This Place of Wonder

Już na wstępie dodam, że nie jest to typowa historia z silnie nakreśloną fabułą i wyrazistymi wątkami. Czytając „Miejsce cudów” od razu można dostrzec, iż jest to opowieść skupiająca się głównie na relacjach międzyludzkich, które są niezwykle skomplikowane i zbudowane na głębokich oraz bolesnych urazach. Czytelnik ma więc do czynienia z wdową, co prawda rozwiedzioną, ale silnie przeżywającą odejście męża, kobietą, która pomimo licznych romansów wciąż dzieliła intymne uczucie z byłym partnerem, ogromnie zazdrosna o każdą jego kochankę. Inna bohaterka, będąca córką zmarłego, zmagająca się z uzależnieniem od alkoholu i niestabilna emocjonalnie, ma ogromny uraz do swojego ojca za porzucenie i zaniedbywanie jej potrzeb. Kolejna bohaterka, będąca kochanką Augustua i silnie związaną z tym mężczyzną, dowiaduje się, iż stanowiła jedynie jego losowy podbój i być może zmarły w ogóle jej nie pragnął w ten sam sposób. Ostatnia postać to córka wdowy, którą zajmował się także Augustus, najbardziej opłakująca jego odejście, próbująca scalić całą rodzinę i bolejąca nad zgrzytami pomiędzy zwaśnionymi członkami rodziny. Poprzez wspomnienia o zmarłym autorka buduje również charakter Augustusa, który zależnie od punktu widzenia każdej z bohaterek ma trochę inny wizerunek i jest zupełnie inaczej przez nie odbierany. Dzięki tym wspomnieniom odbiorca może wczuć się w emocje wszystkich osób z kart powieści, poznając ich miłość, a także złość wobec tego samego mężczyzny i wraz z nimi przeżywać żałobę po kimś, kto jednak w ich życiu był wyjątkowy.
Prócz silnie zarysowanych więzi międzyludzkich, autorka wprowadza też poboczne wątki, nie są one co prawda mocno zarysowane, ale mają dość duży wpływ na emocje postaci. Ważne są również sceny związane z osobistą przeszłością bohaterek, która ukształtowała ich charakter i stanowi pewną tajemnicę poznawaną skrupulatnie przez czytelnika. Muszę przyznać, iż osobiste tragedie kobiet były dla mnie najbardziej wstrząsającymi elementami tej powieści i to dzięki nim tak bardzo pragnęłam zapoznawać się z ich dalszymi losami. Wszystkie przeżywane przez nich doświadczenia oraz ukrywane sekrety zmuszają bowiem odbiorcę do zadumy nad emocjami i ich roli w życiu, nad przeżytą krzywdą oraz o postawie wobec drugiego człowieka w obliczu tragedii oraz bolesnej przeszłości.
Czy polecam? Jeżeli lubicie literaturę piękną oraz historie opisane w nieoczywisty sposób to wydaje mi się, że „Miejsce cudów” powinno przypaść Wam do gustu. Polecam także, jeżeli czytaliście inną książkę autorki – „Kiedy wierzyliśmy w syreny” i byliście pozytywnie do niej nastawieni.

Już na wstępie dodam, że nie jest to typowa historia z silnie nakreśloną fabułą i wyrazistymi wątkami. Czytając „Miejsce cudów” od razu można dostrzec, iż jest to opowieść skupiająca się głównie na relacjach międzyludzkich, które są niezwykle skomplikowane i zbudowane na głębokich oraz bolesnych urazach. Czytelnik ma więc do czynienia z wdową, co prawda rozwiedzioną, ale...

Barbara O'Neal nakreśliła wyjątkową, pasjonującą historię, która nadzwyczaj silnie angażuje wszystkie zmysły, przyjmując formę przepięknej, niemal uchwytnej jawy, z której nie sposób się otrząsnąć jeszcze długo po zakończeniu lektury. Poróżniona przez zdrady i liczne romanse zmarłego Augustusa rodzina, misternie utkana sieć oszałamiających sekretów, walka z nałogiem, żałoba, a w tle mroczne demony przeszłości, jakie są piętnem każdej partnerki niedawno pochowanego mężczyzny. Wszystko to tworzy razem niesamowitą, misternie nakreśloną, dotykającą najciemniejszych zakamarków duszy całość, którą pochłania się z zapartym tchem!


