Najkrótsza noc

Wybrałam tą książkę ze względu na dziewczyny (jak się okazało Irminę i Adę),które miały skrywać mroczny sekret. I miały one tajemnice, przez którą tajemniczy mężczyzna udał się za nimi w podróż na Kaszuby. Mężczyzna zakłócił leśną głuszą przeraził nie tylko kajakarzy, ale również zwierzęta. Niektóre stworzenie nie przeżyły starcia z zemstą mężczyzny. Między bohaterami spływy dochodziło do interakcji. Polubiłam w tej książce również Magdę właścicielkę psa oraz matkę i żonę w jednym. Udała się ona z rodziną oraz bratem męża na ten spływ. Jednak nie był to dla tych wszystkich osób zwykły spływ. Dla Magdy okazał się bardzo nierozważny. Spływ w najkrótszą noc miał swoje konsekwencje. Za chwilę zapomnienia, samowole i łamanie zasad, ktoś będzie musiał drogo zapłacić. Kto to będzie, a może nie tylko jedna osoba? Nie powiem, że tą książkę czyta się szybko (bo się nie czyta). Ale czy warto moim zdaniem tak, jeżeli zaciekawi Cię opis. Odnalazłam w tej książce obrazy przyrody prosto z kajaka, przygody grupy ludzi oraz tajemnice, które uwielbiam. Denerwowało mnie zmiana osoby opowiadającej, dosłownie co 2 strony (były takie przypadki) oraz zakończenie troszkę ucięte liczyłam na więcej. Jednak wątek młodych dziewczyn, Magdy jak i Borysa był dobry. Myślę, że jest to książka, do której się nie wraca.

Wybrałam tą książkę ze względu na dziewczyny (jak się okazało Irminę i Adę),które miały skrywać mroczny sekret. I miały one tajemnice, przez którą tajemniczy mężczyzna udał się za nimi w podróż na Kaszuby. Mężczyzna zakłócił leśną głuszą przeraził nie tylko kajakarzy, ale również zwierzęta. Niektóre stworzenie nie przeżyły starcia z zemstą mężczyzny. Między bohaterami...

Pani Mirosława nie zawodzi. Czy piszę o starych dziejach czy nowocześnie zawsze jest ciekawie , inspirująco i zachęcająco do pogłębienia wiedzy w danym temacie. Postaci z krwi i kości nie przerysowane intrygujące. Wspaniały mix magi realizmu i kryminału z obyczajem .Polecam

Pani Mirosława nie zawodzi. Czy piszę o starych dziejach czy nowocześnie zawsze jest ciekawie , inspirująco i zachęcająco do pogłębienia wiedzy w danym temacie. Postaci z krwi i kości nie przerysowane intrygujące. Wspaniały mix magi realizmu i kryminału z obyczajem .Polecam

Pierwsza połowa to totalna nuda. W drugiej połowie akcja trochę się rozkręca.
Za dużo bohaterów. Trudno się połapać o kogo chodzi.
Zbędne opisy..
Nikomu tej książki nie polecam.

Pierwsza połowa to totalna nuda. W drugiej połowie akcja trochę się rozkręca.
Za dużo bohaterów. Trudno się połapać o kogo chodzi.
Zbędne opisy..
Nikomu tej książki nie polecam.

Ta książka mega przyciąga swoją estetyką. Okładka super, opis klimatyczny, potencjalna tematyka zachęcająca... A wtedy zaczynasz czytać. I klops. Klimat siadł, cała konstrukcja trochę rozjechana, no bez zbędnego pitolenia trochę nudnawo. Jakie miałam oczekiwania wobec tej książki? No że będzie trochę słowiańskości opowiedzianej w interesujący sposób i to chyba tyle co chciałam.
.
Czy były tu jakieś elementy słowiańskich wierzeń? Tak, po prostu jeden z bohaterów opowiadał o tym historyjki przy czym był to tak bardzo wątek w tle, że prawie nikogo, włącznie z czytelnikiem to nie interesowało. A drugim takim elementem byli ludzie, których spotkali uczestnicy spływu, którzy mieli być słowiańskimi duchami. Ech, no nie przekonało mnie to zupełnie. Czytanie jedynie o spływie kajakowym, podczas którego rozgrywa się cała akcja było z lekka nużące, bo cały czas czytało się o tym samym. Do tego wszystkie tajemnice zostają wyjaśnione od początku do końca w ostatnich rozdziałach. Cóż, równie dobrze można by było skrócić ją o połowę i wyszłaby z tej księgi bardziej interesująca nowelka.
.
Ogólnie to chyba nie polecam, ale myślę, że warto by było wyrobić sobie opinię samemu. Nie było to tragiczne, nie było też na tyle interesujące, żeby to zapamiętać na dłużej. Takie sobie czytadło w moim odczuciu. A może jednak ktoś z Was czytał i mu się podobało? Jeśli tak to dajcie znać co Was przekonało?
.

