Na końcu języka

Ciekawa książka dla wszystkich zainteresowanych orientalistyką i językoznawstwem oraz krajami, którymi zajmuje się A. Pisowicz. Oraz samym profesorem, bo książka często zbacza na autobiograficzne tory.
Książka ma 18 krótkich rozdziałów-wywiadów i bywają one nierówne - a pod koniec ma się już wrażenie, że podejmowane zagadnienia bardzo się powtarzają. Czasami też prowadzący rozmowę w ogóle nie nawiązują do odpowiedzi udzielonych przez profesora, tylko lecą dalej z pytaniami jak ze skryptu i rozmowy tracą na płynności - choć odpowiedzi pozostają w większość fascynujące.

Ciekawa książka dla wszystkich zainteresowanych orientalistyką i językoznawstwem oraz krajami, którymi zajmuje się A. Pisowicz. Oraz samym profesorem, bo książka często zbacza na autobiograficzne tory.
Książka ma 18 krótkich rozdziałów-wywiadów i bywają one nierówne - a pod koniec ma się już wrażenie, że podejmowane zagadnienia bardzo się powtarzają. Czasami też prowadzący...

Świetnie przeprowadzony wywiad z wybitnym polskim orientalistą, który pomaga zrozumieć kultury krajów, ktorymi się zajmuje (Iran, Armenia, Gruzja),opowiadając o językach tych narodów.

Recz nie tylko dla językoznawców czy analityków. Po prostu fascynująca opowieść o językach, więcej wnosząca do naszej wiedzy o swiecie niż setki reportaży.

Polecam gorąco!

Świetnie przeprowadzony wywiad z wybitnym polskim orientalistą, który pomaga zrozumieć kultury krajów, ktorymi się zajmuje (Iran, Armenia, Gruzja),opowiadając o językach tych narodów.

Recz nie tylko dla językoznawców czy analityków. Po prostu fascynująca opowieść o językach, więcej wnosząca do naszej wiedzy o swiecie niż setki reportaży.

Polecam gorąco!

"Na końcu języka" to bardzo udany wywiad z wybitnym polskim orientalistą, emerytowanym profesorem Uniwersytetu Jagiellońskiego Andrzejem Pisowiczem. Dobrze przygotowani rozmówcy pytają go o różne sprawy związane z jego życiem, badaniami i podróżami do krajów Bliskiego Wschodu i Kaukazu. Profesor Pisowicz zajmował się głównie językami irańskimi oraz ormiańskim, wiele czasu spędził w Iranie i Armenii, toteż ma wiele ciekawych obserwacji dotyczących życia w tych krajach, ich kultury i różnic między nimi a Polską. Wspomnienia z czasów studiów erywańskich są chyba szczególnie symptomatyczne, a najbardziej zapadła mi w pamięć historia nocnego usunięcia pomnika Stalina, gdy to w całym mieście wyłączono światło dla dokonania tego charakteryzującego odwilż politycznego gestu.

Nade wszystko jednak ta książka jest o językach świata. Już to w ujęciu bardziej ogólnym, już to bardzo konkretnym. Pisowicz opowiada zatem o rodzeniu się i umieraniu, a nawet o wskrzeszaniu języków. Porusza temat pokrewieństwa między grupami językowymi, przedstawia choćby przyczyny wagi języka ormiańskiego dla badań iranistycznych, czy związki polszczyzny z językami orientalnymi. Opowiada również o różnych etymologiach, czasem bardzo zaskakujących i nieoczywistych. Książkę kończą rozważania na temat Kurdystanu i języka kurdyjskiego, którego gramatykę (http://lubimyczytac.pl/ksiazka/4804029/gramatyka-kurdyjska-sorani-wariant-uzywany-w-erbilu) opublikował jakiś czas temu. Należy pochwalić nie tylko głównego bohatera książki, ale też jego rozmówców, którzy zadają sensowne pytania i rozsądnie prowadzą narrację.

Tomasz Babnis

"Na końcu języka" to bardzo udany wywiad z wybitnym polskim orientalistą, emerytowanym profesorem Uniwersytetu Jagiellońskiego Andrzejem Pisowiczem. Dobrze przygotowani rozmówcy pytają go o różne sprawy związane z jego życiem, badaniami i podróżami do krajów Bliskiego Wschodu i Kaukazu. Profesor Pisowicz zajmował się głównie językami irańskimi oraz ormiańskim, wiele czasu...

Brałam tę książkę do ręki z nadzieją na większe odkrywanie pochodzenia różnych słów i zwrotów, na większe porównania języka polskiego do innych. Nie ma tego tyle w tej książce, ile chciałabym, żeby było, ale może powinnam w tym celu sięgnąć po rozmowę z językoznawcą, a nie orientalistą. Rozmowa w pewnym momencie zamyka się dookoła historii Kaukazu, Iranu, Kurdystanu, ale cały czas myślą przewodnią jest rozwój języka i jego zmiany. Niekoniecznie jest w tej książce mowa tylko o języku polskim, ale o językach w ogóle.
Czyta się dobrze. Warto sięgnąć po tę pozycję.