Po raz kolejny, fundamentem historii utalentowanej Autorki jest mistrzowsko nakreślone tło psychologiczne, ale także otumaniający, naszpikowany mrocznymi sekretami klimat, dopełniony kolejnymi rodzinnymi dramatami, których konsekwencje okazały się wręcz miażdżące. Liczne romanse, zdrady, skomplikowane relacje, czytelnik spotyka tu tak zawiłą sieć powiązań, iż dosłownie nie jest w stanie ogarnąć tego umysłem. Jak jeden mężczyzna, mógł zawrócić w głowie tylu kobietom?


Akcja powieści toczy się pomału, pisarka prowadzi z czytelnikiem swoistą grę złudzeń, kolejno przedstawia niebanalne postacie, rozbudza niepokój, wplątuje go w skomplikowaną sieć kłamstw, niedomówień i demonów przeszłości, które już na zawsze ukształtowały każdego członka rodziny Augustusa. Zdawać się może, że każdy nosi starannie dopracowaną maskę, prowadzi sumienną grę pozorów. Bezsprzecznie, takie błyskotliwe powieści pochłania się z zapartym tchem, a ciekawość, jak dale potoczą się losy bohaterów dosłownie spędza sen z powiek.


„Miejsce cudów” to nieprzewidywalna, misternie skonstruowana, dopieszczona tajemniczym, sensualnym, niemalże intymnym klimatem historia, łącząca losy poturbowanych lecz jakże zdeterminowanych, pogrążonych w żałobie kobiet. Prostota życia, naznaczona zbyt wieloma dramatami, rewelacyjne kreacje nadzwyczaj złożonych bohaterów, toksyczne relacje, wywołujące wachlarz emocji i dopełnione iskierką nadziei zakończenie, jakie koi i pozwala uwierzyć, że każdy zasługuje choć na odrobinę szczęścia i miłości! Polecam gorąco! Ta książka was pochłonie!

Barbara O'Neal nakreśliła wyjątkową, pasjonującą historię, która nadzwyczaj silnie angażuje wszystkie zmysły, przyjmując formę przepięknej, niemal uchwytnej jawy, z której nie sposób się otrząsnąć jeszcze długo po zakończeniu lektury. Poróżniona przez zdrady i liczne romanse zmarłego Augustusa rodzina, misternie utkana sieć oszałamiających sekretów, walka z nałogiem,...

Augustus to znany kucharz, ma sławę, poszanowanie oraz charyzmę to coś co przyciąga do niego tłumy .. szczególnie kobiet... Jednak naszego Augustusa poznamy przede wszystkim ze wspomnień kobiet, które po sobie zostawił, bo niestety mężczyzna umiera.
Kim był tak naprawdę? Kim są kobiety, które zostały? Czy go kochały? Czemu było ich aż tak wiele? Na te pytania odpowiedzi znajdziecie w książce.
To nie jest historia błaha i prosta, to złożona historia życia kilkorga ludzi, których połączył jeden człowiek, ale także ciężkie doświadczenia.
Poruszane są tematy trudne: śmierć, zdrady, miłość, są wątki miłości z różnicą wieku ..
Im bardziej poznawałam Augustusa tym bardziej nie wiedziałam czy go lubię czy nie ... To było niesamowite doświadczenie przeżyć coś takiego podczas czytania.

Polubiłam za to kobiety... Kazda z nich inna, każda z nich na innym etapie życia, a mimo wszystko Zjednoczone w swojej walce, w swojej żałobie i cierpieniu. W tej książce jest dużo bólu, ale też dużo szans, dużo ciepła, które wynika z bohaterek i ich nastawienia do życia.
Myślę, że mogłabym z nich wiele czerpać i nauczyć się żyć, na pewno byłoby prościej.

To historia pełna tajemnic, które kobiety będą odkrywać powoli, tak aby na koniec zakończyć tą przygodę i pójść dalej... Niezależnie jakie jest to dalej 🥹

Bardzo mi się podobała ta historia! Mam ogromną ochotę poznać poprzednią książkę Autorki ❤️

Augustus to znany kucharz, ma sławę, poszanowanie oraz charyzmę to coś co przyciąga do niego tłumy .. szczególnie kobiet... Jednak naszego Augustusa poznamy przede wszystkim ze wspomnień kobiet, które po sobie zostawił, bo niestety mężczyzna umiera.
Kim był tak naprawdę? Kim są kobiety, które zostały? Czy go kochały? Czemu było ich aż tak wiele? Na te pytania odpowiedzi...