Ta książka mega przyciąga swoją estetyką. Okładka super, opis klimatyczny, potencjalna tematyka zachęcająca... A wtedy zaczynasz czytać. I klops. Klimat siadł, cała konstrukcja trochę rozjechana, no bez zbędnego pitolenia trochę nudnawo. Jakie miałam oczekiwania wobec tej książki? No że będzie trochę słowiańskości opowiedzianej w interesujący sposób i to chyba tyle co...

Każdy przed czymś ucieka... Jedni przed przeszłością, inni przed ludźmi a niektórzy nawet przed samym sobą.

Ksiądz wraz z młodzieżą akademicką, dwie szukające wolności 18-nasto latki, kilka rodzin z dziećmi, seniorzy i dwie pary stroniące od reszty towarzystwa.
Jakie historie zabrali ze sobą na spływ kajakowy? Czy każdy z nich znajdzie tu to czego szukał? A może znajdzie dużo więcej?
To wszystko okraszone jest magia wierzeń kaszubskich. Postacie z legend czynnie biorą udział w życiu naszych bohaterów.

Książka przedstawia ciekawy przekrój ludzkich charakterów i historii. Mi zabrakło w niej prawdziwej magii Kaszub, jakiegoś mistycyzmu poszczególnych postaci przewijających się przez kolejne rozdziały.

Niemniej warto ją przeczytać żeby odkryć co stało się w najkrótsza noc w roku. Zakończenie jest bardzo zaskakujące. Myślę, że każdy inaczej je odczyta...

Każdy przed czymś ucieka... Jedni przed przeszłością, inni przed ludźmi a niektórzy nawet przed samym sobą.

Ksiądz wraz z młodzieżą akademicką, dwie szukające wolności 18-nasto latki, kilka rodzin z dziećmi, seniorzy i dwie pary stroniące od reszty towarzystwa.
Jakie historie zabrali ze sobą na spływ kajakowy? Czy każdy z nich znajdzie tu to czego szukał? A może znajdzie...

Od początku nie mogłam wgryźć się w fabułę, zdecydowanie za dużo bohaterów. Jednak od połowy książki zaczęłam ją czytać "po łebkach", dzięki temu i czytanie poszło mi szybciej i bardziej wgryzłam się w fabułę. Jak dla mnie książka za mało klimatyczna. Fabuła też mnie nie porwała, średniawka.

Od początku nie mogłam wgryźć się w fabułę, zdecydowanie za dużo bohaterów. Jednak od połowy książki zaczęłam ją czytać "po łebkach", dzięki temu i czytanie poszło mi szybciej i bardziej wgryzłam się w fabułę. Jak dla mnie książka za mało klimatyczna. Fabuła też mnie nie porwała, średniawka.

Długo, jak nigdy, rozkręcałam się w czytaniu tej książki. Znałam już utwory Autorki, bo czytałam o dziejach Petrycych, które mi się podobały. Tu przenosimy się w piękne przyrodniczo miejsca. Poznajemy wielu ludzi, których pozornie nic nie łączy oprócz wakacji. Ale każdy z nich chowa w sobie tajemnice, głębokie przeżycia. I o tym jest ta książka. Jeśli jeszcze ktoś lubi odrobinę magii, niesamowitości czy tajemniczości, to jest to książka dla niego napisana.

Długo, jak nigdy, rozkręcałam się w czytaniu tej książki. Znałam już utwory Autorki, bo czytałam o dziejach Petrycych, które mi się podobały. Tu przenosimy się w piękne przyrodniczo miejsca. Poznajemy wielu ludzi, których pozornie nic nie łączy oprócz wakacji. Ale każdy z nich chowa w sobie tajemnice, głębokie przeżycia. I o tym jest ta książka. Jeśli jeszcze ktoś lubi...

