Prozaik, tłumaczka, publicystka (ur. 1909, zm. 1987) zajmująca się klasykami literatury i twórczością obcokulturową, szerzej znana jako współautorka zbiorów baśni dla dzieci i młodzieży. Studiowała slawistykę we Lwowie i germanistykę w Wiedniu, pracując następnie jako polonistka w Zamościu i Warszawie. Debiutowała jako publicystka w prasie w 1945 r., współpracując później z wieloma czasopismami. Redagowała też antologie poetyckie. Przede wszystkim jednak zajmowała się przekładami – głównie z literatury niemieckiej.
Dla dzieci opracowała liczne wydania baśni J. Ch. Andersena. Wspólnie z Wandą Markowską opublikowała wiele zbiorów baśni ludowych.
Piękne baśnie z całego świata, w których księżyc odgrywa rolę pierwszo- bądź drugoplanową. W niektórych opowieściach Księżyc jest zwykłym ciałem niebieskim, w innych ma cechy ludzkie.
Jedynym minusem są często powtarzające się motywy w różnych baśniach. Choć znalazło się w tej księdze kilka bardzo oryginalnych opowieści.
Kiedy po latach czytam baśnie z większą świadomością, to znaczy w ogóle ze świadomością, żałuję, że jestem świadoma i już nie wierzę, choć przecież wierzyłam. Czasem nienawidzę tych, którzy mnie przekonali, że to wcale nie był smok, a wodne nimfy... O losie. W ostatecznym rozliczeniu uśmiecham się do wspomnień i obiecuję, że nie będę "prostować" żadnego dziecka. Niech wierzą jak najdłużej.