"Miejsce cudów" to opowieść o czterech kobietach pogrążonych w żałobie po śmierci Augustusa - słynnego szefa kuchni. Meadow - była żona, Maya - córka, Rory - córka Meadow i Norah - ostatnia kochanka. Każda z nich przeżywa żałobę na swój sposób i każda stara się na nowo ułożyć swoje życie. Przed tym nowym początkiem muszą przepracować traumy z przeszłości oraz pozbyć się sekretów.

Fabuła tej powieści toczy się wolno, ale mimo to wciąga czytelnika w losy kobiet i pozwala przeżywać ich ból, cierpienie i smutek. Autorka doskonale wplotła tutaj bardzo trudne tematy. Zdrada, uzależnienie od narkotyków i alkoholu, trudne dzieciństwo, wykorzystywanie. To właśnie z tymi problemami zmagają się główne bohaterki i te traumy muszą pokonać, aby rozpocząć nowy etap w życiu. Pomiędzy bolesnymi rozterkami, autorka pozwala nam na chwilę relaksu, możemy wręcz poczuć zapachy potraw jakie przyrządzają one w swoich kuchniach oraz oczami wyobraźni zobaczyć piękno oceanu.
"Miejsce cudów" pokazuje, że każda kobieta, bez względu na wiek jest silna i jest w stanie zrobić wszystko zarówno dla siebie jak i najbliższych.
Bookholiczka_poleca

"Miejsce cudów" to opowieść o czterech kobietach pogrążonych w żałobie po śmierci Augustusa - słynnego szefa kuchni. Meadow - była żona, Maya - córka, Rory - córka Meadow i Norah - ostatnia kochanka. Każda z nich przeżywa żałobę na swój sposób i każda stara się na nowo ułożyć swoje życie. Przed tym nowym początkiem muszą przepracować traumy z przeszłości oraz pozbyć się...

Pełna uczuć powieść bestsellerowej autorki Barbary O'neal „Miejsce cudów".
Cztery kobiety. Trzy historie. Jeden mężczyzna. Była żona, córki, kochanka mierzą się z tęsknotą, gorzkimi sekretami i trudnymi prawdami po niespodziewanej śmierci ich jedynej, wielkiej miłości, cudzołożnika, słynnego szefa kuchni Augustus.
Poruszająca i bardzo wciągająca opowieść o tym, jak żyć po stracie bliskiej osoby i odnaleźć nadzieję w mrocznym, bolesnym procesie.
O nadziei i śmierci, w której motyw drugiej szansy spotyka się z chaosem. Barwny obraz kobiet na życiowym rozdrożu, szukających sposobu radzenia sobie z żałobą i pójścia dalej z życiem. To również zaskakująca podróż przez wydarzenia z przeszłości, dramatyczne wybory, których pokłosie odczuwalne jest w teraźniejszości. Przeskoki między bohaterkami pozwalają spojrzeć na całą sytuację ich oczami, a relacja między siostrami i matką staje się osią powieści, a filarem bezwarunkowa miłość. Krzyżujące się wątki przez chwilę trzymające w napięciu pokazują, do czego doprowadza ucieczka przed szczerością. Fabuła opiera się na całej palecie intensywnych emocji. Od intrygi, zdrad, porzucenie, po budowanie przyjaźni. Rozbudowany obraz choroby alkoholowej w świecie jednej bohaterki wygląda strasznie i daje wiele do myślenia. Ciekawie poprowadzone pytanie, dlaczego ludzie piją? I choć odpowiedzi padają, to zostają podważane, a jawiące się wyjaśnienie należy odkryć samemu. Słodko-gorzka historia utkana jest z wyśmienitych detali rozwijających bohaterki oraz obnażających ludzką kruchość, ale też i siłę. Angażująca lektura, która urzeka czytelnika stylem i lekkością pióra autorki.
Polecam literaturę w aurze rozmarynu, imbiru z nutą słodkiego miodu i szczyptą tajemniczego oleandra, rozgrywającą się na surowym wybrzeżu Kalifornii, gdzie dramat goni dramat.
[Współpraca]