Pełne magii opowieści tworzone są zazwyczaj w uniwersach, których autorzy pokazują, że magia faktycznie istnieje. Niektóre historie jednak nie potrzebują tego typu rzeczywistości, by faktycznie być magiczną. Najkrótsza noc Mirosławy Karety jest opowieścią która zabiera czytelników w niezwykłą, pełną tajemnic podróż, autorka jednak nie stara się stworzyć świata pełnego magii. Kareta pokazuje, że dziwny, pierwotny świat otaczający czytelnika często jest pełen sekretów, a także przepełniony magią.

Gdy kilka rodzin, grupa uczniów, kilkunastu rencistów, dwie przyjaciółki oraz dwie pary udają się na spływ kajakowy, nie spodziewają się, jak mocno splotą się ich losy. Pełne słowiańskiej magii okolice Kaszub skrywają wiele tajemnic. Kajakowicze muszą uzbroić się w cierpliwość, zebrać wszystkie siły, jakie posiadają i stawić czoło otaczającej ich rzeczywistości.

Mirosława Kareta stworzyła opowieść, której bohaterowie są równoważni. Autorka operuje wieloma różnymi postaciami, z tym że żaden z bohaterów bądź żadna z grup, biorących udział w spływie nie jest ważniejsza. Każdy z kajakowiczów wnosi coś do historii. Sięgając po Najkrótszą noc można mieć ogromne wątpliwości co do ilości postaci, których losy Kareta zdecydowała się przedstawić. Szybko jednak okazuje się, że autorka niezwykle umiejętnie przedstawia ich historie, a także splata je ze sobą. Nie można powiedzieć, że którakolwiek z grup została wyróżniona. Każdej została poświęcona taka sama ilość czasu, dzięki czemu czytelnik może poznać w równej mierze wszystkich kajakowiczów.

Bohaterowie Najkrótszej nocy to postaci niezwykle doświadczone, a także skrywające wiele tajemnic. Gdy podczas kolejnych postoi podczas spływu konkretne grupy natykają się na siebie i poznają się lepiej, na jaw wychodzi wiele sekretów przeszłości. Mirosława Kareta podjęła się ryzykownego zadania – zdecydowała się na przedstawienie losów różnorodnych grup, z których każda borykała się z własnymi problemami. Czytelnik poznaje z pozoru idealne rodziny, w tym Magdę i Sławka, w których małżeństwie jednak wiele się zmieniło przez ostanie lata. Może również towarzyszyć Adzie i Irminie w podróży, która jest dla dziewczyn nie tyle przyjemnością, co ucieczką od osaczającej je nieprzyjemnej rzeczywistości. W spływie bierze również udział grupa młodzieży z księdzem o dziwnych doświadczeniach w przeszłości na czele, którego prawą ręką jest student Małgośka, zastawiający się czy nie pójść drogą duchownego. Nie można zapomnieć o sympatycznych seniorach, a także dwóch parach, z których jedna związana jest ze sobą toksyczną relacją. Małgorzacie Karecie udało się niezwykle zręcznie spleść losy tych bohaterów. Choć różnią sią oni ogromnie, podczas czytania nie wyczuwa się zgrzytów. Wykorzystując niezwykły, magiczny i nieco mroczny, klimat Kaszub, autorce udało się stworzyć opowieść pełną harmonii i oryginalną, którą czyta się z ogromną przyjemnością.

Najkrótsza noc nie jest powieścią dla każdego. Mirosława Kareta stworzyła opowieść, przez którą czytelnik powoli płynie, tak jak bohaterowie powieści powoli zmierzają ku celowi spływu kajakowego. Pierwsze sto stron to spokojna opowieść o uczestnikach wyprawy; odbiorcy dowiadują się, kim są bohaterowie, poznają ich wady i zalety. Z każdym kolejnym przepłyniętym odcinkiem akcja powoli nabiera dynamiki, autorka stopniowo buduje napięcie, coraz bardziej angażując czytelnika w wykreowany świat. Do samego końca jednak czuć pewnego rodzaju spokój, który jednym może wydać się magiczny, innych zirytować.

Nie można powiedzieć jednak, że jest to książka nudna. Najkrótsza noc to opowieść oryginalna. Długo zastanawiałam się, czy potrafię wskazać powieść podobną do niej i wydaje mi się, że na tę chwilę nie jestem w stanie. Tym, co zdecydowanie wyróżnia książkę z pośród innych z tego gatunku jest świat przedstawiony. Autorka niesamowicie rzeczywistość otaczającą bohaterów. Słowami tworzy niesamowitą, chwilami wręcz surrealistyczną rzeczywistość, w której świat realny splata się z rzeczywistością znaną z dawnych pogańskich podań. Wśród drzew i krzewów, pagórków i lasów kryją się niesamowite przestrzenie oraz postaci, które chcą by o nich pamiętano.