Brałam tę książkę do ręki z nadzieją na większe odkrywanie pochodzenia różnych słów i zwrotów, na większe porównania języka polskiego do innych. Nie ma tego tyle w tej książce, ile chciałabym, żeby było, ale może powinnam w tym celu sięgnąć po rozmowę z językoznawcą, a nie orientalistą. Rozmowa w pewnym momencie zamyka się dookoła historii Kaukazu, Iranu, Kurdystanu, ale...

Zaczęło się ciekawie i tak jak można było oczekiwać - ciekawostki dotyczące języków, dialektów czy etymologii różnych polskich słów. Około strony nr 100 rozpoczęło się moje rozczarowanie. Wywiad z profesorem Pisowiczem przerodził się w opowieść o jego życiu, doświadczeniach za granicą, a jakiekolwiek wzmianki o językach, czyli w założeniu głównym temacie książki, dotyczyły dialektów ormiańskich i irańskich. Przez wszystkie te historie dosłownie przeleciałam, bo nie lubię odkładać zaczętej książki, spodziewając się jednocześnie, że wyciągnę z niej jeszcze coś ciekawego o językach świata, ale na próżno.

Opis książki na tylnej okładce jest bardzo mylący i wzbudził we mnie wysokie oczekiwania, ale czuję duży niedosyt.

Zaczęło się ciekawie i tak jak można było oczekiwać - ciekawostki dotyczące języków, dialektów czy etymologii różnych polskich słów. Około strony nr 100 rozpoczęło się moje rozczarowanie. Wywiad z profesorem Pisowiczem przerodził się w opowieść o jego życiu, doświadczeniach za granicą, a jakiekolwiek wzmianki o językach, czyli w założeniu głównym temacie książki, dotyczyły...

Książka-wywiad z profesorem Andrzejem Pisowiczem, orientalistą-specjalistą, władającym językami, których znajomością niewielu poza tzw. native speakerami może się pochwalić, jest prawdziwą ucztą dla osób spragnionych ciekawostek językowych i kulturowych. Dla tych, którzy siedzą w temacie języka, uwielbiają dociekać skąd co się w mowie wzięło, skąd napłynęło, jak zostało przeniesione i przemienione, i jak używane na co dzień nie zwraca na siebie uwagi, choć czasem pochodzi przecież z innej kultury, innego kontynentu, innego świata, który często już nie istnieje.

Zawsze ciągnęło mnie do nauki języków, ale przez brak systematyczności i po prostu ciężkiej pracy, nie nauczyłem się zbyt wiele i zbyt dobrze. Podziwiam tych wszystkich tytanów pracy, m.in. profesora Pisowicza, że mierząc się z materią nieprostą, z językami orientalnymi, potrafili ją zgłębić i znając przy tym wiele innych, bardziej przystępnych Europejczykowi języków, pokazują niesamowitą komunikacyjną mozaikę, skomplikowanie ale i pewną klarowność językowego uniwersum, i to jak wszystko się niepostrzeżenie przenika, i że korzeni słów naszego rodzimego języka, jak i każdego innego, można szukać po prostu wszędzie.

Dla każdego miłośnika języka, tzn. filologa, ale nie tylko w znaczeniu akademickim, ale też zupełnie amatorsko-hobbystycznym. Świetna lektura.

Książka-wywiad z profesorem Andrzejem Pisowiczem, orientalistą-specjalistą, władającym językami, których znajomością niewielu poza tzw. native speakerami może się pochwalić, jest prawdziwą ucztą dla osób spragnionych ciekawostek językowych i kulturowych. Dla tych, którzy siedzą w temacie języka, uwielbiają dociekać skąd co się w mowie wzięło, skąd napłynęło, jak zostało...

Wywiad o języku, nie tylko polskim, który wciągnął mnie bez reszty; jest dokładnie tak jak cytatem na okładce twierdzi Ziemowit Szczerek - "narracja o wartkości książki sensacyjnej". Opowieść o tym jak historia, polityka, kultura i przypadek kształtują język. O wpływie języka perskiego na polski, o tym że angielski powyżej poziomu średniozaawansowanego jest bardzo trudny (wbrew powszechnemu przekonaniu),że hiszpański powinien być lingua franca, dlaczego francuski wydaje być pozbawiony sensu, a w rzeczywistości nie jest, o tym że Ormianom odbiło, o tym że na naszych oczach tworzą się nowe języki (niekoniecznie więc tylko wymierają) i jak powstał znak zapytania, w bród tematów, nic tylko czytać.

Wywiad o języku, nie tylko polskim, który wciągnął mnie bez reszty; jest dokładnie tak jak cytatem na okładce twierdzi Ziemowit Szczerek - "narracja o wartkości książki sensacyjnej". Opowieść o tym jak historia, polityka, kultura i przypadek kształtują język. O wpływie języka perskiego na polski, o tym że angielski powyżej poziomu średniozaawansowanego jest bardzo trudny...

Niby temat fajny ale trochę "rozpisana"

Niby temat fajny ale trochę "rozpisana"

Fascynująca książka, polecam :)

Fascynująca książka, polecam :)

Dyplomowani językoznawcy! Wy już czytać nie musicie, bo wszystko było na studiach.
Dla wszystkich innych - pozycja może być ciekawa, jeśli kogoś interesują ciekawostki stricte językowe.

Dyplomowani językoznawcy! Wy już czytać nie musicie, bo wszystko było na studiach.
Dla wszystkich innych - pozycja może być ciekawa, jeśli kogoś interesują ciekawostki stricte językowe.