Pełna uczuć powieść bestsellerowej autorki Barbary O'neal „Miejsce cudów".
Cztery kobiety. Trzy historie. Jeden mężczyzna. Była żona, córki, kochanka mierzą się z tęsknotą, gorzkimi sekretami i trudnymi prawdami po niespodziewanej śmierci ich jedynej, wielkiej miłości, cudzołożnika, słynnego szefa kuchni Augustus.
Poruszająca i bardzo wciągająca opowieść o tym, jak żyć...

„Miejsce cudów” to powieść, która zanurza nas w życiu czterech kobiet, połączonych przez śmierć sławnego szefa kuchni Augustusa Beauvais, z którym każda z nich była jakoś związana. Meadow, Maya, Norah i Rory stają przed wyzwaniem odnalezienia swojej drogi w świecie, który nagle stracił jedną ze swoich najjaśniejszych gwiazd. Była żona, córka, przyszywana córka oraz kochanka, każda z nich jest w innym wieku, ale wszystkie łączy uczucie bólu, gniewu, straty i niepewności z nią związanej.

O’Neal z wrażliwością eksploruje tematy żałoby, straty i poszukiwania tożsamości, malując obraz pełen emocji i refleksji. Narracja powieści jest wolna, ale bardzo intensywnie emocjonalna i liryczna. Autorka z wyrafinowaniem przedstawia dramatyczną przeszłość swoich bohaterek, ich ból i gniew, a także nieśmiałą nadzieję na lepszą przyszłość.

Autorka w swojej książce wyraźnie nakreśliła warstwę psychologiczną. Opowiada o miłości i różnych obliczach nałogu, pokazując, że od drugiej osoby też można się uzależnić, czy się tego chce czy nie. Pokazuje całe spektrum kobiecych uczuć, robiąc to z delikatnością, dojrzałością i realizmem. Ta książka to również historia o konfrontacji z wewnętrznymi demonami, o wybaczeniu i o próbie ułożenia sobie życia na nowo.

“Miejsce cudów” to powieść, która z pewnością zainteresuje czytelników poszukujących głębokich, emocjonalnych historii. Proza O’Neal jest jak uczta pełna wyśmienitych potraw, które sprawiają, że chce się spróbować każdej i nie odrywając się ani na moment. Piękna w prostocie, sensualna i głęboka. Jeśli szukaliście takiej książki, koniecznie dajcie się porwać tej historii.

Dziękuję za zaufanie i egzemplarz do recenzji od @wydawnictwomuza (współpraca reklamowa)🩷.

„Miejsce cudów” to powieść, która zanurza nas w życiu czterech kobiet, połączonych przez śmierć sławnego szefa kuchni Augustusa Beauvais, z którym każda z nich była jakoś związana. Meadow, Maya, Norah i Rory stają przed wyzwaniem odnalezienia swojej drogi w świecie, który nagle stracił jedną ze swoich najjaśniejszych gwiazd. Była żona, córka, przyszywana córka oraz...

Meadow, była żoną, z którą Augustus zbudował imperium i rodzinę. Nadal ma go w swoim sercu, mimo że nadal nie potrafi zaakceptować jego zdrad, które doprowadziły do zakończenia wieloletniego małżeństwa. Bardziej bezlitosna jest Maya, która niedawno opuściła odwyk w zakładzie zamkniętym i wreszcie jest gotowa odzyskać swoje życie. Norah, jego najnowsza kochanka, odsunęła na bok swoją karierę i wybrała nieoczekiwane uczucie i czucie w luksusie, które po śmierci Augustusa natychmiast zniknęły. Jest też Rory, córka Meadow, głos spokoju i rozsądku.

