Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zakochałam się w tej książce, a w zasadzie w audiobooku czytanym przez Andrzeja Ferenca.
Wiem, że książka nie jest doskonała. Opowiada o trójce bohaterów, szpiegów, ale czujemy, że autor sympatyzuje tylko z jednym z nich. Ja też z nim sympatyzowałam i serce mi się krajało, jak Nat i Suza...ale to byłby spojler, więc nie napiszę nic więcej.
Czuję się kupiona Follettem i zamierzam wsłuchać się we wszystkie jego książki...

Zakochałam się w tej książce, a w zasadzie w audiobooku czytanym przez Andrzeja Ferenca.
Wiem, że książka nie jest doskonała. Opowiada o trójce bohaterów, szpiegów, ale czujemy, że autor sympatyzuje tylko z jednym z nich. Ja też z nim sympatyzowałam i serce mi się krajało, jak Nat i Suza...ale to byłby spojler, więc nie napiszę nic więcej.
Czuję się kupiona Follettem i...

Ciekawy pomysł na fabułę. Wykonanie mnie jednak nie porwało. Książka trochę mi się dłużyła i w efekcie straciła w połowie ten impet i płynność. Poszukiwanie rozwiązania zagadki z księżną Czartoryską interesujące, ale brakowało mi mocnego uderzenia na koniec. Ciekawego plot twistu, zaskoczenia czy po prostu ciekawego pomysłu na finał. Jednak mimo zarzutów, uważam, że książka ma w sobie to "coś" i na pewno będę czytała kolejny tom.
Dałabym 6 gwiazdek, ale dokładam jedną za pomysł na książkę o Izabeli.

Ciekawy pomysł na fabułę. Wykonanie mnie jednak nie porwało. Książka trochę mi się dłużyła i w efekcie straciła w połowie ten impet i płynność. Poszukiwanie rozwiązania zagadki z księżną Czartoryską interesujące, ale brakowało mi mocnego uderzenia na koniec. Ciekawego plot twistu, zaskoczenia czy po prostu ciekawego pomysłu na finał. Jednak mimo zarzutów, uważam, że książka...

"Pieśń o Achillesie" autorstwa Madeline Miller to powieść, która zdobyła uznanie wielu czytelników za swoją interpretację mitologii greckiej, jednak nie każdemu przypadnie do gustu. Historia opowiedziana z perspektywy Patroklosa, bliskiego przyjaciela Achillesa, skupia się na ich relacji od dzieciństwa aż po tragiczne wydarzenia wojny trojańskiej.

Niestety, książka może rozczarować tych, którzy oczekują dynamicznej akcji i głębokiego zanurzenia w świecie antycznej Grecji. Styl pisania Miller, choć piękny i liryczny, może wydawać się miejscami rozwlekły i nadmiernie romantyczny. Postaci, zwłaszcza Patroklos, mogą wydawać się jednowymiarowe i brakuje im głębi psychologicznej. Relacja między głównymi bohaterami, choć centralna dla fabuły, może wydawać się zbyt idealizowana i schematyczna.

Jeśli ktoś szuka wiernej adaptacji mitów greckich, "Pieśń o Achillesie" może nie spełnić oczekiwań, gdyż Miller podejmuje liczne wolności interpretacyjne, które nie każdemu przypadną do gustu. Dla niektórych czytelników książka może wydać się zbyt sentymentalna i skoncentrowana na wątku miłosnym kosztem epickiej skali wydarzeń.

"Pieśń o Achillesie" autorstwa Madeline Miller to powieść, która zdobyła uznanie wielu czytelników za swoją interpretację mitologii greckiej, jednak nie każdemu przypadnie do gustu. Historia opowiedziana z perspektywy Patroklosa, bliskiego przyjaciela Achillesa, skupia się na ich relacji od dzieciństwa aż po tragiczne wydarzenia wojny trojańskiej.

Niestety, książka może...

Dzisiaj chcę polecić Wam świetny kryminał.
Znajdziecie tu: ciekawych bohaterów, trudną historię sprzed lat, małą społeczność, skrywane tajemnice, grzechy ojców, historię wojny w tle i kilka trupów.
Książka zdobyła wyróżnienie w konkursie na najlepszą czeską (!) powieść kryminalną-czy mnie to dziwi? Wcale.
Jeżeli wydaje Wam się, że rozwiązanie zagadki jest na wyciągnięcie ręki i że macie detektywistycznego nosa- nic bardziej mylnego. Ostatnie strony to majstersztyk.
🔎Dawno nie zaczytałam się tak bardzo w jeden dzień.

