Jesteśmy społecznością, która kocha książki

ciekawa alternatywa w obowiązującej rzeczywistości materialnej, według której jesteśmy tylko przyszłym kompostem

ciekawa alternatywa w obowiązującej rzeczywistości materialnej, według której jesteśmy tylko przyszłym kompostem

Przez 600 stron jak refren przewijało się zdanie, że niektóre języki np. angielski (polski pewnie też, ale w oryginale książka napisana jest po angielsku) nie są transparentne, wobec czego trzeba stosować przeuczanie dzieci z dysleksją. Moim skromnym zdaniem może należałoby uczynić te języki bardziej transparentnymi ...

Przez 600 stron jak refren przewijało się zdanie, że niektóre języki np. angielski (polski pewnie też, ale w oryginale książka napisana jest po angielsku) nie są transparentne, wobec czego trzeba stosować przeuczanie dzieci z dysleksją. Moim skromnym zdaniem może należałoby uczynić te języki bardziej transparentnymi ...

Sam sobie gratuluję, że ją przeczytałem do końca. No cóż, informacje bibliograficzne pewnie nieco zdezaktualizowane ...

Sam sobie gratuluję, że ją przeczytałem do końca. No cóż, informacje bibliograficzne pewnie nieco zdezaktualizowane ...

Bardzo ciekawa. Jedynym minusem jest to, że w czasie od publikacji tej książki doszły nowe informacje, które jedynie sygnalizował redaktor w przypisach.

Bardzo ciekawa. Jedynym minusem jest to, że w czasie od publikacji tej książki doszły nowe informacje, które jedynie sygnalizował redaktor w przypisach.

Książka na pozór zmierza do nikąd jak główny bohater ale jest tak ciekawie napisana że płyniesz razem z tą historią

Książka na pozór zmierza do nikąd jak główny bohater ale jest tak ciekawie napisana że płyniesz razem z tą historią

Całkowicie można oderwać się od rzeczywistości

Całkowicie można oderwać się od rzeczywistości

Po nudnawym wstępie ciekawe dwie historie zdobywania szczytów w Norwegii.

Po nudnawym wstępie ciekawe dwie historie zdobywania szczytów w Norwegii.

Książka ok. Niesamowity pomysł z goniącymi się miastami. Obejrzałem też film, też zgrabnie zrobiony, bardziej niż w książce widoczny wątek miłosny. Ale w filmie zabrakło mi ataku miasta Panzer-Bayer.

Książka ok. Niesamowity pomysł z goniącymi się miastami. Obejrzałem też film, też zgrabnie zrobiony, bardziej niż w książce widoczny wątek miłosny. Ale w filmie zabrakło mi ataku miasta Panzer-Bayer.

Jak na tak starą książkę, z ery głębokiego komunizmu, byłem pozytywnie zaskoczony. Autor napisał co musiał o osiągnięciach ZSRR i powrócił do ciekawszych tematów.
Polecam, ale gdyby ktoś odświeżył tą książkę byłoby świetnie.

Jak na tak starą książkę, z ery głębokiego komunizmu, byłem pozytywnie zaskoczony. Autor napisał co musiał o osiągnięciach ZSRR i powrócił do ciekawszych tematów.
Polecam, ale gdyby ktoś odświeżył tą książkę byłoby świetnie.

Z pewnością przyda się studentom bibliotekoznawstwa. Dużo mniej dat niż w skryptach i nie tak suche. Super fragment: "Wydawcy przyglądają się rozwojowi Amazona z pełną przerażenia fascynacją francuskiego arystokraty, który pierwszy raz zobaczył gilotynę"
Biblioteki, krucha historia, s.462.

