Muszę przyznać, że czytałam ten żywot z półrocznym "odpoczynkiem" od niego, bo niestety lektura mnie trochę przytłoczyła. Mimo, że sama treść książki została uwspółcześniona, to jednak czytanie o tym jaki św. Gerard był cudowny, posłuszny, pokorny i w ogóle doskonały jest nieco męczące. Głównie ponieważ my nie jesteśmy tacy dobrzy, a w dzisiejszych czasach takie zachowania jak jego są naprawdę rzadko spotykane, jesteśmy przyzwyczajeni do większej swobody i wolności. Mnie trochę zmęczyła ta książka, ale nie uważam, że był to czas stracony.

Muszę przyznać, że czytałam ten żywot z półrocznym "odpoczynkiem" od niego, bo niestety lektura mnie trochę przytłoczyła. Mimo, że sama treść książki została uwspółcześniona, to jednak czytanie o tym jaki św. Gerard był cudowny, posłuszny, pokorny i w ogóle doskonały jest nieco męczące. Głównie ponieważ my nie jesteśmy tacy dobrzy, a w dzisiejszych czasach takie zachowania...

Autorem „Żywotu świętego Gerarda Majelli” jest wybitny polski redemptorysta ojciec Bernard Łubieński, obecnie kandydat do wyniesienia na ołtarze. Książkę napisał w 1928 roku. Obecna forma jest radykalnie uwspółcześniona, żeby była bardziej czytelna dla współczesnego odbiorcy.
Zmieniono słownictwo, zwroty gramatyczne, frazeologiczne i szyk zdań. Według mnie jest to dobry zabieg, ponieważ ostatnio czytałam „Autobiografię mistyczną Teresy od Jezusa” i była ona niezmiernie trudna w odbiorze i czytanie jej momentami nużyło zamiast ubogacać wiedzę i wzmacniać wiarę. Dlatego cieszę się, że w tej książce zastosowano takie zmiany.

Autor we wstępie do czytelnika prosi o zrobienie znaku krzyża i zaznacza, że aby rozsmakować się w treści książki, trzeba mieć wiarę żywą, oświeconą i silną.

Gerard Majella urodził się 6 kwietnia 1726 roku w Muro, niedaleko Neapolu. Żył wiarą od najmłodszych lat. Zdumiewające jak małe dziecko potrafiło ufać i miłować Boga. Do tego stopnia, że Jezus, jak Dzieciątko zstępował z rąk figurki Matki Bożej, z przydrożnej kapliczki i bawił się z małym, sześcioletnim Gerardem. Dzieciństwo chłopca było usłane i uprzywilejowane wieloma łaskami. W wieku młodzieńczym spędzał wiele godzin, a nawet dni na modlitwie nie opuszczając murów kościoła. Jedni uważali go wariata, a inni za człowieka słabego umysłu. Wyśmiewano go, drwiono z niego, znieważano, bito, napastowano, a on za wszystko dziękował Bogu, milczał i nadstawiał drugi policzek.

Był uczniem, krawcem, czeladnikiem, zakrystianem, furtianem, kucharzem, kwestarzem. Każde to zajęcie wykonywał z miłością, czcią i oddaniem. Prowadził bardzo surowe życie, wykonywał różne ćwiczenia pokutne, pokorny, miał zamiłowanie w upokorzeniach i był nadzwyczajnie posłuszny i zdany na wolę Bożą.

Opiekował się ubogimi, w każdą czynność, którą wykonywał wkładał całe serce i wszystkie swoje siły, bo wiedział, że robił to na chwałę Bożą, a Bogu było to miłe, co wyrażało się przez liczne cuda, do których dochodziło za wstawiennictwem św. Gerarda. Czytał w myślach i w duszach ludzkich, wiedział co się stanie w życiu poszczególnych ludzi, wypraszał zdrowie dla wielu chorych, rozwiązywał trudne sytuacje. Miał dar bilokacji, ale również unosił się w powietrzu, szczególnie podczas modlitwy. Wierni i współbracia widząc postępowanie św. Gerarda zmieniali swoje życie.

Kolejny ciekawy żywot mało znanego świętego za mną. Lubię wyszukiwać takie perełki, zarówno ze względu na ciekawostki i zdarzenia historyczne, ale przede wszystkim dla umocnienia swojej wiary, bo jakże nie wierzyć we wszystko co się zdarzyło w życiu św. Gerarda, skoro jest to potwierdzone przez naocznych świadków, spisane, a dokumenty przechowywane są przez redemptorystów.

Książkę czyta się bardzo szybko, jest łatwa w odbiorze, mimo że nie ma w niej dialogów. Nie ma również suchych faktów, tylko mnóstwo świadectw w formie opowieści, ale przecież świadectwa innych ludzi najbardziej do nas przemawiają i nas przekonują, bo to, co naoczne i namacalne jest dla nas wiarygodne.
Warto przeczytać dla ubogacenia swojej wiary.

Autorem „Żywotu świętego Gerarda Majelli” jest wybitny polski redemptorysta ojciec Bernard Łubieński, obecnie kandydat do wyniesienia na ołtarze. Książkę napisał w 1928 roku. Obecna forma jest radykalnie uwspółcześniona, żeby była bardziej czytelna dla współczesnego odbiorcy.
Zmieniono słownictwo, zwroty gramatyczne, frazeologiczne i szyk zdań. Według mnie jest to dobry...