Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo estetycznie wydana pozycja, która na pierwszy rzut oka wydawała się lekturą szybką i przyjemną. Niestety przez katalogowy charakter publikacji (po jednym rozdzialiku o objętości 3 stron na dzieło) czyta się to trochę monotonnie i czasami ma się wrażenie jakby osoby piszące nie kontaktowały się, aż tak często między sobą. Dodatkowo chociaż większość ilustracji przyzwoitych, czasami są dziwnie dobrane formatem. Mimo wszystko polecam chociażby przejrzeć, gdyż pokazuje ile świetnych dzieł, czasami unikatowych na skalę europejską, można odnaleźć na Mazowszu.

Bardzo estetycznie wydana pozycja, która na pierwszy rzut oka wydawała się lekturą szybką i przyjemną. Niestety przez katalogowy charakter publikacji (po jednym rozdzialiku o objętości 3 stron na dzieło) czyta się to trochę monotonnie i czasami ma się wrażenie jakby osoby piszące nie kontaktowały się, aż tak często między sobą. Dodatkowo chociaż większość ilustracji...

dobry "overview" metod, ale niektóre z nich zbyt pobieżnie ukazane, a co gorsza - zlewają się ze sobą. mogło być lepiej, ale jako wstęp do dalszych poszukiwań jest ok.

dobry "overview" metod, ale niektóre z nich zbyt pobieżnie ukazane, a co gorsza - zlewają się ze sobą. mogło być lepiej, ale jako wstęp do dalszych poszukiwań jest ok.

Treściwe, o prawie impresjonistycznej manierze opowiadania, które momentami potrafią zszokować swoją błyskotliwością i wnioskami do jakich dochodzą. Prym zdecydowanie wiedzie triada "Mniejsze zło" - "Kwestia ceny" - "Kraniec świata", a tytułowe "Ostatnie życzenie" o ironio najsłabsze.

Treściwe, o prawie impresjonistycznej manierze opowiadania, które momentami potrafią zszokować swoją błyskotliwością i wnioskami do jakich dochodzą. Prym zdecydowanie wiedzie triada "Mniejsze zło" - "Kwestia ceny" - "Kraniec świata", a tytułowe "Ostatnie życzenie" o ironio najsłabsze.

Książka jest w zasadzie jak filmiki Pana Gajdy - opowieści o architekturze w bardzo przystępnym języku i zaprezentowane w estetycznej formie. Niestety jednak z filmikami ma jeszcze jedną cechę wspólną, a mianowicie często powiela informacje z nich, stając się bardziej rozbudowaną wersją odcinka bloga, co niestety nie jest nigdzie wspomniane przez wydawcę. Mimo to całość wchodzi łatwo do głowy i potrafi początkujących uwrażliwić na piękno architektury.

Książka jest w zasadzie jak filmiki Pana Gajdy - opowieści o architekturze w bardzo przystępnym języku i zaprezentowane w estetycznej formie. Niestety jednak z filmikami ma jeszcze jedną cechę wspólną, a mianowicie często powiela informacje z nich, stając się bardziej rozbudowaną wersją odcinka bloga, co niestety nie jest nigdzie wspomniane przez wydawcę. Mimo to całość...

Jako słownik oraz kompendium, w którym możemy sprawdzić poszczególne terminy architektoniczne czy cechy stylistyczne różnych epok, jest świetna. Jako podręcznik do nauki o architekturze sprawdzi się słabo, lecz warto ją mieć jako swoisty suplement. Dla osób zainteresowanych historią sztuki - pozycja obowiązkowa. Bardzo duże plusy za mnogie i świetne ilustracje, które często mogą zastąpić zdjęcia z internetu.

Jako słownik oraz kompendium, w którym możemy sprawdzić poszczególne terminy architektoniczne czy cechy stylistyczne różnych epok, jest świetna. Jako podręcznik do nauki o architekturze sprawdzi się słabo, lecz warto ją mieć jako swoisty suplement. Dla osób zainteresowanych historią sztuki - pozycja obowiązkowa. Bardzo duże plusy za mnogie i świetne ilustracje, które często...

pierwsza część zdecydowanie przydługa i oparta w dużej mierze na jednym żarcie. druga prawie bez wad.

pierwsza część zdecydowanie przydługa i oparta w dużej mierze na jednym żarcie. druga prawie bez wad.

było całkiem pośmiane, a pretensjonalność Witkacego tylko pogłębia efekt komizmu

było całkiem pośmiane, a pretensjonalność Witkacego tylko pogłębia efekt komizmu

Całkowita dekonstrukcja komiksowych tropów. Krucjata przeciwko amerykańskiej wulgaryzacji kultury, dokonana za pomocą jednego z jej filarów. Jednocześnie wielowątkowy anty-redukcjonistyczny traktat z otwartym zakończeniem. A to tylko część poruszanych przez komiks problemów. Ostatecznie jednak, Moore pozostawia nas z jednym, wielkim świętem ku chwale Życia.

