Cesarz August

Biografia wyciska z boskiego Augusta wszystko co o nim wiemy. Obserwujemy go od wątłych pretensji do władzy po Gajuszu Juliuszu przez budowę swego autorytetu jako pierwszego obywatela po schyłek życia jako Pater Patriae. Jaka szkoda, że nie doczekał się własnego potomka, który uniósłby zbudowany przez niego autorytet.

Biografia wyciska z boskiego Augusta wszystko co o nim wiemy. Obserwujemy go od wątłych pretensji do władzy po Gajuszu Juliuszu przez budowę swego autorytetu jako pierwszego obywatela po schyłek życia jako Pater Patriae. Jaka szkoda, że nie doczekał się własnego potomka, który uniósłby zbudowany przez niego autorytet.

Profesor Krawczuk jest król wśród starożytników, tak jak lew jest król dżungli. Książka wybitna, napisana tak przystępnym dla czytelnika stylem, że powinna być wzorem dla każdego historyka.

Profesor Krawczuk jest król wśród starożytników, tak jak lew jest król dżungli. Książka wybitna, napisana tak przystępnym dla czytelnika stylem, że powinna być wzorem dla każdego historyka.

Cesarz August to jedna z najlepszych pozycji w dorobku mistrza starożytności. Dzieło oczywiście oparte na materiale źródłowym jednocześnie przedstawia opracowany materiał w sposób łatwy i przystępny dla przeciętnego czytelnika. Jedna z pozycji która lata temu wprowadziła mnie w świat starożytnego Rzymu. Polecam jak najbardziej!

Cesarz August to jedna z najlepszych pozycji w dorobku mistrza starożytności. Dzieło oczywiście oparte na materiale źródłowym jednocześnie przedstawia opracowany materiał w sposób łatwy i przystępny dla przeciętnego czytelnika. Jedna z pozycji która lata temu wprowadziła mnie w świat starożytnego Rzymu. Polecam jak najbardziej!

Rewelacyjna książka pana Krawczuka. Rewelacyjna, bo styl autora jest niezmienny, dzięki któremu wiadomości są łatwo przyswajalne. A jest ich mnóstwo! Przednia zabawa. Polecam.

Rewelacyjna książka pana Krawczuka. Rewelacyjna, bo styl autora jest niezmienny, dzięki któremu wiadomości są łatwo przyswajalne. A jest ich mnóstwo! Przednia zabawa. Polecam.

Jedna z najlepszych książek Aleksandra Krawczuka,znakomitego historyka,wybitnego znawcy starożytności,a zwłaszcza starożytnego Rzymu.
Książkę cechuje ,przede wszystkim jej popularyzatorski styl,który w odróżnieniu od innych czysto naukowych i "oschłych" pozycji czyta się dość lekko.Dla mnie i w moim odczuciu Cesarz August był największym cesarzem starożytnego Rzymu,może Marek Aureliusz ,Hadrian i Trajan mogli by się nieco do niego zbliżyć ,ale i tak pod względem dokonań i tego do jakiej potęgi doprowadził Rzym cesarz Oktawian August nikt nie jest mu w stanie dorównać.W swojej ocenie postaci tego charyzmatycznego władcy nie rozpatruję czynników moralnych i niechlubnych kart,którymi bez wątpienia zapisało się panowanie Augusta,te czynniki i takie postępowanie w ówczesnych czasach było normą,bez której rządzenie na tak olbrzymim obszarze Imperium Rzymskiego,nie było by możliwe.W dzisiejszych czasach,jakże humanitarnych,gdzie rządy sprawowane są sprawiedliwie i w sposób humanitarny (?),taki władca jak Oktawian August oceniany jest bardziej surowo niż w czasach jemu współczesnych.Wracając do dzisiejszych czasów,czy aby na pewno dzisiejsi włodarze Świata są tacy bez skazy (...). Książka bardzo dobra,warta przeczytania,napisana przez wybitnego fachowca w tej dziedzinie.Polecam gorąco.

Jedna z najlepszych książek Aleksandra Krawczuka,znakomitego historyka,wybitnego znawcy starożytności,a zwłaszcza starożytnego Rzymu.
Książkę cechuje ,przede wszystkim jej popularyzatorski styl,który w odróżnieniu od innych czysto naukowych i "oschłych" pozycji czyta się dość lekko.Dla mnie i w moim odczuciu Cesarz August był największym cesarzem starożytnego Rzymu,może...