Dzisiaj chcę polecić Wam świetny kryminał.
Znajdziecie tu: ciekawych bohaterów, trudną historię sprzed lat, małą społeczność, skrywane tajemnice, grzechy ojców, historię wojny w tle i kilka trupów.
Książka zdobyła wyróżnienie w konkursie na najlepszą czeską (!) powieść kryminalną-czy mnie to dziwi? Wcale.
Jeżeli wydaje Wam się, że rozwiązanie zagadki jest na wyciągnięcie...

To moje pierwsze spotkanie z twórczością autora i pewnie nie ostatnie.
Podoba mi się konwencja połączenia zagadki historycznej i wątek sensacyjny. Gdyby te proporcje trochę odwrócić na korzyść historii- to moja ocena byłaby wyższa.
Nie mniej jednak dobrze się bawiłam podczas czytania. To rozrywka w czystej postaci- przypomina mi książki Dana Browna.
Ogromnie podoba mi się temat przewodni, czy zaginiona Biblioteka Aleksandryjska, w której znajdują się stare zwoje sprzed wieków, których treść może zmienić losy świata. Myśl przewodnia książki- zapisy Starego Testamentu wskazujące, że Izraelici pierwotnie mieszkali na Półwyspie Arabskim - ogromnie mnie wciągnęła w wir domysłów, spekulacji i dociekań. Bo czy treści biblijne, które znamy dzisiaj mogły ulec przeinaczeniom podczas licznych przepisywań, tłumaczeń czy nawet zamierzonych działań? W mojej ocenia- jak najbardziej. I o tym jest ta książka. Świetny pomysł i brawa dla Autora.
Polecam!

To moje pierwsze spotkanie z twórczością autora i pewnie nie ostatnie.
Podoba mi się konwencja połączenia zagadki historycznej i wątek sensacyjny. Gdyby te proporcje trochę odwrócić na korzyść historii- to moja ocena byłaby wyższa.
Nie mniej jednak dobrze się bawiłam podczas czytania. To rozrywka w czystej postaci- przypomina mi książki Dana Browna.
Ogromnie podoba mi się...

Jestem bardzo zadowolona, że udało mi się skończyć tę książkę. Lubię bohaterów książki i ich troski, lubię te dobre, szczęśliwe zakończenia u Folletta. Podoba mi się, że autor porzuca wątki, żeby iść dalej w historii. Ale świetnie te porzucone wątki potrafi podsumować po latach w kilku zdaniach. W ten sposób czuję, że historia jest pełniejsza, że nic mnie nie ominęło w życiu bohaterów i wiem, jak potoczyły się ich losy.

Jestem bardzo zadowolona, że udało mi się skończyć tę książkę. Lubię bohaterów książki i ich troski, lubię te dobre, szczęśliwe zakończenia u Folletta. Podoba mi się, że autor porzuca wątki, żeby iść dalej w historii. Ale świetnie te porzucone wątki potrafi podsumować po latach w kilku zdaniach. W ten sposób czuję, że historia jest pełniejsza, że nic mnie nie ominęło w...

Czy zastanawialiście się kiedyś, jak mogłoby wyglądać wasze życie, gdyby okazało się, że posiadacie sobowtóra? Ja nigdy, ale po przeczytaniu tej książki, nie wiem czy byłoby to błogosławieństwo, czy jednak przekleństwo.
Świetna książka, ciekawa rodzinka, w szeregi której wchodzi John brany za Jeana. Jego spojrzenie z zewnątrz pozwala z początkowego chaosu, uporządkować sprawy rodzinne oraz dać wszystkim domownikom to, czego w rzeczywistości pragnęli.
Ale czy tytułowy kozioł ofiarny otrzyma słowa wdzięczności? I jak potoczy się jego życie w Anglii, gdzie miejsce Johna zajmie Jean?
To moje pierwsze spotkanie z tą autorką i cieszę się, że powieść tak bardzo mi się spodobała.
Polecam!

