Przyjaciółki

Kompletnie nie wciągnęła mnie ta historia. Nie było w niej niczego ciekawego. Zadnych zaskoczeń. Zadnych zwrotów akcji. Jestem rozczarowana. Nie polubiłam się też z postaciami pierwszoplanowymi, co sprawiło, że znowu zaczęłam się zastanawiać, czy sympatia do głównych bohaterów to warunek konieczny, aby książka nam się podobała.

Kompletnie nie wciągnęła mnie ta historia. Nie było w niej niczego ciekawego. Zadnych zaskoczeń. Zadnych zwrotów akcji. Jestem rozczarowana. Nie polubiłam się też z postaciami pierwszoplanowymi, co sprawiło, że znowu zaczęłam się zastanawiać, czy sympatia do głównych bohaterów to warunek konieczny, aby książka nam się podobała.

To przewrotna historia pełnej sekretów przyjaźni Joan i Cece, które znają się od dzieciństwa osadzona w latach 50 XX wieku w bardzo bogatej dzielnicy w Houston. Kobiety były bardzo różne, Joan zawsze stawiała na swoim i nikt nigdy nie powiedział jej „nie”, była wolna jak ptak. Natomiast Cece uważała się za najlepszą przyjaciółką tej pierwszej, czuła, że bo bez nie byłaby nikim wartym zapamiętania i jak tylko mogła czerpała korzyści z pojawiania się u jej boku. Była wręcz chorobliwie oddana swojej przyjaciółce, a ona tymczasem inaczej to widziała i nie zawsze była z Cece szczera. To skompilowana historia ale warta polecenia.

To przewrotna historia pełnej sekretów przyjaźni Joan i Cece, które znają się od dzieciństwa osadzona w latach 50 XX wieku w bardzo bogatej dzielnicy w Houston. Kobiety były bardzo różne, Joan zawsze stawiała na swoim i nikt nigdy nie powiedział jej „nie”, była wolna jak ptak. Natomiast Cece uważała się za najlepszą przyjaciółką tej pierwszej, czuła, że bo bez nie byłaby...

Tytuł jest przewrotny, zresztą jak cała historia przyjaźni, niby prawdziwej, od najmłodszych lat, a tak naprawdę trochę wymuszonej, pełnej sekretów i niedopowiedzeń. Dwie dziewczyny, praktycznie wychowane razem, a w gruncie rzeczy o całkiem innym charakterze i wyborach życiowych. Powieść przykuwała moją uwagę do końca, momentami ogromnie wzruszała - bo nie jest to tylko historia o przyjaźni, ale też o miłości matki do dziecka i dziecka do matki. Dla tych wątków warto było sięgnąć po "Przyjaciółki".

Tytuł jest przewrotny, zresztą jak cała historia przyjaźni, niby prawdziwej, od najmłodszych lat, a tak naprawdę trochę wymuszonej, pełnej sekretów i niedopowiedzeń. Dwie dziewczyny, praktycznie wychowane razem, a w gruncie rzeczy o całkiem innym charakterze i wyborach życiowych. Powieść przykuwała moją uwagę do końca, momentami ogromnie wzruszała - bo nie jest to tylko...

Czy zastanawialiście się kiedyś jak by to było urodzić się w rodzinie potentatów naftowych, mieszkać w ogromnej posiadłości i mieć tyle pieniędzy, że nie sposób ich wydać w jednym życiu? Choć nigdy mi niczego nie brakowało to czasami marzyłam o tym, by móc kupić sobie suknię z brylantami, przejść się po czerwonym dywanie w Cannes czy przejechać Bugatti. Jednak okazuje się, że nie wystarczy "mieć", żeby być w życiu szczęśliwym. Człowiek potrzebuje miłości, zrozumienia, czułości i akceptacji. Czy Ci bogaci, którzy z dnia na dzień pomnażają swoje fortuny, chodzą do eleganckich klubów i udzielają się w klubach gospodyń, poświęcają swoim dzieciom wystarczająco dużo czasu? Czy są opoką i bezpiecznym schronieniem dla zagubionych nastolatków? Czy w środowisku naftowej elity możliwa jest prawdziwa przyjaźń i miłość? A może to wszystko jest jednym, wielkim, kolorowym kłamstwem? Może życie sławnych i bogatych jest puste? A wszystko to co widzimy i czego zazdrościmy to jedynie pozory? Autorka w znakomity sposób przedstawia nam realia i atmosferę Huston, niedostępnego dla normalnych wyjadaczy chleba. Miasta za zamkniętymi bramami, ociekającego złotem i spływającego szampanem. Jednak czy w tej enklawie dolara można znaleźć prawdziwą przyjaźń?

Pełna recenzja na blogu : http://czytankanadobranoc.blogspot.com/2019/05/przyjacioki-anton-disclafani.html

Czy zastanawialiście się kiedyś jak by to było urodzić się w rodzinie potentatów naftowych, mieszkać w ogromnej posiadłości i mieć tyle pieniędzy, że nie sposób ich wydać w jednym życiu? Choć nigdy mi niczego nie brakowało to czasami marzyłam o tym, by móc kupić sobie suknię z brylantami, przejść się po czerwonym dywanie w Cannes czy przejechać Bugatti. Jednak okazuje się,...

