Moje życie i inne opowiadania 1

W "Partii winta" Anton Czechow satyrycznym okiem znęca się nad słabostkami urzędników państwowych (i ich przełożonych),

w "Złoczyńcy" udowadnia swe przewrotne poczucie humoru (rozważania na temat winy i kary pod płaszczykiem przezabawnej opowieści, gdzie przed sądem staje wieśniak oskarżony o wykręcenie i przywłaszczenie z torów kolejowych jednej śrubki),

w "Senności" prezentuje genialną parabolę (obrońca oskarżonego, przysypiając podczas mowy sekretarza sądu, snuje rozważania na temat własnej rodziny i staje się własnym adwokatem, tłumacząc przed samym sobą fakt zdrady małżeńskiej),

w "Czarownicy" zaskakuje rasowym klimatem grozy wciśniętym w mury małej chałupy na obrzeżach wsi,

w "Chórzystce" chowa do kieszeni talent karykaturzysty i porusza czytelnicze serca, gdy tytułową chórzystkę odwiedza żona jej kochanka, który chowa się w pokoju obok będąc mimowolnym świadkiem tej sceny,

we "Wrogach" snuje przejmującą do szpiku kości historię doktora, któremu właśnie umarł kilkuletni syn, a w tym samym niemal czasie niejaki Abogin błaga o pomoc swej umierającej żonie,

w "Bezbronnej istocie" z prawdziwą wirtuozerią odmalowuje prześmieszną scenę w jednym z banków (namolna kobita prosi o pomoc i chociaż przyszła nie do tej instytucji, do której powinna, żadną miarą nie daje się spławić),

w "Wołodii" przekonująco portretuje szaloną, pełną pasji i poświęcenia młodzieńczą miłość tytułowego siedemnastolatka; zakochanego w dziewczynie, a jednocześnie znienawidzonego przez jej siostrę,

w "Spać się chce" kunsztownie, kilkoma prostymi pociągnięciami literackiego pędzla, maluje przerażający, psychologiczny portret 13-letniej niańki War’ki; pomiatanej przez wszystkich, ale tylko do pewnego momentu…,

w "Księżnej pani" zręcznie wyśmiewa przekonaną o swej niezwykłości księżnę Wierę Gawriłowną, która wprawdzie czyni czasem dobre rzeczy, ale kieruje nią próżność i egoistyczne pobudki; chcąc poznać zdanie ludzi o sobie namawia miejscowego doktora na szczerą rozmowę, w czasie której dowiaduje się, jaką pogardę żywią do niej wieśniacy,

W "Wołodii dużym i Wołodii małym" poznajemy pijaną Sofię Lwowną podróżującą z dwoma bliskim jej sercu mężczyznami: mężem i przyjacielem z dzieciństwa; Czechow rozprawia się z dobrze znanym wielu z nas dylematem: romantyczna miłość sprzed lat czy uczuciowa stabilizacja i rutyna?,

w "Człowieku w futerale" wymyślił nauczyciela Greki Bielikowa, który żył jednocześnie na świecie i poza nim, izolując się od ludzi w groteskowy sposób, a im bardziej się izolował, tym bardziej Czechow mu za ten futerał właził, co prowadziło do intrygującego przeciągania liny między (zmarłym już) bohaterem, a pisarzem, który go wymyślił,

w "Agreście" z przeciętnej historii o bracie, który marzy o własnym dworku na wsi i agreście, wyciska ostatnie soki, a cierpka i nienachalna symbolika tego opowiadania, podana – jak to u Czechowa – z lekkim przymrużeniem oka, wciąż robi ogromne wrażenie,

w "Duszce" mistrzowsko rozwija fabułę bazując na powtórzeniach i modyfikacjach tego samego motywu (po śmierci jednego partnera kobieta zakochuje się w kolejnym, za każdym razem przejmując jego cechy i zachowania),

w osiemnastu jeszcze innych opowiadaniach niestrudzenie opisuje zwykłe sytuacje zwykłych ludzi, robiąc to w taki sposób, jakbyśmy czytali swój własny pamiętnik.

