Jesteśmy społecznością, która kocha książki

to sie czyta tak jak sie słucha typków co dobrze im sie gada na discordzie więc stwierdzili że zrobią podcast - no tak średnio

to sie czyta tak jak sie słucha typków co dobrze im sie gada na discordzie więc stwierdzili że zrobią podcast - no tak średnio

nie wiem czy to mi już mózg przegnił, ale Puszkin pisałby fanfiki z horrendalną ilością tagów w dzisiejszych czasach, jestem zachwycona

nie wiem czy to mi już mózg przegnił, ale Puszkin pisałby fanfiki z horrendalną ilością tagów w dzisiejszych czasach, jestem zachwycona

26 letni chłopiec poznaje świat i podejmuje złe decyzje życiowe

książka bardzo próbuje być tym czym oryginał ale w taki duchowy sposób rozsmarowując się nad ludzką naturą, zemstą, rasizmem i ogólnie człowieczeństwem
sama akcja dobra chociaż mam wrażenie że nic z tego co się wydarzyło nie musiało się wydarzyć i wiele złych przypadków było bardzo do uniknięcia

waniage dupage dobrze że zdech

26 letni chłopiec poznaje świat i podejmuje złe decyzje życiowe

książka bardzo próbuje być tym czym oryginał ale w taki duchowy sposób rozsmarowując się nad ludzką naturą, zemstą, rasizmem i ogólnie człowieczeństwem
sama akcja dobra chociaż mam wrażenie że nic z tego co się wydarzyło nie musiało się wydarzyć i wiele złych przypadków było bardzo do uniknięcia

waniage...

wiecie co, film był lepszy
poza tym st00pkarze

wiecie co, film był lepszy
poza tym st00pkarze

powiedzieć że w tej książce jest rzyganie to jest nic nie powiedzieć

powiedzieć że w tej książce jest rzyganie to jest nic nie powiedzieć

mam tendencję do mówienia tego często ale tutaj z czystym sumieniem mogę powiedzieć że ruchanie było absolutnie niepotrzebne, cała reszta zajebista

mam tendencję do mówienia tego często ale tutaj z czystym sumieniem mogę powiedzieć że ruchanie było absolutnie niepotrzebne, cała reszta zajebista

zasady tego uniwersum są bezsensowne jak kodeks drogowy ale trafia prosto w serce

zasady tego uniwersum są bezsensowne jak kodeks drogowy ale trafia prosto w serce

chcę wsadzić autora do terrarium dla mrówek i mocno nim potrząsnąć

chcę wsadzić autora do terrarium dla mrówek i mocno nim potrząsnąć

WIEPRZOWINA POLSKA W PODRÓŻY PRZEKĄSKA WIEPRZOWINA POLSKA

WIEPRZOWINA POLSKA W PODRÓŻY PRZEKĄSKA WIEPRZOWINA POLSKA

najnudniejsza litania do matki boskiej jaką czytałam

najnudniejsza litania do matki boskiej jaką czytałam

ta książka mi zrobiła z mózgiem tak jakbyście wzięli rurkę wafelek i zaczęli ją rozwijać żeby zrobiła się płaska

ta książka mi zrobiła z mózgiem tak jakbyście wzięli rurkę wafelek i zaczęli ją rozwijać żeby zrobiła się płaska

wynudziłam się

wynudziłam się

you're a wizard Harry

you're a wizard Harry

Zabierałam się do tego bardzo długo. Spodziewałam się czegoś zupełnie innego. Nie zawiodłam się. Nie żałuję.
Zamiast w kolejną krwawą i pełną akcji przygodę po wiejącym pustką i chłodem świecie zostałam zabrana w niepowtarzalną podróż złożoną z widokówek z fantasmagorycznymi pejzażami sklejonymi z okruchów świata. Takich rzeczy nie widziałam i nie zobaczę już nigdzie indziej.

Zabierałam się do tego bardzo długo. Spodziewałam się czegoś zupełnie innego. Nie zawiodłam się. Nie żałuję.
Zamiast w kolejną krwawą i pełną akcji przygodę po wiejącym pustką i chłodem świecie zostałam zabrana w niepowtarzalną podróż złożoną z widokówek z fantasmagorycznymi pejzażami sklejonymi z okruchów świata. Takich rzeczy nie widziałam i nie zobaczę już nigdzie indziej.

Jedna z wielu książek mojego ulubionego rodzaju, czyli stalkerowy fanfik, tylko wydany bez ładu i składu, w środku serii, przez wydawnictwo które nie miało z tym wcześniej nic wspólnego, przynajmniej tłumacz orientował się w temacie.