Bardzo dużo szczegółów, ogromnia bibliografia, którą użył autor sprawiła, że kroki podejmowane przez Oktawiana Augusta i tego jak dochodził do władzy są świetnie przedstawione. Biorąc tą książkę z biblioteki myślałam, że będzie to powieść, dopiero gdy zaczęłam czytać i po kilku stronach dalej nie było dialogów, zmartwiłam się, że to jednak tylko biografia. Po skończeniu czytania myślę, że to była AŻ biografia. Dobrze napisana, nie przynudzała. Żałuję, że jej nie dorwałam jak chodziłam do liceum, bo by mi wiele rozjaśniła. I tak myślę, że polubiłam tego imperatora po przeczytaniu tej książki.

Bardzo dużo szczegółów, ogromnia bibliografia, którą użył autor sprawiła, że kroki podejmowane przez Oktawiana Augusta i tego jak dochodził do władzy są świetnie przedstawione. Biorąc tą książkę z biblioteki myślałam, że będzie to powieść, dopiero gdy zaczęłam czytać i po kilku stronach dalej nie było dialogów, zmartwiłam się, że to jednak tylko biografia. Po skończeniu...

To już nie pierwszy raz, kiedy czytając książkę pióra A. Krawczuka nie mogłem się od niej oderwać. Tak byłem przejęty czytaniem, że nie zauważyłem jej końca.

To już nie pierwszy raz, kiedy czytając książkę pióra A. Krawczuka nie mogłem się od niej oderwać. Tak byłem przejęty czytaniem, że nie zauważyłem jej końca.

Sięgnąłem po książkę "Cesarz August" po rekomendacji znalezionej w internecie. Szukałem czegoś wiarygodnego o moim ulubionym cesarzu, o największym władcy imperium, o boskim Auguście. Jako iż znałem już sposób pisania Pana Krawczuka bez wątpliwości większych zdecydowałem się i na tę książkę jego autorstwa.

Po przeczytaniu osiągnął mnie lekki niedosyt, ale to wina tego, że za dużo oczekiwałem.Najbardziej rozbudowany wątek to chyba wczesne życie Oktawiana (czyli okres zdobywania władzy),natomiast najgorzej te ostatnie lata, nasza era.

W książce było wiele cennych wtrąceń, z których dowiadujemy się o takich postaciach jak Agryppa, Wergiliusz, Horacy.. Jednak czasami miałem wrażenie, że były to wtrącenia bez ładu, zupełnie psujące ciąg historii Augusta.

Jestem mimo wszystko zadowolony, polecam każdemu, kto chce poznać historie wielkiego człowieka.. Cesarza Rzymian.. Festina lente!

Sięgnąłem po książkę "Cesarz August" po rekomendacji znalezionej w internecie. Szukałem czegoś wiarygodnego o moim ulubionym cesarzu, o największym władcy imperium, o boskim Auguście. Jako iż znałem już sposób pisania Pana Krawczuka bez wątpliwości większych zdecydowałem się i na tę książkę jego autorstwa.

Po przeczytaniu osiągnął mnie lekki niedosyt, ale to wina tego, że...

Książki tego autora pobudziły moją zainteresowanie historią starożytną. Bardzo fajnie się czyta. Popularno-naukowa, lekko strawna. Polecam

Książki tego autora pobudziły moją zainteresowanie historią starożytną. Bardzo fajnie się czyta. Popularno-naukowa, lekko strawna. Polecam

Moją opinię podzielę na dwie części:

Pierwsza dotyczy samej książki, niewątpliwe ciekawej, pisanej w sposób przystępny, bardzo dobrze przedstawiającej obraz starożytnego Rzymu i postaci, która według mnie zdeterminowała swoim życiem historię nie tylko samego imperium, lecz wielu państw Europy- Oktawiana Augusta. Niewątpliwie jest to lektura po którą warto sięgnąć nie tylko ze względu na fascynację starożytnym Rzymem, a mnie nie pozostaje nic innego jak zgodzić się z pozytywnymi opiniami dotyczącymi narracji, źródeł oraz samej przyjemności czytania.

