OkoLica Strachu nr 4/2016

Czas szybko płynie i pora już na kolejny, czwarty numer OkoLicy Strachu.

Reklamowany jest on jako „wydanie specjalne”, na oko jednak wygląda podobnie do swych poprzedników – część literacka, ze sporym tym razem udziałem autorów obcych, wywiady i publicystyka.

Zacznijmy od opowiadań. Na początek jest Piotr Kulpa i tekst z jego zbioru „Teoria Rzeczy”, ale jako że zbiór czytany i oceniany będzie odrębnie – dlatego lekturę rozpocząłem od opowiadania Roberta Shearmana.

„Do Diabła Z Tym Wszystkim” to świetny tekst (8/10). Opowieść o przyjaźni zawartej w piekle pomiędzy zmarłym urzędnikiem a przebywającym w tej samej piekielnej celi psem ...Hitlera przez większość czasu wydaje się zabawną humoreską, by końcowym, przerażającym twistem wgnieść czytelnika w fotel. Świetne.

Mój ulubiony Guy N.Smith poradził sobie zaskakująco dobrze w „Pod Niebieskim Kocykiem” (7/10),wariacji na temat „Czarnego Kota”. Wiadomo, „kocie”opowiadania z reguły są dobre, GNS nic nie wydziwiał tylko z typową dla siebie energią opowiedział historię mściwego kota.

Niemniej Gwiazdą Numeru jest sam Wielki Thomas Ligotti. Król depresywnego, szaroburego weird fiction w genialnym opowiadaniu „Mam Szczególny Plan Dla Tego Świata” (9/10) zaprezentował perfekcyjną, złowrogą opowieść z cyklu tzw. „horroru korporacyjnego” (wszyscy korpoludkowie powinni czytać Ligottiego na wyrywki). Szerzy dię fala morderstw i wypadków, w których giną managerowie Korporacji, która przeniosła swą siedzibę do spowitego w wieczną mgłę Miasta. Tymczasem narrator, pracownik firmy, ma spotkać się na naradzie z samym jej właścicielem. Absolutnie wspaniałe, ponure, aczkolwiek z nutką weirdowego humoru. No i przypomina nieco rysunek Gahana Wilsona, kiedy to na korpospotkaniu staruszek na mównicy wyciąga karabin maszynowy i mówi „a teraz chciałem zrealizować marzenie, które mnie nawiedzało od początku pracy w naszej firmie”,

Niestety, opowiadanie Morta „Przeklęte Bądż Dziecię” Castle okazało się sporym zawodem. „Obóz Cyganów” (3/10) to smutna opowieść z holocaustem w tle, tym razem dotyczącym Cyganów (jasne, jasne, Romów, ale tytuł jest tytuł). Ja wiem, może Autor o historii ojca Kolbe słyszał ? (w opowiadanej historii również dochodzi do samopoświęcenia w obozie). Naturalnie, wszystko słuszne, wzruszające, smutne, ale w opowiadaniu praktycznie nie ma grozy, a główny pomysł nieprzekonujący. Licze, że powieść będzie znacznie lepsza.

Również „Ludzie Jak Psy” bardzo chwalonego przeze mnie po wspaniałych „Dreszczach” Mariusza Wojteczka bardzo mnie zawiodły (2/10). Od początku, jak tylko przeczytałem pierwsze zdania opowiadania, błagałem, żeby nie okazało się, że byłego ubeka nachodzą duchy pomęczonych przez niego ofiar. Moje błagania nie zostały wysłuchane, pomysł wydał mi się do bólu banalny i przeciętnie napisany. Na szczęście potencjał Autora mierzy się nie jego najsłabszym, a najlepszym tekstem, dlatego „Ballady Morderców” niecierpliwie czekają na półce swego czasu.

Marceliny Lewandowskiej „Cień Zamku” (7/10) to intrygująca lektura. Opowieść o szczególnym wakacyjnym romansie, który doprowadził pewną dziewczynę na Dno Upadku Moralnego, może momentami zbyt natrętnie trzyma się metafory kafkowskiego Zamku, ale ma w sobie swoisty posmak „dziwaczności” (weird),szczególny mrok, głęboko wnika w podświadomość. Niezła sprawa, choć wymagała nieco przemyślenia.

Dwa ostatnie opowiadania odwołują się nieco do twórczości H.P.Lovecrafta. Mocno zawiodło mnie pierwsze z nich, Jacka Piekiełki „Na Dnie Jeziora” (2/10). Opowieść o dziennikarzu, który w leśnej głuszy odnalazł kultystów Smoka w ogóle mnie nie przekonała. Główny wątek akcji, śledztwo w sprawie ginącego w lesie drewna, wydał mi się mało ciekawy, a i główne rozwiązanie fabularne mnie nie przekonało. Skąd ci kultyści w polskim lesie ? Obawy mam o tyle większe, ze "Ciemne Siły" Autora czekają lektury...

