Berlin. Miasto światła

Ostatni tom wspaniałej trylogii o Berlinie nie zawodzi. Poznajemy historię przedwojennego Berlina, której próżno szukać w przewodnikach. Stajemy się częścią historii miejsca, które przecież nie leży wcale tak daleko od naszego kraju.

Poznajemy zakończenie dzieła, na powstanie którego autor poświęcił ok 20 lat życia. Piękne ukoronowanie pracy i wspaniałe DZIEŁO!

Ostatni tom wspaniałej trylogii o Berlinie nie zawodzi. Poznajemy historię przedwojennego Berlina, której próżno szukać w przewodnikach. Stajemy się częścią historii miejsca, które przecież nie leży wcale tak daleko od naszego kraju.

Poznajemy zakończenie dzieła, na powstanie którego autor poświęcił ok 20 lat życia. Piękne ukoronowanie pracy i wspaniałe DZIEŁO!

Zbiorczo trzy tomy.

Ciekawe, pokazujące całą plejade postaci i przekrój społeczeństwa Berlina epoki republiki. Kryzys, niepokoje społeczne, upadek obyczajów, ogromne rozwarstwienie społeczne, polityka i nadciągająca burza, która zmieni oblicze miasta i świata.

Dużo więcej można zrozumieć o przyczynach i przebiegu wydarzeń, które 10 lat później doprowadzą do wojny.

Niedosyt wynika z faktu zakończenia opowieści w tym momencie i z dosyć niemrawego finału-groze budzi wiedza czytelnika o konsekwencji tych wydarzeń, ale jakoś mi zabrakło większych emocji. Plus niektóre wątki mniej zajmujące (zespół muzyczny).

Graficznie bez zarzutu - bardzo pasuje i znakomicie oddaje klimat tamtych czasów.

Warto przeczytać, choć w moim odczuciu do arcydzieła jednak trochę brakuje.

Chciałoby się więcej poczytac tego typu historii - może z większym rozmachem i szerszym tłem?

Zbiorczo trzy tomy.

Ciekawe, pokazujące całą plejade postaci i przekrój społeczeństwa Berlina epoki republiki. Kryzys, niepokoje społeczne, upadek obyczajów, ogromne rozwarstwienie społeczne, polityka i nadciągająca burza, która zmieni oblicze miasta i świata.

Dużo więcej można zrozumieć o przyczynach i przebiegu wydarzeń, które 10 lat później doprowadzą do wojny....

Lutes spina wątki i zostawia nas samych tuż przed wybuchem. To wielka historia ukazana z perspektywy zwykłych ludzi. Zadziwia rozpiętośc przedsięwzięcia, chęć ukazania różnych perspektyw i złożoności postaw. No i warsztat autora - uświadomiłem sobie jakim trzeba być mistrzem, by taki temat tak kapitalnie rozrysować, nie przesadzadzić z nadmiarem tekstu (co z pewnością kusiło),grać niedopowiedzaniami czy niemymi kadrami. Ta oszczędnośc formy z jednoczesnym wrażeniem kompletności to coś, za co należą się najwyższe słowa uznania. Przeczytajcie koniecznie.

Lutes spina wątki i zostawia nas samych tuż przed wybuchem. To wielka historia ukazana z perspektywy zwykłych ludzi. Zadziwia rozpiętośc przedsięwzięcia, chęć ukazania różnych perspektyw i złożoności postaw. No i warsztat autora - uświadomiłem sobie jakim trzeba być mistrzem, by taki temat tak kapitalnie rozrysować, nie przesadzadzić z nadmiarem tekstu (co z pewnością...

Jak napisałby Thomas Eliot, trylogia Berlin kończy się „nie hukiem, a skomleniem”. Autor postępuje wbrew oczekiwaniom czytelnika i budowane przez 20 lat napięcie, które dosłownie mogło wybuchnąć, jak balon przebity igłą, zostaje zwyczajnie spuszczone. Kulminacyjne momenty rozgrywają się spokojnie i bez pośpiechu, decyzja głównej bohaterki Marthe, znacząca niewiele w kontekście całej historii, jest dla Lutesa równie ważna a może ważniejsza od przełomowego przejęcia władzy przez nazistów. Coś się kończy i coś się zaczyna, ale koszmar który się zacznie na razie zostanie przyćmiony parą z odjeżdżającego pociągu. Rozegrane to jest perfekcyjnie i robi piorunujące wrażenie. Gwarantuję że ostatnie kadry tej historii przyprawią was o ciarki.