Dzisiaj proponuję Wam coś z literatury typowo obyczajowej. Wraz z autorką przenosimy się w czasie do lat 50 XX wieku do Hudson. Poznajemy dwie kobiety, dwie przyjaciółki. Od dziecka bowiem znają się i przyjaźnią Joan Fortier i Cece Buchanan. Obie są zupełnie różne. Inne też mają "pomysły" na przyszłość. Joan to typowa wyzwolona kobieta, która uwielbia być na tzw. świeczniku. Bywa na salonach, w towarzystwie elit plotkarskich. Żyje w przepychu i bogactwie, chcąc, w tej materii, wciąż więcej i więcej. Cece natomiast stąpa bardziej twardo po ziemi. Jest przeciwieństwem swej przyjaciółki. Nie przeszkadza to jednak być jej wielką fanką. Wręcz życiem Joan jest bardzo zafascynowana. Do tego stopnia, że pragnie wszystko o niej wiedzieć, znać jej każdy krok.
W momencie, jak zaczyna ją coś niepokoić w zachowaniu Joan i coraz częściej odnosi wrażenie, że koleżanka ukrywa przed nią jakiś sekret - staje się bardzo niespokojna i wrażliwa ( bo przecież do tej pory wiedziała o przyjaciółce wszystko - a może tak jej się tylko zdawało? ).
Postanawia za wszelką niemalże cenę, odkryć tę wielką tajemnicę skrywaną przez Joan, a mająca coś wspólnego z jej zniknięciem przed laty.
Czy Cece dojdzie do prawdy? Co tak naprawdę było przyczyną zniknięcia Joan?
Wydarzenia są mocno dynamiczne. Nie ma tu niepotrzebnych opisów, które spowalniałyby akcję. Wręcz przeciwnie - cały czas coś się dzieje.
Warto, a propos opisanej tutaj przyjaźni, dodać, że Cece zawsze była w cieniu Joan. Zastanowić to powinno czytelnika, czy ta przyjaźń była faktycznie szczera i prawdziwa. Czy też była tylko pretekstem do załatwienia ukrytych pragnień Cece?
Autorka w ramach dziejących się wydarzeń i na tle fabuły, świetnie ukazała życie w przepychu i próżności. Życie pełne skandali i snobizmu określonych grup społecznych. Obok zaś życie zwykłe i pospolite, okupione pracą i wyrzeczeniami.
Zachęcam do przeczytania, jest to ciekawa powieść. Przede wszystkim ukazująca różne etapy rozwoju przyjaźni - od dziecięcej, szczerej i "kumpelskiej", po tę dorosłą, może nawet chorobliwą i obsesyjną...?

Dzisiaj proponuję Wam coś z literatury typowo obyczajowej. Wraz z autorką przenosimy się w czasie do lat 50 XX wieku do Hudson. Poznajemy dwie kobiety, dwie przyjaciółki. Od dziecka bowiem znają się i przyjaźnią Joan Fortier i Cece Buchanan. Obie są zupełnie różne. Inne też mają "pomysły" na przyszłość. Joan to typowa wyzwolona kobieta, która uwielbia być na tzw....

„Przyjaciółki” to bardzo dynamiczna powieść, w której wiele się dzieje i bardzo przyjemnie czytało mi się tę powieść. Przedstawione przez autorkę dwie bohaterki, które były swoim przeciwieństwem bardzo dobrze zrozumiałam. Cece była przyporządkowana wszystkiemu, ale zostało to wyjaśnione, ponieważ wpływ na to wszystko miało jej dzieciństwo i dlaczego ważne było dla niej takie życie. Chociaż z drugiej strony była zbyt pewna siebie i niekwestionująca ograniczeń Joan, która mnie irytowała. Okej chciała innego życia, czegoś więcej od tego co już miała. Tak jakby inne miasto miało lepsze perspektywy, które pomogą jej osiągnąć cel. Chciała spełnić marzenie za wszelką cenę, ale nie chciała dać z siebie za wiele żeby to osiągnąć. Jak wiemy bez pracy i naszego wysiłku raczej nie dostaniemy tego czego pragniemy na złotej tacy. Joan była rozpieszczona, wręcz przywiązana i zależna od rodziców, którzy spełniali każdą jej zachciankę. Jej osobowość była burzliwa jak ona sama i co najdziwniejsze, to każdy mężczyzna ją pragnął. Szkoda tylko, że nie była tak naprawdę wychowana i nie widziała tego, że życie nie jest tylko jedną wielką zabawą.

Jeśli lubicie powieści, które się dzieją np. w latach XX w., gdzie przedstawione kobiety różnią się od tych współczesnych bohaterek, to myślę, że ta historia na pewno wam się spodoba. Anton DiSclafani idealnie ukazała kobiety z wyższych sfer, ich charakterystyczne maniery i to, że ich życie było ograniczone. To była ciekawa i zupełnie inna lektura od tych, które do tej pory przeczytałam. Teraz moja mama stwierdziła, że musi ją przeczytać i mam nadzieję, że i jej również się spodoba.

https://majkabloguje.blogspot.com/2019/05/plotkara-w-wersji-vintage-recenzja.html

„Przyjaciółki” to bardzo dynamiczna powieść, w której wiele się dzieje i bardzo przyjemnie czytało mi się tę powieść. Przedstawione przez autorkę dwie bohaterki, które były swoim przeciwieństwem bardzo dobrze zrozumiałam. Cece była przyporządkowana wszystkiemu, ale zostało to wyjaśnione, ponieważ wpływ na to wszystko miało jej dzieciństwo i dlaczego ważne było dla niej...

Przez większość czasu dość nudna, ale ma dobre momenty. Drugi raz na pewno po nią nie sięgnę ani nie polecę nikomu.

Przez większość czasu dość nudna, ale ma dobre momenty. Drugi raz na pewno po nią nie sięgnę ani nie polecę nikomu.