Oddr łucznik i jego bracia krwi

Przygody braci krwi, Oddra i Asmunda pragnących zdobyć chwałę najwspanialszych wojowników.
Dołączają do dwóch niezwyciężoncych wojów, Oddr przeżywa trudne chwile przeplatane urywkami szczęścia.
W powieści trudno szukać wątków fantasy, a z uwagi na jednotorowy sposób myślenia głównego bohatera, lektura się dłuży, brak większych zwrotów akcji.
Część poularnonaukowa zarysowuje temat skandynawskiej żeglugi.

Przygody braci krwi, Oddra i Asmunda pragnących zdobyć chwałę najwspanialszych wojowników.
Dołączają do dwóch niezwyciężoncych wojów, Oddr przeżywa trudne chwile przeplatane urywkami szczęścia.
W powieści trudno szukać wątków fantasy, a z uwagi na jednotorowy sposób myślenia głównego bohatera, lektura się dłuży, brak większych zwrotów akcji.
Część poularnonaukowa...

Oddr Łucznik, aby zwiększyć swoją reputację otrzymuje od swojego jarla dwa imiona: Hjalmar Waleczny i Thord Stafnglam. Jeżeli pokona tych dwóch, jego prestiż wzrośnie, albowiem jest to dwóch najwaleczniejszych ludzi jarla z Uppsali. Kiedy Oddr wyrusza do walki, okazuje się, że wskazani wojownicy szykują się by najechać Irlandię, gdzie mają dokonać zemsty oraz grabieży na bogatych irlandzkich ziemiach. Kiedy walka pomiędzy trójką wikingów nie zostaje rozstrzygnięta, Szwedzi proponują Oddrowi dołączenie do ich wyprawy, aby okrył się jeszcze większą chwałą. Oczywiście dołącza on do ekspedycji, nie wiedząc, że to co go czeka za morzem przyniesie dużo łez, smutku i goryczy…

Część popularnonaukowa zawiera informacje o podboju mórz przez wikingów, ich łodziach oraz zachowanych okazach muzealnych.

Oddr Łucznik, aby zwiększyć swoją reputację otrzymuje od swojego jarla dwa imiona: Hjalmar Waleczny i Thord Stafnglam. Jeżeli pokona tych dwóch, jego prestiż wzrośnie, albowiem jest to dwóch najwaleczniejszych ludzi jarla z Uppsali. Kiedy Oddr wyrusza do walki, okazuje się, że wskazani wojownicy szykują się by najechać Irlandię, gdzie mają dokonać zemsty oraz grabieży na...

Czytało się to dość nudno. Choć występuje tu motyw magicznej koszuli, nie ma tu ona większego zastosowania. Spora część książki to opisy walk ludzi z ludźmi.

Ogólnie trochę zawiodłem się tą sagą. Liczyłem na opowieść o łuczniku, który wyróżnia się spośród swoich pobratymców. Dostałem za to osiłka-złote dziecko, co to jest najlepszym liderem, szermierzem, łucznikiem, pływakiem, nawigatorem i czym tam jeszcze. Ragnar miał przynajmniej rodzinę, Zygfryd realizował jakiś rycerski epos, a Beowulf walczył z potworami. W sadze o Oddrze brakuje jak dotąd jakiegoś fajnego elementu. To historia bohatera nudnego jak flaki z olejem.

Czytało się to dość nudno. Choć występuje tu motyw magicznej koszuli, nie ma tu ona większego zastosowania. Spora część książki to opisy walk ludzi z ludźmi.

Ogólnie trochę zawiodłem się tą sagą. Liczyłem na opowieść o łuczniku, który wyróżnia się spośród swoich pobratymców. Dostałem za to osiłka-złote dziecko, co to jest najlepszym liderem, szermierzem, łucznikiem,...