seria zainteresuje i jeszcze jej nie znacie polecałabym najpierw sięgnąć po książki, żeby nie została Wam odebrana przyjemność poszukiwania autora tej szokującej kroniki. Czy mi się wydaje czy romanse historyczne zaczęły powracać do czytelniczych łask?

Droga czytelniczko, drogi czytelniku... pozwól, że na wstępie zadam Ci pytanie. Czy pamiętasz jeszcze pierwsze czytane przez siebie historie? Gdy głowę zaprzątały Ci historie z bajek o trzech misiach, pajacyku chcącym zostać prawdziwym chłopcem albo rybce spełniającej marzenia? A może częściej pojawiały się opowieści Disneya o księżniczkach? Która z nich najbardziej skradła...

W XIX pochodzenie miało duże znaczenie. Związek członka socjety z pokojówka bądź służąca nie wchodził w grę. Hrabia Penwod dopuścił się spłodzenia dziecka z pokojówka, dziewczyna zmarła przy porodzie. Sophia Beckett była bękartem, który został podrzucony pod drzwi hrabiego. Jednak ten przyjął ja pod swój dach, opiekował się nią, dbał o jej edukację. Związał się on z kobietą - Aramindą, która miała dwie córki, wszystkie kobiety lekceważyły Sophie, gdy hrabia umarł, Araminda miała opiekować się Sophie do ukończenia przez nią 20 roku życia. A tymczasem ta, zrobiła z niej pokojówkę, służąca, pomywaczkę, która pracowała za darmo. Dziewczyna pewnej nocy, z pomocą gospodyni, wymyka się na Maskaradę organizowana przez Bridgertonów, ubrana w elegancką srebrna suknie, piękne pantofle i z maską na twarzy udaje się na bal, a tam... Poznaje Benedicta Bridgertona i... Oboje zostają rzuceni w sidła miłości, dziewczyna jednak nie zdradza kim jest.. Ucieka z balu gdy zegar wybije północ...

Brzmi znajomo? Taak! To trochę zmodyfikowana wersja Kopciuszka 🤭 ale uwierzcie mi, jest to także gorąca wersja tejże bajki słuchanej w dzieciństwie. Czy Anthony popełni mezalians? Czy odnajdzie dziewczynę? Jak długo będzie na nią czekał?

Przepiękna historia, bardzo żałuję, że Netflix pominął tę część i nie ma jej w serialu. Jest warta poznania, poznajemy tutaj także bardziej relacje rodzinne Bridgertonow i tego jak funkcjonują na co dzień - Hiacynta skradła moje serce 😅 czuje, że ta dziewczyna jeszcze sporo namiesza 🤭

No co.. przepadłam w tę historię i przede mną kolejny tom 😍

W XIX pochodzenie miało duże znaczenie. Związek członka socjety z pokojówka bądź służąca nie wchodził w grę. Hrabia Penwod dopuścił się spłodzenia dziecka z pokojówka, dziewczyna zmarła przy porodzie. Sophia Beckett była bękartem, który został podrzucony pod drzwi hrabiego. Jednak ten przyjął ja pod swój dach, opiekował się nią, dbał o jej edukację. Związał się on z kobietą...

Książki z tego cyklu zwykle towarzyszą mi podczas długich podróży, kiedy nie mogę czytać papierowych książek. Tą przesłuchałam w autobusie na Litwę i co mogę powiedzieć?
Niby fabuła dzieje się w czasach regencji, ale nie dajcie się zwieść, to tylko bardzo luźna inspiracja tym okresem. Jeżeli ktoś szuka ducha Jane Austen w tym tytule, to srodze się zawiedzie. Ilość błędów przytłacza, ale w końcu nie po to czyta się książki Julii Quinn by poznać epokę, je czyta się dla wzruszeń. Nie dla fabuły, bo ktokolwiek czytał bajkę o Kopciuszku ten przewidzi wszystkie zwroty akcji. Nie dla realiów historycznych, bo te nie istnieją. Charaktery też tak jakby skądś znane. Ale celem jest wywołanie wzruszeń. Czy to się udało?
Nie powiem, słuchało się zacnie, głównie dzięki lektorce, ale w najbardziej dramatycznym momencie... usnęłam.
I niech to będzie najlepsza recenzja.

