Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niecodzienny reportaż. Portrety kobiet z różnych zakątków świata, stających w obliczu różnego rodzaju problemów. Najbardziej poruszyła mnie historia z Salwadoru.

Niecodzienny reportaż. Portrety kobiet z różnych zakątków świata, stających w obliczu różnego rodzaju problemów. Najbardziej poruszyła mnie historia z Salwadoru.

Lektura, która bardzo niewiele straciła na aktualności, a która całkiem obrazowo tłumaczy to, czego sami wielokrotnie jesteśmy świadkami.

Lektura, która bardzo niewiele straciła na aktualności, a która całkiem obrazowo tłumaczy to, czego sami wielokrotnie jesteśmy świadkami.

Aktualnie lektura w klasie 6. Tematów naprawdę sporo, ale dość sprawnie zostały skomponowane. Ze względu na jeden z wątków zaskoczyło mnie to, że w tej samej klasie przerabia się "Małego księcia".

Aktualnie lektura w klasie 6. Tematów naprawdę sporo, ale dość sprawnie zostały skomponowane. Ze względu na jeden z wątków zaskoczyło mnie to, że w tej samej klasie przerabia się "Małego księcia".

Nie mam się do czego przyczepić - prawdziwa i wiarygodna historia. Cieszę się, że ujrzała światło dzienne. Zdarzyło mi się niejednokrotnie spędzić trochę czasu w paru klasztorach ze względu na zakonnice w rodzinie (już nie żyją) jak również przy okazji rekolekcji przed maturą i to, co mnie uderzało w trakcie tych wizyt i pobytów to coś, co my teraz znamy mając doświadczenie odosobnienia w trakcie pandemii.

Nie mam się do czego przyczepić - prawdziwa i wiarygodna historia. Cieszę się, że ujrzała światło dzienne. Zdarzyło mi się niejednokrotnie spędzić trochę czasu w paru klasztorach ze względu na zakonnice w rodzinie (już nie żyją) jak również przy okazji rekolekcji przed maturą i to, co mnie uderzało w trakcie tych wizyt i pobytów to coś, co my teraz znamy mając doświadczenie...

Przyjemnie się słuchało, ale, chociaż jest to temat, który mnie ostatnio bardzo interesuje, to raczej niewiele zapamiętałam.

Przyjemnie się słuchało, ale, chociaż jest to temat, który mnie ostatnio bardzo interesuje, to raczej niewiele zapamiętałam.

Napisana z niezwykłym wyczuciem historia guwernantki Elżbiety II.

Napisana z niezwykłym wyczuciem historia guwernantki Elżbiety II.

Z jednej strony ciekawie i nie spodziewałam się, że będzie to lektura, która zachęci mnie do odwiedzenia Górnego Śląska, a z drugiej irytowały mnie powtórzenia i "przewodnicki" sposób przedstawienia tematów.

Z jednej strony ciekawie i nie spodziewałam się, że będzie to lektura, która zachęci mnie do odwiedzenia Górnego Śląska, a z drugiej irytowały mnie powtórzenia i "przewodnicki" sposób przedstawienia tematów.

Autor bardzo poważnie podchodzi do dziedziny, którą się zajmuje na co dzień, dlatego najbardziej rozbawiła mnie jego własna historia z "MOSiRem". Często słyszę, że język jest żywy, zmieniają się znaczenia, formy wcześniej niepoprawne uznane zostają za dozwolone lub poprawne, ale autor tej książki jakby nie chce przyjąć tego do wiadomości. Druga kwestia, na którą zwróciłam uwagę, to fakt, że w różnych branżach, środowiskach stosuje się słowa i skróty myślowe, które dla niewtajemniczonych mogą być niezrozumiałe, a dla językoznawcy wręcz błędne lub stanowić powód do umniejszania (m.in. fragment dotyczący wizyty w telewizji).

Autor bardzo poważnie podchodzi do dziedziny, którą się zajmuje na co dzień, dlatego najbardziej rozbawiła mnie jego własna historia z "MOSiRem". Często słyszę, że język jest żywy, zmieniają się znaczenia, formy wcześniej niepoprawne uznane zostają za dozwolone lub poprawne, ale autor tej książki jakby nie chce przyjąć tego do wiadomości. Druga kwestia, na którą zwróciłam...

Znakomita. W moim odczuciu równie dobra, a może nawet lepsza niż "Chłopki". O wielu aspektach pracy służących nie miałam pojęcia, podobnie jak o relacjach niektórych z nich z ich pracodawcami np. z Gombrowiczem.

Znakomita. W moim odczuciu równie dobra, a może nawet lepsza niż "Chłopki". O wielu aspektach pracy służących nie miałam pojęcia, podobnie jak o relacjach niektórych z nich z ich pracodawcami np. z Gombrowiczem.

Ciekawa mozaika wspomnień i przemyśleń Marka Hłaski.

Ciekawa mozaika wspomnień i przemyśleń Marka Hłaski.

