Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Autor operuje scenami z dokładnym wytłumaczeniem odczuć bohaterów i to bardzo sprawnie, chociaż czasami można się pogubić w tych kadrach, przynajmniej ja momentami traciłem koncentrację i niektóre wątki mi umykały. Stuprocentowo rozpracowane relacje, uczucia, emocje, myśli, zależności, panujące w niewielkich społecznościach. Opisy uczuć i emocji na najwyższym poziomie, praktycznie nie ma się wątpliwości co czuje dany bohater.

Autor operuje scenami z dokładnym wytłumaczeniem odczuć bohaterów i to bardzo sprawnie, chociaż czasami można się pogubić w tych kadrach, przynajmniej ja momentami traciłem koncentrację i niektóre wątki mi umykały. Stuprocentowo rozpracowane relacje, uczucia, emocje, myśli, zależności, panujące w niewielkich społecznościach. Opisy uczuć i emocji na najwyższym poziomie,...

Książka napisana dla nastolatków i udająca ich język i sposób myślenia niestety z mojego punktu widzenia nieudolnie. Dlatego pewnie ta formuła bardzo utrudniła zanużnie się w księżycowej atmosferze, jednak po trudnych początkach, fabuła zaczyna się rozkręcać i daje się odnaleźć między słowami, autora "Hail Mary" i "Marsjanina" z jego dobrze przemyślanymi, wyglądającymi całkiem realistycznie wizjami życia poza ziemią. Zgadzam się z opinią że Artemis jest najsłabsza z tych trzech najbardziej znanych powieści. Audiobook dobrze czytany przez Annę Szymańczyk, która świetnie odegrała rolę wkurzającej nastolatki. Książka jest pisana w pierwszej osobie dlatego efekt był spotęgowany, łącznie z poirytowaniem na główną bohaterkę. Czekam na ekranizację ma potencjał, żeby być lepsza od książki.

Książka napisana dla nastolatków i udająca ich język i sposób myślenia niestety z mojego punktu widzenia nieudolnie. Dlatego pewnie ta formuła bardzo utrudniła zanużnie się w księżycowej atmosferze, jednak po trudnych początkach, fabuła zaczyna się rozkręcać i daje się odnaleźć między słowami, autora "Hail Mary" i "Marsjanina" z jego dobrze przemyślanymi, wyglądającymi...

Z początku książka wydaje się być zabawą pisarza słowem, ciekawymi opisami, porównaniami, jak zawsze błyskotliwymi świetnie i mistrzowsko dobranymi. Jednak wydaje się, że to tylko kunsztowne popisywanie się swoją specyficzną i charakterystyczną erudycją i nic więcej. Jak dla mnie brakuje jakiegoś motywu przewodniego, myśli wiodącej, w miarę czytania krystalizuje się co prawda jako wiodący wątek dramatyczno-kryminalny co trochę ratuje sytuację jednak nie do końca. Zastanawia mnie bardzo częste pojawianie się zwrotu "w sensie ścisłym" tak częste, że aż kłujące w uszy, czy to celowy zabieg? Czy po prostu maniera Autora, którą trzeba akceptować gdy się lubi jego pióro. Książka czytana przez Radziwiłowicza z dużą emfazą ale jeszcze nie męczącą i nie drażniącą.

Z początku książka wydaje się być zabawą pisarza słowem, ciekawymi opisami, porównaniami, jak zawsze błyskotliwymi świetnie i mistrzowsko dobranymi. Jednak wydaje się, że to tylko kunsztowne popisywanie się swoją specyficzną i charakterystyczną erudycją i nic więcej. Jak dla mnie brakuje jakiegoś motywu przewodniego, myśli wiodącej, w miarę czytania krystalizuje się co...

Początek nie zachęca. Specyficzna sposób prowadzenia fabuły głównie dialogami przez co odnosi się wrażenie, że bohaterowie nie działają tyko gadają. Bardzo przypomina to pod tym względem powieść Nevil'a Shute "Ostatni Brzeg" (mniej więcej te same lata powstania). Dalej to już czysta propaganda komunistyczna ale raczej taka naiwna ubrana w szaty SF. Być może autorzy rzeczywiście wierzyli w latach 50, że socjalizm jest jedyną słuszną drogą dla ludzkości jednak historia pokazała jak bardzo się mylili...

Początek nie zachęca. Specyficzna sposób prowadzenia fabuły głównie dialogami przez co odnosi się wrażenie, że bohaterowie nie działają tyko gadają. Bardzo przypomina to pod tym względem powieść Nevil'a Shute "Ostatni Brzeg" (mniej więcej te same lata powstania). Dalej to już czysta propaganda komunistyczna ale raczej taka naiwna ubrana w szaty SF. Być może autorzy...

Zabawne, lekkie szkolne opowieści i nie tylko. W miarę dojrzewania Pirksa, pojawają się coraz bardziej zawiłe problemy natury filozoficznej ale są one raczej dodatkiem niż osią opowieści. Dobra interpretacja Kowalika w audiobooku

Zabawne, lekkie szkolne opowieści i nie tylko. W miarę dojrzewania Pirksa, pojawają się coraz bardziej zawiłe problemy natury filozoficznej ale są one raczej dodatkiem niż osią opowieści. Dobra interpretacja Kowalika w audiobooku

Wybitna interpretacja Krzysztofa Gosztyły - zwłaszcza w ostatnim rozdziale w wersji audio.
Na początku świat opisywany wydaje się niezrozumiały, dalej można przyzwyczaić się do ogarniania go tak mniej więcej, jednak trochę nie widzę sensu w ograniczaniu myślenia w literaturze SF do technologii opierającej się na zatrzymanym w przeszłości postępie cywilizacyjnym i zastąpieniem go w mistyczną, mityczną fantazją. Jako zabawa myślowa to jest OK ale w moim odczuciu to tylko strata potencjału literackiego Autora, którego cenię za przenikliwość z innych jego dzieł w których nawet jeżeli sięgał do alternatywnych rzeczywistości to było to pretekstem do szerszych rozważań. Są w książce ciekawe fragmenty, zdarzają się ciekawe dywagacje filozoficzne, są rozpoczęte wątki, których zamknięcia oczekiwałem a się nie doczekałem. Ogólnie książka spójna, jednak trudna w lekturze, i bez przesłania, bez myśli przewodniej, w skrócie zbyt ciężka na lekkie SF ;-).

Wybitna interpretacja Krzysztofa Gosztyły - zwłaszcza w ostatnim rozdziale w wersji audio.
Na początku świat opisywany wydaje się niezrozumiały, dalej można przyzwyczaić się do ogarniania go tak mniej więcej, jednak trochę nie widzę sensu w ograniczaniu myślenia w literaturze SF do technologii opierającej się na zatrzymanym w przeszłości postępie cywilizacyjnym i...