Punkt i linia a płaszczyzna

Uwielbiam malarstwo Kandinsky'ego! Ale, powiadam: MALARSTWO - które jest powalające, genialne i natchnione - szaleństwo barw, punktów i linii na płaszczyźnie - ale nie trawię prób matematycznego uzasadniania piękna. Wielki Mistrz Wassily powinien jak najwięcej malować, a możliwie jak najmniej tych grzybków zażywać.

Uwielbiam malarstwo Kandinsky'ego! Ale, powiadam: MALARSTWO - które jest powalające, genialne i natchnione - szaleństwo barw, punktów i linii na płaszczyźnie - ale nie trawię prób matematycznego uzasadniania piękna. Wielki Mistrz Wassily powinien jak najwięcej malować, a możliwie jak najmniej tych grzybków zażywać.

Jak to miło być hobbystą, czytać mądre książki i nie musieć zaliczać ich na kolokwium albo tworzyć prac na ich podstawie! Bo ten Kandinsky z Bauhausu to z jednej strony solidny podręcznik z dziedziny malarstwa i grafiki - chudy ale gęsty od treści (złoty, a skromny - jak mówi mój znajomy),a z drugiej cudny materiał do przemyśleń o sztuce współczesnej i świecie w ogóle. Do tego napisany bardzo przystępnie. Do tego mój egzemplarz biblioteczny opatrzony ołówkowymi notatkami jakiegoś pasjonata - raj! (i nie wmawiajcie mi, Obywatele, że po książkach się nie maże, bo to cud prawdziwy napotkać w starym tekście notatki mądrego czytelnika!)
Podobno W. Kandinsky był zwolennikiem teorii syntezy sztuk - czyli wszystko kojarzyło Mu się ze wszystkim; malarstwo abstrakcyjne z muzyką, muzyka z matematyką, matematyka z geometrią, geometria z kolorami, kolory z dynamiką przekazu, dynamika z układem punktów, punkty z zapisem nutowym, zapis z liniami, linie z kątami i łukami, te z kolei z liryzmem i dramatyzmem, stąd już blisko do tańca; jeszcze pasywność i aktywność, gęstość, ciężar i lekkość, niebyt, zimno i gorąco, smutek i radość; dodajmy jeszcze pasywne (niebieski),aktywne (żółty) i nieme (czarny-biały) kolory - uffff! Mamy cudną teorię współczesnego malarstwa, która pewnie zatruła żywot niektórym studentom a innym laikom nieco otworzyła oczy na fenomen ciapków, bryzgów, kątów prostych i rozwartych, kwadratów Malewicza, punktów i linii, które na abstrakcyjnych dziełach wcale nie są kakofonią kolorowych przychlastów, przypadkowych zestawień, tworzonych zapewne pod wpływem substancji zakazanych. Twórco - uważaj, gdzie stawiasz kleksa, Widzu - bądź wrażliwy na kierunki linii na płaszczyźnie i wzbogacaj się nimi!

Jak to miło być hobbystą, czytać mądre książki i nie musieć zaliczać ich na kolokwium albo tworzyć prac na ich podstawie! Bo ten Kandinsky z Bauhausu to z jednej strony solidny podręcznik z dziedziny malarstwa i grafiki - chudy ale gęsty od treści (złoty, a skromny - jak mówi mój znajomy),a z drugiej cudny materiał do przemyśleń o sztuce współczesnej i świecie w ogóle. Do...

Fantastyczny wykład o kreacji w ogóle. Zupełnie logiczna i jasna synteza sztuk (oczywiście z naciskiem na malarstwo) opisana poetycko i zrozumiale. Myślę, że obowiązkowo dla każdego, kto tworzy.

Fantastyczny wykład o kreacji w ogóle. Zupełnie logiczna i jasna synteza sztuk (oczywiście z naciskiem na malarstwo) opisana poetycko i zrozumiale. Myślę, że obowiązkowo dla każdego, kto tworzy.

Potrafi opisać nieuchwytne elementy sztuki w poetycki sposób. Obowiązkowa lektura dla każdego kto tworzy. Świetne wytłumaczenie sztuki nowoczesnej.

Potrafi opisać nieuchwytne elementy sztuki w poetycki sposób. Obowiązkowa lektura dla każdego kto tworzy. Świetne wytłumaczenie sztuki nowoczesnej.