W "Moim życiu i innych opowiadaniach" Antoni Czechow udowadnia, że jest wybitnym, doprawdy wybitnym nowelistą.

W "Partii winta" Anton Czechow satyrycznym okiem znęca się nad słabostkami urzędników państwowych (i ich przełożonych),

w "Złoczyńcy" udowadnia swe przewrotne poczucie humoru (rozważania na temat winy i kary pod płaszczykiem przezabawnej opowieści, gdzie przed sądem staje wieśniak oskarżony o wykręcenie i przywłaszczenie z torów kolejowych jednej śrubki),

w "Senności"...

W przeciwieństwie do pierwszego tomu, tutaj mamy zbiór dłuższych opowiadań Czechowa. Solidna dawka psychologizmu literackiego i społecznych obserwacji.

STEP opisuje podróż księdza z kupcem po rosyjskiej prowincji i rozmowy z miejscowym ludźmi. TRZPIOTKĄ jest bohaterka tytułowa drugiego opowiadania – tragicznego utworu o żonie lekarza, której daleko do wierności homerowskiej Penelopy.

Problematyka zaburzeń psychicznych jest obecna w dwóch intrygujących opowiadaniach – SALA NR 6 oraz CZARNY MNICH. Bohaterem pierwszego jest psychiatra, który filozofując sam zatraca się w szaleństwie, natomiast drugiego zakompleksiony neurotyk niszczący własne życie z wizjami mnicha w tle.

TRZY LATA opowiada o dramacie mężczyzny, którego sedno polega na kochaniu swojej żony bez wzajemności. Ostatnim utworem jest MOJE ŻYCIE. Jest to opowieść o pochodzącym ze szlacheckiej rodziny młodzieńcu, który wbrew woli i ambicji ojca porzuca urzędy, aby zostać robotnikiem, by w pracy fizycznej znaleźć zadowolenie z życia. Z tej opowieści zapamiętałem zdanie, które brzmi: KTO NIE DBA O KOPIEJKI NIE JEST WART RUBLA – czyli po naszemu - kto nie dba o grosz nie wart złotówki.

W przeciwieństwie do pierwszego tomu, tutaj mamy zbiór dłuższych opowiadań Czechowa. Solidna dawka psychologizmu literackiego i społecznych obserwacji.

STEP opisuje podróż księdza z kupcem po rosyjskiej prowincji i rozmowy z miejscowym ludźmi. TRZPIOTKĄ jest bohaterka tytułowa drugiego opowiadania – tragicznego utworu o żonie lekarza, której daleko do wierności...

Obszerny zbiór opowiadań Antoniego Czechowa, jednego z mistrzów tego gatunku. W pierwszym tomie znajduje się sporo utwór – są to krótkie teksty, niepozbawione poczucia humoru i wnikliwych portretów psychologicznych bohaterów.

Poniżej przedstawię krótką charakterystykę poszczególnych opowieści, z wyjątkiem ANNY NA SZYI. Brakuje tego opowiadania w mojej książce – przypuszczam, że jakiś urwipołeć musiał je wyrwać (książkę wypożyczyłem z biblioteki).

