Manifest nosorożca. Rozprawa z liberalizmem

Trzeba byc niezle osadzonym w realiach amerykanskich by jak najlepiej zrozumiec ta ksiazke. Dla mnie najwieksza zaleta ksiazki bylo bardzo umiejetne pokazanie roznic miedzy lewica a liberalizmem amerykanskim, i to jest zrobione tak swietnie, ze dalem 8 gwiazdek. Patrzac bowiem z daleka wydaje sie czesto, ze demokraci to lewica a republikanie prawica, a tymczasem partia demokratyczna ma w sobie zarowno lewice jak i liberalow, z przewaga liberalow.
Analiza prawicy jest tez zrobiona w ksiazce bardzo dobrze, a wszystko elegancko, bez sladu inwektyw etc., choc autor definitywnie nie kryje sie z tym ze nie lubi religii, a juz szczegolnie katolicyzmu.
Poza tym, autor rozpisuje sie na tematy filozoficzne i historyczne stosunkowo malo znane w Polsce, wiec dla jednych osob bedzie to ciekawe, a dla drugich uciazliwe. Kilka rozdzialow rzeczywiscie moze sie ciut dluzyc, ale warto. Poczatek tez trudnawy, by w to wejsc.
Autor jest eseista, mistrzem krotkiej formy, ta ksiazka oparta jest na jego wieloletnich esejach w magazynie New Yorker.

Trzeba byc niezle osadzonym w realiach amerykanskich by jak najlepiej zrozumiec ta ksiazke. Dla mnie najwieksza zaleta ksiazki bylo bardzo umiejetne pokazanie roznic miedzy lewica a liberalizmem amerykanskim, i to jest zrobione tak swietnie, ze dalem 8 gwiazdek. Patrzac bowiem z daleka wydaje sie czesto, ze demokraci to lewica a republikanie prawica, a tymczasem partia...

Adam Gopnik może poszczycić się niezwykle barwnym stylem, a konstrukcja książki - tj. przepełnione pasją przemówienia ojca do młodej, zainteresowanej sprawami politycznymi córki, jest niezwykle urocza

Autor stara się zachować uniwersalność przesłania, jednak są momenty, gdy osadza swoje rozważania na komentarzach do postaci z historii amerykańskiej, co odbiera wartkość narracji.

Liberalizm Gopnika jest przepełniony świadomością ograniczeń, jest humanistyczny - i zorientowany na praktyczne skutki, wynosząc jednocześnie na piedestał najbardziej podstawowe wartości liberalizmu.

Pisarz większą niechęcią niż socjaldemokratów (tych wręcz docenia),obdarzył ''neoliberałów''. Poza dwoma dobrymi słowami o Hayeku (przy podkreśleniu, jak bardzo się mylił),neoliberalizm - przewijający się kilkukrotnie, jawi się jako aberracja liberalnych cnót - nie daje się mu w książce tyle zrozumienia, ile daje się radykalnej lewicy czy nawet antyliberalnej prawicy. Oczywiście, można podkreślić, że neoliberalizmowi nie poświęca się osobnego rozdziału, stąd nie ma miejsca na pokazanie jego ludzkich cech - jednak ostateczny obraz, jaki się wyłania, wydaje się niesprawiedliwie krzywdzący dla zadeklarowanych wolnorynkowców.

Należy jednak podkreślić - stanowisko Gopnika wynika z troski, a sam autor z pasją mówi o swoich wartościach, zachowując przy tym klarowność przekazu.

Gdyby nie przydługie odwołania do historii i (czynnik nieobiektywny) niewspółgrające z moimi poglądy - ocena byłaby nieco wyższa.

Adam Gopnik może poszczycić się niezwykle barwnym stylem, a konstrukcja książki - tj. przepełnione pasją przemówienia ojca do młodej, zainteresowanej sprawami politycznymi córki, jest niezwykle urocza

Autor stara się zachować uniwersalność przesłania, jednak są momenty, gdy osadza swoje rozważania na komentarzach do postaci z historii amerykańskiej, co odbiera wartkość...

dobra i potrzebna książka

dobra i potrzebna książka