Victoria Schwab

mogę zaliczyć ją do kategorii "nie jestem w niej zakochana, ale dużo o niej myślę". rzeczywiście jest wolna i rozciągnieta, ale dzięki temu trafia idealnie w punkt - opowiada niewidzialne życie Addie. po skończeniu mam wrażenie, że była momentami nudna, ale podczas czytania dobrze się bawiłam. rozpoczęcie jest genialne, wciągnęłam się już od pierwszej strony, a do tego czytało się bardzo szybko, bo styl Victorii Schwab jest jak zawsze świetny. fakt faktem, że nie jestem jakoś mocniej przywiązana do żadnego z bohaterów, ale za to z każdym czuję pewne połączenie na taki lub też inny sposób (najbardziej z Henrym🫶). rzeczą na minus jest to, że mniej więcej domyśliłam się, w którą strone pójdzie ta historia, zwłaszcza wątek Luca🫶, i oprócz zakończenia nie zaskoczyło mnie nic. trochę pokręcone but i think i kinda like it, ale pod względem emocjonalnym??? nie dość, że sie postresowałam to później RUSZYŁO NAWET MNIE. czytajcie, końcówka was złamie🩷 *zapraszam na mini segment spojlerowy, proszę nie czytać dalej jeśli nie chcecie sobie zepsuć zabawy* "Otwiera okładkę, odwraca stronę tytułową i patrzy na dedykację. Na środku strony widnieją dwa słowa. Pamiętam Cię" CRYING SHAKING THROWING UP DZIEKUJĘ DO WIDZENIA