Czy zastanawialiście się kiedyś, jak mogłoby wyglądać wasze życie, gdyby okazało się, że posiadacie sobowtóra? Ja nigdy, ale po przeczytaniu tej książki, nie wiem czy byłoby to błogosławieństwo, czy jednak przekleństwo.
Świetna książka, ciekawa rodzinka, w szeregi której wchodzi John brany za Jeana. Jego spojrzenie z zewnątrz pozwala z początkowego chaosu, uporządkować...

Chciałabym dać tej książce więcej gwiazdek, choćby za tematykę. Ale niestety opowieść jest tak toporna, tak niewciągająca, że nie mogę jej nikomu polecić. Czuję gorycz i rozczarowanie. Może to wina tłumaczy?

Chciałabym dać tej książce więcej gwiazdek, choćby za tematykę. Ale niestety opowieść jest tak toporna, tak niewciągająca, że nie mogę jej nikomu polecić. Czuję gorycz i rozczarowanie. Może to wina tłumaczy?

"Trzynasta opowieść" to literacki klejnot. Diane Setterfield mistrzowsko łączy w swojej powieści elementy gotyckiego romansu, psychologicznej narracji oraz historii rodziny, tworząc niezwykle kompleksową i wielowarstwową opowieść.

Centralnym punktem książki jest Margaret Lea, biografka, która zostaje zaproszona przez Vidę Winter, legendarną pisarkę, do napisania jej biografii. Jednak wraz z odkrywaniem tajemniczej historii Vidy, zagłębiamy się w świat rodzinnej sagi, gdzie każde pokolenie kryje w sobie mroczne sekrety i grzechy przeszłości.

Setterfield mistrzowsko posługuje się narracją wielowątkową, przeskakując między różnymi czasami i punktami widzenia, co dodaje opowieści dynamiki i głębi. Jej styl pisania jest poetycki i melodyjny, co sprawia, że byłam zahipnotyzowana tą opowieścią.

Jednym z największych atutów tej książki są jej bohaterowie, których psychologiczna głębia i złożoność sprawiają, że stają się niemal żywymi istotami. Czytelnik nie tylko śledzi ich losy, ale również bierze udział w ich wewnętrznych konfliktach i przeżyciach.

Setterfield doskonale odtwarza klimat angielskich posiadłości z XIX wieku, wplatając w opowieść elementy magii, tajemnicy i niepokoju. Jej umiejętność budowania atmosfery sprawia, że książka trzyma w napięciu do samego końca.

Jednakże, mimo wszystkich jej zalet, niektórzy czytelnicy mogą czuć się przytłoczeni przez tempo narracji oraz liczbę wątków pobocznych, co może prowadzić do pewnego rozproszenia uwagi. Ponadto, zakończenie może nie wszystkich zadowolić, pozostawiając pewne pytania bez odpowiedzi.

Ogólnie rzecz biorąc, "Trzynasta opowieść" to fascynująca podróż przez labirynt tajemnic, historii rodzinnych i ludzkiej psychiki. To lektura, która zostaje w pamięci na długo po jej zakończeniu, pozostawiając czytelnika z refleksjami nad naturą prawdy, pamięci i tożsamości. Dla miłośników literatury gotyckiej oraz pasjonujących historii pełnych niespodzianek, ta książka będzie prawdziwym klejnotem.

"Trzynasta opowieść" to literacki klejnot. Diane Setterfield mistrzowsko łączy w swojej powieści elementy gotyckiego romansu, psychologicznej narracji oraz historii rodziny, tworząc niezwykle kompleksową i wielowarstwową opowieść.

Centralnym punktem książki jest Margaret Lea, biografka, która zostaje zaproszona przez Vidę Winter, legendarną pisarkę, do napisania jej...

"Życie Violette" to poruszająca opowieść, której bohaterka, Violette Toussaint, jest strażniczką cmentarną w małym miasteczku w Burgundii. Książka opowiada o jej codziennym życiu, relacjach z odwiedzającymi cmentarz, jak również z retrospekcjami na temat jej własnych życiowych tragedii i radości. Narracja jest głęboko ludzka, pełna ciepła i melancholii, a zarazem przesiąknięta optymizmem.
Powieść eksploruje tematy żałoby, pamięci i odnajdywania siebie wśród strat, które każdy z nas doświadcza. Perrin ma talent do tworzenia postaci, które są wyraziste i pełne głębi, co sprawia, że czytelnicy mogą się łatwo z nimi utożsamiać.