Całkowita dekonstrukcja komiksowych tropów. Krucjata przeciwko amerykańskiej wulgaryzacji kultury, dokonana za pomocą jednego z jej filarów. Jednocześnie wielowątkowy anty-redukcjonistyczny traktat z otwartym zakończeniem. A to tylko część poruszanych przez komiks problemów. Ostatecznie jednak, Moore pozostawia nas z jednym, wielkim świętem ku chwale Życia.

Świetny album z bardzo dobrymi reprodukcjami, ale jako lektura zawodzi. Same opisy obrazów (z czego większośc to 2-3 zdania, chociaż zdarzają się dłuższe zajmujące kilka stron) są dobre, ale nie poszerzają zbytnio wiedzy, co najwyżej mogą służyć jako wstęp. Warto zakupić jeśli chcemy tylko popatrzeć.

Świetny album z bardzo dobrymi reprodukcjami, ale jako lektura zawodzi. Same opisy obrazów (z czego większośc to 2-3 zdania, chociaż zdarzają się dłuższe zajmujące kilka stron) są dobre, ale nie poszerzają zbytnio wiedzy, co najwyżej mogą służyć jako wstęp. Warto zakupić jeśli chcemy tylko popatrzeć.

Raz proza, raz poezja i tak naprzemiennie, wyznaczając tym samym rytm gwatemalskich korzeni. Liczne powtórzenia, onomatopeje, okrzyki dają wrażenie muzycznej impresji, a opisy zdają się nie być opisami, a emanacją snu - dzikiego, pełnego kolorów, ale też mroku. Momentami przeprawa przez to była ciężka i wymagała ciągłego skupienia, jednakże wynagradzała ten trud. Tym, którzy wytrwali, podany jest na końcu dramat, który jest chyba najbardziej przystępną częścią książki a możliwe, że również jedną z lepszych. Polecam, ale nie sięgaj po to jeśli, tak jak ja, szukasz po prostu kolejnego dzieła realizmu magicznego, podobnego do "Stu lat samotności". To zdecydowanie coś grubszego (co zabawne, bo sama objętość dzieła jest malutka).

Raz proza, raz poezja i tak naprzemiennie, wyznaczając tym samym rytm gwatemalskich korzeni. Liczne powtórzenia, onomatopeje, okrzyki dają wrażenie muzycznej impresji, a opisy zdają się nie być opisami, a emanacją snu - dzikiego, pełnego kolorów, ale też mroku. Momentami przeprawa przez to była ciężka i wymagała ciągłego skupienia, jednakże wynagradzała ten trud. Tym,...

Mógłby to być nawet niezły wstęp do nauki historii sztuki, ale momentami jest za mało konkretów, tekst staje się listą nazwisk, a autor za bardzo włącza swoją opinię do opisów, co mniej wyrobionym w temacie, może narzucić pewien sposób myślenia. Polecam osobom, które posiadają już jakąś część wiedzy na ten temat, wtedy dopiero można się lepiej oddać, momentami gawędziarskimi, wypowiedziom autora.

Mógłby to być nawet niezły wstęp do nauki historii sztuki, ale momentami jest za mało konkretów, tekst staje się listą nazwisk, a autor za bardzo włącza swoją opinię do opisów, co mniej wyrobionym w temacie, może narzucić pewien sposób myślenia. Polecam osobom, które posiadają już jakąś część wiedzy na ten temat, wtedy dopiero można się lepiej oddać, momentami...

Całkiem poczytne, w porządku warsztatowo, ale całkiem nie adekwatne.

Całkiem poczytne, w porządku warsztatowo, ale całkiem nie adekwatne.

Klasa mistrzowska. W święta biorę się za "Zimę"

Klasa mistrzowska. W święta biorę się za "Zimę"