Batman: Człowiek, który się śmieje

Tylko poprawny. Po szumnym "pierwszym spotkaniu Batmana i Jokera", no i przede wszystkim do Brubakerze spodziewałbym się czegoś lepszego. Bardzo lubię tego scenarzystę, stać go na świetne kryminały i thrillery. Fabuła niezła, ale standardowa i niestety mało oryginalna. W Batmanie #50 (1/1991) od TM-Semic Joker realizował niemal identyczny plan, pojawiały się dokładnie te same wątki. Rysunkowo też tylko poprawnie, bez żadnego szału. Tytułowa historia jest dość krótka, zajmuje tylko pół albumu. Druga mnie kompletnie nie zainteresowała, w dodatku jest szkaradnie narysowana.

Tylko poprawny. Po szumnym "pierwszym spotkaniu Batmana i Jokera", no i przede wszystkim do Brubakerze spodziewałbym się czegoś lepszego. Bardzo lubię tego scenarzystę, stać go na świetne kryminały i thrillery. Fabuła niezła, ale standardowa i niestety mało oryginalna. W Batmanie #50 (1/1991) od TM-Semic Joker realizował niemal identyczny plan, pojawiały się dokładnie te...

51

Jest wreszcie i On! Pierwsza starcie Batmana i Joker'a.

Pierwsza historia nawiązuje tytułem do kultowego dreszczowca Paula Leniego z 1928 roku. To na postaci tytułowego człowieka śmiechu, granego przez Conrada Veidta wzorowali się ojcowie postaci Jokera: Jerry Robinson, Bill Finger oraz Bob Kane. Czytelnicy rozpoczynający swoją przygodę z Batmanem mogą potraktować moje słowa jako ciekawostkę. Opowieść toczy się w drugim roku działalności Mrocznego Rycerza, trzy miesiące po tragicznych wydarzeniach w fabryce chemikaliów ACE, gdzie nieszczęsny Red Hood wpada do kadzi z kwasem i przeistacza się w przyszłego zabójcę. Historia opowiada o pierwszym ataku zabójczego Clowna na Gotham. Narratorami tej opowieści są komisarz policji Jim Gordon i tajemniczy Batman. Ed Brubaker połączył wiele stałych wątków, z których korzystają scenarzyści piszący historie z Jokerem. W scenariuszu znalazły się takie klisze fabularne jak: nagły atak szaleńca na prominentnych mieszkańców Gotham, chaos na ulicach, próba zatrucia wody pitnej i dużo ofiar o twarzach wykrzywionych w zabójczym uśmiechu. Na szczęście scenarzysta nie zapomina o wspomnianym już Gordonie i Bruce’ie Wayne’ie, którzy odgrywają ważną rolę w opowieści. Oczywiście jest też wątek detektywistyczny, śledztwo w sprawie nowego złoczyńcy.

51

Jest wreszcie i On! Pierwsza starcie Batmana i Joker'a.

Pierwsza historia nawiązuje tytułem do kultowego dreszczowca Paula Leniego z 1928 roku. To na postaci tytułowego człowieka śmiechu, granego przez Conrada Veidta wzorowali się ojcowie postaci Jokera: Jerry Robinson, Bill Finger oraz Bob Kane. Czytelnicy rozpoczynający swoją przygodę z Batmanem mogą potraktować moje...

Dobra kreska i ciekawe zestawienie historii. W zasadzie wpisują się w podobny klimat, związany ze skrzywieniami psychiki. Żałuję jednak, że jeśli o proporcje chodzi, to rozdział z Jokerem wydawać się może dość krótki.

Dobra kreska i ciekawe zestawienie historii. W zasadzie wpisują się w podobny klimat, związany ze skrzywieniami psychiki. Żałuję jednak, że jeśli o proporcje chodzi, to rozdział z Jokerem wydawać się może dość krótki.

Pośród komiksów powiązanych z Batmanem scenarzysta Ed Brubaker jest znany i ceniony za komiksy o Catwoman, a także serię „Gotham Central”. Jednakże wspominane tytuły nie stawiały Człowieka-Nietoperza w roli głównej. Jak ten autor radzi sobie, kiedy to właśnie Batman gra pierwsze skrzypce w historii?

Tytułowa opowieść to kolejna wersja pierwszego starcia Batmana i Jokera. Szalony klaun zaczyna zabijać najbardziej szanowanych mieszkańców Gotham. Człowiek-Nietoperz musi go powstrzymać, a także odkryć jaki jest prawdziwy plan złoczyńcy.