KAMELEON to satyra gdzie pewien psiak może bezkarnie gryźć obywateli, gdyż należy do brata generała. W PARTII WINTA urzędnicy grają osobliwymi kartami. STRZELEC opowiada o mężczyźnie, który lekceważy swoją żonę uważając się za kogoś lepszego, a małżeństwo za zawarte przypadkowo. W ZłOCZYŃCY mamy do czynienia z jego przesłuchaniem. KAPRAL PRISZYBIEJEW opiewa pewnego nadgorliwego stróża moralności publicznej, a SENNOŚĆ znużonego adwokata na rozprawie. W TĘSKNOCIE dorożkarz wzdycha za swym zmarłym synem. CZAROWNICĄ została okrzyknięta przez własnego męża kobieta, której zarzucił czary. W ŻARCIKU motywem są wspomnienia za utraconą miłością. GRISZA stanowi opowieść o dwulatku poznającym otaczającą go rzeczywistość. CHÓRZYSTKA zawiera wzruszającą scenę spotkania zdradzonej żony z kochanką męża. MARZENIA zawierają westchnienia włóczęgi obdartusa za dawnymi, tłustymi latami. WROGOWIE to chyba najbardziej wstrząsające opowiadanie, gdzie bohaterami jest dwójka cierpiących mężczyzn – jeden z powodu śmierci synka, drugi - zdrady kochanki. Tytułową POLEŃKĄ jest zakochana modniarka. WIERA opowiada o mężczyźnie mającym problem z nawiązywaniem relacji z kobietami. BEZBRONNA ISTOTA – o pewnej natrętnej kobiecie udającej niewiniątko. WOŁODIA to tragiczna opowieść o pewnym nieśmiałym, zakompleksionym nastolatku. W FUJARCE przyrodnicze tło stanowią filozoficzne rozważania. SPAĆ SIĘ CHCĘ – koszmar młodej niańki. KSIĘŻNA PANI to zdecydowanie jedno z lepszych społecznych opowieści w tym zbiorze, gdzie clou stanowi wygarnięcie obłudy prosto w oczy wielkiej pani i brak odpowiedniej refleksji zainteresowanej. GUSIEW – rozważania o umieraniu w trakcie morskiej podróży. NA ZESŁANIU jak się można spodziewać jest katorżniczym opowiadaniem. WOŁODIA DUŻY I WOŁODIA MAŁY opisuje pewną nieszczęśliwą mężatkę. Bohaterem SKRZYPIEC ROTSZYLDA jest stary kutwa – wyrabiacz trumien. DOM Z FACJATĄ stanowi rozważania społeczne o pomocy ludziom, walce z biedotą. Tytułowym Scytą jest pewien ohydny emerytowany generał. CZŁOWIEK W FUTERALE to opowieść o perypetiach pewnego dziwaka, w najlepszym razie ekstrawaganckiego nauczyciela. Dążenie do szczęście jest obecne w AGREŚCIE. DUSZKA opowiada o pewnej opiekuńczej kobiecie, a PANI Z PIESKIEM o miłości przypadkowo spotkanych osób, które są nieszczęśliwe w swych małżeństwach.

Obszerny zbiór opowiadań Antoniego Czechowa, jednego z mistrzów tego gatunku. W pierwszym tomie znajduje się sporo utwór – są to krótkie teksty, niepozbawione poczucia humoru i wnikliwych portretów psychologicznych bohaterów.

Poniżej przedstawię krótką charakterystykę poszczególnych opowieści, z wyjątkiem ANNY NA SZYI. Brakuje tego opowiadania w mojej książce –...

Perełki literatury rosyjskiej. Opowiadania Czechowa to mistrzostwo świata krótkiej formy. Bardzo smutny obraz społeczeństwa Rosji, bezdusznych urzędników, karykaturalnych obywateli łamiących prawo i zwykłych, prostych ludzi, którym nie zawsze się wiedzie. Wszystko to podane w sposób taki, że można się śmiać przez łzy.

Perełki literatury rosyjskiej. Opowiadania Czechowa to mistrzostwo świata krótkiej formy. Bardzo smutny obraz społeczeństwa Rosji, bezdusznych urzędników, karykaturalnych obywateli łamiących prawo i zwykłych, prostych ludzi, którym nie zawsze się wiedzie. Wszystko to podane w sposób taki, że można się śmiać przez łzy.

Straszliwie, przerażająco smutny obraz człowieczeństwa. Cóż z tego, skoro genialnie krótko i celnie przedstawiony... Tamtej Rosji już oczywiście nie ma, tamta mentalność jest i pewno przetrwa wieki.

Straszliwie, przerażająco smutny obraz człowieczeństwa. Cóż z tego, skoro genialnie krótko i celnie przedstawiony... Tamtej Rosji już oczywiście nie ma, tamta mentalność jest i pewno przetrwa wieki.