Tym razem nie do końca mnie Pani Kosowska przekonała do swojej historii. Niedomówienia wydały mi się sztuczne, zachowania większości bohaterów niewiarygodne.
Praga oczywiście na plus, podobnie jak Gdańsk, który również tu zagrał.

Tym razem nie do końca mnie Pani Kosowska przekonała do swojej historii. Niedomówienia wydały mi się sztuczne, zachowania większości bohaterów niewiarygodne.
Praga oczywiście na plus, podobnie jak Gdańsk, który również tu zagrał.

Lektura bardzo ciekawa, ale przede wszystkim wyjątkowo obiektywna, jak na pozycje tego typu, czyli pisane przez osoby, które związały się z jakimś krajem na lata.

Lektura bardzo ciekawa, ale przede wszystkim wyjątkowo obiektywna, jak na pozycje tego typu, czyli pisane przez osoby, które związały się z jakimś krajem na lata.

Chodził za mną Dygat od czasu biografii Kaliny Jędrusik.
"Pożegnania" mają coś w sobie, miałam poczucie, że autor pisząc sam poznaje tę historię, tylko że robi to dużo szybciej niż ja.

Chodził za mną Dygat od czasu biografii Kaliny Jędrusik.
"Pożegnania" mają coś w sobie, miałam poczucie, że autor pisząc sam poznaje tę historię, tylko że robi to dużo szybciej niż ja.

Książka dla fanów Sylvii Plath. Dla początkujących w temacie niestety nie jest to odpowiednia pozycja.

Książka dla fanów Sylvii Plath. Dla początkujących w temacie niestety nie jest to odpowiednia pozycja.

Dla mnie ta książka okazała się pewnego rodzaju check listą (to już wiem, tak działam, tak myślę, tu się zgadzam, ewentualnie nad tym muszę jeszcze popracować). Polecić można tym dziewczynom, które wiedzą, czego chcą, ale niekoniecznie wiedzą jak to osiągnąć.

Dla mnie ta książka okazała się pewnego rodzaju check listą (to już wiem, tak działam, tak myślę, tu się zgadzam, ewentualnie nad tym muszę jeszcze popracować). Polecić można tym dziewczynom, które wiedzą, czego chcą, ale niekoniecznie wiedzą jak to osiągnąć.

Spodziewałam się czegoś więcej. To tylko komentarz do listów, samych listów prawie nie ma, zaledwie fragmenty.

Spodziewałam się czegoś więcej. To tylko komentarz do listów, samych listów prawie nie ma, zaledwie fragmenty.

Książka zdecydowanie dla rodziców i nauczycieli młodszych dzieci.

Książka zdecydowanie dla rodziców i nauczycieli młodszych dzieci.

Odważnie, choć nie do końca, wydaje mi się, że te lata PRL to tylko przykrywka, historia równie dobrze może być współczesna, ale tego aktywiści LGBT mogliby nie znieść, w każdym razie ja odnoszę takie wrażenie, że aktualnie o LGBT można mówić tylko dobrze, jakby to nie byli ludzie.

Odważnie, choć nie do końca, wydaje mi się, że te lata PRL to tylko przykrywka, historia równie dobrze może być współczesna, ale tego aktywiści LGBT mogliby nie znieść, w każdym razie ja odnoszę takie wrażenie, że aktualnie o LGBT można mówić tylko dobrze, jakby to nie byli ludzie.

Niesamowita jest młodzież w tej książce, a najbardziej niesamowite jest to, jak ze sobą rozmawiają mimo różnic światopoglądowych.

Niesamowita jest młodzież w tej książce, a najbardziej niesamowite jest to, jak ze sobą rozmawiają mimo różnic światopoglądowych.

Wahałam się przed wysłuchaniem książki, bo czego nowego mogłam się dowiedzieć jako osoba, której dzieci od kilkunastu lat uczęszczają do szkoły? Okazuje się, że całkiem sporo, od hierarchii ważności przepisów poczynając a na pisaniu skargi do kuratorium kończąc. Niektóre moje przekonania zostały zweryfikowane (np. kwestia czerwonego paska czy płatności za szkody wyrządzone przez ucznia).
Żałuję tylko, że autor powołując się wielokrotnie na statuty szkół, nie wspomniał o ich obszerności, co jest zupełnie zbędne, jak dowodzi Stowarzyszenie Umarłych Statutów, które stworzyło statut zawierający zaledwie 20 stron (dla porównania w szkole moich dzieci statut ma ponad 80 stron).
Na koniec mogę tylko dodać, że w świetle praw ucznia potrzebujemy mądrych nauczycieli i dyrektorów, którym oprócz "Prawa Marcina" polecam książkę Thomasa Gordona "Wychowanie bez porażek"

Wahałam się przed wysłuchaniem książki, bo czego nowego mogłam się dowiedzieć jako osoba, której dzieci od kilkunastu lat uczęszczają do szkoły? Okazuje się, że całkiem sporo, od hierarchii ważności przepisów poczynając a na pisaniu skargi do kuratorium kończąc. Niektóre moje przekonania zostały zweryfikowane (np. kwestia czerwonego paska czy płatności za szkody wyrządzone...