Miałam ogromne oczekiwania wobec tej pozycji. Książka posiada blurba, mojej ukochanej autorki- Colleen Hoover. Książka z gatunku literatury pięknej, co charakteryzuje się barwnym językiem i licznymi opisami zapachów, pięknych widoków, które pobudzają wyobraźnię. Jednak czuję się rozczarowana tą powieścią. Książka opowiada historię czterech kobiet, które są połączone w różny sposób z jednym mężczyzną, który umiera. Każdą z nich niesie swój bagaż doświadczeń, które ogromnie się od siebie różnią. Jako miłośniczka literatury pięknej, uwielbiam ten niespieszny styl prowadzenia książki. Jednak lubię, gdy historia wnosi cokolwiek wartościowego. Ta historia w głównej mierze opowiada o żałobie po stracie jednego człowieka, z czterech różnych stron. W książce otrzymujemy narrację czterech bohaterek tej książki. Niestety w książce brakowało mi głębi, wydała mi się ogromnie płaska. Nie potrafiłam się w nią wgryźć i zaangażować. Wydaje mi się, że to może być wina czterech różnych perspektyw.

Tak jak wspomniałam wyżej, język książki jest piękny, obfituje w piękne opisy. Jednak sama historia nie jest dla mnie. Jednak mimo wszystko polecam wam samym zapoznać się z tą pozycją i wyciągnąć własne wnioski. Z tego, co zauważyłam, książka ma bardzo dobre opinie. Możliwe, że ja nie potrafiłam dostrzec w niej tego czegoś.

Meadow, była żoną, z którą Augustus zbudował imperium i rodzinę. Nadal ma go w swoim sercu, mimo że nadal nie potrafi zaakceptować jego zdrad, które doprowadziły do zakończenia wieloletniego małżeństwa. Bardziej bezlitosna jest Maya, która niedawno opuściła odwyk w zakładzie zamkniętym i wreszcie jest gotowa odzyskać swoje życie. Norah, jego najnowsza kochanka, odsunęła na...

Nieśpieszna powieść o kobietach, przemijaniu oraz żałobie - miałam ogromne oczekiwania co do "Miejsca cudów" ze względu na rewelacyjną poprzednią powieść autorki, "Kiedy wierzyliśmy w syreny" i nie zawiodłam się. Barbara O'Neal udowodniła swoje niezrównane umiejętności literackie, kreując historię, która mnie poruszyła... chyba nawet bardziej, niż jej poprzedniczka.

"Miejsce cudów" to niezwykle emocjonalna powieść, w której to Meadow, Maya, Norah i Rory mierzą się z żałobą po nim, po Augustusie. Kim on jest, a właściwie był? Kobieciarzem, flirciarzem, szefem kuchni, pasjonatem, mężem, ojcem, kochankiem. Jego odejście było jak trzęsienie ziemi - historię poznajemy z perspektywy czterech kobiet, które w obliczu żałoby, muszą na nowo odnaleźć się w życiu - utraciły swoją kotwicę, a zarazem swój ster.

O'Neal zręcznie splata losy tych czterech kobiet, prezentując prawidzwe bogactwo ludzkich doświadczeń. Zanurzenie się w emocjach bohaterek przyszło mi bardzo naturalnie, jak wzięcie głębszego oddechu, bo właśnie na nich Barbara O'Neal oparła swą powieść, zapewniając mi prawdziwą burzę odczuć. Autorka nie unika trudnych tematów - od zdrady i utraty po uzależnienia i odzyskiwanie tożsamości - ale robi to z delikatnością i wrażliwością.

Jedną z największych sił tej powieści jest jej skomplikowany, ale wciągający zespół postaci. Każda z kobiet ma swój własny głos, swoje wewnętrzne konflikty i cele, co sprawia, że czytelnik odnajduje się w ich historiach i emocjach. O'Neal nie trzyma się sztywnych konwencji, pozwalając swoim bohaterkom na rozwój i dojrzewanie na kartach powieści. Każda strona, każdy rozdział to kolejny etap żałoby, przez którą muszą przejść, by nauczyć się żyć bez Augustusa.

"Miejsce cudów" to powieść z pogranicza dramatu, pomieszanego z obyczajem, doprawionego cechami literatury pięknej - właśnie ta mieszanka sprawiła, że z lekkością dałam się porwać powolnej, leniwie posuwającej się fabule. Uważam, że to doskonała powieść dla osób, które w książkach szukają całej gamy emocji i nie boją się trudnych tematów. Historia o sile kobiet i odwadze stawiania czoła przeciwnościom losu. Z całego serca zachęcam do przeczytania!