Na poprawę nastroju jeszcze jeden ciekawy tekst, o dziwacznym tytule "Sulphuris Olfactus" (7/10),napisane przez Artura Jastrzębowskiego. Fabularnie ta opowieść o klątwie ścigającej zbyt ciekawych poszukiwaczy tajemnic dźwięczy echem lovecraftowskiego "Ogara", by w pewnym momencie bardzo zręcznie przejść w klimat rodem z "Harry Angela". Świetne zakończenie. Może warsztat Autora jeszcze trochę surowy, ale ogólne wrażenie bardzo dobre.

Część publicystyczną otwierają dwa interesujące wywiady z Wielkimi grozy - Ramseyem Campbellem i Edwardem Lee, a potem następuje zestaw świetnych tekstów : przede wszystkim wyrastająca na gwiazdę części publicystycznej Olga Kowalska, kontynuująca tematykę kanibalistyczną, tym razem bardziej koncentrując się na nihilistycznej filozofii zawartej w dziełach markiza de Sade, Piotr Borowiec kończący swój cykl o grozie wiktoriańskiego Londynu (w ujęciu M.R.Jamesa, Bensona i naszego Władysława Reymonta),a także Magdalena Kamińska, analizująca interesująco wątki światopoglądowo polityczne w kinie grozy na przykładzie głośnego filmu "VVitch" oraz, generalniej ,motywu kinowych zombie.

Szczególną uwagę przyciągnął jednak naukowy artykuł Krzysztofa Grudnika, poszukujący definicji granic literatury niesamowitej. Okazuje się, że w Polsce również można napisać tekst stricte naukowy unikając ciężkiego, hermetycznego żargonu akademickiego. Jasne, lektura wymagała skupienia i uwagi, ale główna myśl Autora była precyzyjnie wyłożona a argumentacja ciekawie podana. Aż możnaby się posprzeczać nieco z granicami wytyczanymi przez niego dla literatury niesamowitej :-) (widzę te granice trochę "księdzochmielowsko" - niesamowite, czy, szerzej grozowe, jest to co za niesamowitość i grozę jest powszechnie uznawane (tak ! Psychoza, tak ! Dziewczyna Z Sąsiedztwa ! tak ! American Psycho).

Wspaniała przygoda - taka lektura dobrego magazynu. Gnam czytać piątą część !

Czas szybko płynie i pora już na kolejny, czwarty numer OkoLicy Strachu.

Reklamowany jest on jako „wydanie specjalne”, na oko jednak wygląda podobnie do swych poprzedników – część literacka, ze sporym tym razem udziałem autorów obcych, wywiady i publicystyka.

Zacznijmy od opowiadań. Na początek jest Piotr Kulpa i tekst z jego zbioru „Teoria Rzeczy”, ale jako że zbiór...

Kolejna okolica i kolejna gromada świetnych opowiadań.W czwartym numerze na czytelnika czekają całkowicie odmienne historie.Rozpoczynając dość dziwną historią o psie,poprzez króla pulpy Guya N Smitha i jego opowiadanie z gatunku animal attack czy chociażby przedstawiciela weird fiction,Thomasa Ligotti.W powyższej odsłonie nie mogło zabraknąć także polskich autorów,wśród nich na uwagę zasługuje z całą pewnością Mariusz Wojteczek z swoim bajecznie ponurym opowiadaniem "ludzie jak psy" czy też "Suplhuris olfactus" Artura Jastrzębowskiego.
Oczywiście okolica nie byłaby pełna bez części poświęconej publicystyce-i tak czytelnik dostaje 6 artykułów z których najbardziej wstrząsającym okazał się cykl – "Za drzwiami prosektorium".
Dodatkowym plusem jest komiks-co prawda krótki ale pomysł i kreska zasługują na uznanie.

Kolejna okolica i kolejna gromada świetnych opowiadań.W czwartym numerze na czytelnika czekają całkowicie odmienne historie.Rozpoczynając dość dziwną historią o psie,poprzez króla pulpy Guya N Smitha i jego opowiadanie z gatunku animal attack czy chociażby przedstawiciela weird fiction,Thomasa Ligotti.W powyższej odsłonie nie mogło zabraknąć także polskich autorów,wśród...