O Najkrótszej nocy można by opowiadać bez końca, autorka przygotowała bowiem czytelnikom niezwykłą podróż, po odbyciu której, długo nie można o niej zapomnieć. Najnowsza powieść Mirosławy Karety to prawdziwa uczta literacka, która oferuje czytelnikom niesamowite doświadczenia; to połączenie niezwykle ciekawie skonstruowanych bohaterów z klimatyczną rzeczywistością i niebanalną fabułą. Wszystko zaś zostało ubrane w piękne słowa. Jeśli lubicie tego typu opowieści, nie wahajcie się. Najkrótsza noc zdecydowanie jest książką, po którą warto sięgnąć!

Pełne magii opowieści tworzone są zazwyczaj w uniwersach, których autorzy pokazują, że magia faktycznie istnieje. Niektóre historie jednak nie potrzebują tego typu rzeczywistości, by faktycznie być magiczną. Najkrótsza noc Mirosławy Karety jest opowieścią która zabiera czytelników w niezwykłą, pełną tajemnic podróż, autorka jednak nie stara się stworzyć świata pełnego...

Kaszuby czuć nadal magią pogańską.
Co roku grupa studentów organizuje tam spływ kajakowy.
Tym razem dołączają do nich rodziny z dziećmi, kilka par i dwie dziewczyny.
Nikt nie ma pojęcia o tym, że podąża za nimi ktoś kto zagłuszy spokój i dobrą zabawę.
Czy ktoś czai się na ich życie? Jakie tajemnice skrywa każdy z uczestników spływu? Co owiane jest tajemnicą? Co wydarzyło się podczas nocy świętojańskiej?
Czy dla wszystkich te wakacje zakończą się szczęśliwie?

Obchody świętojańskie miały miejsce w najkrótszą noc w ciągu roku i były radowaniem się z okazji nadchodzącego lata.
Kiedyś obchodzone hucznie, teraz to już bardziej symbolika. Chociaż znam osoby które praktykują słowiańskie zwyczaje.
Książka mogłaby się wydawać zwyczajną historią jakich nie brakuje na rynku wydawniczym. Grupa ludzi, tajemniczy mężczyzna, ofiary.
Nic bardziej mylnego. Oprócz tego co wymieniłam dostajemy niebywały klimat.
Autorka wykreowała świetnych bohaterów. Każdy ma swoje problemy, miota się i walczy z własnymi słabościami. Pokazuje nam jak człowiek potrafi się zmienić w sytuacji skrajnie niebezpiecznej.
Postaci jest sporo, jednak tak dobrze jest skrojona fabuła, że bez problemu odnalazłam się kto jest kim.
Od samego początku czuć magię tamtego miejsca, ewidentnie coś wisi w powietrzu i czytając przenosimy się do tych miejsc w sposób prawie namacalny.
Autorka oczarowała mnie tą powieścią, wciągnęła, a wręcz pochłonęła. To było wyjątkowe spotkanie w niepowtarzalnym klimacie.
Było to moje pierwsze spotkanie z autorką. Jeśli inne jej książki mają tak pięknie stworzony klimat to biorę wszystkie🙂

Kaszuby czuć nadal magią pogańską.
Co roku grupa studentów organizuje tam spływ kajakowy.
Tym razem dołączają do nich rodziny z dziećmi, kilka par i dwie dziewczyny.
Nikt nie ma pojęcia o tym, że podąża za nimi ktoś kto zagłuszy spokój i dobrą zabawę.
Czy ktoś czai się na ich życie? Jakie tajemnice skrywa każdy z uczestników spływu? Co owiane jest tajemnicą? Co wydarzyło...

Bardzo dobrze mi się czytało książkę Mirosławy Karety. Jest to lekka, przyjemna pozycja, chociaż w tle mamy morderstwo bez ciała za to ze świadkami. Fajnie wplecione są tu licha kaszubskie, o których tak mało z nas pamięta. Miejscami zabawna, miejscami smutna. Gorąco polecam. ;)

Bardzo dobrze mi się czytało książkę Mirosławy Karety. Jest to lekka, przyjemna pozycja, chociaż w tle mamy morderstwo bez ciała za to ze świadkami. Fajnie wplecione są tu licha kaszubskie, o których tak mało z nas pamięta. Miejscami zabawna, miejscami smutna. Gorąco polecam. ;)