Nieśpieszna powieść o kobietach, przemijaniu oraz żałobie - miałam ogromne oczekiwania co do "Miejsca cudów" ze względu na rewelacyjną poprzednią powieść autorki, "Kiedy wierzyliśmy w syreny" i nie zawiodłam się. Barbara O'Neal udowodniła swoje niezrównane umiejętności literackie, kreując historię, która mnie poruszyła... chyba nawet bardziej, niż jej poprzedniczka....

Osnuta dławiącymi oparami emocjonalnie druzgocącej straty. Splątana nici tajemnic, które tkają poruszające płótno prawdy. Odmalowująca z czułością cztery barwne portrety skrzywdzonych kobiet.

„Miejsce cudów” to powieść obyczajowa rozpisana niespieszną, ale za to zachwycająco wnikliwą i intensywnie emocjonalną, a fragmentarycznie nawet nieco liryczną, wręcz wyrafinowaną narracją. Prozą z wrażliwością eksplorującą dojmującą utratę, która brutalnie wdziera się w codzienność, oraz towarzyszące jej widmo żałoby determinujące zanurzone w refleksjach pytania, pozostające jednak bez kojących zmysły odpowiedzi. Spowita skrzętnie skrywanymi sekretami dramatyczna przeszłość, rozdzierająca nieprzygotowane na pożegnanie serce teraźniejszość oraz tląca się nieśmiałą nadzieją na szczęście przyszłość – z melancholią, w eterycznym kadrze, Barbara O’Neal tworzy mozaikę uczuć, rozterek oraz emanujących między paniami żalu i tęsknoty za człowiekiem, który opuścił je już po raz ostatni. To iście kobieca panorama doznań, niezaprzeczalnie oddana z dojrzałością i realizmem życiowych trosk, która stanowi podróż w czeluść własnej, tłumionej tożsamości.

Cztery kreacje naszkicowane wieloma odcieniami, które wizualizują kompleksowe obrazy ich osobowości. W pełni pogłębione, ujęte z wyraźnie podkreśloną warstwą psychologiczną, opowiadające swoimi historiami o miłości i różnych obliczach nałogu – wszak od drugiej osoby też można się swoiście uzależnić. Godząca się na upokorzenia, bo wciąż kochająca, była żona, obok nieumiejąca otulić kurzem zapomnienia emocjonalnej krzywdy z lat dzieciństwa córka, naprzeciwko oddana i hołubiąca przybranego ojca pasierbica, a tuż za nimi kochanka, która zatraca swoje ambicje na rzecz kuszącej wizji luksusu. I on, mężczyzna, któremu ciężko się oprzeć, który magnetyzuje płeć piękną niezależnie od wieku – utalentowany kucharz, który po swojej śmieci pozostawia uczuciowe zgliszcza u czterech bliskich mu kobiet. Pęczniejący w nich gniew, eskalujący smutek i wzbierające traumy, które wciąż pulsują pod skórą, stają się finalnie impulsem do skonfrontowania się z tkwiącymi w duszy demonami, do wybaczenia, a w końcu do próby ułożenia sobie życia na nowo. Już w samotności, bez niego – by kolejny raz zdefiniować swoje miejsce cudów.

W wyeksponowanych impresjach tej literackiej uczy, tak wyczuwalnie owianej aromatycznymi zapachami potraw, których chce się zasmakować, można wręcz utonąć, w głębokim przekazie można wciąż i wciąż na nowo się nużyć, by jeszcze mocniej utrwalić w pamięci skomponowane tu egzystencjonalne doświadczenia. Nie sposób określić jej nietuzinkową, odkrywczą w swojej fabularnej formie czy niekonwencjonalną w przekroczeniu gatunkowych ram, ale w twórczości autorki doszukać się można trudnej do wyartykułowania wyjątkowości. Zauważalna niekiedy prostota i sensualność podbijają kontemplacyjne tony, a trafne pióro akcentuje istotę autentyzmu, którym tę opowieść podszyto. Choć także z łatwością dostrzec można wielowymiarowość w literackim malunku emocji – oscylujących przecież wokół jednej eksperiencji, a mianowicie niepewnego obcowania z utratą najważniejszej osoby, a oddanej w tak rozległy, przejmujący i rezonujący w odbiorcy sposób. To nie lada talent tak harmonijnie i zarazem esencjonalnie muskać struny wrażliwości czytelnika powłóczyście i czarująco niesioną treścią, a bez wątpienia Barbara O’Neal opanowała tę sztukę do perfekcji. We mnie ta powieść będzie wybrzmiewać jeszcze długo! Piękna i korelująca z rozczulającą intymnością, którą przesiąknięto subtelnymi nutami enigmatycznych zdarzeń.