Czwarty numer OkoLicy Strachu po raz kolejny serwuje nam różnorodne i interesujące grozowe kąski.
W bardzo wygodnym formacie wzrosła objętość, jak zwykle na pierwszy rzut oka cieszy okładka - tym razem w wykonaniu Mariano Villalby. Wypada rewelacyjnie również jako pocztówka (wszystkie 4 okładki dołączone zostały w takiej właśnie formie w ramach prenumeraty).
Na pierwszy ogień opowiadania:
Piotr Kulpa "Teoria rzeczy. Bismarck" - wciągający wir słów, prowadzący nas przez zmiany bohatera po zakupie książki w antykwariacie. Otchłań szaleństwa, w której przedmiot jest tylko pretekstem.
Robert Shearman "Do diabła z tym wszystkim" - piekielnie (dosłownie) dobry pomysł, ale za potraktowanie jamnika żony mój wewnętrzny zwierzolub jest zniesmaczony, oburzony i mówi opowiadaniu nie.
Guy N. Smith "Pod niebieskim kocykiem" - niesmak po Shearmanie wynagrodził angielski mistrz pulpy, krótko, mocno i krwiście. Bo z kotem się nie dyskutuje.
Mort Castle "Obóz Cyganów" - trudna tematyka obozów śmierci tłem dla opowieści o wolności, o wyzwoleniu duszy, wzniosłości i prawdziwości muzyki. Odważnie podjęty temat i wybornie ujęty. Widać, że autorowi tematyka Cyganów jest znana, albo wykonał sporą pracę przygotowawczą.
Mariusz "Orzeł" Wojteczek "Ludzie jak psy" - bardzo ciekawe, głównym bohaterem jest zapijaczony ubek, a głosy zza okna nie pozostawiają wątpliwości, jaki będzie jego koniec. Gorzkie i mocne jak podła herbata.
Marcelina Lewandowska "Cień zamku" - letnio-mroczno-erotyczne wspominki bohaterki jako próba odnalezienia własnej drogi (do Zamku),usprawiedliwienia siebie, uzasadnienia uprzedmiotowienia.
Jacek Piekiełko "Na dnie jeziora" - dziennikarz na granicy wypalenia zawodowego podąża za tematem, który zmieni jego życie. Co kryje las? Wciągające, budzi dreszcz grozy.
Artur Jastrzębowski "Sulphuris olfactus" - kolejne po Wojteczku świetne opowiadanie, osnute wokół potwornego odkrycia w Polsce, skutkującego śmiercią wtajemniczonych. Bardzo klasyczne w formie, lubię brak konkretnej ramy czasowej. Początkowo odnosi się wrażenie, że mogłoby się rozgrywać na początku XX w., dopiero drobne tropy - komórka, komórka - odnoszą nas do bliższych współczesności czasów, ale również niesprecyzowanych. Gęsta atmosfera tajemnicy i zaszczucia, zabójczej tajemnej wiedzy.
Creme de la creme - czyli Ligotti - opowiadanie z cyklu horroru korporacyjnego. Magicznie mroczne, wiejące pustką i grozą, wybrzmiewające echami Kafki, ale we współczesnej oprawie. No i to zakończenie, zaskakujące. Doskonałe. Aż chce się czytać więcej.
Wywiady:
Ramsey Cambell - autor dotychczas znany mi tylko z opowiadania w antologii "Cienie spoza czasu" opowiada o swoim warsztacie, skąd czerpie pomysły, tworzeniu tekstów, o filmowym horrorze... Muszę kiedyś po niego sięgnąć.
Ed Lee - mistrz grozy ekstremalnej opowiada o kolejnej wizycie w Polsce, planach pisarskich, o swoim filmie. Pojawia się zapowiedź opowiadania, które pojawi się w kolejnych OLSach. Bardzo fajny ton wywiadu, Lee musi być bardzo sympatyczny :)
Publicystyka:
Magdalena Kamińska - polityka w horrorach, o wątkach współczesnych, jak i historycznych w filmowym horrorze.
Krzysztof Grudnik i definicje opowieści niesamowitej - naukowo, analitycznie, ale ciekawie. Dobrze, że obok opowiadań pojawia się i teoretyczna podbudowa, ważna w edukacji grozowej. Co teoria literacka mówi o tym co nas straszy i jak, co ma wspólnego Freud z niesamowitością. Mikolaj Kołyszko wcześniej zestawiał grozę ze świętością, szukając elementów wspólnych - tu uczymy się rozpoznawać ją w sposobie przedstawienia rzeczywistości, sposobu jej skonstruowania - co jest bardzo przydatne w szukaniu motywów niesamowitych w literaturze nieuznawanej powszechnie za horror.
Filip Szyszko i prosektorium - krótkie i wstrząsające. Autor nie zajmuje stanowiskaw pewnej sprawie, ale koniec końców je zajmuje.
Piotr Borowiec - spacer po Londynie. Mroczna metropolia znów straszy, a Piotr Borowiec ukazuje autorów, po których na pewno sięgnę - M.R. James do poszukania, a "Wampir" Reymonta - jak widać niesłusznie - gnije na czytniku.
Olga Kowalska - kanibalizm jako źródłeo zbrodni nowoczesności, masowość, industrialne traktowanie człowieka jako źródła mięsa, wizjonerska transgresja i destrukcja Markiza De Sade.
Kazimierz Kyrcz Jr - o fobiach, natręctwach i natychmiastowym zaspokajaniu pragnień
No i jeszcze niezły, chociaż trochę ciemny komiks.
Mnóstwo różnorodnych tekstów, zarówno ekstremalnych jak i naukowych, w świetnym wydaniu, za niewielką kwotę - czego chcieć więcej? Bo prenumerata już jest :)

Czwarty numer OkoLicy Strachu po raz kolejny serwuje nam różnorodne i interesujące grozowe kąski.
W bardzo wygodnym formacie wzrosła objętość, jak zwykle na pierwszy rzut oka cieszy okładka - tym razem w wykonaniu Mariano Villalby. Wypada rewelacyjnie również jako pocztówka (wszystkie 4 okładki dołączone zostały w takiej właśnie formie w ramach prenumeraty).
Na pierwszy...