Z pewnością przyda się studentom bibliotekoznawstwa. Dużo mniej dat niż w skryptach i nie tak suche. Super fragment: "Wydawcy przyglądają się rozwojowi Amazona z pełną przerażenia fascynacją francuskiego arystokraty, który pierwszy raz zobaczył gilotynę"
Biblioteki, krucha historia, s.462.

jeśli ktoś cieszy się na kolejne kryminalne chwile z Agatą Christie, mocno się zdziwi a nawet rozczaruje. Są to opowiadanie nietypowe, jakich nie spodziewamy się po autorce jednoznacznie kojarzonej z kryminałami. Seanse spirytystyczne, sny a nawet duchy... Jeśli przygotowałeś się mentalnie na kryminał weź ze sobą jeszcze jedną książkę kryminalną, na wypadek gdyby Ci 'Taka Agata Christie' nie przypadła do gustu.
Pozdrawiam

jeśli ktoś cieszy się na kolejne kryminalne chwile z Agatą Christie, mocno się zdziwi a nawet rozczaruje. Są to opowiadanie nietypowe, jakich nie spodziewamy się po autorce jednoznacznie kojarzonej z kryminałami. Seanse spirytystyczne, sny a nawet duchy... Jeśli przygotowałeś się mentalnie na kryminał weź ze sobą jeszcze jedną książkę kryminalną, na wypadek gdyby Ci 'Taka...

Autorka wprowadza pojęcie "Nadwydajności Mentalnej"

Autorka wprowadza pojęcie "Nadwydajności Mentalnej"

Ciekawa, jednak trochę zbyt ogólnikowa jak na mnie. Interesujący sposób ustalania pozycji swojego ciała migdałowatego w mózgu (skrzyżowanie linia oka i ucha, mamy dwa takie organy )

Ciekawa, jednak trochę zbyt ogólnikowa jak na mnie. Interesujący sposób ustalania pozycji swojego ciała migdałowatego w mózgu (skrzyżowanie linia oka i ucha, mamy dwa takie organy )

Książka wydaje się trochę "obłąkana", ale to zamglenie wyjaśnia się na końcu - autor błąkający się samotnie w zielonym piekle

Książka wydaje się trochę "obłąkana", ale to zamglenie wyjaśnia się na końcu - autor błąkający się samotnie w zielonym piekle

Pamiętajcie, jeżeli zamierzacie przeczytać cykl kryminałów o detektywie Poirot, to Kurtynę zostawcie sobie na sam koniec. Dobra rada;)

Pamiętajcie, jeżeli zamierzacie przeczytać cykl kryminałów o detektywie Poirot, to Kurtynę zostawcie sobie na sam koniec. Dobra rada;)

Trochę inna od pozostałych. U Agathy zwykle morderstwo jest na początku, potem rozwiązujemy zagadkę. Tutaj proceder mordowania trwa cały czas, co zdecydowanie podnosi adrenalinę, zwłaszcza, że sam detektyw Poirot wydaje się być zagrożony.

Trochę inna od pozostałych. U Agathy zwykle morderstwo jest na początku, potem rozwiązujemy zagadkę. Tutaj proceder mordowania trwa cały czas, co zdecydowanie podnosi adrenalinę, zwłaszcza, że sam detektyw Poirot wydaje się być zagrożony.

ok, jak zawsze zaskoczenie na końcu jest ;)

ok, jak zawsze zaskoczenie na końcu jest ;)

Czytałem na raty, kilka miesięcy

Czytałem na raty, kilka miesięcy

Wszyscy znamy historię zdobywania bieguna południowego z Amundsenem z 1911 r. Otóż sprawa z biegunem północnym nie była wcale łatwiejsza. W środku na 200 stronie jest mapka, (która lepiej gdyby była na początku)ale ta mapka uświadomi nam dlaczego tak było. Całkiem dobra książka, choć czuć tą poprawną, pisaną wg. starej szkoły, manierę narracji.

Wszyscy znamy historię zdobywania bieguna południowego z Amundsenem z 1911 r. Otóż sprawa z biegunem północnym nie była wcale łatwiejsza. W środku na 200 stronie jest mapka, (która lepiej gdyby była na początku)ale ta mapka uświadomi nam dlaczego tak było. Całkiem dobra książka, choć czuć tą poprawną, pisaną wg. starej szkoły, manierę narracji.

Opowieść o Lwie nemejskim doprowadziła mnie do łez śmiechu.

Opowieść o Lwie nemejskim doprowadziła mnie do łez śmiechu.