Wychodzi stalker z Zony, a Zona za nim - w postaci nowoczesnej technologii, gierek VR i starożytnych kosmitów. Rzeczy się dzieją tylko dlatego, że nikt im nie zabroni. Akcja dzieje się niestety poza Zoną, więc trochę za mało radiacji
i anomalii ale nadrabia dobrą akcją, dobrym mordobiciem i dobrym humorem niskich lotów.

Jedna z wielu książek mojego ulubionego rodzaju, czyli stalkerowy fanfik, tylko wydany bez ładu i składu, w środku serii, przez wydawnictwo które nie miało z tym wcześniej nic wspólnego, przynajmniej tłumacz orientował się w temacie.

Wychodzi stalker z Zony, a Zona za nim - w postaci nowoczesnej technologii, gierek VR i starożytnych kosmitów. Rzeczy się dzieją tylko...

Ciężka. Cholernie ciężka. 10/10
Czy przy pierwszej części bawiłam się lepiej? Absolutnie. Czy to ujmuje cokolwiek tej części? Absolutnie nie. Oczekiwałam że ta część, tak samo jak pierwsza, zrzyga się na mnie bez wstydu, a ona nie tylko to zrobiła, ale jeszcze potem umyła mnie, posadziła w kącie, wyszła i zamknęła drzwi zostawiając mnie z własnymi myślami żebym tu sobie zdechła i w ostatniej chwili wróciła mi na ratunek. Wspaniałe przeżycie.

Ciężka. Cholernie ciężka. 10/10
Czy przy pierwszej części bawiłam się lepiej? Absolutnie. Czy to ujmuje cokolwiek tej części? Absolutnie nie. Oczekiwałam że ta część, tak samo jak pierwsza, zrzyga się na mnie bez wstydu, a ona nie tylko to zrobiła, ale jeszcze potem umyła mnie, posadziła w kącie, wyszła i zamknęła drzwi zostawiając mnie z własnymi myślami żebym tu sobie...

To nie jest postapo. To jest "mam internet i mieszkam na wsi apo". To jest najgorszy przykład jaki mogliście znaleźć w internecie.

Książka próbowała zrobić dużo rzeczy, ale żadnej z nich nie zrobiła dobrze. Nie liczcie na radiację, mutanty i strzelaniny. Duży nacisk kładziony jest na aspekty polityczne, strategię i negocjacje, tylko niestety do niczego to nie prowadzi. Większość konfliktów jest rozwiązana w absurdalnie proste sposoby nie wymagające żadnego wkładu własnego, przez co książka w ogóle nie trzyma w napięciu. Wątki są pomieszane i porzucane bez puenty żeby ustąpić miejsca następnym pojawiającym się znikąd nie mającym prawie związku z poprzednimi wydarzeniami. Postacie nie mają czasu wykazać się chociaż jedną cechą charakteru. Skoki czasowe ani zmiany sytuacji z nimi związane nie są wyjaśniane w żaden sposób. Ciężko określić ton bo ani to poważny komentarz o polityce i wojnie ani zabawna przygoda w zniszczonym wybuchem atomowym świecie, wszystko jest dość bezosobowe i nie na miejscu. Pomysły były ale słabo połączone w jedną całość.

To nie jest postapo. To jest "mam internet i mieszkam na wsi apo". To jest najgorszy przykład jaki mogliście znaleźć w internecie.

Książka próbowała zrobić dużo rzeczy, ale żadnej z nich nie zrobiła dobrze. Nie liczcie na radiację, mutanty i strzelaniny. Duży nacisk kładziony jest na aspekty polityczne, strategię i negocjacje, tylko niestety do niczego to nie prowadzi....

Porywający fanfik w którym bije silne serce oryginału.

W przeciwieństwie do Artema, Anatolij to człowiek o wyraźnie określonych poglądach i ideałach. Młody anarchista wierzący w myśl Kropotkina wyrusza na misję by powstrzymać eksperymenty genetyczne prowadzone na ludziach w celu stworzenia nowej rasy mutantów odpornych na promieniowanie. Podczas swojej podróży po tunelach Tola poznaje wiele różnych odpowiedzi na pytania takie jak gdzie kończy się człowiek a zaczyna mutant oraz czym tak naprawdę jest człowieczeństwo. Książka jest zrównoważoną mieszanką akcji, humoru i fragmentów skłaniających do refleksji, idealnie naśladując atmosferę głównej serii.

Porywający fanfik w którym bije silne serce oryginału.