"Życie Violette" to subtelne połączenie smutku i humoru, a także życiowa mądrość, którą przekazuje. Jeśli lubisz powieści, które skłaniają do refleksji i są napisane pięknym językiem, to z pewnością warto sięgnąć po tę książkę.
Violette jest postacią pełną empatii, która staje się punktem odniesienia dla ludzi odwiedzających cmentarz. Jej interakcje z nimi są przedstawione z wielką czułością, pokazując, jak głęboko ludzkie relacje wpływają na proces żałoby i pamięci. Postacie drugoplanowe, każda z własnym bagażem emocjonalnym, są równie dobrze rozwinięte, co dodaje powieści wielowarstwowości.
Ważnym aspektem książki jest również opowieść o małżeństwie Violette z jej mężem Philippe'em. Ich związek, pełen wzlotów i upadków, jest kluczowy dla zrozumienia, jak przeszłość Violette wpływa na jej teraźniejsze życie. Philippe, choć mniej obecny w narracji, jest postacią, która znacząco wpływa na życiowy kierunek Violette. Jego śmierć i sposób, w jaki Violette go wspomina, podkreślają tematy straty i żałoby, ale także odrodzenia i nadziei, które są obecne w całej powieści.
"Życie Violette" to nie tylko powieść o życiu po stracie, ale także o znalezieniu piękna w codziennych chwilach i o sile pamięci, która może zarówno boleć, jak i leczyć. Widzimy tu, jak życie i śmierć splatają się nieodłącznie, a Violette staje się symbolem tej uniwersalnej prawdy. Książka jest prawdziwą ucztą dla miłośników głębokich, życiowych opowieści, które zmuszają do refleksji nad własnym życiem i relacjami.

"Życie Violette" to poruszająca opowieść, której bohaterka, Violette Toussaint, jest strażniczką cmentarną w małym miasteczku w Burgundii. Książka opowiada o jej codziennym życiu, relacjach z odwiedzającymi cmentarz, jak również z retrospekcjami na temat jej własnych życiowych tragedii i radości. Narracja jest głęboko ludzka, pełna ciepła i melancholii, a zarazem...

„Udręka i ekstaza” autorstwa Irvinga Stone’a to obszerna i znakomicie zrekonstruowana biograficzna powieść, opisująca życie i twórczość jednego z największych geniuszy renesansu, Michelangelo Buonarrotiego. Książka, opublikowana po raz pierwszy w 1961 roku, jest owocem dogłębnych badań Stone’a, który spędził wiele lat na studiowaniu listów, dzienników i dokumentów dotyczących życia Michelangelo, a także na osobistych podróżach po Włoszech, śladami wielkiego artysty.

**Fabuła i narracja:**
Stone opisuje życie Michelangelo od jego wczesnych lat w rodzinnej Florencji, przez trudy twórczej pracy, aż po jego ostatnie dni. Powieść pokazuje nie tylko jego artystyczną drogę, ale również skomplikowane relacje z potężnymi mecenasami takimi jak rodzina Medyceuszy czy papieże Juliusz II i Paweł III. Stone oddaje także ducha epoki, malując barwny obraz Włoch renesansowych, pełnych artystycznych i politycznych namiętności.

**Charakterystyka postaci:**
Michał Anioł jest przedstawiony jako postać pełna pasji, której życie to ciągła walka o wyrażenie swojej artystycznej wizji wobec licznych przeszkód zarówno osobistych, jak i zawodowych. Jego determinacja i niezłomność w dążeniu do perfekcji, zarówno w rzeźbie, jak i malarstwie, a także w architekturze, ukazują go jako człowieka o niezwykłej sile ducha i nieposkromionej kreatywności.

**Styl i język:**
Irving Stone używa bogatego, malarskiego języka, który pomaga czytelnikowi zanurzyć się w opisane czasy i miejsca. Jego opisy prac Michelangelo, takich jak David czy Kaplica Sykstyńska, są tak detalistyczne, że niemal można je zobaczyć przed oczami.