Sam zarys fabuły sugeruje, że nie jest to specjalnie oryginalna opowieść. Tego typu historii o Jokerze było już wiele. Historia jest więc dosyć przewidywalna i aż razi, że bohater szybciej nie rozwikłuje zagadki planu szaleńca.

Pomimo jednak pewnej schematyczności historia jest bardzo sprawnie opowiedziana. Batman jest tu nie tylko bijącym złoczyńców osiłkiem, ale wykorzystuje swoje zdolności detektywistyczne, dzięki czemu dochodzi do genezy Jokera. Policja też nie jest niekompetentna, ale pokazane jest, że pomimo całego swojego przygotowania są bezradni wobec działań Jokera. Sam łotr nie jest tu specjalnie interesujący – jego motywacja jest zaskakująco prosta i pozbawiona oryginalności. Ciekawym motywem było chyba po raz pierwszy ukazanie działania toksyny śmiechu z perspektywy osoby zatrutej – bardzo pomysłowy wgląd w umysł takiej osoby, a tutaj na dodatek dochodzi jeszcze do małego zwrotu akcji.

Za rysunki odpowiada tu Doug Mahnke. Jego pozornie niechlujna kreska dobrze ukazuje brud pełnego przemocy miasta. Szczególne wrażenie robi tu uśmiech Jokera i jego ofiar, który odsłania dziąsła – przez to czuć, że coś jest w tym niepokojąco nienaturalnego.

Wydanie zawiera również historię „Z drewna zrobiony” opublikowaną oryginalnie na łamach serii „Detective Comics”. Tutaj w Gotham dochodzi do serii zabójstw przypominających te z 1948 r. Batman będzie musiał sięgnąć po pomoc do herosa, który wówczas działał czyli Alana Scotta, Zieloną Latarnię ze Srebrnej Ery.

Podobnie jak w historii o Jokerze, tutaj też kładziony jest duży nacisk na motywy detektywistyczne. Obaj bohaterowie na pewien czas zdejmują swoje kostiumy i działają za pomocą dedukcji. Również komisarz Gordon może tutaj się wykazać jako detektyw.

Podobało mi się, że ukazano jak bardzo różnią się między sobą metody działania Batmana i Alana Scotta. Jest to wprawdzie motyw dobrze znany ze współpracy Człowieka-Nietoperza z Supermanem, ale podkreśla ich charaktery. Szczególnie podobało mi się zachowanie Alana w finale opowieści, gdzie udowadnia co tak naprawdę oznacza bycie bohaterem. Warto też wspomnieć, że w retrospekcjach z lat 40. nie zapomniano o pewnym trochę komicznym pomocniku herosa, a także ówczesnych superłotrach.

Mam mieszane uczucia co do czarnego charakteru. Scenariusz usiłuje przekonać czytelnika, że jego motywacja nie jest tak prosta jak się wydaje, ale osobiście nie kupuję tego. Dobrze jednak, że pokazano tutaj, że nawet superbohaterowie nie zawsze działają w przemyślany sposób i są pod pewnymi względami tylko ludźmi.

Historia ta rysowana jest przez Aarona Sowda i Steve'a Birda. Obaj mają bardzo podobną kreskę i można się nie zorientować, że są dwaj różni artyści. Jest to typowy głównonurtowy realizm, który niczym nie razi ale też nie zachwyca – aż szkoda, że wizje szaleńca nie wyglądają bardziej wymyślnie.

Podsumowując, Brubaker jest tutaj bardzo sprawnym scenarzystą, ale nie opowiada żadnych nowatorskich. Są to porządne czytadła i niewiele więcej. Po tym autorze spodziewałem się jednak czegoś więcej.

Pośród komiksów powiązanych z Batmanem scenarzysta Ed Brubaker jest znany i ceniony za komiksy o Catwoman, a także serię „Gotham Central”. Jednakże wspominane tytuły nie stawiały Człowieka-Nietoperza w roli głównej. Jak ten autor radzi sobie, kiedy to właśnie Batman gra pierwsze skrzypce w historii?

Tytułowa opowieść to kolejna wersja pierwszego starcia Batmana i Jokera....

Komiks o pojawieniu się Jokera nieznanego wcześniej przestępcy w Gotham innego od wszystkich łotrów znanych Batmanowi.Historia krótka chciałoby się więcej kreska taka trochę szorstka .Drugi komiks o ofiarach z podpisem zrobieni z drewna też ciekawie .Polecam .

Komiks o pojawieniu się Jokera nieznanego wcześniej przestępcy w Gotham innego od wszystkich łotrów znanych Batmanowi.Historia krótka chciałoby się więcej kreska taka trochę szorstka .Drugi komiks o ofiarach z podpisem zrobieni z drewna też ciekawie .Polecam .

