Urodzony pod znakiem Barana w 1949 roku. Ulubiony przedmiot w szkole - WF. Czynny i bierny wielbiciel sportu pod każdą postacią (dziś gra już tylko w badmintona, ale za to dwa razy w tygodniu). W radiu (Pr. III, Redakcja Muzyczna) od roku 1971 - z zamiłowania i z racji obciążeń rodzinnych. Pomysłodawca i współtwórca audycji słowno-muzycznych, takich jak: "Samouczek", "Lista przebojów dla oldboyów", "Nie tylko dla orłów" oraz "RadioMan" i "Radio Retro". Jego audycje czysto muzyczne to m.in.: "Baw się razem z nami" i "Katalog nagrań". Autor (pod pseudonimem Błażej Perkun) tekstów do piosenek. Sprawca "Trójki pod księżycem" i animator "Zapraszamy do reklamy", na niwie której był aktywnym działaczem. Dzieciom słuchającym radia znany jako Grzybolud i Odrażający Krab. Z natury kalamburzysta i kolekcjoner - płyty, filmy i książki (jego duma to zbiór literatury dziecięco-młodzieżowej z czasów przedwojennych. Od początku lat 90. XX w. współpracował z TVP2 ("Za chwilę dalszy ciąg programu" i "Komiczny Odcinek Cykliczny - KOC".http://www.wasowscy.com
Dla wielbicieli STARSZYCH PANÓW - rzecz niezbędna.
Drobiazgowo skatalogowana ich twórczość .Wydobyta,wyszperana z piwnic i zakamarków Polskiego Radia i Telewizji.
Cudowne scenariusze słuchowisk i programów telewizyjnych.
Znalazłam tu parę perełek ,dla mnie zupełnie nowych.
Twórczość tych panów to kwintesencja smaku ,kultury i doskonałej zabawy.Szkoda,że ta mieszanka już nie występuje w naszych mediach.
„Starsi Panowie Dwaj. Kompendium niewiedzy” to kolejna w mojej biblioteczce pozycja związana z wyjątkowym kabaretem stworzonym przez Przyborę i Wasowskiego. Autorom tego kompendium nie można odmówić tego, że w powstanie tej książki włożyli naprawdę dużo pracy, bo jest ona próbą skatalogowania całej wspólnej twórczości Panów J, nie tylko tej powstałej pod szyldem Kabaretu Starszych Panów. Autorzy oprowadzają nas po zamku twórczości Przybory i Wasowskiego, dodatkowo do książki dołączono płytę z piosenkami z „Eterków” – prawdziwą gratką było usłyszeć na przykład piosenki w wykonaniu młodej Ireny Kwiatkowskiej i wielu innych znanych wówczas wykonawców. Forma książki bywa jednak uciążliwa w lekturze, bo często jej fragmenty są wyliczeniami tytułów piosenek, dat ich wykonania itp.
Niewątpliwą zaletą książki są odnalezione teksty na przykład „Ząb Hugona”, a także fragmenty wspomnień autorów, recenzji prasowych, komentarzy dotyczących Starszych Panów z różnych lat (z czasów powstania programów telewizyjnych i radiowych oraz z czasów współczesnych). Książka jest jednak najciekawsza, gdy autorzy przytaczają mniejsze lub większe fragmenty tekstów samego Przybory, które bronią się mimo upływu lat i nadal potrafią autentycznie bawić.
Wydaje mi się, że ta publikacja jest jednak przede wszystkim skierowana do tych, dla których to nie będzie pierwszy kontakt ze Starszymi Panami. Warto po nią sięgnąć, by wzbogacić swoją wiedzę o twórczych dokonaniach duetu Przybora – Wasowski.