**Odbiór i znaczenie:**
„Udręka i ekstaza” zdobyła szerokie uznanie zarówno wśród czytelników, jak i krytyków, a jej wpływ na popularne postrzeganie Michelangelo jest niezaprzeczalny. Książka została również zaadaptowana na film w 1965 roku z Charltonem Hestonem w roli głównej.

To epicka opowieść o geniuszu, który mimo przeciwności losu i ludzkiej zazdrości, pozostaje wierny swoim wizjom, tworząc dzieła, które przetrwały wieki. „Udręka i ekstaza” to lektura obowiązkowa dla każdego, kto interesuje się historią sztuki, Renesansem lub poszukuje inspiracji w niezłomności ludzkiego ducha.

„Udręka i ekstaza” autorstwa Irvinga Stone’a to obszerna i znakomicie zrekonstruowana biograficzna powieść, opisująca życie i twórczość jednego z największych geniuszy renesansu, Michelangelo Buonarrotiego. Książka, opublikowana po raz pierwszy w 1961 roku, jest owocem dogłębnych badań Stone’a, który spędził wiele lat na studiowaniu listów, dzienników i dokumentów...

Przesłuchałam "Chłopki" w audiobooku, ale nic nie straciłam z tej lektury. Śledziłam każdą literkę przeczytaną przez lektorkę Odnalazłam w tych historiach opowieści babci, która wiedziała więcej o życiu na wsi niż ja i moja mama.
Podobało mi się w tej książce wszystko- dobór tematów, przedstawione bohaterki, ich życiowe wzloty i upadki. Problemy bohaterek polskiej wsi są dla nas zamierzchłą przeszłością. Ale mimo tego, każda opisana historia niosła ze sobą emocje i moje zaciekawienie - jak ich losy potoczyły się dalej. Czułam te zimne stopy bez butów, spracowane ręce, pot i łzy na własnej skórze, tak jakbym to ja ich doświadczała. To może jednak oznaczać, że po prostu ta książka jest bardzo dobrze napisana.

Przesłuchałam "Chłopki" w audiobooku, ale nic nie straciłam z tej lektury. Śledziłam każdą literkę przeczytaną przez lektorkę Odnalazłam w tych historiach opowieści babci, która wiedziała więcej o życiu na wsi niż ja i moja mama.
Podobało mi się w tej książce wszystko- dobór tematów, przedstawione bohaterki, ich życiowe wzloty i upadki. Problemy bohaterek polskiej wsi są...

Świetna powieść. Bohaterowie krwiści, każdy reprezentuje inny typ osobowości. Tam gdzie możemy wyczuć nienawiść, kryje się miłość i odwrotnie. Jakie to było dobre! Hercules Piorot nie irytuje w tym tomie. Próbowałam przewidzieć zakończenie, ale nie trafiłam.

Świetna powieść. Bohaterowie krwiści, każdy reprezentuje inny typ osobowości. Tam gdzie możemy wyczuć nienawiść, kryje się miłość i odwrotnie. Jakie to było dobre! Hercules Piorot nie irytuje w tym tomie. Próbowałam przewidzieć zakończenie, ale nie trafiłam.

Wspaniała książka, świetny dobór bohaterek. Dużo wiedzy, ciekawostek i zaskoczeń. Polecam, polecam, polecam!

Wspaniała książka, świetny dobór bohaterek. Dużo wiedzy, ciekawostek i zaskoczeń. Polecam, polecam, polecam!

Hercules Poirot i tym razem nie daje się wystrychnąć na dudka...
W pociągu zwanym Błękitnym Ekspresem ginie młoda, bardzo bogata Amerykanka. Podejrzenia padają na jej męża, który zostaje aresztowany. Pojawia się w tym tomie cały wachlarz różnych postaci: hrabia, milioner, sekretarz, markiz, Grek z córką i tajemnicza dama o szarych oczach. Co ich łączy i kto wstecznie zabił? Trzeba trochę poprzewracać kartek, żeby się o tym dowiedzieć.
Na początku nie czułam się wciągnięta w tę historię. Ostatecznie jednak dobrnęłam do końca i wcale nie żałuję.