Dobra książka. Właściwie obowiązkowy podręcznik dla artysty..... Niestety to wydanie mimo że ładnie wygląda to szybko się niszczy brudzi itp

Dobra książka. Właściwie obowiązkowy podręcznik dla artysty..... Niestety to wydanie mimo że ładnie wygląda to szybko się niszczy brudzi itp

Kandyński rozszczepia się między rolą artysty-myśliciela, a naukowca.
Trzeba przyznać, że potrafi opisać dość podstawowe i wydawać by się mogło nieuchwytne "praelementy" malarstwa , by użyć jego słów. Jednakże momentami w swoich porównaniach staje się też nieprecyzyjny, zbyt ,,poetycki".
Ciężka to lektura, aczkolwiek ważna refleksja.

Kandyński rozszczepia się między rolą artysty-myśliciela, a naukowca.
Trzeba przyznać, że potrafi opisać dość podstawowe i wydawać by się mogło nieuchwytne "praelementy" malarstwa , by użyć jego słów. Jednakże momentami w swoich porównaniach staje się też nieprecyzyjny, zbyt ,,poetycki".
Ciężka to lektura, aczkolwiek ważna refleksja.

Od razu zaznaczę, że jestem artystycznym laikiem, lubię sztukę, ale "fachowo" mało o niej wiem. O Kandyńskim usłyszałam stosunkowo niedawno i chciałam się o nim dowiedzieć czego więcej, dlatego sięgnęłam po tę publikację. Nigdy nie przepadałam za sztuką nowoczesną i wielu jej elementów nie rozumiem (tak uczciwie),zachwycam się jednak Bauhausem, a po tej lekturze chyba trochę inaczej będę patrzyła na te wszystkie wydawałoby się nic nie znaczące kropki i kreski. W końcu ich rozłożenie buduje pewne napięcie, nasuwa na myśl barwy, a patrząc na dzieło możemy dostrzec jego ciężar lub lekkość, może nas przytłoczyć albo unieść do nieba.

Od razu zaznaczę, że jestem artystycznym laikiem, lubię sztukę, ale "fachowo" mało o niej wiem. O Kandyńskim usłyszałam stosunkowo niedawno i chciałam się o nim dowiedzieć czego więcej, dlatego sięgnęłam po tę publikację. Nigdy nie przepadałam za sztuką nowoczesną i wielu jej elementów nie rozumiem (tak uczciwie),zachwycam się jednak Bauhausem, a po tej lekturze chyba...

Czytałem tą książkę w liceum, ponad 30 lat temu i wywarła na mnie duży wpływ. Uświadomiła mi m.in. różne związki koloru i formy. Wtedy wydała mi się bardzo odkrywcza. Myślę, że dla osób związanych z malarstwem, grafiką czy architekturą jest godna polecenia nawet dzisiaj kiedy wszystko nabrało takiego szalonego przyśpieszenia i generalnie jest wszystkiego za dużo... lub co niektórzy w tym ja mam problem z przyswojeniem takiej ilości informacji...

Czytałem tą książkę w liceum, ponad 30 lat temu i wywarła na mnie duży wpływ. Uświadomiła mi m.in. różne związki koloru i formy. Wtedy wydała mi się bardzo odkrywcza. Myślę, że dla osób związanych z malarstwem, grafiką czy architekturą jest godna polecenia nawet dzisiaj kiedy wszystko nabrało takiego szalonego przyśpieszenia i generalnie jest wszystkiego za dużo... lub co...

Użytkowniczkom poniższych opinii należałoby życzyć większego pomyślunku w przyszłym konstruowaniu tycich osądów.

Użytkowniczkom poniższych opinii należałoby życzyć większego pomyślunku w przyszłym konstruowaniu tycich osądów.

Jeśli ma się ochotę na poczytanie o niemal sawantycznych skojarzeniach autora i jego refleksach na temat sztuki jako takiej i zaznajomieniu się z punktem widzenia Kadinskiego, to jest to pozycja wręcz obowiązkowa. Jednakże dla historyka sztuki jest to przewodnik, jak nie powinno się pisać publikacji związanych ze sztuką.

Jeśli ma się ochotę na poczytanie o niemal sawantycznych skojarzeniach autora i jego refleksach na temat sztuki jako takiej i zaznajomieniu się z punktem widzenia Kadinskiego, to jest to pozycja wręcz obowiązkowa. Jednakże dla historyka sztuki jest to przewodnik, jak nie powinno się pisać publikacji związanych ze sztuką.