W szaleńcach od zawsze było coś intrygującego, wręcz pociągającego. I chociaż większość osób woli po prostu trzymać się od nich z daleka, to dla sporej grupy stanowi oni zagadkę, którą trzeba rozwiązać. Przez wieki kolejni naukowcy (również i ci pseudo) poświęcali się skomplikowanym badaniom istoty ludzkiego umysłu, prześcigając się w – niejednokrotnie wybujałych – teoriach. Nic w tym dziwnego, że motyw szaleństwa utrwalił się w (pop)kulturze na dobre. W końcu już Szekspir pisał, że w szaleństwie jest metoda! Jasnym jest więc, że komiks musi mieć swoich wariatów, a o najważniejszym z nich jest ten tekst.

Cała recenzja na naszym blogu:
http://czasnakomiks.pl/index.php/batman-czlowiek-ktory-sie-smieje/

Oceniał Mariusz

W szaleńcach od zawsze było coś intrygującego, wręcz pociągającego. I chociaż większość osób woli po prostu trzymać się od nich z daleka, to dla sporej grupy stanowi oni zagadkę, którą trzeba rozwiązać. Przez wieki kolejni naukowcy (również i ci pseudo) poświęcali się skomplikowanym badaniom istoty ludzkiego umysłu, prześcigając się w – niejednokrotnie wybujałych –...

7/10 - BARDZO DOBRY

"Człowiek, który się śmieje" to bardzo dobry komiks, który przedstawia dwie (wg mnie pierwsza lepsza) klasyczne opowieści o Batmanie. Brubaker przywołuje tu Mrocznego Rycerza w mojej ulubionej postaci - detektywa pracującego umysłem i dedukcją, a nie tylko gadżetami rodem z produkcji science-fiction. Każdy z tych epizodów rozgrywa się w innym momencie kariery bohatera, w obu jednak niepoślednią rolę odgrywa James Gordon.
Pierwsza historia przedstawia nową odsłonę debiutanckiego starcia Batmana z jego największy wrogiem - Jokerem. Jest to dobrze napisany, nastrojowy thriller z naprawdę fajnie nakreślonymi postaciami, który nawiązuje do znakomitego "Zabójczego żartu" Alana Moore'a.
Druga opowiastka zawarta w tym albumie to konwencjonalny kryminał, który dzięki gościnnemu występowi oryginalnego Green Lanterna, odwołuje się do złotej ery komiksów superbohaterskich. "Z drewna zrobiony" to przyzwoita historia, której brakuje jednak klimatu oraz większej dozy nieprzewidywalności.
Identycznie jak i pod względem fabularnym, również graficznie trochę lepiej prezentuje się pierwsza historia. Rysunki Douga Mahnke'ego są według mnie nieco ciekawsze niż klasycznie pospolita kreska Patricka Zirchera.
Moim zdaniem album ten może być dla fanów Mrocznego Rycerza ciekawą odskocznią od często przepakowanych całkiem bzdurną akcją współczesnych komiksów o Batmanie. Zdecydowanie polecam.

Fabuła: 7/10 (bardzo dobry)
Ilustracje: 6/10 (dobry)
Jakość wydania + bonusy: 7/10 (bardzo dobry)

Więcej szczegółów: https://comicbookbastard.blogspot.com/2019/02/batman-czowiek-ktory-sie-smieje.html

7/10 - BARDZO DOBRY

"Człowiek, który się śmieje" to bardzo dobry komiks, który przedstawia dwie (wg mnie pierwsza lepsza) klasyczne opowieści o Batmanie. Brubaker przywołuje tu Mrocznego Rycerza w mojej ulubionej postaci - detektywa pracującego umysłem i dedukcją, a nie tylko gadżetami rodem z produkcji science-fiction. Każdy z tych epizodów rozgrywa się w innym momencie...

Dwie ciekawe i ciekawie narysowane historie "Człowiek, który się śmieje" oraz "Z drewna zrobiony". Do tego super papier i super okładka. Krótko mówiąc bardzo dobry komiks.

Dwie ciekawe i ciekawie narysowane historie "Człowiek, który się śmieje" oraz "Z drewna zrobiony". Do tego super papier i super okładka. Krótko mówiąc bardzo dobry komiks.

Wolałbym, żeby historia z Jokerem była dłuższa i rozciągała się na cały album, bo super się to oglądało :)

Wolałbym, żeby historia z Jokerem była dłuższa i rozciągała się na cały album, bo super się to oglądało :)

https://salomonik.eu/blog/przeczytane/3317-batman-czlowiek-ktory-sie-smieje

https://salomonik.eu/blog/przeczytane/3317-batman-czlowiek-ktory-sie-smieje