Jednakże będzie ona także, a raczej przede wszystkim, w drugiej części, repliką na poprzednią opinię.

Zaznaczę przy tym, że szanuję osobistą opinię Autorki, niemniej jednak nie mogę się z nią zgodzić, bowiem podzielając w znacznym stopniu niechęć Przedmówczyni do tyranii, nie podzielam jej poglądu według którego Oktawian August jawi się jako najgorszy potwór, a Rzym za jego panowania jako niemal totalitarny reżim. W dokonanej w sposób emocjonalny ocenie brak, według mnie, obiektywizmu i uchwycenia charakteru i działań samego Oktawiana w szerszym kontekście tak politycznym, jak i historycznym.

Nie zamierzam ukrywać, że Oktawian August to jedna z moich ulubionych postaci historycznych, fascynująca mnie od lat przede wszystkim jako polityk i władca Imperium. Oczywistym jest też, że w związku z tym bliżej mi do interpretacji działań i oceny Augusta dokonanej przez A. Krawczuka, R. Hollanda, P. Southern, niż do wizji bezlitosnego i krwawego rewolucjonisty, grabarza republikańskich wartości przedstawionej najpełniej we wspomnianej w jednej z opinii książce R. Syme’a „Rewolucja rzymska”. Nie zamierzam również twierdzić, że okres rządów Augusta był okresem tolerancji i swobodnej krytyki aparatu władzy.

Nie sposób jednak, według mnie, rozpatrywać osobowości Augusta, oraz oceniać jego postępowania i decyzji bez odniesienia do historii starożytnego Rzymu i ówczesnych reguł walki politycznej. Gra pozorów, doraźne sojusze, zdrady, aranżowane małżeństwa, zamachy i inne podobne działania służyły do osiągnięcia najwyższego celu- władzy, przy czym im większy był jej zakres, tym stosowane środki były bardziej okrutne. Politycy i władcy w tamtym okresie, w porównaniu z dzisiejszymi czasami, mieli zdecydowanie więcej do stracenia, a sama polityka była grą lub walką o życie w dosłownym znaczeniu.
W stosowaniu bezwzględnych metod August nie był wyjątkiem. W kwestii doraźnych sojuszy i zdrad dla przykładu można wymienić zdradę Kasjusza, Brutusa, Senatu wobec Cezara, krótkotrwały sojusz M. Antoniusza ze spiskowcami po śmierci Cezara, próbę wykorzystania Oktawiana do zneutralizowania Antoniusza, nieudaną próbę porozumienia Kleopatry z Oktawianem po śmierci Antoniusza. Ponadto dodać należy, że każda z wymienionych zdrad i sojuszy, miała dla danej osoby/ osób w tamtym konkretnym czasie i w tamtych realiach uzasadnienie, pomimo że wydają się, ze względu na wcześniejsze wydarzenia, niemożliwe.

W stosowaniu tych metod, zarówno w drodze do władzy, jak i w trakcie rządów August nie był jedyny, lecz okazał się najbardziej przewidujący, najskuteczniejszy, jak również cechowała go największa bezwzględność, przy czym była to bezwzględność planowana i ściśle ukierunkowana. Podkreślić należy, że w związku z tymi okolicznościami inne postępowanie Augusta, które ocenilibyśmy dziś jako bardziej ludzkie czy liberalne oznaczałoby de facto polityczne samobójstwo, a bardzo możliwe że również śmierć zadaną przez któregoś z rywali w walce o władzę.

Zgadzam się , że w wielu aspektach polityka Augusta to w istocie teatr, jednakże tak wtedy jak i dziś 99% polityki bez względu na orientację i poglądy polityczne to również teatr, którego sceny są śliskie, a aktorzy w sposób mniej lub bardziej skuteczny wpływają na publiczność.

Również ubranie jedynowładztwa w szaty Republiki było takim samym zabiegiem politycznym jak wiele innych decyzji Augusta, przy czym oceniając z perspektywy czasu i historii, można stwierdzić że był to zabieg konieczny i skuteczny. Odwołując się do tezy innych autorów (również Krawczuka w „Poczcie Cesarzy Rzymskich”) zmiana tytułu formy rządów na monarchię, dyktaturę, lub inne określenie oznaczające jedynowładztwo spotkałoby się niewątpliwie, jak w przypadku Cezara, z niezadowoleniem mniejszej lub większej liczby Rzymian i stanowiłoby doskonałą podstawę dla osoby/grupy która swój kapitał polityczny budowałaby w oparciu o hasło „precz z tyranem, precz z dyktaturą”.