Książki z tego cyklu zwykle towarzyszą mi podczas długich podróży, kiedy nie mogę czytać papierowych książek. Tą przesłuchałam w autobusie na Litwę i co mogę powiedzieć?
Niby fabuła dzieje się w czasach regencji, ale nie dajcie się zwieść, to tylko bardzo luźna inspiracja tym okresem. Jeżeli ktoś szuka ducha Jane Austen w tym tytule, to srodze się zawiedzie. Ilość błędów...

Ten tom różnił się od poprzednich przede wszystkim brakiem ekranizacji. W dwóch poprzednich książkach wiedziałam czego mogę się spodziewać, a tutaj tego elementu nie było i już tylko z tego powodu ciężej mi ocenić historię Benedykta (spolszczę pisownię, bo tą w książce mnie mega irytowała) na takich samych warunkach jak Anthony'ego i Daphne, bo nie dostałam kontrpropozycji ze strony Netflixa.
Z jednej strony to zaleta, ponieważ mogłam sama i na własnych warunkach odebrać historię i postacie, a z drugiej poznałam już Benedykta w serialu i podoba mi się w wersji ekranowej duuuuużo bardziej. Tutaj mi czegoś zabrakło w jego postaci, Sophie za to była na szczęście przecudowną bohaterką.
Myślę jednak, że będę kontynuować czytanie i nie czekać z każdą książką na nowy sezon (po pierwsze, bo nie mam tyle cierpliwości, a po drugie, bo wolę najpierw sama ocenić historię, a dopiero potem oglądać ją oczami netflixa - nie na odwrót)
Także dla wszystkich, którzy zastanawiają się czy sięgnąć po książki chociaż serial im się podoba - powiedziałabym tak i to lepiej wcześniej niż później - ponieważ historię bardzo się od siebie różnią! Co też w sumie było dla mnie nie małym zaskoczeniem - królowa jeszcze ani razu nie pojawiła się w książce - nawet o niej nie wspomnieli - dramat!

Ten tom różnił się od poprzednich przede wszystkim brakiem ekranizacji. W dwóch poprzednich książkach wiedziałam czego mogę się spodziewać, a tutaj tego elementu nie było i już tylko z tego powodu ciężej mi ocenić historię Benedykta (spolszczę pisownię, bo tą w książce mnie mega irytowała) na takich samych warunkach jak Anthony'ego i Daphne, bo nie dostałam kontrpropozycji...

Tom III lepszy od drugiego. Przeczytałem całość w zaledwie dwa dni, zatem książka wciąga. Oczywiście są drażniące czy czasem żenujące momenty, ale temu gatunkowi literackiemu można to wybaczyć. Benedict stał się moim faworytem wśród rodzeństwa Bridgertonów.

Tom III lepszy od drugiego. Przeczytałem całość w zaledwie dwa dni, zatem książka wciąga. Oczywiście są drażniące czy czasem żenujące momenty, ale temu gatunkowi literackiemu można to wybaczyć. Benedict stał się moim faworytem wśród rodzeństwa Bridgertonów.

Chyba najbardziej mi się podobała z dotychczas przeczytanych w serii - mimo schematu Kopciuszka :D

Chyba najbardziej mi się podobała z dotychczas przeczytanych w serii - mimo schematu Kopciuszka :D

Świetna. Tak jak każda część jest inna od pozostałych, co uważam że pokazuje kunszt autorki, która tworzy różnych bohaterów o rozmaitych perypetiach. Pięknie opisana postać Sofii i Benedicta.

Świetna. Tak jak każda część jest inna od pozostałych, co uważam że pokazuje kunszt autorki, która tworzy różnych bohaterów o rozmaitych perypetiach. Pięknie opisana postać Sofii i Benedicta.