Kończy więc Lutes Berlin z ogromną dojrzałością i wyczuciem, w nieoczywisty sposób skłania do refleksji. Zarówno bohaterowie tego dramatu, jak i samo miasto, które niejako odzwierciedla sytuację ówczesnych Niemiec, stają w rozkroku. W powietrzu unosi się groza, ale jest to groza niemal niewyczuwalna, doskonale skryta w atmosferze ciepłego, słonecznego dnia. Przewrotnie w końcu trzeci tom nazwano Miastem światła.

http://kulturacja.pl/2018/12/berlin-miasto-swiatla-recenzja-ostatniego-tomu-serii/

Jak napisałby Thomas Eliot, trylogia Berlin kończy się „nie hukiem, a skomleniem”. Autor postępuje wbrew oczekiwaniom czytelnika i budowane przez 20 lat napięcie, które dosłownie mogło wybuchnąć, jak balon przebity igłą, zostaje zwyczajnie spuszczone. Kulminacyjne momenty rozgrywają się spokojnie i bez pośpiechu, decyzja głównej bohaterki Marthe, znacząca niewiele w...

BERLIN ROZDARTY

I wreszcie dotarliśmy do momentu, w którym jedna z najciekawszych serii komiksowych poświęconych tematyce rodzącego się nazizmu i przemian zachodzących w Berlinie sprzed czasów drugiej wojny światowej dobiega końca. Nie była to lekka lektura, czasem wręcz przerażała, ale okazała się dziełem nie tylko mocno poruszającym i skłaniającym do myślenia, ale także i bardzo satysfakcjonującym. I satysfakcjonuje także finał, który finałem przecież nie jest – kończy się tylko pewna epoka, dalsze zmiany nadchodzą, a część z nich – ledwie ich ułamek – możemy zobaczyć także na stronach tego albumu.

Do Berlina wkracza postęp, a za postępem idzie Hitler. Gdy miasto rozdzierane jest coraz bardziej przez rodzący się nazizm i szybko rozrastający się komunizm, wycieńczony Severin zjawia się w się w siedzibie KPD, gdzie spotyka Irwina. Czyżby był gotów dołączyć do ludzi nawołujących do rewolucji i stworzenie sowieckich Niemiec? Nawet jeśli tak, widok tego, co dzieje się po tej stronie barykady, skutecznie go zniechęca – co, oczywiście, przysparza mu nowych wrogów. Tymczasem na szczytach władzy toczą się walki i przetasowania, od których zależeć będzie przyszłość nie tylko miasta i jego mieszkańców, ale przede wszystkim Europy, a także sporej części świata…

Całość mojej recenzji na portalu NTG: https://nietylkogry.pl/post/recenzja-komiksu-berlin-miasto-swiatla/

BERLIN ROZDARTY

I wreszcie dotarliśmy do momentu, w którym jedna z najciekawszych serii komiksowych poświęconych tematyce rodzącego się nazizmu i przemian zachodzących w Berlinie sprzed czasów drugiej wojny światowej dobiega końca. Nie była to lekka lektura, czasem wręcz przerażała, ale okazała się dziełem nie tylko mocno poruszającym i skłaniającym do myślenia, ale także...

Trzeci tom oceniam na najsłabszy. W moim odczuciu stracił trochę na dynamice. Ale za to "odpowiedź" na pytanie końcowe rozwiązana genialnie. Trochę jak wtedy kiedy w pełnym napięcia i akcji filmie nagle następuje cisza.

Trzeci tom oceniam na najsłabszy. W moim odczuciu stracił trochę na dynamice. Ale za to "odpowiedź" na pytanie końcowe rozwiązana genialnie. Trochę jak wtedy kiedy w pełnym napięcia i akcji filmie nagle następuje cisza.

https://salomonik.eu/blog/przeczytane/2894-berlin-tom-3-miasto-swiatla

https://salomonik.eu/blog/przeczytane/2894-berlin-tom-3-miasto-swiatla

Genialna rzecz.

Genialna rzecz.

Kawałek historii Berlina z punktu widzenia zwykłych ludzi: dziennikarza, studentki, rodziny żydowskiej, robotników...

Kawałek historii Berlina z punktu widzenia zwykłych ludzi: dziennikarza, studentki, rodziny żydowskiej, robotników...