Pamiętać też należy, że poważne problemy rozkładające republikę miały swoje źródła o wiele wcześniej, nawet przed narodzinami Augusta, tak że chyliła się ona ku upadkowi przy czym najtrwalsza okazała się jej fasada- złudzenie władzy ludu. Korzystał z niej jednak nie tylko August, lecz również np. pierwszy i drugi triumwirat w osobach M. Antoniusza i M. Lepidusa.

Śledząc losy Augusta, od czasów kiedy budował swój kapitał polityczny jako młody człowiek dysponując niemal wyłącznie jednym atutem: statusem adoptowanego testamentem syna Gajusza Juliusza Cezara, do ustabilizowania swojej pozycji jako „pierwszego obywatela” możemy rozróżnić dwa okresy: walki o władzę i stabilizację oraz organizację imperium.

Nie zaprzeczając istnieniu określonych konfliktów podczas „Pax Romana” proponuję ich ocenę porównawczą z konfliktami zarówno społecznymi i militarnymi w schyłkowym okresie republiki, mniej więcej od czasów wojny Mariusza i Sulli, poprzez pierwszy i drugi triumwirat, kolejne wojny domowe, aż do czasu śmierci Antoniusza i Kleopatry. Można różnie oceniać ekspansję Rzymu i jego politykę wewnętrzną, ale jeżeli podczas „Pax Romana” „pokój” był tylko dla „stłamszonej garstki senatorów i ogromnej armii” to w okresie przed ustabilizowaniem rządów Augusta „pokój” miała prawie cała republika, aż w nadmiarze, z wieloma aktorami i na wiele sposobów.

Nie sposób nie zadać również pytania: jak wyglądał by starożytny Rzym bez panowania Augusta? Co w tamtym czasie było realną alternatywą dla wprowadzonego przez niego systemu władzy? Wkraczając w sferę spekulacji myślę, że możliwe były dwa rozwiązania: organizm państwowy stworzony na kształt republiki z elementami oligarchii, który z dużą dozą prawdopodobieństwa targany byłby kolejnymi sporami, konfliktami i walkami o władzę, lub rządy jednej lub grupy osób oparte na tej podobnej podstawie co ustrój pryncypatu, z tym zastrzeżeniem, że prawdopodobnie z uwagi na brak zdolności organizacyjnych Augusta potrwałyby one znacznie krócej i nie stanowiłyby podstawy późniejszego przekształcenia w dominat.

Co do spraw prywatnych, rodzinnych Augusta i jego bliskich nie będę oryginalny i za przykładem kilku ze wskazanych powyżej autorów stwierdzę, że przekazy z tamtych czasów dotyczące tak delikatnych kwestii należy interpretować szczególnie ostrożnie, gdyż tak jak wymienione powyżej rzeczy, służyły one często w walce politycznej, skompromitowaniu politycznego rywala. Odwołując się do współczesności stwierdzę, że praktycznie nigdy nie znamy sytuacji i stosunków panujących w innej rodzinie, lub w innym domu. Ludzie którzy mogą nam się wydawać sympatyczni, dobrzy, przyjaźni, często w życiu rodzinnym zachowują się zupełnie inaczej, lecz o tym wiedzą tylko oni sami. Tym samym ocena uczuć i postępowania Augusta w stosunku do rodziny na podstawie dostępnych źródeł, w formie przekraczającej nienawiść jest dla mnie zdecydowanie zbyt stanowcza i stronnicza, podczas gdy kwestia natury jego faktycznych uczuć jako męża, ojca i członka rodziny pozostanie na zawsze w sferze mniej lub bardziej uzasadnionych domysłów.

Moją opinię podzielę na dwie części:

Pierwsza dotyczy samej książki, niewątpliwe ciekawej, pisanej w sposób przystępny, bardzo dobrze przedstawiającej obraz starożytnego Rzymu i postaci, która według mnie zdeterminowała swoim życiem historię nie tylko samego imperium, lecz wielu państw Europy- Oktawiana Augusta. Niewątpliwie jest to lektura po którą warto sięgnąć nie...