Osnuta dławiącymi oparami emocjonalnie druzgocącej straty. Splątana nici tajemnic, które tkają poruszające płótno prawdy. Odmalowująca z czułością cztery barwne portrety skrzywdzonych kobiet.

„Miejsce cudów” to powieść obyczajowa rozpisana niespieszną, ale za to zachwycająco wnikliwą i intensywnie emocjonalną, a fragmentarycznie nawet nieco liryczną, wręcz wyrafinowaną...

"Dotykam włosów Augustusa, przesuwam palcami po lokach, są takie same w dotyku jak wcześniej. Tama pęka; zalewają mnie setki, tysiące wspomnień (...)"

🌿🌿🌿

Z czułością malująca portrety czterech tak różnych, a tak bliskich sobie kobiet.
Z wyczuciem acz dogłębnie przenikająca serca czytelniczek.

Z twórczością Barbary O'Neal spotkałam się w ubiegłym roku, kiedy to miałam możliwość zrecenzowania jej powieści "Kiedy wierzyliśmy w syreny". Ta książka całkowicie mnie porwała i oczarowała, dlatego z wielką przyjemnością sięgnęłam po kolejną powieść autorki.

"Miejce cudów" skusiła mnie swoją okładką (wszak jest przepiekna, prawda?),ale także opisem, który wzbudził moją ciekawość.

Cztery kobiety.
Jeden mężczyzna.
I niezwykła historia, od której nie sposób się oderwać.
May
Rory
Meadow
Norah
I On - Augustus - ojciec, były mąż, partner biznesowy i życiowy.
Kiedy umiera, życie każdej z tych kobiet się zmienia.
Na jaw wychodzą skrywaną przez lata sekrety.
A żałoba rozprzestrzenia się w sercach każdej z nich.
Każda inaczej ją przeżywa.
Kazda nosi w sobie piękne, ale także bolesne wspomnienia Augustusa.
Każda, chociaż cierpi, idzie dalej. Bo życie także nie stoi w miejscu, ono także się toczy...

"Miejsce cudów" to książka refleksyjna, wyważona, wyrafinowana. Idealna uczta dla czytelnika.
To taka powieść, która wkrada się w serce bardzo powoli, która rozczula duszę i daje obraz niesamowitej acz bolesnej historii czwórki kobiet, które połączyła wspólna tragedia.
Ohh jak przyjemnie się ją czytało na świeżym powietrzu, wśród śpiewu ptaków. Jak pięknie to wszystko współgrało z miejscem cudów. Bo dla każdej z bohaterek to miejsce było zupełnie gdzie indziej, zakorzenione na dnach zranionych serc i pocharatanych dusz.
Dla każdej z bohaterek to miejsce miało zupełnie inny wymiar.
A może jednak nie...

Barbara O'Neal otula tą powieścią. Jest ona tajemnicza, momentami zmysłowa. Ale posiada też wątek kryminalny, walkę z nałogiem, niezabliźnione rany.

To taka powieść, która zostaje w sercach na dłużej, która daje nadzieję, przywraca wiarę...

Piękna w swojej prostocie.
Ujmująca delikatnością.
Refleksyjna.

Czytaliście?
Jeśli tak to podzielcie się wrażeniami.
Jeśli nie - koniecznie to nadróbcie.

"Dotykam włosów Augustusa, przesuwam palcami po lokach, są takie same w dotyku jak wcześniej. Tama pęka; zalewają mnie setki, tysiące wspomnień (...)"

🌿🌿🌿

Z czułością malująca portrety czterech tak różnych, a tak bliskich sobie kobiet.
Z wyczuciem acz dogłębnie przenikająca serca czytelniczek.

Z twórczością Barbary O'Neal spotkałam się w ubiegłym roku, kiedy to miałam...