Magdalena Samozwaniec

Pełna humoru, ironii i nostalgii opowieść o członkach utalentowanej rodziny Kossaków. Autorka pisze o sobie, swoim dziadku i ojcu - malarzach oraz o siostrze poetce. Socjologicznie zaciekawił mnie fragment o dzieciństwie i młodości autorki, które przypadły na początek XX w. w Krakowie. Dzieci wychowywano surowo, z użyciem rózgi, gdy zaszła potrzeba; pogrzeb był wydarzeniem towarzyskim, a młode kobiety ganiono za siadanie z nogą założoną na nogę, co uważano za wysoce nieprzyzwoite.