Hercules Poirot i tym razem nie daje się wystrychnąć na dudka...
W pociągu zwanym Błękitnym Ekspresem ginie młoda, bardzo bogata Amerykanka. Podejrzenia padają na jej męża, który zostaje aresztowany. Pojawia się w tym tomie cały wachlarz różnych postaci: hrabia, milioner, sekretarz, markiz, Grek z córką i tajemnicza dama o szarych oczach. Co ich łączy i kto wstecznie zabił?...

Pierwszy raz czytałam tę książkę jako nastolatka w latach 80-tych. Wtedy to był ,,owoc zakazany". Dzisiaj po latach, ponowne spotkanie z tą powieścią, jest jak powrót do lat młodości. Bardzo udany i sentymentalny powrót.
,,Mewy" to historia młodej, 17-letniej Zośki, która ucieka z domu rodzinnego od przemocowego ojca, który nadużywa alkoholu. Dziewczyna trafia do ośrodka pomocy, gdzie chciałaby zostać, podjąć naukę i pracę. Jednak system jest bezduszny, a opiekunowie tam pracujący- ślepi. Wywiad środowiskowy po rozmowie z sąsiadami i matką nastolatki wskazuje na jedno-Zośka powinna wrócić do domu.
Dziewczyna jest jednak zdeterminowana i ucieka do Gdańska.
Książka jest podzielona na dwie części- w pierwszej Zośka wchodzi w świat portowych "mewek "(prostytutek) oraz próbuje odnaleźć się w "dorosłym" życiu. Poznaje też handlarza walutą, Kostka.
W drugiej części dziewczyna próbuje uciec z portowego półświatka. Jak to wszystko się poukłada (lub nie) w jej życiu? Warto przeczytać.
Książka została napisana w latach 60tych XX wieku, trzeba mieć to na uwadze. Język jest już trochę archaiczny, ale walka młodej kobiety o byt i problemy damsko-męskie są nadal bardzo aktualne.

Pierwszy raz czytałam tę książkę jako nastolatka w latach 80-tych. Wtedy to był ,,owoc zakazany". Dzisiaj po latach, ponowne spotkanie z tą powieścią, jest jak powrót do lat młodości. Bardzo udany i sentymentalny powrót.
,,Mewy" to historia młodej, 17-letniej Zośki, która ucieka z domu rodzinnego od przemocowego ojca, który nadużywa alkoholu. Dziewczyna trafia do ośrodka...

Historia Rakel i Jakoba to opowieść stara jak świat. Młoda studentka i starszy, żonaty wykładowca akademicki. Ale w tej historii nic nie jest banalne, sztampowe i przewidywalne.
Rakel, w dzieciństwie ponadprzeciętnie inteligentna, bystra dziewczynka, posiadająca zdolności muzyczne i matematyczne, w dorosłym życiu nie potrafi nawiązywać relacji z rówieśnikami. Wbrew pozorom, wydaje się, że dziewczyna ma niską samoocenę, i szuka swojej wartości w oczach innych. Szuka też porozumienia z drugim człowiekiem na poziomie inetelektualnym, stąd nic dziwnego, że ogarnęła ją fascynacja profesorem akademickim. Pomagała mu w pisaniu biografii pierwszej w historii profesorki matematyki Sofii Kowalewskiej. Odkrywa relację Sofii z Karlem Weierstrassem i przypisuje im romans, który wyczytuje między wierszami zachowanej korespondencji. Przy okazji buduje swoją własną narrację z Jakobem, która nie może prowadzić ani do niczego dobrego, ani do szczęśliwego finału.
To powieść skomponowana według matematycznego wzoru- fraktala, czyli pierwszoplanowa historia zawiera w sobie inne, niemalże takie same opowieści.
Autorka świetnie pokazuje, jak można łączyć matematykę, muzykę i literaturę. I nadała książce piękny tytuł.
W sumie to podobała mi się opowieść Rakel, ale jednak nie na tyle, żeby ocenić ją na więcej niż 7, bo jest to zaledwie ,,dobra" książka.

Historia Rakel i Jakoba to opowieść stara jak świat. Młoda studentka i starszy, żonaty wykładowca akademicki. Ale w tej historii nic nie jest banalne, sztampowe i przewidywalne.
Rakel, w dzieciństwie ponadprzeciętnie inteligentna, bystra dziewczynka, posiadająca zdolności muzyczne i matematyczne, w dorosłym życiu nie potrafi nawiązywać relacji z rówieśnikami. Wbrew pozorom,...