W przeciwieństwie do Artema, Anatolij to człowiek o wyraźnie określonych poglądach i ideałach. Młody anarchista wierzący w myśl Kropotkina wyrusza na misję by powstrzymać eksperymenty genetyczne prowadzone na ludziach w celu stworzenia nowej rasy mutantów odpornych na promieniowanie. Podczas swojej podróży po tunelach...

Najsłabsza pozycja serii. Self insert pana Michała powraca w blasku czołówki z bazaru za 10 zł. Książka zaczyna się słabo, przez jakieś pierwsze 50 stron prawie żałowałam zakupu, na szczęście w końcu zaczęły się dziać ciekawsze rzeczy, będące głównie zwiedzaniem starych śmieci, niestety skończyły się szybko gdy Misza przypomina sobie że od zawsze miał Super Ważną Misję do wykonania. Zakończenie to jest jakiś żart. Wszystko jest rozwiązanie w pośpiechu i absolutnie niewiarygodnym przypadkiem, bo oczywiście że musi mu się udać.

Najsłabsza pozycja serii. Self insert pana Michała powraca w blasku czołówki z bazaru za 10 zł. Książka zaczyna się słabo, przez jakieś pierwsze 50 stron prawie żałowałam zakupu, na szczęście w końcu zaczęły się dziać ciekawsze rzeczy, będące głównie zwiedzaniem starych śmieci, niestety skończyły się szybko gdy Misza przypomina sobie że od zawsze miał Super Ważną Misję do...

" - Внимание, анекдот. Stalker mówi sobie "jeszcze wyżej jeszcze musisz" a Zona mu na to "o ty s*****synu urwiesz mi od internetu".

- А по новый ничего нет...? "

Jako wieloletni fan uniwersum stalkera i entuzjasta zony zainteresowałam się tą książką, nie dlatego że nie mam pojęcia co znajduje się w zonie ani jak wygląda pomimo, że na chwilę obecną nie byłam tam nigdy, ale dlatego że chciałam poznać relacje o tym doświadczeniu z pierwszej ręki od czegoś co miało być wiarygodniejsze niż wpisy na internecie. I co dostałam? Kilka widoczków które są opisane i udokumentowane wzdłuż i wszerz również w innych źródłach oraz dużo wspinania się po wszystkim spuentowane stwierdzeniem że "ładny widok z góry". Żeby nie było rzeczy są opisane nawet dokładnie i ktoś kto nie widział ich wcześniej na fotografiach czy symulacjach nie powinien się za bardzo zgubić, króluje słowo rdza i macki przyrody, o niektórych fascynujących pustych pomieszczeniach nie słyszałam wcześniej.
Czuję się trochę zawiedziona.
Oczywiście nie spodziewałam się że w prawdziwej zonie można znaleźć anomalie i artefakty, cały czas jednak coś sprawiało, że chciałam tylko jak najszybciej skończyć, pomimo starań autora by wciągnąć mnie w "tajemnice zony". Jego wstawki dotyczące osobistych odczuć chyba nawet bardziej rozpraszały klimat, zwłaszcza te w stylu "zona wzywa", "zona pokarała", mimo że sama żartobliwie używam takich zwrotów, tutaj ma to dla mnie za dużo patosu.
Najciekawsze fragmenty książki to te, które są cytatami z innych źródeł i wywiadami z byłymi mieszkańcami oraz naukowcami i ekspertami.
Niektóre opisane przypadki sprawiają wrażenie bycia zbyt dobrymi by były prawdziwe, ale chcę wierzyć, że mnie nie okłamują, sama miewałam dziwne przygody podczas podróżowania i to pewnie jedne z tych rzeczy których trzeba doświadczyć by uwierzyć nie ważne gdzie się pojechało.
Zdjęcia są, aż 21 (23 razem z dwiema rycinami ze znalezionych fragmentów rzeczy porzuconych). Trochę szkoda że nie ma mapy, jest opis topografii na początku, ale to tyle, bo akcja skacze między lokacjami sprawiając wrażenie że są przyklejone do siebie tylko żeby ci powiedzieć że tak naprawdę są oddalone o 40 km a za piętnaście minut muszą wracać. Dopiero około połowy rozdziału piątego zaczynało mi się nawet podobać takie zwiedzanie, potrwało to niestety tylko chwilę.

" - Внимание, анекдот. Stalker mówi sobie "jeszcze wyżej jeszcze musisz" a Zona mu na to "o ty s*****synu urwiesz mi od internetu".

- А по новый ничего нет...? "

Jako wieloletni fan uniwersum stalkera i entuzjasta zony zainteresowałam się tą książką, nie dlatego że nie mam pojęcia co znajduje się w zonie ani jak wygląda pomimo, że na chwilę obecną nie byłam tam nigdy, ale...